เคยมั้ย? ที่ไม่ว่าพยายามทำอะไรไปแค่ไหน สถานภาพก็แค่ "เพื่อน" กันอยู่ดี...
เรื่องของเราเกิดขึ้นเมื่อครึ่งปีก่อน ช่วงปลายๆปี เราได้มีโอกาสเจอกับผู้ชายคนนึง ที่ร้านนั่งชิวร้านหนึ่ง เขาเป็นนักดนตรีที่กำลังเล่นอยู่ ซึ่งโต๊ะเราอยู่ตรงกลางพอดีเลยมองเห็นเขาชัดเลย วันที่เจอกันครั้งแรก โอ๊ยยย โอ เอ็ม จี พระเจ้าาา!! คนอะไรน่ารักจังว่ะ ชอบเลยคนนี้!! ตลอดช่วงเวลาที่เขาเล่นอยู่บนเวที เรานั่งมอง(เรียกว่าจ้องจะดีกว่า)เขาตลอดเลย มันละสายตาจากเขาไม่ได้จริงๆ ก็แบบคำว่าชอบโว้ยยย ตีขึ้นมาจุกที่คอเต็มๆ จนเขาคงสังเกตเห็นแหละว่าเราจ้องอยู่ ก็เลยมองกลับมาด้วยสายตาแบบสงสัยปนไม่พอใจ(มารู้จากเขาทีหลังว่าคิดว่าเรามองแบบหาเรื่อง นึกว่าเล่นเพี้ยนไรงี้ 555) พอเมื่อเขาเล่นเสร็จเขาก็เก็บของไม่เล่นที่อื่นต่อ ตอนนั้นคิดเสียดายมากที่ทำไมไม่ใจกล้าบ้าพอจะไปขอเบอร์หรืออะไรเขาไว้ (ทั้งๆที่ผู้หญิงโต๊ะข้างหน้าเราก็ขอแท้ๆ ฮึ่ยยย แอบหวง) แล้ววันแรกที่เราเจอกันก็ผ่านไป
ในวันต่อมา..เราก็พยายามหาว่าวงของเขาชื่อวงอะไร ทำทุกอย่างทุกวิถีทาง เข้าเฟช แอดไลน์ หาอินสตาแกรมก็ร้านที่เราไปเจอเขา เราทำ เราหาจนละเอียด ทุกโพสต์ ทุกรูปหรือวิดีโอ จนกระทั่งเจอชื่อวง จากนั้นเราก็เอาชื่อวงไปค้นหาตามพี่กู(เกิ้ล) จน จนนน ไม่เจออะไรเพิ่มเติมเลยแม้แต่นิดเดียว เราใช้เวลาวนหาซ้ำๆอยู่2-3วัน จนในที่สุดรวบรวมความกล้า ไลน์ไปถามที่ร้านที่เจอเขา ว่าวงที่เล่นเวลานั้น เมื่อวันนั้น คือวงอะไรหรอค่ะ ที่ร้านก็ตอบมา(ขอบคุณคร้าบบที่ตอบมา) ว่าชื่อวงนี้ๆๆ เราก็ใช่เลย ชัวร์แล้ว ก็เลยแกล้งๆบอกไปว่า เราสนใจวงนี้ อยากได้ข้อมูลติดต่อ เผื่อเรียกไปเล่น(ทรอแหลกันสุดฤทธิ์) แล้วเหมือนทางร้านจะโทรไปหาทางวงมั้ง สรุปคือเราได้ไลน์มา แล้วววๆๆ บังเอิ๊ญญญ ดันเป็นไลน์เขาคนนั้นซะด้วยแกรรร ตอนนั้นนึกออกใช่ป่ะ แค่เห็นรูปในโปรไฟต์ไลน์ คือแบบ กรี๊ดดังมาก ดีใจสุดๆ จากนั้นก็ได้คุยกัน ปรากฎว่า เฮ้ยยย! เขาจำเราได้ว่ะ จำคนที่นั่งจ้องแต่เขาได้ แล้วเราก็ไม่ปล่อยในรอช้า สารภาพไปเลยว่าชอบเขา ชอบมาก ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทางนู้นจะเป็นยังไงเราไม่รู้เลยอ่ะ แอบอยากเห็นหน้าน่ะเนี้ย