เห็นคนอื่นเค้าไปกันโครมๆ ทำไมไม่เคยถึงคราวเราไปบ้าง
หรือเรียนจบมาใหม่ๆ อยากมีประสบการณ์ไปเมืองนอกบ้าง
สมัครงานเมืองนอกที่ไหนก็ไม่รับ เลือกแบบ qualification ต่ำด้วยก็ไม่รับ
ทำงานเมืองไทย ขอไปเบสเมืองนอกบ้าง ขอไปประชุมเมืองนอกบ้าง
ทำไมไม่เคยได้ไปเลย
สมัยเราเด็กๆ เพิ่งจบใหม่ก็ขวนขวาย กระ
กระสน
แต่ไปไม่ได้ ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้แก่แล้วถึงเข้าใจ
เพราะตอนนี้ไม่อยากไปแล้ว เบื่อเดินทาง ไม่อยากผจญภัยอีกต่อไป
แต่บริษัทเคยพยายามให้ไปเบสที่ต่างประเทศครั้งก่อน (และหลายๆครั้ง)
และรอบหลายปีมานี้เดินทางไปทำงานต่างประเทศเป็นว่าเล่น
บินจนจะกลายเป็นแอร์ ทั้งๆที่ไม่อยากไปเลย เบื่อมาก
เลยมาถึงจุดที่เข้าใจชีวิตว่า
No free lunch
ไม่มีบริษัทไหนอยากจ่ายเงินจำนวนมากให้กับความเสี่ยงที่ไม่รู้จะเป็นยังไง
ความเสี่ยงนั้นคืออะไรบ้าง
1. ภาษา แม้จะเรียนจบมีใบปริญญาหราว่า international program
บางคนจบเมืองนอกมาเลยนะ แต่เจอมาหลายแล้ว ที่ภาษาไม่ได้ เพราะมัวแต่อยู่กับแกงค์คนไทย
หรือมี TOEIC, TOEFL เท่านั้นเท่านี้แล้วเค้าจะให้ไป
(สมัยนั้นสอบ TOEFL ได้ประมาณ 600 นี่แหละมั้ง จำไม่ค่อยได้แล้ว)
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เค้าอ่านแค่นั้นแล้วให้เราไปเลย
แต่เราต้องสื่อสารกันรู้เรื่องด้วย
ปัจจุบันนี้เพลียมากกับบรรดาทีมงานที่ร่ำร้องอยากไปเมืองนอก
แต่ภาษาพูดไม่ได้เลย เคยลองให้ไป เห็นบ่นกันนัก ก็มาเดินตามหลังเราแทน
เพราะไม่มั่นใจ พูดไม่ได้ ไม่สามารถทำงานได้เลย เพราะตัวเองยังเอาตัวไม่รอด
กลายเป็นเราต้องมานั่งดูแลแทน แล้วรู้ตัวมั้ย ไม่ ...
