สวัสดีค่ะ. วันนี้มีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเพื่อนค่ะขอใช้ ซ.แทนเพื่อนนะคะ.
เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาแค่ปีกว่าๆเอง ตอนที่เราคุยกันแรกๆเราสนิทกันมากมีอะไรเล่าให้ฟังหมดเลย ไม่เคยมีความลับกันค่ะ เที่ยวก็เที่ยวด้วยกันตลอด อยู่หอเดียวกันเลย. แต่ช่วงเทอม2ต้นๆเราเริ่มลดการเที่ยวมากขึ้นเพราะเพื่อนที่โรงเรียนบอกให้ลดๆบ้าง แต่ซก็ยังเที่ยวเหมือนเดิมนะค่ะ เวลา ซ กลับดึกตี2-4เรายังลงมาเปิดประตูให้ ทั้งที่เราง่วงมาก แต่เพื่อเพื่อนแล้วเราทำให้ได้ จนมีวันหนึ่งวันนั้นเราง่วงมากเลยเผลอหลับไป แล้วซกลับมาก็เลยโทรให้เราลงมาเปิดประตู แต่เราไม่ได้รับสายเพราะหลับอยู่ไม่ได้ยินจนประมาณตี4ซโทรมาหาเราอีกครั้งเราก็รับสายแล้วบอกว่าให้ลงไปเปิดประตูให้ เราก็ลงไปแต่ซทำท่าทีไม่พอใจเราแล้วพูดว่า"มีโทรศัพท์แล้วไม่รับสายจะมีทำไม" เราคิดในใจว่า"กูผิดด้วยออว่ะ กลัยมาดึกเอง" วันต่อมาซออกไปเที่ยวอีก เรารอซจนถึงเที่ยงคืนแต่ซยังไม่กลับมา.เรากลัวว่าซจะว่าเราอีกเพราะขี้เกียจทะเลาะกันเลยลงไปเปิดประตูหอพักทิ้งไว้เผื่อซกลับมา แต่ซกลับมาตอนเช้าแล้วไม่ได้ปิดล็อกประตูหอ พอเราจะไปเรียนเราลงไปพร้อมกับซแล้วเจ้าของหอถามเราว่าใครเปิดประตูหอทิ้งไว้เราเลยตอบว่าเราเอง เจ้าของหอต่อว่าเราใหญ่เลย"ถ้าของหายใครจะมารับผิดชอบ"เราเสียใจมาก เราผิดด้วยออ. ช่วยเพื่อนเเล้วมาโดนด่าแต่เพื่อนกลับไม่โดนไม่ขอโทษเราสักคำ วันนั้นไปร.ร.พร้อมซแต่เราไม่พูดกับซเลยแล้วตอนเย็นเรากลับมาพร้อมเพื่อนในกลุ่มคนนึงกลับมาเอาเสื้อผ้าที่หอแล้วไปนอนบ้านเพื่อนไปนอนได้3คืน เราร้องไห้ทุกวันเลย แม่โทรมาเราเลยเล่าให้แม่ฟัง แม่เราเลยจะโทรไปบอกแม่ของซเราเลยห้ามแม่ไว้เพราะแม่ของซดุมากถ้ารู้ว่าลูกทำตัวแบบนี้คงโกดซมากๆ. หลังจากนั้นกลับมาที่หอเจอซพอดีเลยปรับความเข้าใจกัน เราพูดตรงๆเลย แล้วซก็เข้าใจ เราบอกซว่า"ถ้าแกจะกลับดึกเราไม่เปิดประตูให้แล้วนะ" ซก็ยอมรับที่เราบอก พอมาช่วงนี้ซเริ่มแฟน เรากไม่ได้ว่าอะไรถ้าซชอบใครเราก็ยินยอม แต่แฟนของซเป็นคนที่เจ้าชู้มาก (ช่วงนี้เรามาอยู่กับซที่ต่างจังหวัด ซเลยห่างกับแฟน) ซทะเลาะกับแฟนบ่อยมากเรื่องผญ.