แต่เขาก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธเราเลยนะ จากนั้นก็คุยกันมาตลอด ส่วนมากเราเป็นคนทักไป ทักไปเป็นชาติแหละถึงจะตอบแต่ละครั้ง แรกๆก็นอยด์-เลยครัช แต่หลังๆชิน ถามทิ้งไว้เดียวมันก็มาตอบเอง ฮ่าาๆๆเราก็หยอดเขาไปบ้าง ถามนู้นนี้บ้าง แต่มีคำถามเดียวที่อยากถามแต่ไม่กล้าถามคือ "มีแฟนรึยังค่ะ" ตอนนั้นเราคุยกันแบบไม่มีสถานะล่ะมั้ง คือเราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองมั้ย แต่มันสถานะมันสำคัญแต่ไม่ใช่แฟนแน่ๆ และไม่ใช่แค่เพื่อนหรือกิ๊กหรือคนรู้จักทั่วๆไป มันมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งแต่มีกำแพงบางอย่างกลั้นไว้
จนกระทั่ง มีเรื่องราวเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เราต้องตัดสินใจถามไปว่าเขามีแฟนรึยัง (ไม่ขอลงลึกเรื่องเหตุการณ์ตอนนั้น) และจากที่เขาพยายามบ่ายเบี่ยงมาตลอด เขาก็บอกจนได้ว่าจริงๆแล้ว "เขามีแฟนอยู่แล้ว" จริงๆใจเราก็พอรู้แหละ เพราะตลอดมาที่คุยกัน เขาไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย จะมีก็แต่เราก็พอเขาถามอะไรก็บอกหมด เราได้แต่คุยไลน์กัน ไม่มีทางติดต่อทางอื่นๆเลย แล้วเราก็ไม่กล้าถามหรือขอเขาด้วย
พอรู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ... ทีนี้สถานะเราก็เริ่มชัดเจนขึ้น คือการเป็น "เพื่อนกัน" น่าจะดีที่สุด เพราะเราไม่อยากแย่งอะไรใคร กลัวบาปกรรม และจากนั้นก็เป็นเพื่อนกันมาตลอด จากที่คุยกันทุกวัน เราก็เว้นระยะห่างโดยนานๆคุยที จาก2-3วัน เป็นอาทิตย์ เป็นนานๆทีถึงจะทักไป หรือพอเราหายไปนานเกินเขาก็ทักมาบ้าง ตอนนั้นปล่อยแล้ว แล้วเราก็มีอย่างอื่นที่ต้องทำด้วย เลยไม่ได้รู้สึกเสียใจหรืออะไรเท่าไร แต่ถามว่ายังชอบมั้ย คือใจเราอ่ะเหมือนเดิม แต่ขอแค่รู้คนเดียวพอไง
เวลาผ่านไป...จากได้รู้จักกันมากขึ้น เขาจะนอนตอนกลางวัน ทำงานตอนกลางคืน เขาบอกว่ามันไม่ร้อนแดดไง เขาเล่นดนตรีมานานแล้ว ตั้งแต่ยังเรียนอยู่(จริงๆเขาอายุมากว่าเรา) พอตื่นมาก็ไปทำงาน ถึงว่าไม่ค่อยจะตอบไลน์ เข้าใจล่ะ เขาเป็นภูมิแพ้แมว แต่ดันเลี้ยงแมว บ้าจริง~ เราก็เลี้ยงแมว ก็เลยได้คุยเรื่องแมวกันบ่อย
