เราพึ่งเขียนกระทู้นี้กระทู้แรกนะค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนสนิทเรา
คือเรามีเพื่อนเยอะนะแต่มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง พึ่งมาสนิทกันไม่ถึงปี ฐานะทางบ้านก็พอมีเงิน เป็นคนที่เอาแต่ใจ พูดเก่ง เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่เสมอ เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาก อยู่ด้วยกันตลอด เค้าจะเป็นคนที่คิดว่าตัวเองดีทุกอย่าง ชอบอวดว่าตัวเองมีอย่างนู้นอย่างนี้ ไม่ว่าเค้าจะบ่นจะพูดอะไรเรารับฟังเสมอ รับฟังตลอด เพราะเราไม่ค่อยพูด เราจะเงียบแล้วคิดอย่างเดียว
คือฐานะทางบ้านเราก็ดีพอสมควร ได้เงินมาโรงเรียนอาทิตย์ละ 1000 บาท ไม่พอใช้ก็ป๊าม๊าก็ให้ขอเพิ่มได้ ถ้ามีค่าใช้จ่ายอะไรอย่างอื่นอีก คือเราจะมีเงินเก็บเหลืออาทิตย์ละ 300-500 แล้วแต่ว่าเราจะใช้อะไรบ้าง
เราเป็นคนที่ชอบดูแลตัวเอง ซื้อครีม ซื้อนู้นซื้อนี่มาใช้โดยใช้เงินเก็บของตัวเองหรือบางทีป๊าก็พาไปซื้อเองก็ออกเงินให้
แต่แล้วชีวิตเราก็เปลี่ยน ตั้งแต่เพื่อนคนนี้เข้ามา เค้าจะเป็นคนที่ขี่มอไซต์ไปรับไปส่งเรากลับบ้านตลอด เพราะป๊ากับม๊าต้องไปทำงานแต่เช้าทุกวันไม่มีเวลามาส่งโรงเรียน บ้านเราอยู่ไกลจากโรงเรียนประมาณ 10 กิโล ป๊ากับม๊าไม่ไห้เราขี่มอเตอร์ไซต์ ม๊าบอกว่ามันอันตรายแต่เราก็เข้าใจ แต่เค้าไห้เราไปกับเพื่อนได้ ตอนแรกเราก็มีความสุขดี โอเคกับทุกอย่าง พอนานๆไป ร็สึกว่าเพื่อนเยอะขึ้นมาก เวลาเราไปซื้อครีม นางก็หยิบครีมมาวางหน้าเคาเตอร์ เราก็ควักเงินออกมาจะจ่ายของเรา นางบอกว่า "จ่ายให้ก่อนดิ้เดี๋ยวคืนเงินให้ " ทุกครั้งเราซื้อนิดๆหน่อยๆแต่นางซื้อเยอะมาก TT นางก็ไม่เคยคืนเงินเราเลยสักครั้ง เวลาเราบอกจะไปซื้อครีมนางจะรีบพูดทันที ว่าไปด้วย บางทีเราเป็นคนที่ชอบช่วยคนอื่นอยู่แล้ว เราสงสาร บางทีนางไม่มีเงินกินข้าว ก็ออกให้ทุกวัน (เช้า กลางวัน เย็น ) อยากได้อะไรเราก็ออกเงินให้ อยากได้เสื้อผ้า รองเท้า ก็ซื้อไห้ อยู่ด้วยกันตลอด จนเราจะเป็นแม่อยู่แล้ว TT
วันนึงเราเสียเงินอย่างน้อย 300 ขึ้นไปค่ะ แล้วอาทิตย์นึง 1000 ไม่เคยพอ เราขอป๊าม๊าเพิ่มวันละ 500 บ้าง 200- 300 บ้าง พูดได้เลยว่าเพื่อเอามาเลี้ยงเพื่อนคนนี้ :'( เราหนักใจนะ เราก็ยังเห็นนางเป็นเพื่อนตลอด นางชอบชวนเราไปซื้อของซื้อขนม ก็เหมือนเดิมค่ะ เราซื้อไม่ถึงร้อย นางซื้อที 200-300 แล้วทุกครั้งนางแทบจะไม่ควักเงินเลยสักบาท เราเลยเอาเรื่องไปเล่าให้พี่สาวฟัง พี่สาวก็บอกว่าลองดูไปเรื่อยๆก่อน