แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์...

สวัสดีค่ะ นี่ก็เป็นกระทู้แรกของเรา เราอยากจะเล่าประสบการณ์ดีๆจากความรัก ซึ่งเกิดขึ้นจริงกับตัวของเราค่ะ

       ขอย้อนรอยนิดนึงนะคะ เราเป็นลูกสาวคนเดียว ที่เคยมีครอบครัวที่อบอุนค่ะ และแล้วเรื่องแย่ๆก็เกิดขึ้นกับเรา พ่อกับแม่เราเลิกกันค่ะ ขายบ้านแบ่งสินสมรสกัน แม่ย้ายไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด ส่วนพ่อเราแต่งงานใหม่ จากนั้นแม่ใหม่ก็เข้ามามีบทบาทในครอบครัวของเรามากขึ้น จัดการทุกอย่างรวมถึงเรื่องเงินๆทองด้วยค่ะ เราไม่ได้เรียน แล้วก็ออกมาทำงานสักพัก ความรู้สึกของเราคือเหมือนกับว่า เราอยู่ตัวคนเดียว ทั้งๆที่เราก็มีครอบครัวนะคะ มีบ้านหลังใหญ่ แต่ไม่มีความสุขเลย
      
      และแล้วก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาในชีวิตของเรา เราไปส่งงานให้ตรวจค่ะ เป็นงานเกี่ยวกับQC ครั้งแรกที่เราพบเค้า ...
เรา : อันยอง !!
พี่คนนั้น : ยองพ่องง !!  (เราก็...เงิบแปบ)

คือพี่เค้าเป็นผู้ชายดุๆ ดิบๆ เถื่อนๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ก็ไปส่งงานให้ตรวจเรื่อยๆค่ะ
วันนึงเราก็ไลน์ไปหาเค้า พี่เค้าชอบหมาพิทบลูเหมือนเราค่ะ เลยคุยกันถูกคอ
คุยกันไปสักพัก พี่เค้าก็บอกว่า ลองคบกับพี่ดูมั้ยละ? เราก็คิดว่าพูดเล่น แต่สุดท้ายก็ลองคบดูค่ะ

เราคบกันได้ไม่นานค่ะ พี่เค้าก็พาไปแนะนำให้ครอบครัวรู้จักค่ะ
แต่มีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ละ ที่จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต
เราเลยตัดสินใจถามพี่เค้าว่า "พี่พร้อมที่จะหยุดอยู่กับใครสักคนนึงหรือยัง?"
พี่เค้าก็ตอบว่า "พี่ก็อยากหยุดที่ีใครสักคนนึงมานานแล้วนะ"
เราก็ถามพี่เค้าว่า "เราหมั้นกันมั้ยพี่? หนูอยากอยู่ด้วยแบบสบายใจ" (ครอบครัวเราเป็นครอบครัวข้าวราชการหัวโบราณสุดๆ)
พี่เค้าบอกว่า "หนูก็ไปคุยกับที่บ้านหนูมาแล้วกัน ว่ายังไง"

แล้ววันนั้นก็มาถึง ครอบครัวเรานัดกินข้าวที่บ้าน พร้อมทั้งแม่ใหม่
หลังจากกินข้าวเสร็จ สงครามก็เริ่มขึ้น
แม่ใหม่ : แล้วจะยังไงเนี่ย? รู้มั้ยว่ามันเรียนไม่จบ รู้มั้ยว่ามันเคยไปอยู่ข้างนอก บราๆ....
พี่คนนั้น : รู้หมดแล้วครับ เรื่องเรียนไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมส่งน้องเรียนเอง แล้วทุกเรื่องน้องก็เล่าให้ฟังหมดแล้ว
(ผมนิอยากลุกปรบมือเลย พ่อเรานั่งตรงนั้นแม่เลี้ยงยังว่า ปาวๆ พี่เค้านี่ตอบปุ๊บ)
จากนั้นระเบิดก็ลงรอบสองเรื่องเงินๆทองๆ ซึ่งแม่เลี้ยงก็เรียกแบบว่าสมหน้าตาทีเดียว (ส่วนเราไม่มีหน้าตาอะไรหรอก)
และแล้วเรื่องวันนั้นก็ผ่านไป โดยที่ตกลงอะไรกันไม่ได้

