สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนค่ะ
ออกตัวก่อนว่าอันนี้กระทู้แรกของเราน้า
ผิดพลาดประการใด ช่วยชี้แนะด้วยนะคะ
สาเหตุให้ตั้งกระทู้นี่คือ เพื่อนตัวดีที่รู้เรื่องราวแล้วบอกให้ไปตั้งกระทู้เถอะ
ขอแท็ก ความรักวัยรุ่นด้วยนะคะเพราะเราก็ยังถือว่าเป็นวัยรุ่นอยู่น้าาาา 55555 (ไม่ยอมแก่หรอก)
ในกระทู้นี้จะมีบุคคลสำคัญอยู่ 2 คนค่ะ
คือเขาคนนั้นและผู้มีพระคุณอีกคน
ซึ่งเราไม่ได้บอกว่าเราจะตั้งกระทู้นี้ขึ้น
ถ้าบังเอิญเข้ามาอ่าน นี่คือความรู้สึกของเรานะ
ส่วนหัวข้อกระทู้ที่ว่าฟินมากหมายถึงตัวเราเองค่ะ
ถ้าเกิดว่าเพื่อนๆไม่ฟินตามเราต้องขอโทษจริงๆนะคะ
เอาหล่ะ พร้อมแล้วก็มาเริ่มเรื่องเลยดีกว่าเนอะ
หลังจากเราเรียนจบและจัดการเรื่องโปรเจคเรียบร้อยแล้ว เราก็หางานทำจนได้มาทำที่บริษัทแห่งนึงค่ะ
ตอนเข้ามาโชคดีว่าที่บริษัทนี้รุ่นพี่ที่ม.เยอะมาก และมีรุ่นพี่คนนึงที่เป็นพี่ที่เรียนสาขาและอายุใกล้กันด้วย
พี่คนนี้ก็ช่วยแนะนำเรื่องงานและพาไปเจอชาวแก๊งของเขา ชาวแก๊งกินข้าวเที่ยงธรรมดานี่แหละ ทำงานวันแรกเรายังไม่ได้เจอเขาคนนั้นนะคะ (เขาทำงานกะกลางคืนสลับสัปดาห์ละครั้งค่ะ)
วันที่เราทำงานวันแรกเป็นวันศุกร์ค่ะ
ดังนั้นวันที่ทำงานวันที่2จึงขึ้นสัปดาห์ใหม่พอดี
ชาวแก๊งกินข้าวของเรามักจะไปกินข้าวกันนอกบริษัท
การรวมตัวกันจะเป็นแบบทะยอยเดินตามๆกันออกมาจนถึงหน้าบริษัท
ระหว่างเดินมาก็เจอผู้ชายคนนึง รุ่นพี่เราก็แนะนำให้รู้จัก เขาเรียนรุ่นเดียวกับเราแต่คนละมหาลัยค่ะ
เขาก็ถามเราว่าเราจบจากม.นี้เหรอ แต่บอกเลยค่ะว่าเราแทบไม่ได้ฟังเลย คือแบบโลกหยุดหมุนตั้งแต่เจอกันเลยค่ะ เราจ้องหน้าเค้าตลอดคิดแต่ว่าคนอะไรทำไมหล่ออย่างงี้ (แต่พอไปถามหลายคนเขาก็บอกว่าก็ไม่ได้หล่อมากขนาดนั้น 555555) เขาหน้าออกแนวเกาหลีๆค่ะ (แต่ไม่มีเชื้อเลยซักนิด) หน้าตี๋ๆ ตัวสูงมาก บทสนทนาจบลงแค่นั้นโดยที่เราไม่ค่อยได้พูดอะไรซักเท่าไหร่ อีกอย่างคือตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้ว ความคิดต่างๆจึงหยุดไว้แค่มอง
หลังจากนั้นการเจอกันของเราและเขาก็เป็นแบบอาทิตย์เว้นอาทิตย์ และยังเป็นแค่เวลาพักเที่ยงเท่านั้น (เพราะเราทั้งสองคนไม่ได้ทำงานนั่งโต๊ะเลยไม่ได้เจอกันซักเท่าไหร่) ชีวิตชั้นช่างน่าสงสาร
