เป็นคำถามครับ อาจจะไม่ต้องการคำตอบจริงจัง
อันผู้รู้ธรรม ฝึกธรรม และมีธรรมของผมนั้นมีความต่างกัน หรือหากจบอกว่าการเข้าถึงธรรมนั้นต่างกัน
ผู้รู้แค่รู้แต่ไม่ทำ ผู้ฝึกคือทำแล้วแต่ยังสำเร็จ และผู้มีเรียกว่าอยู่ในสติในสายเลือดนิสัยและความประพฤติ
กับคำถาม(อาจจะงงๆนิด)

อันผู้ในนับถือและเชื่อในสิ่งหนึ่งๆ ย่อมไม่ชอบหากมีใครมาว่ากล่าวในทางไม่ดี หรือเอาสิ่งที่เราบูชาไปทำในทางที่เสื่อม
อันผู้ที่ทำให้ศาสนาเสื่อม
อันผู้ที่มีคิดต่าง และไม่ยอมคิดให้เหมือนความคิดเรา
อันผู้ใดด่าว่าเราและกล่าวหาเราในทางไม่ดี
อันผู้ไม่เคารพกฏจราจร ขับรถไม่มีสำนึกมารยาท
อันเมื่อเห็นคนทำผิดต่อหน้าอย่างลักขโมยของ
อันผู้อื่นไม่เคารพและไม่แสดงความให้เกียรติเรา ไม่เคารพความคิดเรา และสิ่งที่เรานับถือ
และอันทั้งหลายเหตุการณืเหล่านี้ ประสบกับ....
ผู้รู้ธรรม(คนรู้ธรรมแต่ไม่ได้ฝึกปฏิบัตหรือคนทั่วๆไปที่ยังมีกิเลสแต่ รู้ดี-ชั่ว แต่ก็ยังทำตามอารมณ์ใจ เช่น นังเลงหัวไม้ วัยรุ่น เด็กแว๊น)
และผู้ฝึกธรรมรู้ธรรม(ผู้ที่กำลังขัดเกลาตัวเอง ทั้งพระ ทั้งฆราวาส ที่ปฏิบัตตัวดีในระดับหนึ่งดีกว่าประเภทแรก)
และผู้มีธรรม(คือผู้มีธรรมตั้งอยู่ในนิสัยความคิดอยู่ทุกสติ ปฏิบัตอย่างเคร่งครัดจนเป็นความเคยชิน ตัวอย่าง หลวงพ่อคูณ หลวงปู่หมมั่น หลวปู่แหวน หลวงพ่อโต)
คนทั้ง 3 ประเภทนี้ จะแสดงพฤติกรรมอย่างไรเมื่อต้องเจอกับเหตุเหล่านี้หากช่วยลองสมมุติเหตุการณ์ขึ้นมา
แล้วถ้าเป็นตัวเราล่ะจะแสดงพฤติกรรมอะไรออกมา

**ถ้าจะกรุณาผมก็ขอเป็นความคิดเห็นนะครับ เอานั้นนี่มาแปะๆนี่ขอแระกันครับ

**จะคริสหรืออิสราม หรือไม่มีศาสนา หรือจะศาสนาอะไร ผมก็ยินดีนะครับหากเข้ามาแสดงความคิดเห็น

**อันได้ประโยคใดผมอาจจะเขียนและสื่อสารผิดไปบางก็ขอทำความเข้าใจผมหน่อยแระกัน บางทีนึกไม่ออกจะเขียนยังไงพยามได้แค่นี้อ่ะครับ