คือเราเคย งงๆ เรื่องเพื่อนของเราคนนึง ที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยๆ ว่าเค้าจะชอบเราไหม สรุปคือวันเวลาผ่านไป เราก็ตกลงกัน ว่าเราชอบกันนะ แต่เป็นแบบนั้นได้ไม่นาน เราก็ทะเลาะกัน ไม่ใช่เรื่องร้ายแรง แค่เราไม่เข้าใจกัน แล้วเค้าก็โมโห เค้าไม่คุยกับเราอีกเลย เรียนด้วยกันแท้ๆ วันเวลาผ่านไป 2เดือน คือสำหรับเรามันทรมานมากเลย คือเรารู้สึกว่า เราตกหลุมรักเขาจริงๆ เรารักเขาจริงๆอ่ะ อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่เรารู้ตัวเราดี ว่าเราลืมเขาไม่ได้ และยังรักอยู่เหมือนเดิม ยังไปคุยไปมีคนอื่นไม่ได้ มีวันนึงเราไม่ได้ไปเรียน เพราะไปทำงาน ทีนี้หลังเลิกงานก็นั่งรถบัสมาลงสถานีรถไฟ เราก็ส่องสาวคนนั้นคนนี้ไปทั่ว แล้วเราสายตาเราก็ไปโฟกัสกับ ผญเอเชีย2คน มองไกลๆนะ ไม่เห็นหน้าหรอก แต่ว่า ตอนมองที่คนขวา ใจเราเต้นแรง เหมือนตอนเราปิ๊งเพื่อนเราคนนี้ พอ2คนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆๆๆๆๆ... ปรากฏว่าคนที่ทำให้ใจเราเต้นแรก คือ เพื่อนเราคนนั้น เราอึ้งไปนิดนึง แล้วก็นอยๆว่าแบบ สุดท้ายแล้วก็ชอบคนเดิมสินะ
เราสองคนเรียนห้องเดียวกัน ปกติเราจะไม่ทักกัน ไม่คุยไม่มองหน้ากัน แต่เค้าจะอยู่ในสายตาเราตลอดนะ หลายๆครั้งรู้สึกเหมือนเค้าตั้งใจทำให้เราหึงอ่ะ แบบปกติเค้าเป็นผญที่ค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัว ไม่ยุ่งย่ามกับผช หรือใครเลย เค้าเป็นคนเงียบๆ แต่จะมีบางครั้งที่เหมือนเค้าตั้งใจทำเป็นคุยกับผชคนนึงเยอะๆให้เราเห็น เราไม่รู้ว่าคิดไปเองไหมนะ แต่หวังว่าจะไม่ใช่แบบนั้น แล้วหลายๆครั้งเรารู้ว่าเค้าหันมามองเรา เราไม่รุ้ว่าบ่อยมากไหม แต่หลายครั้งรู้สึกได้แล้วก็เห็นจังๆบ้าง(แต่น้อย) เราก็ชอบพยายามใกล้ชิดกับเพื่อนที่สนิทๆกันด้วยแหละ ตั้งใจทำให้หึงเหมือนกัน แต่ไม่รุ้ได้ผลไหมนะ วันเวลาผ่านไป
วันนึงหลังเลิกเรียน เดินไปขึ้นรถพร้อมๆกันพอดี แล้วเค้าเดินคนเดียว ก็เลยเดินไปทัก สวัสดี สบายดีไหม เค้าก็ตอบแบบไม่มองหน้าเรานะ ว่าก็ดีนะ ดี แล้วเราก็ถามเค้าว่า อยากไปกินกาแฟด้วยกันไหม เค้าก็ปฏิเสธเรา ตกเย็นวันนั้นเค้าก็ส่งข้อความมาหาเราทางเฟซ ว่า ขอโทษทีนะ แต่ยังไม่รู้สึกโอเคที่จะไปด้วย เราก็บอกว่า ไม่เป็นไร เราเข้าใจ แต่เราดีใจที่เธอสบายดี ส่วนเค้าก็ตอบมาว่า ขอบคุณมาก หวังว่าเธอจะสบายดีเหมือนกัน แล้วบทสนทนาก็จบลงแค่นั้น แต่เราดีใจมากนะ ปกติเค้าจะเป็นสไตล์ เมินข้อความไปเลย ไม่สนไม่ตอบ แต่วันนี้ดันตอบ เลยดีใจมาก หลังจากนั้น 2วัน (เสาร์อาทิตย์) เราก็ไม่คุยอะไรไปหาเค้าอีก แล้ววันนี้ เราวิ่งไปขึ้นบัสที่เค้านั่ง เราขอนั่งข้างๆ เค้าก็บอก โอเค แล้วเราก็คุยกัน เราตื่นเต้นมากตอนนั้น แต่ก็เหนื่อยมาก เพราะวิ่งไกลมากกกก (คือเราเป็นคนวิ่งเร็วมาก5555) เราถามว่า เป็นไง สบายดีไหม(เสียงร่าเริ่งหน่อย) เค้าหันมาคุยกับเรา ก็ดี สบายดี นี่เธอจะกลับบ้านหรอ? ปกติกลับบ้านสถานีไหน? (เราเพิ่งย้ายบ้านไปอยู่ บ้านพี่ที่รุ้จักแต่แอบไปทางเดียวกันนิดนึง) เราก็ตอบปกติ ว่าสถานี บลาๆ แต่ต้องไปซื้อของก่อน แล้วเราก็ถามเค้าว่า แล้วเธอล่ะ? แล้วเราก็ฉุกคิดขึ้นได้ เค้าไม่ค่อยชอบพูดเรื่องส่วนตัว เราก็บอก อ้อ ขอโทษๆ (แต่จริงๆไม่แฟร์เลยเนอะ เค้าถามเราได้ทุกอย่าง แต่เราห้ามถาม????) แล้วเค้าก็บอกว่า ขอโทษทีนะ ต้องลงสถานีหน้าแล้วอ่ะ ซึ่งสถานีหน้านี้มีแต่ร้านอาหารแล้วก็ร้านกาแฟไรงี้ เราก็เลยคิดว่า เค้าน่าจะนัดใครไว้ แต่เท่าที่รู้ เค้าไม่ค่อยรู้จักใครในเมืองนี้ คือใจเรากลัวมาก ว่าเค้าจะมีใคร แต่จริงๆก็ไม่ค่อยเชื่อว่าเค้าจะมีใครจริงๆ เค้าไม่มีแฟนมา 2ปีเต็ม เค้าไม่ง่ายด้วย ภายใน2เดือนไม่น่าจะทำความรู้จักใครได้เร็วแล้วก็ไปคบหาเป็นแฟนไรงี้ แต่เราก็กลัวนะ กลัวมากๆ แต่ตอนเราไปปรึกษาเพื่อนที่สนิทกับเราและสนิทกับเขาด้วย เพื่อนคนนี้บอกว่า เราว่านางก็คิดถึงเธอแหละ นางแค่ต้องการเวลา แต่เราก็ไม่อยากฟังใครมากๆ ถ้าเป้นงั้นจริงคงดี เราอยากให้กลับมาคุยกันได้เหมือนเดิม มาเป้นเพื่อนกันเฉยๆก็ได้ แต่เพราะเรารู้สึกมากกว่าเพื่อน เลยยังไม่อยากให้เขามีใครตอนนี้อ่ะ เขาเป็นคนเก็บอารมณ์เก่งมาก สามารถจริงๆ ตอนจีบกัน ดูไม่ออกเลย ว่าเขาจะชอบเราด้วย ดูไม่ออกแบบมากๆๆๆๆๆๆ เราแบบคิดมากอ่ะ แต่ตอนนี้จริงๆดีใจมากเลยนะที่เขาคุยกับเราแล้ว แต่ก็ยังแบบคิดเรื่องที่ว่าเขาจะเจอใครรึยัง อ้อ ลืมเล่า เรามีเพื่อนคนนึงสนิทกัน เป็นคนไทยเนี่ยแหละ นางเป้นคนน่ารักกกกก นางเกิดที่เมืองนอกนี่แหละ แต่คือแค่สนิทกันจริงๆนะ แล้วบ้านนางบังเอิญอยู่ข้างๆบ้านพี่ที่เราไปอยู่ด้วยอ่ะ เลยยิ่งสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน วันนึงเพื่อนเรามาบอกว่า นาง(คนที่เรารัก)บ่นๆว่า ทำไมสองคนนั้นอยู่ด้วยกันตลอด เป็นแฟนกันหรอ? อะไรงี้ ตอนนั้นเราแอบดีใจว่าแบบ...นางอาจจะยังรุ้สึกกับเรา เราอยากรู้ว่าเราจะต้องทำยังไง ต้องค่อยๆเป้นค่อยๆไปขนาดไหน ต้องพูด ต้องวางตัวยังไง แล้วจะรู้ได้ไงว่านางยังรู้สึกกับเราไหม? ตอนนี้แตะเนื้อต้องตัวไม่ได้แล้ว พูดหวานๆใส่ก็คงไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย คิดมากเรื่องนางอาจจะมีใครใหม่แล้วด้วย เห้อออ
ไม่เข้าใจ ว่าสรุปเค้ายังรู้สึกอยู่ไหม?
