สวัสดีครับ กระทู้นี่ฉันจะขอเล่าถึงประสบการณ์ดีๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เป็นเรื่องราวของการที่ฉันได้ตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง
แม้ตอนนี้เราจะไม่ได้คุยกันแล้ว (ก็เลิกกันไปแล้วน่ะแหล่ะT T)

แต่ก็นะ สำหรับฉันแล้ว เธอไม่เคยเลือนลางไปจากใจของฉัน เธอยังเป็นคนเดิมๆที่ฉัน..."คิดถึงเป็นคนแรกทุกเช้า" และ "คิดถึงเป็นคนสุดท้ายทุกคืน"
...แม้สำหรับเธอฉันจะไม่ใช่คนๆนั้นอีกแล้ว...

ฉันจะไม่ขอเล่าถึงสาเหตุที่ฉันและเธอแยกทางกัน แต่ฉันจะเล่าถึง ''จุดเริ่มต้น'' จนกระทั่งฉัน "รักเธอ"
Part I "อยากอยู่ตรงนี้ นานกว่านี้"

ผู้ชายธรรมดาๆ คนนึงได้รู้จักกับผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาอีกคนหนึ่ง เธอเป็นคนแจ่มใส ร่าเริง ออกห้าวๆนิดๆ เป็นคนเฟรนลี่ เข้ากับคนง่าย แตกต่างกับฉันซึ่งเป็นคน...เอิ่มมม โครตทามดาละกัน ไม่มีอะไรโดดเด่น สะดุดตาซักกะอย่าง นั่งเล่นอยู่บ้านไปวันๆ
แต่เมื่อฉันได้รู้จักเธอ เธอมักจะมีเรื่องราวใหม่ๆของเธอมาเล่าให้ฉันฟังเสมอ เธอชอบชวนฉันออกไปนู่นไปนี่ จากคนติดบ้านนะ หลังๆเริ่มเป็นผ่ายชวนเค้าก่อนซะละ55

ฉันได้คุยกับเธอมากขึ้น แม้จะจับใจความเรื่องที่คุยกันไม่ได้ แต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงความสุขที่กำลังก่อตัวขึ้น
บางครั้งที่ฉันนั่งเล่นกีต้าร์ เธอก็จะขอให้ฉันร้องเพลงไปด้วย แต่ไอ้เราก็เป็นคนไม่ค่อยชอบร้องเพลงซะด้วย ก็เลยไม่ได้ร้อง แต่ก็แอบๆคิดในใจ "เออเดวลองร้องดูดีกว่า ตอนนี้ทำลีลาไปก่อน เดวไปฝึกๆ" บางทีที่คุยกันก็มีการฮัมเพลงเกิดขึ้น (เสียงอย่างนี้นี่ร้องเพลงหรือแผ่เมตตา)
เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น จนมาถึงคืนวันนึง เธอพูดขึ้นมาแนวๆว่า"เราคงเป็นได้แค่เพื่อนแก้เหงาล่ะซิ"   เราอยู่ในสถานะอะไรกัน ทำนองนี้  
นะวินาทีนั้น ฉันนี่เริ่มคิดหนักเลยคับ 'เออหว่ะ คุยกันทุกวัน โทรไปปลุกตอนเช้า บรา บรา บรา'

...คืนนั้นเลยขอเธอเป็นแฟน คำตอบคือตกลง และเราเหมือนมีความสุข^^

แค่ตลอดคืนจนกระทั่งถึงวันรุ่งขึ้น ฉันคิดๆดู ความรู้สึกตอนที่ฉันขอเธอเป็นแฟน  ตอนนั้นฉันไม่ได้ไตร่ตรองให้ดี เหมือนตอบส่งเดชไป คล้ายเหมือนแสดงความรับผิดชอบ(ตรูไม่ได้ไปทำอะไรเค้านะ)

ฉันนั่งคิดถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นตลอดที่ผ่านมา ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน ไม่เคยนั่งมองโทรศัพท์ รอว่าเมื่อไหร่จะมีคนโทรมาซักกทีน้า และดีใจทุกครั้ง เมื่อเห็นชื่อเธอในสายเรียกเข้า

ยังมีอีกหลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับหัวใจฉัน และความรู้สึกเหล่านั้น ทำให้ฉันบอกเลิกเธอในคืนถัดไป ...และขอเธอคบกันอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกจากใจของฉันจริงๆ

สบายใจขึ้นเยอะมากๆ ฉันยังไม่ได้บอกว่าฉันรักเธอนะ มันเป็นเรื่องหลังจากนั้นอีก
มีวันนึงที่ฉันกับเธอจะต้องไม่ได้เจอกันอีกหลายวัน อีกหลายสัปดาห์ หรืออีกหลายเดือน