จนกระทั่งวันนึง!! ด้วยความที่โลกนี้มีความสุดยอดของสุดยอดความบังเอิญแบบที่สุดอยู่ ดีออกกกกกก!!! เช้าวันนึงแมวตัวนึงเขาดันป่วยต้องการเลือด เขาก็ขอความช่วยเหลือมาทางเรา เราอยากช่วยจริงๆแต่แมวเราเพิ่งไปตรวจเลือดมา ดันเจือกเลือดมีปัญหา ให้เลือดใครไม่ได้หรอกก แต่ไม่ได้บอกเขาไป เพราะติดต่อเขาไม่ได้ ก็เล่นไลน์มา แล้วหายไปเลยคร่าาา ไลน์กลับไปก็ไม่อ่าน เงียบไปท้างงวัน เราก็ทำไรไม่ได้ไง เบอร์อะไรก็ไม่มี จนค่ำๆไลน์กลับมาว่าแมวตายแล้ววว.....นางเสียใจมากถ่ายรูปตอนร้องไห้ก่อนทำงานมาให้ดู (คนอะไรร้องไห้ยังน่ารัก อร๊ายยย!) แต่ความบังเอิญสุดๆมันอยู่ตรงนี้!!...ในคืนนั้นเราก็เล่นเฟชบุคปกติ แล้วดันเลื่อนไปเห็นโพสต์ขอเลือดแมว ในกลุ่มแมวที่กดไลค์ไว้ เหยดดดดดดโด่!!! ใช่ครับ เพ่น้อง เฟชเขาคนนั้นเลย ใช่เลย รูปโปรไฟต์เป็นรูปเขาคู่กับผู้หญิง(แฟนนางชัวร์) ชื่อเฟชเป็นชื่อเล่นเขา แถมในโพสต์ดันมีเบอร์ติดต่อด้วยจ้าาาา เป็นไงล่ะสุดๆเลยดิ แต่เราไม่รีบนะจ๊ะ แอบเก็บชื่อเฟชกับเบอร์เขาไว้เงียบคนเดียว ไม่ได้บอกเขาด้วยว่าเจอ กลัวเขาเปลี่ยนเบอร์หนี ฮ่าาาๆๆ
เดียวมาต่อ....
พยายามแค่ไหน ก็เป็นแค่เพื่อน
เรื่องของเราเกิดขึ้นเมื่อครึ่งปีก่อน ช่วงปลายๆปี เราได้มีโอกาสเจอกับผู้ชายคนนึง ที่ร้านนั่งชิวร้านหนึ่ง เขาเป็นนักดนตรีที่กำลังเล่นอยู่ ซึ่งโต๊ะเราอยู่ตรงกลางพอดีเลยมองเห็นเขาชัดเลย วันที่เจอกันครั้งแรก โอ๊ยยย โอ เอ็ม จี พระเจ้าาา!! คนอะไรน่ารักจังว่ะ ชอบเลยคนนี้!! ตลอดช่วงเวลาที่เขาเล่นอยู่บนเวที เรานั่งมอง(เรียกว่าจ้องจะดีกว่า)เขาตลอดเลย มันละสายตาจากเขาไม่ได้จริงๆ ก็แบบคำว่าชอบโว้ยยย ตีขึ้นมาจุกที่คอเต็มๆ จนเขาคงสังเกตเห็นแหละว่าเราจ้องอยู่ ก็เลยมองกลับมาด้วยสายตาแบบสงสัยปนไม่พอใจ(มารู้จากเขาทีหลังว่าคิดว่าเรามองแบบหาเรื่อง นึกว่าเล่นเพี้ยนไรงี้ 555) พอเมื่อเขาเล่นเสร็จเขาก็เก็บของไม่เล่นที่อื่นต่อ ตอนนั้นคิดเสียดายมากที่ทำไมไม่ใจกล้าบ้าพอจะไปขอเบอร์หรืออะไรเขาไว้ (ทั้งๆที่ผู้หญิงโต๊ะข้างหน้าเราก็ขอแท้ๆ ฮึ่ยยย แอบหวง) แล้ววันแรกที่เราเจอกันก็ผ่านไป
