คือว่า ตอนนี้กำลังแอบนอยด์หน่อยๆ ค่ะ
ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ เป็นเพราะตัวเราเองแท้ๆ เลย
คือว่าเราไม่สบายน่ะค่ะ ผื่นลมพิษขึ้นเต็มตัวทุกวันเลยค่ะ เป็นมาเป็นเดือน ตอนแรกก็ไม่อะไร
หลังๆ มายังมีไข้ตลอดเป็นๆ หายๆ ไม่เป็นอันทำอะไรเลย
เจ้าตัวเล็กมากัดหัวนมอีก เป็นแผลเลือดไหล อันนี้ทนได้ค่ะ แค่นี้ไม่เจ็บเลยสักนิด แต่มันดันเกี่ยวเนื่องกัน เจ็บปวดไปหมดทั้งตัวเลยค่ะ
ทีนี้ไข้ขึ้นหนักมาก อะไรในร่างกายที่เป็นแผล ฟกช้ำอะไรก็ตาม ระดมกำลังกันขึ้นมาปวดเลยค่ะ
แม้กระทั่งข้อเท้าที่เคยกระดูกร้ายเกือบหัก เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว (รถมอเตอร์ไซค์ล้ม แล้วตัวถังมันทับเท้าค่ะ ใส่เฝือกประมาณเดือนกว่า)
ปวดเจ็บขึ้นมาจนเดินกะเผลกเลยค่ะ
อย่างเมื่อตอนกลางวันยังดีๆ อยู่ พอตกเย็นเลิกงานมา อยู่ๆ ก็ปวดข้อเท้าข้างนั้นจนเดินแทบไม่ได้เลยค่ะ
อาการเหมือนตอนที่มันร้าวใหม่ๆ เลยค่ะ
เลยตัดสินใจไปหาหมอดีกว่า (เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมาค่ะ)
พอไปหาหมอ หมอก็เลยให้ตัดสินใจว่าจะเอายังไง เพราะอาการนี้เป็นเรื้อรังมานานแล้ว เป็นๆ หายๆ
ต้องลางานบ่อยๆ (เริ่มเกรงใจละ ดูไม่ดีด้วย)
กินยาที่เป็นตัวยาสำหรับคนที่ให้นมลูกก็ไม่ดีขึ้น เพราะมันเหมือนได้รับการรักษาไม่เต็มที่ เรากับหมอปรึกษากันแล้วก็เลยตกลงกันว่า
ให้งดให้นมหนึ่งสัปดาห์ค่ะ (ก่อนหน้านี้เคยมีการงดนมแบบนี้มาแล้วนะคะ 4 วันค่ะ ตอนนั้นเป็นกระเพาะติดเชื้อค่ะ) แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี
รอบนี้เลยตัดสินใจ เอาก็เอาวะ สงสารลูกก็สงสาร แต่ถ้าเราเป็นๆ หายๆ เราจะพักผ่อนเต็มที่ก็ไม่ได้ ทำงาน 6 วัน
ถึงจะลาหยุดอยู่บ้าน ก็ไม่ได้พักผ่อนอยู่ดี
เพราะต้องดูแลตัวเล็กอีก ตอนนี้ตัวเล็ก 11 เดือน ค่ะ กำลังจะครบขวบในวันที่ 24 มิถุนายน นี้ค่ะ ปกติถ้าไปทำงาน
ปู่กับย่าเค้าก็จะดูแลแทนเราค่ะ
แต่เพราะท่านทำอาหารตามสั่งด้วย ตอนเที่ยงก็เอาลูกเราไปฝากไว้กับน้องสาว ที่เป็นอาของแฟนเราน่ะค่ะ ให้เค้าช่วงเลี้ยง ลูกค้าที่ร้านเยอะมากๆ ค่ะ
ทำส่งโรงงานด้วย ยิ่งตอนเที่ยงนี่ไม่ต้องพูดถึงค่ะ เพราะตอนเราท้อง เราก็ยังคอยช่วยเดินเสิร์ฟเลยค่ะ
เดินจนถึงแปดเดือนเลยทีเดียว(ขอบอกว่าคลอดง่ายเวอร์ค่ะ อิอิ) นอกเรื่องแล้วๆๆๆ เข้าเรื่องดีกว่าโน๊ะ ฮึ่ยยย
ทีนี้หมอให้เรางดให้นมลูก 1 สัปดาห์ ตอนแรกก็คัดหน้าอกมากค่ะ เจ็บเพราะลูกไม่ค่อยได้ดูด ก็จะปั๊มเอา ข้างซ้ายนี่จะมาเยอะมาก ส่วนข้างขวานี่
