ขอถามคนที่เรียนไกลบ้าน รู้สึกยังไงกันบ้าง

เรียนไกลบ้านมาปีนึงแล้ว จขกท.พอจะสรุปความรู้สึกของตัวเองได้ดังนี้
1.เรียนไกลบ้านมันทำให้เราโตขึ้นได้หลายสเต็ปภายในเวลาอันไม่นาน ทำให้เราเป็นคนที่มีความกล้าตัดสินใจ พึ่งตัวเองได้ รู้จักเอาตัวรอด รู้จักการแก้ปัญหา และความเข้มแข็งในจิตใจก็จะมีตามมา
2.เราจะเห็นคุณค่าของการได้อยู่กับครอบครัว แม้เวลาได้เจอกันแต่ละครั้งจะไม่นาน กลับบ้านแต่ละครั้งก็อยากซึบซับความเป็นบ้านไว้ให้มากที่สุด เพราะเรารู้ว่ากลับไปคงอีกนานกว่าจะมีความรู้สึกนี้อีกครั้ง
น้องที่กำลังจะเข้ามาในโมเม้นต์แบบนี้ ตอนนี้น้องคงกำลังตื่นเต้นกับสิ่งที่น้องอดทนรอมานาน และได้มาซึ้งความพยายามของตัวน้องเอง น้องบางคนก็คงรอการได้ออกจากบ้าน รอการได้อยู่คนเดียว แต่น้องจะรู้มั้ยว่าสุดท้ายแล้วสิ่งที่น้องจะต้องการและรอมันอย่างจริงๆคือการ"กลับบ้าน" กลับไปหาจุดที่น้องจากมา น้องจะรู้มั้ยว่าการเก็บห้องออกจากบ้านมันหดหู่ใจนะ การเห็นคนที่บ้านยืนส่งเรามันหม่นๆใจมาก เราจะอยากให้เวลาเดินช้าๆ กลับได้ช้าเท่าไหร่ก็จะยิ่งดี แต่กลับกันเมื่อถึงวันที่เราเก็บของ"กลับบ้าน"เราจะตื่นเต้น จะนับวันรอ ดูปฏิทินวันละหลายรอบว่าเมื่อไหร่จะถึงวันกลับบ้าน เราจะรีบเดินทาง ไม่อืดอาดไม่อะไรทั้งสิ้น

•ยิ่งพิมพ์ก็ยิ่งอยากอยู่บ้าน•

เพื่อนคนอื่นรู้สึกไงกันบ้างคะ มาแชร์กันหน่อยนะ