ก่อนที่จะถึงวันนั้น ฉันพยายามเก็บเกี่ยวทุกช่วงเวลาที่เหลืออยู่ไว้ให้คุ้มค่าที่สุด ก่อนที่จะถึงวันนั้น2วัน ก่อนที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน ก่อนที่ฉันและเธอจะแยกย้ายกัน เธอเอากระดาษแผ่นนึงที่ถูกพับเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ยัดใส่กระเป๋าของผม
ฉันยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน
เธอสบตาฉัน
เธอกอดฉันไว้
ฉัน...อยากหยุดช่วงเวลานั้นไว้นานๆ ขอให้มันผ่านไปช้าๆ ก็ยังดี แต่ทำไงได้หล่ะเนาะ เวลาติดปีกทุกครั้งที่เรามีความสุข

เธอเดินมาส่งฉันตรงที่จุดที่ฉันสามารถหารถกลับบ้านได้ แล้วเธอก็เดินกลับไป ฉันมองเธออยู่ตลอดจนกว่าจะลับสายตา
...เวลาผ่านไปชั่วครู่ เธอก็เดินลับสายตาฉันไป...  
แล้วฉันก็ยืนๆรอรถอยู่ก็นึกขึ้นมาได้ ฉันวางกระเป๋าลงแล้วควานหากระดาษที่เธอให้ไว้
ฉันหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา เห็นตัวอักษรเรียงกันเป็นประโยค
จ่าหน้าซองว่า ''ไม่คิดถึงห้ามเปิด'' อ่าวๆ ''คิดถึง''อยู่นี่หว่า เปิดได้ๆ ก็ไม่รอช้า รีบเปิดอ่านทันที

ฉันอ่านข้อความที่อยู่ข้างใน ได้ไม่ถึงสองประโยค  

อยู่ดีๆจากที่ยืนอยู่นิ่งๆ ก็เริ่มขยับ เริ่มเดินข้ามถนน เดินเลาะไปตามฟุตบาท
และพออ่านข้อความครบทั้งหมดแล้ว   
ฉันเริ่มก้าวขายาวและถี่มากขึ้น มากขึ้น จนกลายเป็นวิ่งไปซะอย่างนั้น
มีหยดน้ำไหลออกมาค้างอยู่ที่แก้ม แยกไม่ออกว่านั่นเหงื่อหรือน้ำตา

ฉัน...ต้องการเวลามากกว่านี้ ฉันอยากอยู่กับเธอนานกว่านี้ (ความโลภเข้าครอบงำ55)
อาจเป็นเพราะโลกนี้มีคำว่าสาย คอยสะกิดให้ฉันรีบทำ ก่อนที่มันจะสายเกินไป

ทุกครั้ง ก่อนจากกันตอนฉันนั่งอยู่บนรถกำลังจะกลับบ้าน ฉันมักจะคิดถึง คิดถึงตัวเองที่อยู่กับเธอนานกว่านี้
มักจะคิดเสมอว่าเราทำได้หนิ ''ลง!!! ลงสิวะ ลงรถแล้วกลับไปหาเธอ'' แต่นั่นมันก็แค่ความคิด สุดท้ายก็ถึงบ้านหลับปุ๋ย

แต่ครั้งนี้...ฉันไม่สามารถอดทนความรู้สึกของตัวเองแล้วโบกรถกลับบ้านได้เหมือนครั้งก่อนๆ
ฉันวิ่งไปไมรู้จักเหนื่อย วิ่งอ้อมไปอีกซอยทางเข้าบ้านเธอ กะจะไปดักรอ วิ่งๆไปจนจะถึงหน้าบ้านละ เจอป้ากับพี่สาวเธอนั่งคุยกันอยู่
เบรคเลยคับ จำได้เลยว่าตอนนั้นดังเอี๊ยดเลย55
ฉันหยุดนิ่งแล้วพยายามหันหลังกลับแต่ไม่ทันป้าของเธอทักฉันเข้าบอกทำไมยังไม่กลับ55
ฉันปาดน้ำตาออกจากแก้มแล้วหันกลับไปแถ ว่าลืมของครับ

แล้ว...ยังไม่กลับมาหรอคับ ป้าเขาก็บอกยัง ฉันก็เลยเดินไปจนเจอเธอ ก็งงๆกันอยู่ว่ากลับมาทำไม
ทำให้เธอ...เห็นน้ำตาฉันเข้าจนได้

ถึงยังไงสุดท้ายก็ต้องจากกัน... แต่อย่างน้อย ขอเวลาอีกสักนิดก็ยังดี ที่จะได้เจอเธอ

วันนี้ฉันคงเสียดายมากๆ ถ้าวันนั้นผมกลับไปเฉยๆ ทำไงได้ "ใจสั่งมา"

ปล.ฉันมักจะเป็นคนที่ทำอะไรไม่ค่อยคิดไตร่ตรองให้ดีนัก จู่ๆอยากทำอะไรก็ทำไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อน
บางเรื่องก็ใช้สมองคิด(ก็พอมีบ้างนะ แต่น้อย55)
และบางเรื่องก็ใช้หัวใจคิด
ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อนประจำ (แต่ก็ไม่อยากหรอกจริงๆ)

"เวลาไม่เคยพอ"

(((โปรดติดตามตอนต่อไป)))