O ha ho !
สวัสดีกระทู้แรกค่ะ .. กระทู้นี้รูปอาจจะเยอะ ข้อความอาจจะมาก แต่ตั้งใจเขียนมากเลยค่ะ เป็นกระทู้แรกของเค้าเลยน๊ะ
แต่กระทู้นี้นี้อาจจะไม่ได้เน้นรีวิวกิน รีวิวที่พัก หรือรีวิวที่เที่ยวมากเท่าไหร่นะคะ อาจจะเน้นไปทาง แนวคิดระหว่างการเดินทางสะมาก ((เป็นคนชอลเพ้อฝัน เพ้อเจ้อ และจิตนาการมากมาย 555)) ถ้าผิดพลาดหรือเพ้อเจ้ออะไรมากไป หรือไม่ชอบใจ ยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ แค่ต้องการแชร์ประสบการณ์การเดินทางของผู้หญิงคนเดียวใน ตปท. ค่ะ ^^/
การเดินทางไปญี่ปุ่นครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2นะคะ ครั้งแรกเมื่อ 2ปีที่แล้ว เที่ยวได้แค่ 2ปีครั้ง 55 เพราะต้องเก็บเงินเอง เดือนละ 2,000บาท 555 .. ครั้งแรกไปกับที่บ้านค่ะ 5คน ซึ่งมีน้องที่เค้าเคยไป work & travel เองที่อเมกา เค้าก็จะชินชำนาญเรื่องการเดินทางแผนที่ต่างๆ เราเลยไม่ต้องศึกษาอะไรเลย เที่ยวๆตามกันไป และปกติก็เป็นพวกชอบหลง ดูแผนที่ไม่เป็นเลย และไม่เคยมาเดินทางอะไรแบบนี้
แต่พอมาครั้งที่ 2นี้ บอกเลยค่ะว่า Alone ! ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ "A girl in Japan 2015" .. ต้องนั่งศึกษาเส้นทาง การเดินรถไฟ ตารางเวลา รวมถึงแผนที่ของที่ที่จะไปแต่ละจุดๆ ว่างห่างกันแค่ไหน ใช้ระยะเวลาในการเดินทางกี่นาที กี่ชม. ต้องจัดทริปเอง เอฟวี่ติงทุกสิ่งอย่าง แต่พอเอาเข้าจริง ถึงเหตุการณ์จริง ก็ไม่ยากอย่างที่คิดไว้นะคะ อาจจะมีหลงทิศทางบ้าง แต่ไปถึงจุดหมายทุกที่ค่ะ 5555
การเดินทางครั้งนี้ เราโดนค่าตั๋วโปรไปค่ะ ซื้อเป็นคู่ คนละ 6000+ รวมค่าโหลดเป๋าเพิ่ม ก็เป็น 7700+ ค่ะ ไป-กลับ สุวรรณภูมิ-ฟุกุโอกะ
ซื้อเป็นคู่จริงค่ะกับเพื่อน แต่เพื่อนจำเป็นตั้งทิ้งตั๋วไปเพราะเกิดเหตุขัดข้อง จึงทำให้กระทู้นี้กลายเป็น A girl ..
เริ่มต้นการเดินทางลัดฟ้าของผู้หญิงหัวทองตัวจิ๋วละค่ะ ..
อ้อลืมบอกไป ถึงเค้าจะบินเดี่ยว แต่เค้ามีเพื่อนคู่กาย คู่มือ คู่ใจ คู่คอ เค้าไปด้วยน๊า เราไม่เคยห่างกันค่ะ คือ เจ้า ฟูจี๊ Fujifilm X-M1 กับเลนส์เล็กๆ 2ตัว
พอขึ้นเครื่องปุปเก็บของเสร็จปัปทำไรล่ะคะ เตรียมกล้องสิคะ
เป็นคนชอบวิวกลางคืนมาก ไม่ว่าจะ ข้างถนน จนถึงบนท้องฟ้า แสงไฟกลางคืนมันชวนให้หลงไหล แสง สี ที่เข้ามาในจอประสาทตาของเรามันทำให้เราหยุดไม่ได้ที่จะมองค่ะ .. มีใครรู้สึกเหมือนเราบ้างมั้ย
แสงโบเก้นี้ที่รักเลย ..