ถ้าอยากไปเที่ยวเมืองนอกฟรีๆ แบบอ้างว่าไปดูงาน ขออัญเชิญไปทำงานราชการ
สิ่งสำคัญคือ เราต้องสามารถเอาตัวรอดได้ และสร้างประโยชน์ให้บริษัทได้
เค้าจ่ายเงินให้เราไป ไม่ได้ให้เราไปเที่ยวเล่น ไปทำงานเมืองนอกนี่
บางทีแทบไม่ได้ออกจากห้องประชุมเลยก็มี เมืองนั้นเป็นยังไงไม่รู้จัก
โรงแรม ออฟฟิศ ห้องประชุม บางทีไปหลายวัน เจอแค่นั้นจริงๆ
ทีนี้พอบอกว่า ภาษาผ่านแล้ว แล้วทำไมยังไม่ได้ไปสมัยเรียนจบใหม่ๆ
โทเฟล 600 นี่ไม่ธรรมดา คือ ไปเรียนต่อขอทุนได้ แต่ไปทำงานนี่ยากกว่าหลายเท่า
(ตอนนั้นเลยไปเรียนต่อ ได้ทุนไปแทน)
2. ความรู้ ความสามารถ ประสบการณ์
เค้าจ่ายเงินให้เรา ไม่ได้ทำการกุศล แต่เพื่อให้เราทำประโยชน์ได้มากกว่าเงินที่จ่ายไป
เด็กจบใหม่ ไร้ประสบการณ์ เรียนจบมามีแต่หนังสือในหัว
เรื่องในการทำงานนี่อ่อนหัดมาก ไปเมืองนอกแล้วจะทำอะไรได้
แค่จะปรับเอาสิ่งที่เรียนมาให้เข้ากับชีวิตจริงยังไม่ได้เลย
เครื่องแฟกซ์ ถ่ายเอกสารยังยืนมึนอยู่หน้าเครื่องตั้งนานเพราะไม่เคยใช้
บริษัทที่ไหนที่จะจ่ายแพงๆหัดงานให้เด็กจบใหม่ที่เมืองนอก
หรือบริษัทเมืองนอกก็รับคนของเค้าดีกว่าจะมารับคนต่างชาติที่ต้องมายุ่งยากเรื่อง work permit อีก
ถ้าเราไม่ได้เรียนจบสายที่เค้าขาดแคลนในประเทศนั้นจริง หรือแบบโห โดดเด่นมาก ฆ่าคนในประเทศนั้นตายเรียบ
หรือโชคดีเค้ามีโปรแกรมสำหรับเด็กจบใหม่ให้ไปเรียนงานเมืองนอก
คนธรรมดาๆอย่างเราที่หวังไกลขนาดนั้น โอกาสจะได้ไปนั้นยากมาก
ทำงานมาแล้วเป็น 10 ปีก็ใช่ว่า เออ ทำงานมานานแล้วเนอะ ไปเมืองนอกเลย
จะไปแต่ละทีมันมีค่าใช้จ่าย ถ้าให้ไปคือ ต้องมั่นใจว่าไปแล้วทำตัวมีประโยชน์
ทำงานตัวเองให้ประสบความสำเร็จก่อน เค้าถึงจะให้ไป
ไม่ใช่คิดว่า อยู่มานานแล้ว บริษัทควรจะตอบแทนความอยู่มานานของเราเป็นรางวัล
บางทีเลยเกิดน้อยใจขึ้นมาว่า เอ๊ะ อยู่มานานแล้วอะ ทำไมคนที่เค้าเข้ามาไม่กี่ปีกลับได้ไปแล้วเราไม่ได้ไป
ย้ำอีกครั้ง เค้าไม่ได้ไปเที่ยวค่ะคุณ
ไปทำงาน ขีดเส้นใต้สองขีด ตัวหนา สีแดง
ไปแล้วสื่อสารไม่ได้ ไม่เข้าใจเพราะภาษา เค้าก็ไม่ให้ไป
ไปแล้วไม่เข้าใจเพราะอ่อนประสบการณ์ เค้าก็ไม่ให้ไป
แล้วคนไทยนะ หลายคนนิสัยไม่กล้าแสดงออก ขี้อาย นั่งหลังห้อง
หรืออีกแบบคือ ขี้เถียง ขี้แถ แต่แบบนี้มักไม่ค่อยเจอเพราะไม่สามารถเถียงหรือแถในภาษาอื่นได้
สรุปจะไปจบที่นั่งเงียบๆอยู่หลังห้อง มาหลายๆครั้งก็ไม่รู้มาทำไม
รอแต่เวลาจะไปชอปปิ้งตอนเย็นเท่านั้น พวกนี้ก็อัญเชิญกลับเมืองไทยไป ไม่ต้องมาให้เสียชื่อคนไทย
(แล้วมาทำนินทาคนไทยที่พูดเยอะๆว่า ขี้โชว์ออฟ ทอแล กราแด)
อยากเที่ยวก็จ่ายเงินเอง ไปกับทัวร์ ไม่ต้องกังวลเรื่องภาษา
