ของเดิมที่เคยบ่นเมื่อคราวก่อน
http://pantip.com/topic/32933195

ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าคงทนได้อีกไม่นานละ ล่าสุดทะเลาะกันเรื่องซื้อรถเพราะผมทำงานในเมืองเดินทางด้วย MRT ตลอดจะซื้อรถก็ฟุ่มเฟือยเกิน (กำลังเก็บตังซื้อบ้านครับ)
แฟนผมบ่นตลอดว่าทำไมไม่ซื้อรถเพื่อนเค้าทุกคนก็มีจะได้ขับพาเค้าไปไหนมาไหนได้ ไม่อายมั่งหรอที่ไม่ขับรถ
ผมก็ทนเฉยมาตลอดเพราะรู้ว่าเธอชอบงอแงเวลาเครียด
แต่ล่าสุดที่ทำให้ผมทนไม่ไหวคือช่วงสิ้นเดือนผมทำงานดึกแล้วแฟนผมมาเดินห้างแถวนั้นพอดีผมเลยชวนกลับด้วยกัน
คำตอบที่ได้รับคือ "ไม่มีรถไม่ต้องมา มาก็ช่วยอะไรเค้าไม่ได้" ผมนี่เงิบไปเลยละบอกว่ากลับบ้านดีๆละกัน
สัปดาห์ต่อมาเค้าก็ยังไม่อยากเจอผม แต่ผมทนไม่ไหวเลยไปหาเค้าที่บ้านเพราะอยากคุยให้เคลีย
ตอนเจอกันเค้าก็มากอดเหมือนปกติแล้วผมก็บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
ผมก็บอกว่าผมไม่ชอบเวลาถูกเอาไปเปรียบเทียบกับเพื่อนๆเธอ และถ้าผมไม่มีรถในเร็วๆนี้เธอทนได้ไหม
คำตอบที่ได้รับ "ไม่มีรถไม่ได้นะ" ผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างพังเลยครับตอนนั้นร้องไห้
ผมก็ถามเธอกลับว่า life style ที่เธอชอบน่ะเธอก็supportตัวเองไม่ได้แล้วใครจะวางแผนอนาคต แต่เธอบอกทำไม่ได้จริงๆจากนั้นผมก็ไปนอนร้องไห้เลยครับ
วันต่อมาเธอขอโทษที่บอกว่าพูดไม่คิดผมก็ยกโทษให้แต่เธอบอกว่ายังไม่อยากเจอแต่เราก็คุยกันนิดหน่อยๆ

แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าถ้าสิ่งที่เธอเป็นมันปรับเปลี่ยนไม่ได้จริงๆก็คงพอละ ผมต้องการคนที่พร้อมร่วมทุขร่วมสุขกัน แต่สิ่งเธอต้องการมันต้องเป็นคนที่ฐานะพร้อมกว่าผม (ที่บ้านผมมีบ้านอยู่แล้วแต่ผมอยากมีแบบทำด้วยตัวเอง ปัจจุบันทำงานประจำรายได้รวม 5หมื่นกว่า)
ผมไม่รู้ว่าควรปล่อยเธอไปดีไหม ใจนึงก็ยังรักและอยากดูแล แต่อีกใจก็รู้ว่ายังไงก็คงไม่พอกับที่เค้าต้องการ