ก็เริ่มจะเป็นไตแล้ว เราเลยต้องใช้มือช่วยบีบช่วยคั้นตลอดเวลา ถึงจะหาย
พอหลังจากนั้นเท่านั้นแหละ หน้าอกเราก็ไม่คัดอีกเลยค่ะ แต่ลูกก็ยังกินปกตินะคะ แต่ก็เริ่มมีงอแงบ้างแล้วค่ะ เพราะน้ำนมมันเริ่มไม่มาเลย
ทั้งๆ ที่ปกติเราเป็นคนน้ำนมเยอะมากๆ เราตัวเล็กนะคะ แต่น้ำนมเยอะมากจริงๆ คนอื่นยังไม่อยากเชื่อเลยค่ะ
เพราะตอนที่ท้อง เราหนักขึ้นมาแค่ 9 โล
จากที่ 38 กก. หนักขึ้นมาเป็น 47 กก. เองค่ะ คนอื่นก็คิดว่าลูกเราจะตัวเล็ก ไม่แข็งแรง น้ำนมไม่มี
แต่ลูกเราคลอดออกมา 2 โล 8 ค่ะ แล้วหลังจากนั้น
ก็าโตข้างนอกค่ะ แบบว่า ตัวโตเลยค่ะ ตอนนี้ก็สิบโลกว่าๆ แล้วน้ำนมเราก็จัดเต็มค่ะ มาแบบปั๊มกันไม่ทันเลยค่ะแรกๆ
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันกำลังจะค่อยๆ หมดไปแล้วค่ะ ตอนนี้สองอาทิตย์แล้วค่ะ ที่หน้าอกไม่คัด น้ำนมยังมี แต่ไม่ปกติเหมือนเคยค่ะ
พอมองหน้าลูกแล้วรู้ตัวว่า ตัวเองกำลังจะไม่มีน้ำนมให้ลูก เศร้าเลยค่ะ เรายิ่งเป็นพวกจินตนาการสูงค่ะ เรียนศิลปะค่ะ มโนขั้นเทพเลยทีนี้
ไม่รู้สิคะ คือมันแบบทำใจไม่ได้เลยตอนนี้ แอบร้องไห้ด้วย แฟนก็ปลอบใหญ่เลย สงสารเรา ทั้งสงสารลูก เพราะเค้าก็ชอบให้ลูกกินนมแม่
เพราะก่อนหน้านี้เราจัดเต็มค่ะ เพราะตอนแรกๆ ไม่มีคนเข้าใจเรื่องนมแม่ อยากให้ลูกเรากินนมชงไวๆ เพราะพอลูกเราสองเดือนเราก็ทำงานเลยค่ะ
พ่อกับแม่แฟนเราก็ซื้อนมชงมาให้เลยค่ะ ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเราปั๊มนมไว้ให้เต็มตู้เย็นเลยค่ะ ทั้งใส่ถุง ใส่ขวด เรียกว่าปั๊มกันบ้าคลั่งเลยค่ะ จนในที่สุด
พ่อกับแม่แฟนก็เห็นแก่ความพยามเราค่ะ เก็บนมกล่องนั้นไว้ จนกว่าเราจะปั๊มนมให้ลูกไม่ไหวถึงเริ่มให้กินค่ะ
ทุกวันนี้ลูกเราก็ทานอาหารครบสามมื้อ กินนมชงตอนที่เราทำงาน (เพราะปั๊มให้เค้าไม่ทันค่ะ กินเก่งมาก)
แล้วก็กินนมเราตอนก่อนนอนค่ะ แต่ถ้าวันหยุดเรา เค้าก็จะได้กินนมเราทั้งวันเลยค่ะ
เศร้าสิคะทีนี้ มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ นะคะ แต่สำหรับเรามันไม่ใช่ค่ะ
เราคิดเอาไว้แล้วว่าจะให้ลูกกินนมเราไปเรื่อยๆ จนกว่าเค้าจะหย่าไปเอง
เพราะดูๆ แล้วนมเรามีแน่นอนค่ะ แต่เราทำมันไม่ได้แล้ว กำลังจะขวบแล้วแท้ๆ
เราอยากให้เค้าจำได้ สัมผัสได้ว่าเค้าเคยกินนมจากอกเรา
เราคงทำไม่สำเร็จแล้วค่ะ............เสียใจมากจริงๆ ค่ะ
รูปลูกเราตอนนี้ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เศร้ามาก กำลังจะให้ลูกหย่านม ทั้งๆ ที่ไม่อยากเลย...T T
ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ เป็นเพราะตัวเราเองแท้ๆ เลย
คือว่าเราไม่สบายน่ะค่ะ ผื่นลมพิษขึ้นเต็มตัวทุกวันเลยค่ะ เป็นมาเป็นเดือน ตอนแรกก็ไม่อะไร
หลังๆ มายังมีไข้ตลอดเป็นๆ หายๆ ไม่เป็นอันทำอะไรเลย
เจ้าตัวเล็กมากัดหัวนมอีก เป็นแผลเลือดไหล อันนี้ทนได้ค่ะ แค่นี้ไม่เจ็บเลยสักนิด แต่มันดันเกี่ยวเนื่องกัน เจ็บปวดไปหมดทั้งตัวเลยค่ะ
ทีนี้ไข้ขึ้นหนักมาก อะไรในร่างกายที่เป็นแผล ฟกช้ำอะไรก็ตาม ระดมกำลังกันขึ้นมาปวดเลยค่ะ
แม้กระทั่งข้อเท้าที่เคยกระดูกร้ายเกือบหัก เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว (รถมอเตอร์ไซค์ล้ม แล้วตัวถังมันทับเท้าค่ะ ใส่เฝือกประมาณเดือนกว่า)
ปวดเจ็บขึ้นมาจนเดินกะเผลกเลยค่ะ
อย่างเมื่อตอนกลางวันยังดีๆ อยู่ พอตกเย็นเลิกงานมา อยู่ๆ ก็ปวดข้อเท้าข้างนั้นจนเดินแทบไม่ได้เลยค่ะ
อาการเหมือนตอนที่มันร้าวใหม่ๆ เลยค่ะ
เลยตัดสินใจไปหาหมอดีกว่า (เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมาค่ะ)
พอไปหาหมอ หมอก็เลยให้ตัดสินใจว่าจะเอายังไง เพราะอาการนี้เป็นเรื้อรังมานานแล้ว เป็นๆ หายๆ
ต้องลางานบ่อยๆ (เริ่มเกรงใจละ ดูไม่ดีด้วย)
กินยาที่เป็นตัวยาสำหรับคนที่ให้นมลูกก็ไม่ดีขึ้น เพราะมันเหมือนได้รับการรักษาไม่เต็มที่ เรากับหมอปรึกษากันแล้วก็เลยตกลงกันว่า
ให้งดให้นมหนึ่งสัปดาห์ค่ะ (ก่อนหน้านี้เคยมีการงดนมแบบนี้มาแล้วนะคะ 4 วันค่ะ ตอนนั้นเป็นกระเพาะติดเชื้อค่ะ) แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี
รอบนี้เลยตัดสินใจ เอาก็เอาวะ สงสารลูกก็สงสาร แต่ถ้าเราเป็นๆ หายๆ เราจะพักผ่อนเต็มที่ก็ไม่ได้ ทำงาน 6 วัน
ถึงจะลาหยุดอยู่บ้าน ก็ไม่ได้พักผ่อนอยู่ดี
เพราะต้องดูแลตัวเล็กอีก ตอนนี้ตัวเล็ก 11 เดือน ค่ะ กำลังจะครบขวบในวันที่ 24 มิถุนายน นี้ค่ะ ปกติถ้าไปทำงาน
ปู่กับย่าเค้าก็จะดูแลแทนเราค่ะ
แต่เพราะท่านทำอาหารตามสั่งด้วย ตอนเที่ยงก็เอาลูกเราไปฝากไว้กับน้องสาว ที่เป็นอาของแฟนเราน่ะค่ะ ให้เค้าช่วงเลี้ยง ลูกค้าที่ร้านเยอะมากๆ ค่ะ
ทำส่งโรงงานด้วย ยิ่งตอนเที่ยงนี่ไม่ต้องพูดถึงค่ะ เพราะตอนเราท้อง เราก็ยังคอยช่วยเดินเสิร์ฟเลยค่ะ
เดินจนถึงแปดเดือนเลยทีเดียว(ขอบอกว่าคลอดง่ายเวอร์ค่ะ อิอิ) นอกเรื่องแล้วๆๆๆ เข้าเรื่องดีกว่าโน๊ะ ฮึ่ยยย
ทีนี้หมอให้เรางดให้นมลูก 1 สัปดาห์ ตอนแรกก็คัดหน้าอกมากค่ะ เจ็บเพราะลูกไม่ค่อยได้ดูด ก็จะปั๊มเอา ข้างซ้ายนี่จะมาเยอะมาก ส่วนข้างขวานี่
