น้ำหนัก

เช้าวันฟ้าครึ้มขมุกขมัว  แม่ค้าขายข้าวกล่องร่างใหญ่ นั่งหน้ามันวาวสีหน้าเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้าจากการตรำงานหนักด้วยร่างที่ไม่อำนวยของนาง  หากแต่ยังคงมีคำหวานเจื้อยแจ้วจากปากประสาคนค้า " สวัสดีค่ะท่านผู้การ วันนี้รับอะไรดีคะ "  รอยยิ้มยังโปรยหวานแทรกเม็ดเหงื่อที่ปลายจมูกและสองข้างแก้ม  หากแต่ท่าทีของชายกลางคนที่ถูกเรียกว่าท่านผู้การดูจะไม่ยี่หระอะไรนักกับคำทักทายของแม่ค้ากลางคน จะด้วยเสื้อคอโปโลและกางเกงสแล็คฟิตเปรี๊ยะ! ที่ขึงตึงร่างให้ตั้งตรง  หรือเพราะบางอย่างที่ถูกแบกประคองไว้ไม่วาง คงแม้กระทั่งยามหลับตา จนไม่อาจก้มค้อมลงมองข้าวกล่องราคา25บาทหรือเพียงเพื่อปาดสายตาตอบรับคำทักทาย   ว่าแล้วหนุ่มใหญ่วัยกลางคนก็เดินจากไปมุ่งสู่ร้านกาแฟสดอาราบิกาตรงมุมถนน พร้อมเสียงที่ดังแว่วจากในร้านตู้ปลา .... สวัสค่าาาาท่านผู้การ   ฟังน้ำเสียงก็รู้ว่าเจ้าของคงมือประนมก้มหัวนบน้อมค้อมกายตามน้ำเสียงที่อ่อนหวานผิดธรรมดาที่สามัญมนุษย์จะกล่าวทักกัน

"ข้าวกล่องละ25   รวมกับขนมชั้นนี่เท่าไหร่คะ"  
" 37 บาทจ๊ะ" หญิงวัยกลางคนร่างชุ่มเหงื่อ ยื่นถุงใส่อาหารพร้อมเงินทอนอีก 3 บาทมาให้ ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้มน้อย ๆ วันนี้รายจ่ายที่แบกอยู่ของแกคงค่อย ๆ ถูกผ่อนผันให้เบาลง  จากรายได้ที่มาจากการอุดหนุนของลูกค้าประจำหลายราย

(Haitian Women by Nicole Jean Louis)