เราสองคนปรึกษากันว่าจะเอายังไงดี สุดท้าย ตัดสินใจที่จะจดทะเบียนสมรสค่ะ
เลยมาคุยกับทางแม่ของเรา และบ้านพี่เค้า แม่เราและบ้านพี่เค้าโอเค
เลยขนครอบครัวกันไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด ไปไหว้แล้วก็คุยกัน แม่เราก็อวยพรอย่างดีค่ะ
กลับมาเราก็จดทะเบียนสมรสกัน แม่เราก็ลงมาเป็นพยานด้วย แล้วก็มีงานกินเลี้ยงกับเพื่อนๆเล็กน้อยที่ร้านอาหารค่ะ

พอได้มาอยู่บ้านเดียวกันยิ่งทำให้รักผู้ชายคนนี้มากขึ้น พี่เค้าเป็นผู้ชายที่รักและเอาใจใส่ครอบครัว หมา และก็เรามากค่ะ
เรื่องครอบครัว พี่เค้าก็เป็นคนรักแม่มากๆ แล้วก็รักน้องๆทุกคน ซึ่งบางทีอาจจะขี้น้อยใจไปบ้าง
เรื่องสัตว์เลี้ยง พี่เค้าก็จะต้องพาไปวิ่งทุกวัน อาบน้ำดู จนเรียบร้อยละคะ ถึงจะเดินเข้าบ้านได้
เรื่องของเรา แกก็ดูแลทุกๆอย่าง ส่วนเรื่องที่ประทับใจมากๆก็มีหลายเรื่องค่ะ
เรื่องที่ เป่าผมถักเปียให้ ตัดเล็บให้ ปอกมะพร้าว สอยมะขาม แล้วก็ยอมให้เอาแมวเข้ามาเลี้ยงในบ้านนี่ละค่ะ

แต่ก็มีช็อตด้านมืดที่ทะเลาะกันเป็นประจำค่ะ พี่เค้าก็ปากร้ายมากค่ะ พูดอะไรชอบไม่คิดใจร้อนๆสุดๆ ไอ้เราก็ขี้งอนขี้แงตามประสาเด็กละค่ะ
(อ่อ ลืมบอกไป เรากับพี่เค้าต่างกับ 8 ปี แต่หน้าเราจะเท่าพี่เค้าแล้วละค่ะ) แต่ถ้ามีปัญหากันจริงๆก็จะคุย คุยให้เรื่องนั้นจบไปเลยไม่ค้างคาอีก

เราโชคดีมากที่ได้มาเจอกับพี่เค้า เพราะชีวิตเราตอนนั้นเหมือนมันมืดไปหมด ไม่รู้จะหันไปคุยกับใคร ไปพึ่งใคร
แต่ทุกวันนี้อยู่กับพี่เค้ามีความสุขดีมากๆค่ะ ต่อไปจะเป็นยังไงเราก็ไม่รู้หรอกค่ะ อยากอยู่กับพี่เค้าไปแบบนี้ทุกๆวันทุกๆวัน ^^
อยากจะช่วยพี่เค้าแบ่งเบาภาระบ้าง แต่จะพยายามทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้น
จะดื้อ จะเถียงให้น้องลง จะไม่ไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำ จะทำปากจู๋เวลาจะเถียงตลอดเลย

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างคะ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของหนู
ขอบคุณสำหรับแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ^^

ปล คนที่ใช่จะมาถูกที่...ถูกเวลาเสมอ...
     เป็นกำลังใจให้คนที่กำลังผิดหวังในความรักนะคะ จริงๆแล้วความรักที่ดีๆมันก็ยังมีอยู่ค่ะ

เรากับพี่เค้าจะจัดงานแต่งเล็กๆปีหน้าค่ะ แล้วจะมาอัพเดทข่าวคราวให้ฟัง*