ถือว่ามาเตือนแล้วกัน ในฐานะที่ผมเป็นแพทย์ที่ดูเรื่องพิษวิทยา
ปกติการทำ chelation คือการทำที่ต้องการดึงสารโลหะหนักที่อยู่ในภาวะเกินจากที่ควรมีในร่างกาย
แล้วทำให้เกิดอาการของพิษ ซึ่งมีได้สองลักษณะคือพิษเฉียบพลันและพิษเรื้อรัง
แต่ต้องเข้าใจว่าสารที่ใช้ในการ Chelation จะดึงสารโฌลหะหนักทุกตัวที่มีอยู่ในร่างกายด้วย
ดังนั้นถ้าไม่มีข้อบ่งชี้ในการทำ chelation จึงเป็นเรื่องต้องห้ามอย่างยิ่ง
ในการดึงสารโลหะหนักที่มีอยู่ในร่างกายออกด้วย เนื่องจากสารโลหะหนักที่มีอยู่ในร่างกาย
มีความจำเป็นต่อการใช้งานของร่างกาย ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งในแง่ของเมตาบอลิซึม
ดังนั้นการไปดึงเอาสารที่จำเป็นต่อร่างกายออกไป ก็ย่อมทำให้การทำงานของร่างกายผิดเพี้ยนและเป็นอันตรายได้
ดังนั้นการจะทำ chelation แพทย์ที่จะพิจารณาทำต้องมีความรู้ความชำนาญที่เพียงพอ
ในเรื่องของพิษวิทยา ซึ่งมีอยู่ไม่มากในประเทศไทย และการจะสั่งทำได้ต้องตอบคำถามเหล่านี้ก่อน
สารโลหะหนักตัวใดที่มีอยู่เกินในร่างกาย วัดด้วยวิธีใหน ที่ใหนอย่างไร และเก็บสิ่งส่งตรวจถูกต้องหรือไม่
การที่มีสารส่วนเกินนั้นเกิดด้วยสาเหตุอะไร เช่นการทานอาหารทะเลมากอาจได้รับสารหนูมากกว่าที่ควร
หรือการกินยาชุด ยาหม้อ ยาสมุนไพร ยาลมก็จะได้รับสารโลหะหนักมากเกินไป เป็นต้น
การได้รับสารโลหะหนักนั้นเป็นแบบเฉียบพลันหรือได้รับเรื้อรัง วิธีการรักษาแตกต่างกันครับ
การChelation จะได้ประโยชน์ในกรณีพิษเฉียบพลัน มากกว่าพิษเรื้อรัง ที่ไม่เพียงไม่ได้ประโยชน์
อาจทำให้เกิดโทษ และอันตรายที่ร้ายแรงได้ บางครั้งเป็นข้อห้ามด้วยซ้ำ
การมีสารโลหะหนักมากเกินนั้นก่อให้เกิดอาการของโรคหรือไม่ เช่นแมงกานิส ทำให้ปลายประสาทเสีย
ก็ต้องดูว่ามีอาการของปลายประสาทหรือไม่ ถ้าไม่มีอาการของพิษสารโลหะหนักเฉพาะ
การรักษาโดยการ Chelation ก็อาจไม่เกิดประโยชน์ และมีวิธีการรักษาอื่นๆที่ปลอดภัยและดีกว่า
และอาจต้องพิจารณาอื่นๆอีกหลายกรณี เช่นโรคที่ผู้ป่วยเป็น หรือผลข้างเคียงของการทำ Chelation
ก็ต้องนำมาพิจารณาด้วย
โดยความเป็นจริงแพทย์พิษวิทยา จะไม่ค่อยแนะนำการทำ Chelation เนื่องจากทราบผลเสียดี
ดังนั้นที่ชอบแนะนำให้ทำ แน่ใจหรือไม่ว่าเป็นแพทย์พิษวิทยา
ผมคงทำหน้าที่เตือนครับ