ผมอายุ18ปีแฟนผมอายุ36ปีแต่เธอคนนี้ทำให้รักผมรักหมดหัวใจ

สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเกี่ยวกับความรักของผม นะคัฟ เผื่อบางคน อาจจะเปลี่ยนความคิดได้บ้างนะคัฟ ผมขอแทนตัวเทอเปนอักษรย่อนะคัฟ เธอชื่อ B. คัฟ อายุ 36 ปี ส่วนตัวผมนั้นอายุ 19 ปีคัฟ เรี่มแรกคัฟ เราเจอกันในเกมๆหนึ่ง ช่วงนั้นผมเปนคนติดเกมมากคัฟ แบบว่าเล่นเกือบทั้งวันเรย อยู่มาวันๆหนึ่ง ผมเจอ ผญ ในเกมคนหนึ่งคัฟเธอคนนี้ มีนีสัย แบบว่า คุยเก่งคัฟ นิสัยดี มีน้ำใจ ชอบช้วยเหลือคนในเกมมาตลอด ตอนนั้นความรู้สึก ที่ ผม รู้สึกชอบเธอ มันก้อเรี่มขึ้น ทุกๆวันหลังจากเจอเธอ ผมก้อเรี่มที่จะเร่นเกมบ่อยขึ้น ชอบทำตัวให้มีปัณหาในเกมมากขึ้น เพื่อที่จะให้เทอ มา สนใจผมบ้าง มาช้วยผมบ้าง ทุกๆวันที่มีเธอมาคอย ช้วย คอยสอน มันทำให้ผมหลงรักเธอไปเรื่อยๆทุกวัน ความคิดของบางคนอาจคิดว่า เจอกันในเกม จะไปรักกัน ชอบกัน จิงๆได้ไง เจอกันก้อไม่เคยเจอ มันก้อแค่ในเกม คัฟ ตอนแรกผมก้อคิดยังงั้นคัฟ แต่ผมคิดผิด B. เปนคนที่คอยช้วยผมทุกอย่าง ช้วยสอนผมในสิ่งที่ไม่รู้ เวลา B. ไปไหนก้อบอกผมทุกครั้ง เวลาไม่วบายใจอะไร B. จะเปนคนเล่าให้ผมฟังคนแรกเสมอ B ทำให้ผม รู้สึกเหมือนเปนคนพิเศษในทุกๆวันของ B เพราะปกติ ผมก้อไม่ได้เปนคนพิเศษสำหรับใครเขาอยู่แล้วครอบครัวผม พ่อ แม่ ของผมไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาแแยกกันไปตั้งแต่ ผม พอจำความได้ ผมโตมาเรยเปนคน  ที่ชอบคิดมาก คิดหนักตลอด แต่ B จะคอยบอกผมเสมอว่า ไม่ต้องคิดมากนะ เค้าจะอยู่ กับผม และจะคอยให้กำลังใจผมไปตลอด คัฟ นั้นมันก้อแค่จุดเรี่มต้นเล๊กๆคัฟ หลังจากนั้นไม่นานเราก้อเรี่มคุยกันทางโทรศัพร์ กัน คุยกันทุกวันคัฟ คุยกันแค่ในโทรศัพร์แบบไม่เจอหน้ากันเปนระยะเวลา 2 ปีตอนนั้นทำให้ผมรู้ว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานั้น เธอไม่เคยเปลี่ยนไปเรย เธอยังคง ใส่ใจผม ดูแลเอาใจใส่ผมยังดีมาตลอด โดยไม่เคยเจอหน้าเธอสักครั้ง ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันกันไกล้ๆเหมือนกับคนอื่นๆเขา แต่เธอ ก้อไม่เคยห่างจากหัวใจของผมสักครั้ง ผมรัก และ หวงเธอมากขึ้นทุกๆวัน เวลา B จะไปเที่ยวไหน B จะถามผมเสมอว่า อยากให้ไปมั้ย สบายใจหรือป่าว เปนห่วงมั้ย ถ้าไม่อยากให้ไป ก้อจะไม่ไปก้อได้นะ คัฟ ใจของผม ไม่อยากให้เธอไปไหนกับคัยทั้งนั้น ไม่อยากให้ไปเที่ยวไหน เพราะผมกัว ว่า ถ้าเธอเจอ ผช คนอื่น เธออาจจะไปรักคนอื่นแทนก้อได้ แต่ก้อนะ ถ้าเราปิดเธอจากโลกมากเกินไป ยังไง สะ เธอก้อจะไป สักวันอยู่ดี ผมเรยไม่เคยห้ามอะไรเธอสักครั้ง เวลาไปเที่ยวไหน ได้แต่บอกว่า ขับรถดีๆ นะ ระวังรถด้วย เปนห่วง อย่าไป ชอบคัยคนอื่นเขาละ ผมก้อได้แต่บอกแบบนี้ทุกรอบ เวลาถึงวันเกิดผม B เปนคนแรกที่ถักผ้าพันคอมาให้ผมในชีวิต เพราะ ไม่เคยมี ผญ คนไหนทำให้ผม ได้ขนาดนี้
และจะบอก HBD ผมเปนคนแรกเสมอมาจนปจุบัน นั้นแหละคัฟ ผมว่าสิ่งเล๊กๆที่ B ทำให้ผม แค่นี้ มันก้อทำให้ผม สบายใจมากพอแล้ว หลังจากนั้นไม่นาน ผมก้อเรี่มที่จะอยากเจอ B คนนี้ขึ้นมา อยากเจอหน้าสักครั้ง อยากจะกอดเธอ คนนี้ไม่ให้ไปไหน อยากจะบอกรักเทอเวลาที่ตื่น อยากจะหอมเทอเวลาที่เทอจะนอน ผมจึงตัดสินใจว่า ผมจะนัดเจอที่ ที่หนึ่ง ผมเรยบอกเธอว่า เรามาเจอกันหน่อยได้มั้ย เธอก้อตกลง ที่จะมาเจอ แต่หลังจากที่คุย 1 อาทิตร์ พอถึงวันที่ผมต้องไปหา ตอนนั้น ใจมันแหว่งๆยังไงไม่รู้ เขิลๆ สถานที่ที่เรานัดเจอ เปน ห้างๆหนึ่งในจังหวัด จันทบุรี เพราะเปน จังหวัดที่เธออยู่ เพราะผมคิดว่า พอเจอแล้ว จะได้ซื่ออะไรให้เทอกินได้เรย หลังจากนั้นผมก้อนั่งรถไป จนจะถึง ที่ๆนัดเจอ เธอ ก้อโทรมาบอกผมว่า เธอ มาถึงแล้วนะ และเธอก้อได้นั่งรอผมอยู่แล้ว ผมก้อเดินเข้าไปหาเทอแบบไม่ค่อยกล้า พบแรกที่ได้เจอ เธอน่ารักมากคัฟ ตัวเล๊กๆ อวบๆนิดๆ สูงประมาณ คาง คัฟ น่ารักมากๆ ดูแล ผมดีมากๆ หลังจากนั้น เราก้อนัดเจอกันบ่อยขึ้น เพราะ ต่างฝ่ายต่างทำงาน และมีคุยกัน ว่า จะแต่งงานกันเร็วๆนี้คัฟ  ขอโทดนะคัฟ ที่ใช้คำผิดคำถูกเยอะไปหมด และก้อขอขอบคุน ที่เข้ามาอ่านจนจบนะคัฟ