จากนั้นอยู่บนเครื่องในยามดึกแบบนี้ทำไรล่ะคะ นอนเก็บแรงเลยค่า ไปถึงเช้าจะได้ลุยกันยันมืดต่อ
ตื่นมาปุป ก็เห็นสิ่งที่ทำให้จิตนาการของคนเราพุ่งพล่าน คิดไปเป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ต่างๆนานา .. ปุยเมฆ ฝูงเมฆ ก้อนเมฆ เหล่ามวลเมฆ ค่ะ ..
ท้องฟ้าตอนเช้าๆ ก็เป็นอีก 1โมเม้นที่ทำให้เราต้องแชะภาพไว้เป็นสิบค่ะ
ลองจิตนาการดูสิคะ ว่าท้องฟ้า ปุยเมฆ ฝูงเมฆ ที่ทุกคนเห็น เหมือนอะไร
โดยส่วนตัวเรา เรามองเห็นเหมือนกับ ทุ่งหญ้าสีขาว ที่อยู่บนพื้นดินสีฟ้า ต้นไม้สีขาวที่อุดมสมบูรณ์
แค่เริ่มก็เพ้อมากมายละค่ะ 555 คิดสะว่าอ่านนิยายเพ้อภพละกันเนอะ
เดี๋ยวจะมาต่อคืนพรุ่งนี้นะคะ
ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้ากระทู้นี้เพ้อเจ้อไปมากมาย แต่เราแค่อยากจะลรรยายถึงความรูปสึกที่เรามีต่อสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าผ่านเข้าระบบประสาทตาของเราละออกมาเป็นรูปภาพให้ทุกๆคนจิตนาการตามเท่านั้นค่ะ
A girl in Japan 2015
O ha ho !
สวัสดีกระทู้แรกค่ะ .. กระทู้นี้รูปอาจจะเยอะ ข้อความอาจจะมาก แต่ตั้งใจเขียนมากเลยค่ะ เป็นกระทู้แรกของเค้าเลยน๊ะ
แต่กระทู้นี้นี้อาจจะไม่ได้เน้นรีวิวกิน รีวิวที่พัก หรือรีวิวที่เที่ยวมากเท่าไหร่นะคะ อาจจะเน้นไปทาง แนวคิดระหว่างการเดินทางสะมาก ((เป็นคนชอลเพ้อฝัน เพ้อเจ้อ และจิตนาการมากมาย 555)) ถ้าผิดพลาดหรือเพ้อเจ้ออะไรมากไป หรือไม่ชอบใจ ยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ แค่ต้องการแชร์ประสบการณ์การเดินทางของผู้หญิงคนเดียวใน ตปท. ค่ะ ^^/
การเดินทางไปญี่ปุ่นครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2นะคะ ครั้งแรกเมื่อ 2ปีที่แล้ว เที่ยวได้แค่ 2ปีครั้ง 55 เพราะต้องเก็บเงินเอง เดือนละ 2,000บาท 555 .. ครั้งแรกไปกับที่บ้านค่ะ 5คน ซึ่งมีน้องที่เค้าเคยไป work & travel เองที่อเมกา เค้าก็จะชินชำนาญเรื่องการเดินทางแผนที่ต่างๆ เราเลยไม่ต้องศึกษาอะไรเลย เที่ยวๆตามกันไป และปกติก็เป็นพวกชอบหลง ดูแผนที่ไม่เป็นเลย และไม่เคยมาเดินทางอะไรแบบนี้