ผ่านไป 3 เดือน เราได้นั่งรถบริษัทกลับด้วยกันค่ะ คือปกติเค้าจะทำโอทีตลอด แล้วเป็นช่วงที่เราทั้งสองคนจะรับปริญญากัน เราขอเรียกเค้าย่อว่า M นะคะ
ปกติเราจะเห็นเค้าเล่นไอแพตตลอดเวลานั่งรถ แล้วก็ไม่ได้คุยกับใครเลย มีวันนึงบังเอิญได้นั่งข้างๆกัน เขาก็พูดขึ้นมาว่า
M: รู้สึกอึดอัดมากเลยอะ
เรา: ห๊ะ!!! (นี่ชั้นมานั่งข้างๆแกว่าชั้นอ้วนเหรอยะ) แล้วเราก็ทำหน้าเรียบๆถามไปว่า เป็นไรอะ
M: ตอนซ้อมรับปริญญาอะ นั่งใกล้แฟนเก่าอะ รู้สึกอึดอัดมากทำตัวไม่ถูก
เรา: shock!!!! เขาคิดถึงแฟนเก่าคร้าาา (คือเราก็ทำใจไว้แล้วค่ะ เพราะว่าเราเป็นคนที่ไม่สวยเลย ย้ำว่าไม่สวยเลยยยยยย หน้าไม่แต่ง หน้าสดมาทำงานตลอด ดั้งก็ไม่มี เขาคงไม่มองคนอย่างเราแน่ๆ) เราก็ได้แต่เก็บหน้าผิดหวังแล้วบอกเค้าว่า ทำไมล่ะยังทำใจไม่ได้เหรอ
M: เลิกกันไม่ค่อยดีอะ ตอนนั้นเราก็ผิดเองแหละ บลาๆๆๆ
เรา: แล้วยังรักอยู่เหรอ?
M: ก็ยังลืมไม่ได้
เรา: (ฉึกเหมือนมีดแทงหัวใจ อ๋อลืมบอกไปค่ะว่าตอนนั้นเราก็พึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมา 4 หมาดๆเลย แต่ก็ยังอยู่ในสถานะหน่วงๆอยู่ เข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลยหล่ะ) แกไม่กลับไปขอเค้าคืนดีล่ะ
M: จบกันไม่ดี ไม่ควรมั้ง
เรา: เอาเลยอย่างน้อยก็ได้พยายามนะ เค้าอาจจะรอแกกลับมาก็ได้ (เหมือนที่เรากำลังรอแฟนเก่าเราตอนนั้นแหละค่ะ)
เขาก็ตกลงว่าจะลองไปคุยดู แล้วก็ลงรถไปเนื่องจากถึงที่หมาย เราก็ได้แต่ถอนใจ
แต่อีกใจกลับรู้สึกดีเหมือนกันนะที่เขามาปรึกษาเรา ให้ความรู้สึกว่าสนิทกันขึ้นมาอีกระดับ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกประมาณครึ่งเดือนได้มั้ง รู้ข่าวอีกทีได้ยินว่าเขากำลังอินเลิฟอยู่ ผมนี่เศร้ากว่าเดิมจ้า
เราก็คิดแต่ว่ายังไงซะเค้าต้องยังรักคนเก่าอยู่แล้วหล่ะไม่งั้นจะกลับไปง้อทำไม แต่เหตุการณ์ที่ทำเอาช็อคกว่าคือแฟนที่เขาคบอยู่ตอนนี้ไม่ใช่แฟนเก่า Oh! God นี่มันอะไรกันนี่!!! คือแบบรู้สึกค่ะว่า อ้าวนี่กรูแห้วอีกแล้วหร๋า
ขอพักแปปนะคะ เดี๋ยวมาต่อคร้าาา