เราสองคนเรียนห้องเดียวกัน ปกติเราจะไม่ทักกัน ไม่คุยไม่มองหน้ากัน แต่เค้าจะอยู่ในสายตาเราตลอดนะ หลายๆครั้งรู้สึกเหมือนเค้าตั้งใจทำให้เราหึงอ่ะ แบบปกติเค้าเป็นผญที่ค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัว ไม่ยุ่งย่ามกับผช หรือใครเลย เค้าเป็นคนเงียบๆ แต่จะมีบางครั้งที่เหมือนเค้าตั้งใจทำเป็นคุยกับผชคนนึงเยอะๆให้เราเห็น เราไม่รู้ว่าคิดไปเองไหมนะ แต่หวังว่าจะไม่ใช่แบบนั้น แล้วหลายๆครั้งเรารู้ว่าเค้าหันมามองเรา เราไม่รุ้ว่าบ่อยมากไหม แต่หลายครั้งรู้สึกได้แล้วก็เห็นจังๆบ้าง(แต่น้อย) เราก็ชอบพยายามใกล้ชิดกับเพื่อนที่สนิทๆกันด้วยแหละ ตั้งใจทำให้หึงเหมือนกัน แต่ไม่รุ้ได้ผลไหมนะ วันเวลาผ่านไป
วันนึงหลังเลิกเรียน เดินไปขึ้นรถพร้อมๆกันพอดี แล้วเค้าเดินคนเดียว ก็เลยเดินไปทัก สวัสดี สบายดีไหม เค้าก็ตอบแบบไม่มองหน้าเรานะ ว่าก็ดีนะ ดี แล้วเราก็ถามเค้าว่า อยากไปกินกาแฟด้วยกันไหม เค้าก็ปฏิเสธเรา ตกเย็นวันนั้นเค้าก็ส่งข้อความมาหาเราทางเฟซ ว่า ขอโทษทีนะ แต่ยังไม่รู้สึกโอเคที่จะไปด้วย เราก็บอกว่า ไม่เป็นไร เราเข้าใจ แต่เราดีใจที่เธอสบายดี ส่วนเค้าก็ตอบมาว่า ขอบคุณมาก หวังว่าเธอจะสบายดีเหมือนกัน แล้วบทสนทนาก็จบลงแค่นั้น แต่เราดีใจมากนะ ปกติเค้าจะเป็นสไตล์ เมินข้อความไปเลย ไม่สนไม่ตอบ แต่วันนี้ดันตอบ เลยดีใจมาก หลังจากนั้น 2วัน (เสาร์อาทิตย์) เราก็ไม่คุยอะไรไปหาเค้าอีก แล้ววันนี้ เราวิ่งไปขึ้นบัสที่เค้านั่ง เราขอนั่งข้างๆ เค้าก็บอก โอเค แล้วเราก็คุยกัน เราตื่นเต้นมากตอนนั้น แต่ก็เหนื่อยมาก เพราะวิ่งไกลมากกกก (คือเราเป็นคนวิ่งเร็วมาก5555) เราถามว่า เป็นไง สบายดีไหม(เสียงร่าเริ่งหน่อย) เค้าหันมาคุยกับเรา ก็ดี สบายดี นี่เธอจะกลับบ้านหรอ? ปกติกลับบ้านสถานีไหน? (เราเพิ่งย้ายบ้านไปอยู่ บ้านพี่ที่รุ้จักแต่แอบไปทางเดียวกันนิดนึง) เราก็ตอบปกติ ว่าสถานี บลาๆ แต่ต้องไปซื้อของก่อน แล้วเราก็ถามเค้าว่า แล้วเธอล่ะ? แล้วเราก็ฉุกคิดขึ้นได้ เค้าไม่ค่อยชอบพูดเรื่องส่วนตัว เราก็บอก อ้อ ขอโทษๆ (แต่จริงๆไม่แฟร์เลยเนอะ เค้าถามเราได้ทุกอย่าง แต่เราห้ามถาม????) แล้วเค้าก็บอกว่า ขอโทษทีนะ ต้องลงสถานีหน้าแล้วอ่ะ ซึ่งสถานีหน้านี้มีแต่ร้านอาหารแล้วก็ร้านกาแฟไรงี้ เราก็เลยคิดว่า เค้าน่าจะนัดใครไว้ แต่เท่าที่รู้ เค้าไม่ค่อยรู้จักใครในเมืองนี้ คือใจเรากลัวมาก ว่าเค้าจะมีใคร แต่จริงๆก็ไม่ค่อยเชื่อว่าเค้าจะมีใครจริงๆ เค้าไม่มีแฟนมา 2ปีเต็ม เค้าไม่ง่ายด้วย ภายใน2เดือนไม่น่าจะทำความรู้จักใครได้เร็วแล้วก็ไปคบหาเป็นแฟนไรงี้ แต่เราก็กลัวนะ กลัวมากๆ แต่ตอนเราไปปรึกษาเพื่อนที่สนิทกับเราและสนิทกับเขาด้วย เพื่อนคนนี้บอกว่า เราว่านางก็คิดถึงเธอแหละ นางแค่ต้องการเวลา แต่เราก็ไม่อยากฟังใครมากๆ ถ้าเป้นงั้นจริงคงดี เราอยากให้กลับมาคุยกันได้เหมือนเดิม มาเป้นเพื่อนกันเฉยๆก็ได้ แต่เพราะเรารู้สึกมากกว่าเพื่อน เลยยังไม่อยากให้เขามีใครตอนนี้อ่ะ เขาเป็นคนเก็บอารมณ์เก่งมาก สามารถจริงๆ ตอนจีบกัน ดูไม่ออกเลย ว่าเขาจะชอบเราด้วย ดูไม่ออกแบบมากๆๆๆๆๆๆ เราแบบคิดมากอ่ะ แต่ตอนนี้จริงๆดีใจมากเลยนะที่เขาคุยกับเราแล้ว แต่ก็ยังแบบคิดเรื่องที่ว่าเขาจะเจอใครรึยัง อ้อ ลืมเล่า เรามีเพื่อนคนนึงสนิทกัน เป็นคนไทยเนี่ยแหละ นางเป้นคนน่ารักกกกก นางเกิดที่เมืองนอกนี่แหละ แต่คือแค่สนิทกันจริงๆนะ แล้วบ้านนางบังเอิญอยู่ข้างๆบ้านพี่ที่เราไปอยู่ด้วยอ่ะ เลยยิ่งสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน วันนึงเพื่อนเรามาบอกว่า นาง(คนที่เรารัก)บ่นๆว่า ทำไมสองคนนั้นอยู่ด้วยกันตลอด เป็นแฟนกันหรอ? อะไรงี้ ตอนนั้นเราแอบดีใจว่าแบบ...นางอาจจะยังรุ้สึกกับเรา เราอยากรู้ว่าเราจะต้องทำยังไง ต้องค่อยๆเป้นค่อยๆไปขนาดไหน ต้องพูด ต้องวางตัวยังไง แล้วจะรู้ได้ไงว่านางยังรู้สึกกับเราไหม? ตอนนี้แตะเนื้อต้องตัวไม่ได้แล้ว พูดหวานๆใส่ก็คงไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย คิดมากเรื่องนางอาจจะมีใครใหม่แล้วด้วย เห้อออ