ก็เริ่มจะเป็นไตแล้ว เราเลยต้องใช้มือช่วยบีบช่วยคั้นตลอดเวลา ถึงจะหาย
พอหลังจากนั้นเท่านั้นแหละ หน้าอกเราก็ไม่คัดอีกเลยค่ะ แต่ลูกก็ยังกินปกตินะคะ แต่ก็เริ่มมีงอแงบ้างแล้วค่ะ เพราะน้ำนมมันเริ่มไม่มาเลย
ทั้งๆ ที่ปกติเราเป็นคนน้ำนมเยอะมากๆ เราตัวเล็กนะคะ แต่น้ำนมเยอะมากจริงๆ คนอื่นยังไม่อยากเชื่อเลยค่ะ
เพราะตอนที่ท้อง เราหนักขึ้นมาแค่ 9 โล
จากที่ 38 กก. หนักขึ้นมาเป็น 47 กก. เองค่ะ คนอื่นก็คิดว่าลูกเราจะตัวเล็ก ไม่แข็งแรง น้ำนมไม่มี
แต่ลูกเราคลอดออกมา 2 โล 8 ค่ะ แล้วหลังจากนั้น
ก็าโตข้างนอกค่ะ แบบว่า ตัวโตเลยค่ะ ตอนนี้ก็สิบโลกว่าๆ แล้วน้ำนมเราก็จัดเต็มค่ะ มาแบบปั๊มกันไม่ทันเลยค่ะแรกๆ
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันกำลังจะค่อยๆ หมดไปแล้วค่ะ ตอนนี้สองอาทิตย์แล้วค่ะ ที่หน้าอกไม่คัด น้ำนมยังมี แต่ไม่ปกติเหมือนเคยค่ะ
พอมองหน้าลูกแล้วรู้ตัวว่า ตัวเองกำลังจะไม่มีน้ำนมให้ลูก เศร้าเลยค่ะ เรายิ่งเป็นพวกจินตนาการสูงค่ะ เรียนศิลปะค่ะ มโนขั้นเทพเลยทีนี้
ไม่รู้สิคะ คือมันแบบทำใจไม่ได้เลยตอนนี้ แอบร้องไห้ด้วย แฟนก็ปลอบใหญ่เลย สงสารเรา ทั้งสงสารลูก เพราะเค้าก็ชอบให้ลูกกินนมแม่
เพราะก่อนหน้านี้เราจัดเต็มค่ะ เพราะตอนแรกๆ ไม่มีคนเข้าใจเรื่องนมแม่ อยากให้ลูกเรากินนมชงไวๆ เพราะพอลูกเราสองเดือนเราก็ทำงานเลยค่ะ
พ่อกับแม่แฟนเราก็ซื้อนมชงมาให้เลยค่ะ ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเราปั๊มนมไว้ให้เต็มตู้เย็นเลยค่ะ ทั้งใส่ถุง ใส่ขวด เรียกว่าปั๊มกันบ้าคลั่งเลยค่ะ จนในที่สุด
พ่อกับแม่แฟนก็เห็นแก่ความพยามเราค่ะ เก็บนมกล่องนั้นไว้ จนกว่าเราจะปั๊มนมให้ลูกไม่ไหวถึงเริ่มให้กินค่ะ
ทุกวันนี้ลูกเราก็ทานอาหารครบสามมื้อ กินนมชงตอนที่เราทำงาน (เพราะปั๊มให้เค้าไม่ทันค่ะ กินเก่งมาก)
แล้วก็กินนมเราตอนก่อนนอนค่ะ แต่ถ้าวันหยุดเรา เค้าก็จะได้กินนมเราทั้งวันเลยค่ะ
เศร้าสิคะทีนี้ มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ นะคะ แต่สำหรับเรามันไม่ใช่ค่ะ
เราคิดเอาไว้แล้วว่าจะให้ลูกกินนมเราไปเรื่อยๆ จนกว่าเค้าจะหย่าไปเอง
เพราะดูๆ แล้วนมเรามีแน่นอนค่ะ แต่เราทำมันไม่ได้แล้ว กำลังจะขวบแล้วแท้ๆ
เราอยากให้เค้าจำได้ สัมผัสได้ว่าเค้าเคยกินนมจากอกเรา
เราคงทำไม่สำเร็จแล้วค่ะ............เสียใจมากจริงๆ ค่ะ
รูปลูกเราตอนนี้ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้