เราเป็นผู้หญิงอายุ 30 ปี
จบป.ตรี นิติศาสตร์
จบเนติบัณฑิตไทย
จบป.โท รัฐประศาสนศาสตร
ทำงานเป็นข้าราชการอยู่ใกล้บ้าน(1 กม.) ตื่นสายได้ ชีวิตไม่เร่งรีบอะไร เที่ยงก็กลับมากินข้าวบ้านและเล่นกับลูก
อยู่บ้านร่วมกับพ่อแม่ ได้ดูแลเต็มที่
ที่ทำงานไม่มีปัญหากับใคร เนื้องานก็ไม่ได้เครียดอะไรมากมาย ส่วนใหญ่จะสอบวินัย ไปทำงานเหมือนไปพักมากกว่า
แต่งงานกับสามีอายุเท่ากัน สามีน่ารักดี เป็นทนาย เดินทางไปตจว.บ่อย มีเวลาว่างก็จะพาเราและครอบครัวไปเที่ยว
อยู่กันมา 3 ปี ไม่เคยทะเลาะกัน เรารักเค้าเหมือนวันแรกที่รัก
มีลูกชาย 1.3 ขวบ และลูกสาวในท้องอีก 5 เดือน
เวลาอยู่กับลูกก็มีความสุขนะคะ ยิ่งมีสามีอยู่ด้วยเรายิ่งอบอุ่น แต่พอเค้าไม่อยู่เรานี่หมาหงอยเลย
ชีวิตเหมือนมีความสุขดีใช่ไหมคะ ในความรู้สึกเราว่ามันราบเรียบจนน่าเบื่อ หมดความท้าทาย
ไม่รู้ว่าเป้าหมายต่อไปอยากทำอะไร จะให้สอบผู้ช่วย อัยการ เราก็ไม่ได้ชอบทางนั้น
อยากจะหาอะไรทำตอนว่างๆ มันก็ได้แค่แก้เหงา แก้เซ็ง ไม่ได้ทำให้ชีวิตเกิดความตื่นเต้น ท้าทาย
เราเคยคุยกับสามีว่าเราเบื่อ เพราะเราเป็นคนค่อนข้าง alert สมัยเรียนก็มีเป้าหมายต้องจบเร็วๆ ได้เกรดดีๆ ทำให้บ้าเรียน บ้าอ่านหนังสือ
ตอนนี้ต้องมากลายเป็นแม่บ้าน ที่มีหน้าที่ทำงาน เลี้ยงลูก ดูแลสามี วนอยู่แบบนี้ทุกวัน
วันนี้จะเป็นวันอะไร จันทร์-อาทิตย์ แทบไม่มีความหมายสำหรับเราเลย เหมือนเวลาผ่านไปงั้นๆ
สามีเค้าเข้าใจเรานะค่ะ เพราะว่าเค้าก็เป็นเหมือนเรา เพียงแต่ชีวิตเค้ายังมีความท้าทายตรงงานของเราที่จะมีอะไรให้แก้ปัญหาอยู่ตลอด
และความท้าทายของเค้าก็คือการหาเลี้ยงครอบครัวให้สบาย มีเงินเก็บไว้ให้ลูก เรียกว่าอยู่ในช่วงบ้างานมากๆ จนเราต้องเตือน
ใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหมคะ แล้วมีวิธีจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง หรือใครมีวิธีอะไรดีๆแนะนำให้เราหายเบื่อได้บ้างก็ยินดีรับฟังคะ
เมื่อรู้สึกว่าชีวิตไม่มีอะไรท้าทายแล้ว
จบป.ตรี นิติศาสตร์
จบเนติบัณฑิตไทย
จบป.โท รัฐประศาสนศาสตร
ทำงานเป็นข้าราชการอยู่ใกล้บ้าน(1 กม.) ตื่นสายได้ ชีวิตไม่เร่งรีบอะไร เที่ยงก็กลับมากินข้าวบ้านและเล่นกับลูก
อยู่บ้านร่วมกับพ่อแม่ ได้ดูแลเต็มที่
ที่ทำงานไม่มีปัญหากับใคร เนื้องานก็ไม่ได้เครียดอะไรมากมาย ส่วนใหญ่จะสอบวินัย ไปทำงานเหมือนไปพักมากกว่า
แต่งงานกับสามีอายุเท่ากัน สามีน่ารักดี เป็นทนาย เดินทางไปตจว.บ่อย มีเวลาว่างก็จะพาเราและครอบครัวไปเที่ยว
อยู่กันมา 3 ปี ไม่เคยทะเลาะกัน เรารักเค้าเหมือนวันแรกที่รัก
มีลูกชาย 1.3 ขวบ และลูกสาวในท้องอีก 5 เดือน
เวลาอยู่กับลูกก็มีความสุขนะคะ ยิ่งมีสามีอยู่ด้วยเรายิ่งอบอุ่น แต่พอเค้าไม่อยู่เรานี่หมาหงอยเลย
ชีวิตเหมือนมีความสุขดีใช่ไหมคะ ในความรู้สึกเราว่ามันราบเรียบจนน่าเบื่อ หมดความท้าทาย
ไม่รู้ว่าเป้าหมายต่อไปอยากทำอะไร จะให้สอบผู้ช่วย อัยการ เราก็ไม่ได้ชอบทางนั้น
อยากจะหาอะไรทำตอนว่างๆ มันก็ได้แค่แก้เหงา แก้เซ็ง ไม่ได้ทำให้ชีวิตเกิดความตื่นเต้น ท้าทาย
เราเคยคุยกับสามีว่าเราเบื่อ เพราะเราเป็นคนค่อนข้าง alert สมัยเรียนก็มีเป้าหมายต้องจบเร็วๆ ได้เกรดดีๆ ทำให้บ้าเรียน บ้าอ่านหนังสือ
ตอนนี้ต้องมากลายเป็นแม่บ้าน ที่มีหน้าที่ทำงาน เลี้ยงลูก ดูแลสามี วนอยู่แบบนี้ทุกวัน
วันนี้จะเป็นวันอะไร จันทร์-อาทิตย์ แทบไม่มีความหมายสำหรับเราเลย เหมือนเวลาผ่านไปงั้นๆ
สามีเค้าเข้าใจเรานะค่ะ เพราะว่าเค้าก็เป็นเหมือนเรา เพียงแต่ชีวิตเค้ายังมีความท้าทายตรงงานของเราที่จะมีอะไรให้แก้ปัญหาอยู่ตลอด
และความท้าทายของเค้าก็คือการหาเลี้ยงครอบครัวให้สบาย มีเงินเก็บไว้ให้ลูก เรียกว่าอยู่ในช่วงบ้างานมากๆ จนเราต้องเตือน
ใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหมคะ แล้วมีวิธีจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง หรือใครมีวิธีอะไรดีๆแนะนำให้เราหายเบื่อได้บ้างก็ยินดีรับฟังคะ