ในวันต่อมา..เราก็พยายามหาว่าวงของเขาชื่อวงอะไร ทำทุกอย่างทุกวิถีทาง เข้าเฟช แอดไลน์ หาอินสตาแกรมก็ร้านที่เราไปเจอเขา เราทำ เราหาจนละเอียด ทุกโพสต์ ทุกรูปหรือวิดีโอ จนกระทั่งเจอชื่อวง จากนั้นเราก็เอาชื่อวงไปค้นหาตามพี่กู(เกิ้ล) จน จนนน ไม่เจออะไรเพิ่มเติมเลยแม้แต่นิดเดียว เราใช้เวลาวนหาซ้ำๆอยู่2-3วัน จนในที่สุดรวบรวมความกล้า ไลน์ไปถามที่ร้านที่เจอเขา ว่าวงที่เล่นเวลานั้น เมื่อวันนั้น คือวงอะไรหรอค่ะ ที่ร้านก็ตอบมา(ขอบคุณคร้าบบที่ตอบมา) ว่าชื่อวงนี้ๆๆ เราก็ใช่เลย ชัวร์แล้ว ก็เลยแกล้งๆบอกไปว่า เราสนใจวงนี้ อยากได้ข้อมูลติดต่อ เผื่อเรียกไปเล่น(ทรอแหลกันสุดฤทธิ์) แล้วเหมือนทางร้านจะโทรไปหาทางวงมั้ง สรุปคือเราได้ไลน์มา แล้วววๆๆ บังเอิ๊ญญญ ดันเป็นไลน์เขาคนนั้นซะด้วยแกรรร ตอนนั้นนึกออกใช่ป่ะ แค่เห็นรูปในโปรไฟต์ไลน์ คือแบบ กรี๊ดดังมาก ดีใจสุดๆ จากนั้นก็ได้คุยกัน ปรากฎว่า เฮ้ยยย! เขาจำเราได้ว่ะ จำคนที่นั่งจ้องแต่เขาได้ แล้วเราก็ไม่ปล่อยในรอช้า สารภาพไปเลยว่าชอบเขา ชอบมาก ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทางนู้นจะเป็นยังไงเราไม่รู้เลยอ่ะ แอบอยากเห็นหน้าน่ะเนี้ย แต่เขาก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธเราเลยนะ จากนั้นก็คุยกันมาตลอด ส่วนมากเราเป็นคนทักไป ทักไปเป็นชาติแหละถึงจะตอบแต่ละครั้ง แรกๆก็นอยด์-เลยครัช แต่หลังๆชิน ถามทิ้งไว้เดียวมันก็มาตอบเอง ฮ่าาๆๆเราก็หยอดเขาไปบ้าง ถามนู้นนี้บ้าง แต่มีคำถามเดียวที่อยากถามแต่ไม่กล้าถามคือ "มีแฟนรึยังค่ะ" ตอนนั้นเราคุยกันแบบไม่มีสถานะล่ะมั้ง คือเราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองมั้ย แต่มันสถานะมันสำคัญแต่ไม่ใช่แฟนแน่ๆ และไม่ใช่แค่เพื่อนหรือกิ๊กหรือคนรู้จักทั่วๆไป มันมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งแต่มีกำแพงบางอย่างกลั้นไว้
จนกระทั่ง มีเรื่องราวเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เราต้องตัดสินใจถามไปว่าเขามีแฟนรึยัง (ไม่ขอลงลึกเรื่องเหตุการณ์ตอนนั้น) และจากที่เขาพยายามบ่ายเบี่ยงมาตลอด เขาก็บอกจนได้ว่าจริงๆแล้ว "เขามีแฟนอยู่แล้ว" จริงๆใจเราก็พอรู้แหละ เพราะตลอดมาที่คุยกัน เขาไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย จะมีก็แต่เราก็พอเขาถามอะไรก็บอกหมด เราได้แต่คุยไลน์กัน ไม่มีทางติดต่อทางอื่นๆเลย แล้วเราก็ไม่กล้าถามหรือขอเขาด้วย