แต่หลังจากนั้นไม่นาน เราทะเลาะกับพี่ชายคนนึงที่สนิทกัน มีปัญหากัน แต่คนที่มาคุยกับเรา ถามว่าเราเป็นไงบ้าง ช่วยพูดไห้เรารู้สึกดี แล้วช่วยเราแก้ไขปัญหาจนเราดีกับพี่เค้า คือเพื่อนอีกคน แต่นางไม่ช่วยเราเลย เงียบอย่างเดียว ไม่มองหน้าเรา ไม่พูดอะไรเลย ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็คิดแล้วนะว่า ทำไมเวลาเรามีปัญหาเพื่อนคนนี้ถึงไม่ช่วย เราใช่เพื่อนกันหรือเปล่า
ตอนนั้นมีงานห้องแล้วยังไม่ได้เก็บเงินห้อง เราเลยออกเงินซื้อของให้ก่อน จนเงินเราหมดไม่เหลือสักบาท นางไม่สนใจเราเลยทั้งๆที่นางก็มีเงินนะ ปกติเวลาเราซื้อของกินเราจะซื้อไปฝากทุกครั้ง แต่นางซื้อให้ตัวเองคนเดียวแล้วไม่สนใจเรา วันนั้นเราไม่ได้กินข้าวเลย จนเพื่อนอีกคนถามว่ากินอะไรยังแล้วไปซื้อมาให้เรากิน จนนางมีเรื่องบ้าง เราช่วยนางค่ะ ช่วยคุยกับคนที่มีปัญหามีเรื่องกับนาง โทรไปคุยไปพูด เคลียให้จนเรื่องมันจบ แต่นางก็ไม่ยอมจบ เราเลยคิดว่า ต่อจากนี้ตัวใครตัวมันแล้วกัน ชีวิตใครชีวิตมัน จากนั้นเราก็รู้เลยว่า
เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายากจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมเราก็ยังคิดว่านางเป็นเพื่อนตลอด เราควรทำยังไงดีค่ะ
ทำยังไงดี แบบนี้เราควรเรียกว่า "เพื่อน" ไหม
คือเรามีเพื่อนเยอะนะแต่มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง พึ่งมาสนิทกันไม่ถึงปี ฐานะทางบ้านก็พอมีเงิน เป็นคนที่เอาแต่ใจ พูดเก่ง เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่เสมอ เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาก อยู่ด้วยกันตลอด เค้าจะเป็นคนที่คิดว่าตัวเองดีทุกอย่าง ชอบอวดว่าตัวเองมีอย่างนู้นอย่างนี้ ไม่ว่าเค้าจะบ่นจะพูดอะไรเรารับฟังเสมอ รับฟังตลอด เพราะเราไม่ค่อยพูด เราจะเงียบแล้วคิดอย่างเดียว
คือฐานะทางบ้านเราก็ดีพอสมควร ได้เงินมาโรงเรียนอาทิตย์ละ 1000 บาท ไม่พอใช้ก็ป๊าม๊าก็ให้ขอเพิ่มได้ ถ้ามีค่าใช้จ่ายอะไรอย่างอื่นอีก คือเราจะมีเงินเก็บเหลืออาทิตย์ละ 300-500 แล้วแต่ว่าเราจะใช้อะไรบ้าง
เราเป็นคนที่ชอบดูแลตัวเอง ซื้อครีม ซื้อนู้นซื้อนี่มาใช้โดยใช้เงินเก็บของตัวเองหรือบางทีป๊าก็พาไปซื้อเองก็ออกเงินให้