อยากให้คนอื่นจ่ายเงินให้เที่ยว (บ้าง) ก็ต้องทำงานให้คุ้มเงินเค้า
ซัดสิงคโปร์ให้หมอบ ซัดมาเลย์ให้จนมุม ด่ากันให้เถียงไม่ทัน เหตุผลสู้ไม่ได้
ใช้ความจริงเข้าสู้ ทำงานให้หนัก อย่าเอาแต่โม้ มโนกันไปวันๆ ต่างชาติเค้าไม่คุยเรื่องแบบนี้
แบบนั้นเค้าจะพิจารณา ว่าคนไทยไม่ได้แพ้ใคร
อ้าปากพูดให้ตลอด แต่ต้องพูดให้ฉลาด ทำการบ้านก่อนไปด้วย
ไม่ใช่หาแต่ที่เที่ยว ที่ชอปปิ้ง
(ไปไหนมาไหน มีแต่คนประหลาดใจว่าคนไทยเหรอ ภาษาดีจัง
มันน่าเศร้าใจนะที่คนต่างชาติเค้ามีความคิดว่า คนไทย =ภาษาไม่ดี)
ส่วนเรื่องเบสเมืองนอก ทำงานให้ดี แสดงฝีมือให้เห็น
เค้าส่งไปประชุมหลายๆครั้ง ทำงานชั่วคราวหลายๆหน โชว์ออฟบ่อยๆ
รู้จักเพื่อนร่วมงานต่างชาติให้มาก
ทีนี้ล่ะปฏิเสธแทบไม่ทัน เพราะแก่แล้ว ไม่อยากไป มันเหนื่อย ครอบครัวก็มีแล้ว
แต่ก็จะมีคนมาตามตื๊อให้ไป ทั้งในทั้งนอกบริษัท ไม่หยุดไม่หย่อน
คนที่อยากไปเบสเมืองนอกจริงๆก็ทำตามสเตปนี้แหละ เดี๋ยวโอกาสก็มา
หลายๆคนเห็นบ่นอยากไปทำงานเมืองนอกบ้างแต่ทำไมบริษัทไม่เคยส่งไปเลย จะเล่าให้ฟังว่าทำไม
หรือเรียนจบมาใหม่ๆ อยากมีประสบการณ์ไปเมืองนอกบ้าง
สมัครงานเมืองนอกที่ไหนก็ไม่รับ เลือกแบบ qualification ต่ำด้วยก็ไม่รับ
ทำงานเมืองไทย ขอไปเบสเมืองนอกบ้าง ขอไปประชุมเมืองนอกบ้าง
ทำไมไม่เคยได้ไปเลย
สมัยเราเด็กๆ เพิ่งจบใหม่ก็ขวนขวาย กระ
แต่ไปไม่ได้ ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้แก่แล้วถึงเข้าใจ
เพราะตอนนี้ไม่อยากไปแล้ว เบื่อเดินทาง ไม่อยากผจญภัยอีกต่อไป
แต่บริษัทเคยพยายามให้ไปเบสที่ต่างประเทศครั้งก่อน (และหลายๆครั้ง)
และรอบหลายปีมานี้เดินทางไปทำงานต่างประเทศเป็นว่าเล่น
บินจนจะกลายเป็นแอร์ ทั้งๆที่ไม่อยากไปเลย เบื่อมาก
เลยมาถึงจุดที่เข้าใจชีวิตว่า
No free lunch
ไม่มีบริษัทไหนอยากจ่ายเงินจำนวนมากให้กับความเสี่ยงที่ไม่รู้จะเป็นยังไง
ความเสี่ยงนั้นคืออะไรบ้าง
1. ภาษา แม้จะเรียนจบมีใบปริญญาหราว่า international program
บางคนจบเมืองนอกมาเลยนะ แต่เจอมาหลายแล้ว ที่ภาษาไม่ได้ เพราะมัวแต่อยู่กับแกงค์คนไทย
หรือมี TOEIC, TOEFL เท่านั้นเท่านี้แล้วเค้าจะให้ไป
(สมัยนั้นสอบ TOEFL ได้ประมาณ 600 นี่แหละมั้ง จำไม่ค่อยได้แล้ว)
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เค้าอ่านแค่นั้นแล้วให้เราไปเลย
แต่เราต้องสื่อสารกันรู้เรื่องด้วย
ปัจจุบันนี้เพลียมากกับบรรดาทีมงานที่ร่ำร้องอยากไปเมืองนอก
แต่ภาษาพูดไม่ได้เลย เคยลองให้ไป เห็นบ่นกันนัก ก็มาเดินตามหลังเราแทน
เพราะไม่มั่นใจ พูดไม่ได้ ไม่สามารถทำงานได้เลย เพราะตัวเองยังเอาตัวไม่รอด
กลายเป็นเราต้องมานั่งดูแลแทน แล้วรู้ตัวมั้ย ไม่ ...
