เมื่อคืนดูแล้วไม่ค่อยคล้อยตามเลย ตามท้องเรื่องที่ปูมา ปุ้มอ่านจดหมายแล้ว ควรทำหน้าแค่อึ้งๆงงๆและตามด้วยเซ็งๆถอนหายใจเหมือนที่ทำกับคุณชาย คือทั้งเรื่องไม่แสดงให้เห็นเลยว่า ปุ้มรักหนึ่ง มีแต่ย้ำว่าเกลีย

เป็นละครแห่งความทรงจำที่น่ารักและงดงาม เป็นภาพจำครั้งหนึ่งของ น่องเจมส์ น้องญ่า กับวัยสดใส และความลงตัวของบทบาทครั้งหนึ่งในภาคการแสดงของน้องทั้งสองและของเราผู้ดู

สายฝนในวันโต ตอนเด็ก… ฉันเคยกลัวฝน กลัวฟ้าร้อง ทุกครั้งที่ฟ้าร้องเปรี้ยงลงมา หัวใจก็สะดุ้งไหว น้ำตาคลอเบ้า และไม่ว่าอยู่มุมไหนของบ้าน ฉันจะวิ่งไปหลบในอ้อมกอดของพ่อ หรือแม่เสมอ อ้อมกอดนั้น&hell

วันนี้ขอต่อว่าคุณหนี่งและทางฝั่งบ้านเพชรลดาหน่อย รู้สึกว่าตั้งแต่ดูมาถึงตอนนี้แล้ว วันนี้เป็นวันสุดจะทนกับพฤติกรรมของคุณหนึ่ง ที่แสดงออกกับคุณปุ้มทั้งร้ายและแรงมากๆ จนตอนนี้ขอบอกว่าถ้าหากไม่ระบายออกมา