เราก็ช่วยซตลอดเลย แต่บางเรื่องมันหนักเกินเราไม่อยากให้ซเสียใจเลยบอกให้ซเลิกแล้วหาคนที่ดีกว่านี้ ซไม่ฟังเราเลย จนแฟนซมาขอห่างกัน เราเลยปลอบซ ตอนนั้นมีผชคนนึงเข้ามาจีบเราสักพัก เขาเป็นคนรวย เดทครั้งนั้นเราพาซไปด้วย เพราะกลัวเพื่อนเหงา เขาซื้อของให้เรากับซทุกอย่าง. ซก็บอกให้เราคบไปเลย(ถ้าเขาให้อะไรๆเอามาแบ่งกูด้วยนะ. เอาเล่นๆไปนิ )ซบอกเราแบบนั้น. เราอึ้งแต่ไม่ได้ว่าอะไร จนเรากลับมาบ้านแฟนเราคนนั้นมาหาที่บ้านเรื่อยๆ ซเลยเอาเรื่องของเราไปเล่าให้พ่อกับแม่ของซฟัง แล้วมาบอกเราว่าเค้ารู้เอง เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก( เราเลยคิดในใจว่าเรื่องของกูไม่เคยเล่าเลย) จนเปิดเทอมมาซก็กับไปคืนดีกับคนเดิม ไปไหนมาไหนกับแฟนตลอดทิ้งให้เรายุวห้องคนเดียว เราก็ไม่ได้ว่าอะไร. เราก็เลยไปกับเพื่อนตลอด บางทีซทะเลาะกับแฟนเราไม่เข้าไปยุ่งเลย ซเลยเบื่ออยากไปเที่ยวกับเราบ้าง แต่เพื่อนเราในกลุ่มเราไม่ชอบซ เราเลยไม่ให้ซไป เราไม่เข้าไปยุ่งกับซเลย. จนวันนั้นซมาขอเคลียร์กับเราว่าทำไมดูเราห่างๆไป เราเลยบอกซไปตรงๆว่า"พอมีแฟนก็ทิ้งกู พอกูจะคุยกับก็ไปคุยกับคนอื่น กูเลยไม่เข้าไปยุ่งกับมุง" ตอนนั้นซเงียบเลย เราเลยออกไปบ้านเพื่อน ไม่พูดกับซ. ห่างๆเหมือนเดิม วันนึ่งซทะเลาะกับแฟนเลยไปเที่ยวกับคนที่เราชอบทั้งที่ซก็รู้ว่าเราชอบซก็ไปอีกแล้วเอากลับมาเล่าเรา เราเสียใจนะแต่เก็บอาการ(โกรธ ซ มาก) พอ ซ คืนดีกับแฟนก็ลืมเราเหมือนเดิม พอมีปัญหามาปรึกษาเราอีกเราเลยให้คำแนะนำบ้างง บางครั้งเพราะ ซ จะคุยกับเราตอนที่มีปัญหาเท่านั้น แบบนี้เรียกว่าเพื่อนได้หรือป่าว?
แบบนี้เรื่องว่าเพื่อนแท้หรือป่าว?
เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาแค่ปีกว่าๆเอง ตอนที่เราคุยกันแรกๆเราสนิทกันมากมีอะไรเล่าให้ฟังหมดเลย ไม่เคยมีความลับกันค่ะ เที่ยวก็เที่ยวด้วยกันตลอด อยู่หอเดียวกันเลย. แต่ช่วงเทอม2ต้นๆเราเริ่มลดการเที่ยวมากขึ้นเพราะเพื่อนที่โรงเรียนบอกให้ลดๆบ้าง แต่ซก็ยังเที่ยวเหมือนเดิมนะค่ะ เวลา ซ กลับดึกตี2-4เรายังลงมาเปิดประตูให้ ทั้งที่เราง่วงมาก แต่เพื่อเพื่อนแล้วเราทำให้ได้ จนมีวันหนึ่งวันนั้นเราง่วงมากเลยเผลอหลับไป แล้วซกลับมาก็เลยโทรให้เราลงมาเปิดประตู แต่เราไม่ได้รับสายเพราะหลับอยู่ไม่ได้ยินจนประมาณตี4ซโทรมาหาเราอีกครั้งเราก็รับสายแล้วบอกว่าให้ลงไปเปิดประตูให้ เราก็ลงไปแต่ซทำท่าทีไม่พอใจเราแล้วพูดว่า"มีโทรศัพท์แล้วไม่รับสายจะมีทำไม" เราคิดในใจว่า"กูผิดด้วยออว่ะ กลัยมาดึกเอง" วันต่อมาซออกไปเที่ยวอีก เรารอซจนถึงเที่ยงคืนแต่ซยังไม่กลับมา.เรากลัวว่าซจะว่าเราอีกเพราะขี้เกียจทะเลาะกันเลยลงไปเปิดประตูหอพักทิ้งไว้เผื่อซกลับมา แต่ซกลับมาตอนเช้าแล้วไม่ได้ปิดล็อกประตูหอ พอเราจะไปเรียนเราลงไปพร้อมกับซแล้วเจ้าของหอถามเราว่าใครเปิดประตูหอทิ้งไว้เราเลยตอบว่าเราเอง เจ้าของหอต่อว่าเราใหญ่เลย"ถ้าของหายใครจะมารับผิดชอบ"เราเสียใจมาก เราผิดด้วยออ. ช่วยเพื่อนเเล้วมาโดนด่าแต่เพื่อนกลับไม่โดนไม่ขอโทษเราสักคำ วันนั้นไปร.