ถ้าอยากไปเที่ยวเมืองนอกฟรีๆ แบบอ้างว่าไปดูงาน ขออัญเชิญไปทำงานราชการ
สิ่งสำคัญคือ เราต้องสามารถเอาตัวรอดได้ และสร้างประโยชน์ให้บริษัทได้
เค้าจ่ายเงินให้เราไป ไม่ได้ให้เราไปเที่ยวเล่น ไปทำงานเมืองนอกนี่
บางทีแทบไม่ได้ออกจากห้องประชุมเลยก็มี เมืองนั้นเป็นยังไงไม่รู้จัก
โรงแรม ออฟฟิศ ห้องประชุม บางทีไปหลายวัน เจอแค่นั้นจริงๆ
ทีนี้พอบอกว่า ภาษาผ่านแล้ว แล้วทำไมยังไม่ได้ไปสมัยเรียนจบใหม่ๆ
โทเฟล 600 นี่ไม่ธรรมดา คือ ไปเรียนต่อขอทุนได้ แต่ไปทำงานนี่ยากกว่าหลายเท่า
(ตอนนั้นเลยไปเรียนต่อ ได้ทุนไปแทน)
2. ความรู้ ความสามารถ ประสบการณ์
เค้าจ่ายเงินให้เรา ไม่ได้ทำการกุศล แต่เพื่อให้เราทำประโยชน์ได้มากกว่าเงินที่จ่ายไป
เด็กจบใหม่ ไร้ประสบการณ์ เรียนจบมามีแต่หนังสือในหัว
เรื่องในการทำงานนี่อ่อนหัดมาก ไปเมืองนอกแล้วจะทำอะไรได้
แค่จะปรับเอาสิ่งที่เรียนมาให้เข้ากับชีวิตจริงยังไม่ได้เลย
เครื่องแฟกซ์ ถ่ายเอกสารยังยืนมึนอยู่หน้าเครื่องตั้งนานเพราะไม่เคยใช้
บริษัทที่ไหนที่จะจ่ายแพงๆหัดงานให้เด็กจบใหม่ที่เมืองนอก
หรือบริษัทเมืองนอกก็รับคนของเค้าดีกว่าจะมารับคนต่างชาติที่ต้องมายุ่งยากเรื่อง work permit อีก
ถ้าเราไม่ได้เรียนจบสายที่เค้าขาดแคลนในประเทศนั้นจริง หรือแบบโห โดดเด่นมาก ฆ่าคนในประเทศนั้นตายเรียบ
หรือโชคดีเค้ามีโปรแกรมสำหรับเด็กจบใหม่ให้ไปเรียนงานเมืองนอก
คนธรรมดาๆอย่างเราที่หวังไกลขนาดนั้น โอกาสจะได้ไปนั้นยากมาก
ทำงานมาแล้วเป็น 10 ปีก็ใช่ว่า เออ ทำงานมานานแล้วเนอะ ไปเมืองนอกเลย
จะไปแต่ละทีมันมีค่าใช้จ่าย ถ้าให้ไปคือ ต้องมั่นใจว่าไปแล้วทำตัวมีประโยชน์
ทำงานตัวเองให้ประสบความสำเร็จก่อน เค้าถึงจะให้ไป
ไม่ใช่คิดว่า อยู่มานานแล้ว บริษัทควรจะตอบแทนความอยู่มานานของเราเป็นรางวัล