แต่พอมาครั้งที่ 2นี้ บอกเลยค่ะว่า Alone ! ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ "A girl in Japan 2015" .. ต้องนั่งศึกษาเส้นทาง การเดินรถไฟ ตารางเวลา รวมถึงแผนที่ของที่ที่จะไปแต่ละจุดๆ ว่างห่างกันแค่ไหน ใช้ระยะเวลาในการเดินทางกี่นาที กี่ชม. ต้องจัดทริปเอง เอฟวี่ติงทุกสิ่งอย่าง แต่พอเอาเข้าจริง ถึงเหตุการณ์จริง ก็ไม่ยากอย่างที่คิดไว้นะคะ อาจจะมีหลงทิศทางบ้าง แต่ไปถึงจุดหมายทุกที่ค่ะ 5555
การเดินทางครั้งนี้ เราโดนค่าตั๋วโปรไปค่ะ ซื้อเป็นคู่ คนละ 6000+ รวมค่าโหลดเป๋าเพิ่ม ก็เป็น 7700+ ค่ะ ไป-กลับ สุวรรณภูมิ-ฟุกุโอกะ
ซื้อเป็นคู่จริงค่ะกับเพื่อน แต่เพื่อนจำเป็นตั้งทิ้งตั๋วไปเพราะเกิดเหตุขัดข้อง จึงทำให้กระทู้นี้กลายเป็น A girl ..
อ้อลืมบอกไป ถึงเค้าจะบินเดี่ยว แต่เค้ามีเพื่อนคู่กาย คู่มือ คู่ใจ คู่คอ เค้าไปด้วยน๊า เราไม่เคยห่างกันค่ะ คือ เจ้า ฟูจี๊ Fujifilm X-M1 กับเลนส์เล็กๆ 2ตัว
พอขึ้นเครื่องปุปเก็บของเสร็จปัปทำไรล่ะคะ เตรียมกล้องสิคะ
เป็นคนชอบวิวกลางคืนมาก ไม่ว่าจะ ข้างถนน จนถึงบนท้องฟ้า แสงไฟกลางคืนมันชวนให้หลงไหล แสง สี ที่เข้ามาในจอประสาทตาของเรามันทำให้เราหยุดไม่ได้ที่จะมองค่ะ .. มีใครรู้สึกเหมือนเราบ้างมั้ย
แสงโบเก้นี้ที่รักเลย ..
จากนั้นอยู่บนเครื่องในยามดึกแบบนี้ทำไรล่ะคะ นอนเก็บแรงเลยค่า ไปถึงเช้าจะได้ลุยกันยันมืดต่อ
ตื่นมาปุป ก็เห็นสิ่งที่ทำให้จิตนาการของคนเราพุ่งพล่าน คิดไปเป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ต่างๆนานา .. ปุยเมฆ ฝูงเมฆ ก้อนเมฆ เหล่ามวลเมฆ ค่ะ ..
ท้องฟ้าตอนเช้าๆ ก็เป็นอีก 1โมเม้นที่ทำให้เราต้องแชะภาพไว้เป็นสิบค่ะ
ลองจิตนาการดูสิคะ ว่าท้องฟ้า ปุยเมฆ ฝูงเมฆ ที่ทุกคนเห็น เหมือนอะไร
โดยส่วนตัวเรา เรามองเห็นเหมือนกับ ทุ่งหญ้าสีขาว ที่อยู่บนพื้นดินสีฟ้า ต้นไม้สีขาวที่อุดมสมบูรณ์
แค่เริ่มก็เพ้อมากมายละค่ะ 555 คิดสะว่าอ่านนิยายเพ้อภพละกันเนอะ
เดี๋ยวจะมาต่อคืนพรุ่งนี้นะคะ
ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้ากระทู้นี้เพ้อเจ้อไปมากมาย แต่เราแค่อยากจะลรรยายถึงความรูปสึกที่เรามีต่อสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าผ่านเข้าระบบประสาทตาของเราละออกมาเป็นรูปภาพให้ทุกๆคนจิตนาการตามเท่านั้นค่ะ