พอรู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ... ทีนี้สถานะเราก็เริ่มชัดเจนขึ้น คือการเป็น "เพื่อนกัน" น่าจะดีที่สุด เพราะเราไม่อยากแย่งอะไรใคร กลัวบาปกรรม และจากนั้นก็เป็นเพื่อนกันมาตลอด จากที่คุยกันทุกวัน เราก็เว้นระยะห่างโดยนานๆคุยที จาก2-3วัน เป็นอาทิตย์ เป็นนานๆทีถึงจะทักไป หรือพอเราหายไปนานเกินเขาก็ทักมาบ้าง ตอนนั้นปล่อยแล้ว แล้วเราก็มีอย่างอื่นที่ต้องทำด้วย เลยไม่ได้รู้สึกเสียใจหรืออะไรเท่าไร แต่ถามว่ายังชอบมั้ย คือใจเราอ่ะเหมือนเดิม แต่ขอแค่รู้คนเดียวพอไง
เวลาผ่านไป...จากได้รู้จักกันมากขึ้น เขาจะนอนตอนกลางวัน ทำงานตอนกลางคืน เขาบอกว่ามันไม่ร้อนแดดไง เขาเล่นดนตรีมานานแล้ว ตั้งแต่ยังเรียนอยู่(จริงๆเขาอายุมากว่าเรา) พอตื่นมาก็ไปทำงาน ถึงว่าไม่ค่อยจะตอบไลน์ เข้าใจล่ะ เขาเป็นภูมิแพ้แมว แต่ดันเลี้ยงแมว บ้าจริง~ เราก็เลี้ยงแมว ก็เลยได้คุยเรื่องแมวกันบ่อย
จนกระทั่งวันนึง!! ด้วยความที่โลกนี้มีความสุดยอดของสุดยอดความบังเอิญแบบที่สุดอยู่ ดีออกกกกกก!!! เช้าวันนึงแมวตัวนึงเขาดันป่วยต้องการเลือด เขาก็ขอความช่วยเหลือมาทางเรา เราอยากช่วยจริงๆแต่แมวเราเพิ่งไปตรวจเลือดมา ดันเจือกเลือดมีปัญหา ให้เลือดใครไม่ได้หรอกก แต่ไม่ได้บอกเขาไป เพราะติดต่อเขาไม่ได้ ก็เล่นไลน์มา แล้วหายไปเลยคร่าาา ไลน์กลับไปก็ไม่อ่าน เงียบไปท้างงวัน เราก็ทำไรไม่ได้ไง เบอร์อะไรก็ไม่มี จนค่ำๆไลน์กลับมาว่าแมวตายแล้ววว.....นางเสียใจมากถ่ายรูปตอนร้องไห้ก่อนทำงานมาให้ดู (คนอะไรร้องไห้ยังน่ารัก อร๊ายยย!) แต่ความบังเอิญสุดๆมันอยู่ตรงนี้!!...ในคืนนั้นเราก็เล่นเฟชบุคปกติ แล้วดันเลื่อนไปเห็นโพสต์ขอเลือดแมว ในกลุ่มแมวที่กดไลค์ไว้ เหยดดดดดดโด่!!! ใช่ครับ เพ่น้อง เฟชเขาคนนั้นเลย ใช่เลย รูปโปรไฟต์เป็นรูปเขาคู่กับผู้หญิง(แฟนนางชัวร์) ชื่อเฟชเป็นชื่อเล่นเขา แถมในโพสต์ดันมีเบอร์ติดต่อด้วยจ้าาาา เป็นไงล่ะสุดๆเลยดิ แต่เราไม่รีบนะจ๊ะ แอบเก็บชื่อเฟชกับเบอร์เขาไว้เงียบคนเดียว ไม่ได้บอกเขาด้วยว่าเจอ กลัวเขาเปลี่ยนเบอร์หนี ฮ่าาาๆๆ
เดียวมาต่อ....