บางทีเลยเกิดน้อยใจขึ้นมาว่า เอ๊ะ อยู่มานานแล้วอะ ทำไมคนที่เค้าเข้ามาไม่กี่ปีกลับได้ไปแล้วเราไม่ได้ไป
ย้ำอีกครั้ง เค้าไม่ได้ไปเที่ยวค่ะคุณ
ไปทำงาน ขีดเส้นใต้สองขีด ตัวหนา สีแดง
ไปแล้วสื่อสารไม่ได้ ไม่เข้าใจเพราะภาษา เค้าก็ไม่ให้ไป
ไปแล้วไม่เข้าใจเพราะอ่อนประสบการณ์ เค้าก็ไม่ให้ไป
แล้วคนไทยนะ หลายคนนิสัยไม่กล้าแสดงออก ขี้อาย นั่งหลังห้อง
หรืออีกแบบคือ ขี้เถียง ขี้แถ แต่แบบนี้มักไม่ค่อยเจอเพราะไม่สามารถเถียงหรือแถในภาษาอื่นได้
สรุปจะไปจบที่นั่งเงียบๆอยู่หลังห้อง มาหลายๆครั้งก็ไม่รู้มาทำไม
รอแต่เวลาจะไปชอปปิ้งตอนเย็นเท่านั้น พวกนี้ก็อัญเชิญกลับเมืองไทยไป ไม่ต้องมาให้เสียชื่อคนไทย
(แล้วมาทำนินทาคนไทยที่พูดเยอะๆว่า ขี้โชว์ออฟ ทอแล กราแด)
อยากเที่ยวก็จ่ายเงินเอง ไปกับทัวร์ ไม่ต้องกังวลเรื่องภาษา
อยากให้คนอื่นจ่ายเงินให้เที่ยว (บ้าง) ก็ต้องทำงานให้คุ้มเงินเค้า
ซัดสิงคโปร์ให้หมอบ ซัดมาเลย์ให้จนมุม ด่ากันให้เถียงไม่ทัน เหตุผลสู้ไม่ได้
ใช้ความจริงเข้าสู้ ทำงานให้หนัก อย่าเอาแต่โม้ มโนกันไปวันๆ ต่างชาติเค้าไม่คุยเรื่องแบบนี้
แบบนั้นเค้าจะพิจารณา ว่าคนไทยไม่ได้แพ้ใคร
อ้าปากพูดให้ตลอด แต่ต้องพูดให้ฉลาด ทำการบ้านก่อนไปด้วย
ไม่ใช่หาแต่ที่เที่ยว ที่ชอปปิ้ง
(ไปไหนมาไหน มีแต่คนประหลาดใจว่าคนไทยเหรอ ภาษาดีจัง
มันน่าเศร้าใจนะที่คนต่างชาติเค้ามีความคิดว่า คนไทย =ภาษาไม่ดี)
ส่วนเรื่องเบสเมืองนอก ทำงานให้ดี แสดงฝีมือให้เห็น
เค้าส่งไปประชุมหลายๆครั้ง ทำงานชั่วคราวหลายๆหน โชว์ออฟบ่อยๆ
รู้จักเพื่อนร่วมงานต่างชาติให้มาก
ทีนี้ล่ะปฏิเสธแทบไม่ทัน เพราะแก่แล้ว ไม่อยากไป มันเหนื่อย ครอบครัวก็มีแล้ว
แต่ก็จะมีคนมาตามตื๊อให้ไป ทั้งในทั้งนอกบริษัท ไม่หยุดไม่หย่อน
คนที่อยากไปเบสเมืองนอกจริงๆก็ทำตามสเตปนี้แหละ เดี๋ยวโอกาสก็มา