เคยมั้ยเจอรักแรกพบ แล้วเขามาตกหลุมรักเราทีหลัง [ผมนี่ฟินมากเลย]
ออกตัวก่อนว่าอันนี้กระทู้แรกของเราน้า
ผิดพลาดประการใด ช่วยชี้แนะด้วยนะคะ
สาเหตุให้ตั้งกระทู้นี่คือ เพื่อนตัวดีที่รู้เรื่องราวแล้วบอกให้ไปตั้งกระทู้เถอะ
ขอแท็ก ความรักวัยรุ่นด้วยนะคะเพราะเราก็ยังถือว่าเป็นวัยรุ่นอยู่น้าาาา 55555 (ไม่ยอมแก่หรอก)
ในกระทู้นี้จะมีบุคคลสำคัญอยู่ 2 คนค่ะ
คือเขาคนนั้นและผู้มีพระคุณอีกคน
ซึ่งเราไม่ได้บอกว่าเราจะตั้งกระทู้นี้ขึ้น
ถ้าบังเอิญเข้ามาอ่าน นี่คือความรู้สึกของเรานะ
ส่วนหัวข้อกระทู้ที่ว่าฟินมากหมายถึงตัวเราเองค่ะ
ถ้าเกิดว่าเพื่อนๆไม่ฟินตามเราต้องขอโทษจริงๆนะคะ
เอาหล่ะ พร้อมแล้วก็มาเริ่มเรื่องเลยดีกว่าเนอะ
หลังจากเราเรียนจบและจัดการเรื่องโปรเจคเรียบร้อยแล้ว เราก็หางานทำจนได้มาทำที่บริษัทแห่งนึงค่ะ
ตอนเข้ามาโชคดีว่าที่บริษัทนี้รุ่นพี่ที่ม.เยอะมาก และมีรุ่นพี่คนนึงที่เป็นพี่ที่เรียนสาขาและอายุใกล้กันด้วย
พี่คนนี้ก็ช่วยแนะนำเรื่องงานและพาไปเจอชาวแก๊งของเขา ชาวแก๊งกินข้าวเที่ยงธรรมดานี่แหละ ทำงานวันแรกเรายังไม่ได้เจอเขาคนนั้นนะคะ (เขาทำงานกะกลางคืนสลับสัปดาห์ละครั้งค่ะ)
วันที่เราทำงานวันแรกเป็นวันศุกร์ค่ะ
ดังนั้นวันที่ทำงานวันที่2จึงขึ้นสัปดาห์ใหม่พอดี
ชาวแก๊งกินข้าวของเรามักจะไปกินข้าวกันนอกบริษัท
การรวมตัวกันจะเป็นแบบทะยอยเดินตามๆกันออกมาจนถึงหน้าบริษัท
ระหว่างเดินมาก็เจอผู้ชายคนนึง รุ่นพี่เราก็แนะนำให้รู้จัก เขาเรียนรุ่นเดียวกับเราแต่คนละมหาลัยค่ะ
เขาก็ถามเราว่าเราจบจากม.นี้เหรอ แต่บอกเลยค่ะว่าเราแทบไม่ได้ฟังเลย คือแบบโลกหยุดหมุนตั้งแต่เจอกันเลยค่ะ เราจ้องหน้าเค้าตลอดคิดแต่ว่าคนอะไรทำไมหล่ออย่างงี้ (แต่พอไปถามหลายคนเขาก็บอกว่าก็ไม่ได้หล่อมากขนาดนั้น 555555) เขาหน้าออกแนวเกาหลีๆค่ะ (แต่ไม่มีเชื้อเลยซักนิด) หน้าตี๋ๆ ตัวสูงมาก บทสนทนาจบลงแค่นั้นโดยที่เราไม่ค่อยได้พูดอะไรซักเท่าไหร่ อีกอย่างคือตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้ว ความคิดต่างๆจึงหยุดไว้แค่มอง
หลังจากนั้นการเจอกันของเราและเขาก็เป็นแบบอาทิตย์เว้นอาทิตย์ และยังเป็นแค่เวลาพักเที่ยงเท่านั้น (เพราะเราทั้งสองคนไม่ได้ทำงานนั่งโต๊ะเลยไม่ได้เจอกันซักเท่าไหร่) ชีวิตชั้นช่างน่าสงสาร