ร.พร้อมซแต่เราไม่พูดกับซเลยแล้วตอนเย็นเรากลับมาพร้อมเพื่อนในกลุ่มคนนึงกลับมาเอาเสื้อผ้าที่หอแล้วไปนอนบ้านเพื่อนไปนอนได้3คืน เราร้องไห้ทุกวันเลย แม่โทรมาเราเลยเล่าให้แม่ฟัง แม่เราเลยจะโทรไปบอกแม่ของซเราเลยห้ามแม่ไว้เพราะแม่ของซดุมากถ้ารู้ว่าลูกทำตัวแบบนี้คงโกดซมากๆ. หลังจากนั้นกลับมาที่หอเจอซพอดีเลยปรับความเข้าใจกัน เราพูดตรงๆเลย แล้วซก็เข้าใจ เราบอกซว่า"ถ้าแกจะกลับดึกเราไม่เปิดประตูให้แล้วนะ" ซก็ยอมรับที่เราบอก พอมาช่วงนี้ซเริ่มแฟน เรากไม่ได้ว่าอะไรถ้าซชอบใครเราก็ยินยอม แต่แฟนของซเป็นคนที่เจ้าชู้มาก (ช่วงนี้เรามาอยู่กับซที่ต่างจังหวัด ซเลยห่างกับแฟน) ซทะเลาะกับแฟนบ่อยมากเรื่องผญ.เราก็ช่วยซตลอดเลย แต่บางเรื่องมันหนักเกินเราไม่อยากให้ซเสียใจเลยบอกให้ซเลิกแล้วหาคนที่ดีกว่านี้ ซไม่ฟังเราเลย จนแฟนซมาขอห่างกัน เราเลยปลอบซ ตอนนั้นมีผชคนนึงเข้ามาจีบเราสักพัก เขาเป็นคนรวย เดทครั้งนั้นเราพาซไปด้วย เพราะกลัวเพื่อนเหงา เขาซื้อของให้เรากับซทุกอย่าง. ซก็บอกให้เราคบไปเลย(ถ้าเขาให้อะไรๆเอามาแบ่งกูด้วยนะ. เอาเล่นๆไปนิ )ซบอกเราแบบนั้น. เราอึ้งแต่ไม่ได้ว่าอะไร จนเรากลับมาบ้านแฟนเราคนนั้นมาหาที่บ้านเรื่อยๆ ซเลยเอาเรื่องของเราไปเล่าให้พ่อกับแม่ของซฟัง แล้วมาบอกเราว่าเค้ารู้เอง เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก( เราเลยคิดในใจว่าเรื่องของกูไม่เคยเล่าเลย) จนเปิดเทอมมาซก็กับไปคืนดีกับคนเดิม ไปไหนมาไหนกับแฟนตลอดทิ้งให้เรายุวห้องคนเดียว เราก็ไม่ได้ว่าอะไร. เราก็เลยไปกับเพื่อนตลอด บางทีซทะเลาะกับแฟนเราไม่เข้าไปยุ่งเลย ซเลยเบื่ออยากไปเที่ยวกับเราบ้าง แต่เพื่อนเราในกลุ่มเราไม่ชอบซ เราเลยไม่ให้ซไป เราไม่เข้าไปยุ่งกับซเลย. จนวันนั้นซมาขอเคลียร์กับเราว่าทำไมดูเราห่างๆไป เราเลยบอกซไปตรงๆว่า"พอมีแฟนก็ทิ้งกู พอกูจะคุยกับก็ไปคุยกับคนอื่น กูเลยไม่เข้าไปยุ่งกับมุง" ตอนนั้นซเงียบเลย เราเลยออกไปบ้านเพื่อน ไม่พูดกับซ. ห่างๆเหมือนเดิม วันนึ่งซทะเลาะกับแฟนเลยไปเที่ยวกับคนที่เราชอบทั้งที่ซก็รู้ว่าเราชอบซก็ไปอีกแล้วเอากลับมาเล่าเรา เราเสียใจนะแต่เก็บอาการ(โกรธ ซ มาก) พอ ซ คืนดีกับแฟนก็ลืมเราเหมือนเดิม พอมีปัญหามาปรึกษาเราอีกเราเลยให้คำแนะนำบ้างง บางครั้งเพราะ ซ จะคุยกับเราตอนที่มีปัญหาเท่านั้น แบบนี้เรียกว่าเพื่อนได้หรือป่าว?