แต่แล้วชีวิตเราก็เปลี่ยน ตั้งแต่เพื่อนคนนี้เข้ามา เค้าจะเป็นคนที่ขี่มอไซต์ไปรับไปส่งเรากลับบ้านตลอด เพราะป๊ากับม๊าต้องไปทำงานแต่เช้าทุกวันไม่มีเวลามาส่งโรงเรียน บ้านเราอยู่ไกลจากโรงเรียนประมาณ 10 กิโล ป๊ากับม๊าไม่ไห้เราขี่มอเตอร์ไซต์ ม๊าบอกว่ามันอันตรายแต่เราก็เข้าใจ แต่เค้าไห้เราไปกับเพื่อนได้ ตอนแรกเราก็มีความสุขดี โอเคกับทุกอย่าง พอนานๆไป ร็สึกว่าเพื่อนเยอะขึ้นมาก เวลาเราไปซื้อครีม นางก็หยิบครีมมาวางหน้าเคาเตอร์ เราก็ควักเงินออกมาจะจ่ายของเรา นางบอกว่า "จ่ายให้ก่อนดิ้เดี๋ยวคืนเงินให้ " ทุกครั้งเราซื้อนิดๆหน่อยๆแต่นางซื้อเยอะมาก TT นางก็ไม่เคยคืนเงินเราเลยสักครั้ง เวลาเราบอกจะไปซื้อครีมนางจะรีบพูดทันที ว่าไปด้วย บางทีเราเป็นคนที่ชอบช่วยคนอื่นอยู่แล้ว เราสงสาร บางทีนางไม่มีเงินกินข้าว ก็ออกให้ทุกวัน (เช้า กลางวัน เย็น ) อยากได้อะไรเราก็ออกเงินให้ อยากได้เสื้อผ้า รองเท้า ก็ซื้อไห้ อยู่ด้วยกันตลอด จนเราจะเป็นแม่อยู่แล้ว TT
วันนึงเราเสียเงินอย่างน้อย 300 ขึ้นไปค่ะ แล้วอาทิตย์นึง 1000 ไม่เคยพอ เราขอป๊าม๊าเพิ่มวันละ 500 บ้าง 200- 300 บ้าง พูดได้เลยว่าเพื่อเอามาเลี้ยงเพื่อนคนนี้ :'( เราหนักใจนะ เราก็ยังเห็นนางเป็นเพื่อนตลอด นางชอบชวนเราไปซื้อของซื้อขนม ก็เหมือนเดิมค่ะ เราซื้อไม่ถึงร้อย นางซื้อที 200-300 แล้วทุกครั้งนางแทบจะไม่ควักเงินเลยสักบาท เราเลยเอาเรื่องไปเล่าให้พี่สาวฟัง พี่สาวก็บอกว่าลองดูไปเรื่อยๆก่อน แต่หลังจากนั้นไม่นาน เราทะเลาะกับพี่ชายคนนึงที่สนิทกัน มีปัญหากัน แต่คนที่มาคุยกับเรา ถามว่าเราเป็นไงบ้าง ช่วยพูดไห้เรารู้สึกดี แล้วช่วยเราแก้ไขปัญหาจนเราดีกับพี่เค้า คือเพื่อนอีกคน แต่นางไม่ช่วยเราเลย เงียบอย่างเดียว ไม่มองหน้าเรา ไม่พูดอะไรเลย ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็คิดแล้วนะว่า ทำไมเวลาเรามีปัญหาเพื่อนคนนี้ถึงไม่ช่วย เราใช่เพื่อนกันหรือเปล่า
ตอนนั้นมีงานห้องแล้วยังไม่ได้เก็บเงินห้อง เราเลยออกเงินซื้อของให้ก่อน จนเงินเราหมดไม่เหลือสักบาท นางไม่สนใจเราเลยทั้งๆที่นางก็มีเงินนะ ปกติเวลาเราซื้อของกินเราจะซื้อไปฝากทุกครั้ง แต่นางซื้อให้ตัวเองคนเดียวแล้วไม่สนใจเรา วันนั้นเราไม่ได้กินข้าวเลย จนเพื่อนอีกคนถามว่ากินอะไรยังแล้วไปซื้อมาให้เรากิน จนนางมีเรื่องบ้าง เราช่วยนางค่ะ ช่วยคุยกับคนที่มีปัญหามีเรื่องกับนาง โทรไปคุยไปพูด เคลียให้จนเรื่องมันจบ แต่นางก็ไม่ยอมจบ เราเลยคิดว่า ต่อจากนี้ตัวใครตัวมันแล้วกัน ชีวิตใครชีวิตมัน จากนั้นเราก็รู้เลยว่า
เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายากจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมเราก็ยังคิดว่านางเป็นเพื่อนตลอด เราควรทำยังไงดีค่ะ