ผ่านไป 3 เดือน เราได้นั่งรถบริษัทกลับด้วยกันค่ะ คือปกติเค้าจะทำโอทีตลอด แล้วเป็นช่วงที่เราทั้งสองคนจะรับปริญญากัน เราขอเรียกเค้าย่อว่า M นะคะ
ปกติเราจะเห็นเค้าเล่นไอแพตตลอดเวลานั่งรถ แล้วก็ไม่ได้คุยกับใครเลย มีวันนึงบังเอิญได้นั่งข้างๆกัน เขาก็พูดขึ้นมาว่า
M: รู้สึกอึดอัดมากเลยอะ
เรา: ห๊ะ!!! (นี่ชั้นมานั่งข้างๆแกว่าชั้นอ้วนเหรอยะ) แล้วเราก็ทำหน้าเรียบๆถามไปว่า เป็นไรอะ
M: ตอนซ้อมรับปริญญาอะ นั่งใกล้แฟนเก่าอะ รู้สึกอึดอัดมากทำตัวไม่ถูก
เรา: shock!!!! เขาคิดถึงแฟนเก่าคร้าาา (คือเราก็ทำใจไว้แล้วค่ะ เพราะว่าเราเป็นคนที่ไม่สวยเลย ย้ำว่าไม่สวยเลยยยยยย หน้าไม่แต่ง หน้าสดมาทำงานตลอด ดั้งก็ไม่มี เขาคงไม่มองคนอย่างเราแน่ๆ) เราก็ได้แต่เก็บหน้าผิดหวังแล้วบอกเค้าว่า ทำไมล่ะยังทำใจไม่ได้เหรอ
M: เลิกกันไม่ค่อยดีอะ ตอนนั้นเราก็ผิดเองแหละ บลาๆๆๆ
เรา: แล้วยังรักอยู่เหรอ?
M: ก็ยังลืมไม่ได้
เรา: (ฉึกเหมือนมีดแทงหัวใจ อ๋อลืมบอกไปค่ะว่าตอนนั้นเราก็พึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมา 4 หมาดๆเลย แต่ก็ยังอยู่ในสถานะหน่วงๆอยู่ เข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลยหล่ะ) แกไม่กลับไปขอเค้าคืนดีล่ะ
M: จบกันไม่ดี ไม่ควรมั้ง
เรา: เอาเลยอย่างน้อยก็ได้พยายามนะ เค้าอาจจะรอแกกลับมาก็ได้ (เหมือนที่เรากำลังรอแฟนเก่าเราตอนนั้นแหละค่ะ)
เขาก็ตกลงว่าจะลองไปคุยดู แล้วก็ลงรถไปเนื่องจากถึงที่หมาย เราก็ได้แต่ถอนใจ
แต่อีกใจกลับรู้สึกดีเหมือนกันนะที่เขามาปรึกษาเรา ให้ความรู้สึกว่าสนิทกันขึ้นมาอีกระดับ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกประมาณครึ่งเดือนได้มั้ง รู้ข่าวอีกทีได้ยินว่าเขากำลังอินเลิฟอยู่ ผมนี่เศร้ากว่าเดิมจ้า
เราก็คิดแต่ว่ายังไงซะเค้าต้องยังรักคนเก่าอยู่แล้วหล่ะไม่งั้นจะกลับไปง้อทำไม แต่เหตุการณ์ที่ทำเอาช็อคกว่าคือแฟนที่เขาคบอยู่ตอนนี้ไม่ใช่แฟนเก่า Oh! God นี่มันอะไรกันนี่!!! คือแบบรู้สึกค่ะว่า อ้าวนี่กรูแห้วอีกแล้วหร๋า
ขอพักแปปนะคะ เดี๋ยวมาต่อคร้าาา