ภาค 2 ---จุดศูนย์กลาง(ที่เจ็บปวด)

.....สวัสดีค่ะ ขอชี้แจงก่อนนะค่ะว่า จขกท.ใช้ไอดีของพี่สาวมาตั้งกระทู้ค่ะ เพราะตัวเองสมัครแลไม่ได้สักที อาจเป็นเพราะว่าตัวเองเคยสมัครไปแล้วแต่ไม่ค่อยได้ใช้ สมัครใหม่ก็ไม่ได้ เลยขออนุญาตพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง)มาตั้งกระทู้ค่ะ.....

.....เรื่องนี้เป็นเรื่องชีวิตคู่ของน้องเอง(ขอแทนตัวเองว่าน้องนะค่ะไม่ใช่ชื่อเล่นของน้องจริงๆแต่ชอบแทนตัวเองว่า”น้อง”กับพ่อแม่ญาติผู้ใหญ่และสามี) น้องใช้ชีวิตคู่ตั้งแต่อายุยังน้อย ด้วยความไม่ตั้งใจ  ชีวิตคู่ของน้องผ่านมรสุมมาเยอะอยากเผยแพร่ให้กำลังใจกับคนที่อยู่ด้วยกัน แล้วเจออุปสรรคต่างๆมากมาย อยากให้รัก อดทน จับมือก้าวไปพร้อมๆกันนะ  เมื่อวันที่ 15 พ.ค.ที่ผ่านมานี้ครบรอบ10ปีแล้วที่อยู่ด้วยกันและครบรอบ8ปีที่แต่งงานกันมา ปัจจุบันมีตัวเล็กแล้ว2คน ชาย6ขวบ2เดือน หญิง2ขวบ11เดือน.....ชื่อบุคคลในกระทู้เป็นชื่อสมมุติทั้งหมดนะค่ะ เพราะกลัวว่าญาติทางสามีจะมาเจอกระทู้เข้า เดี๋ยวมีเรื่องกันเปล่าๆ(ยิ่งไม่ชอบหน้ากันอยู่) อ๋อญาติของน้องด้วยเดี๋ยวเคืองสามีอีก เข้าเรื่องเลยดีกว่า.....

.....อ๋อน้องขอแบ่งเรื่องราวของน้องเป็น 4 ภาคนะค่ะ เรื่องมันยาวมาก
.......... ภาค 1 ---จุดเริ่มต้น(ของเรื่องราว) http://pantip.com/topic/33738263/comment1
.......... ภาค 2 ---จุดกลางใจ(ที่เจ็บปวด) http://pantip.com/forum/new_topic
.......... ภาค 3 ---จุดก้าวไป(ด้วยกัน) http://pantip.com/topic/34039455
.......... ภาค 4 ---จุดสรุปของชีวิต(เรา)

.....เทอม1ผ่านไป เทอม2ก็กำลังจะปิดภาคเรียน ที่จังหวัดมีงานกาชาดประจำปี ทางมหาวิทยาลัยก็ให้ร่วมกิจกรรม น้องลางาน3วันรวมเสาร์-อาทิตย์ ก็5วันพอดี ห้องของน้องเปิดบูธเกี่ยวกับ สมุนไพรในเมืองเพชร น้องโดนพี่ๆบังคับให้ใส่ชุดไทยค่อยต้อนรับประชาชน ที่เข้าไปดูบูธสมุนไพร โดนจับแต่งจนน้องแทบจำตัวเองไม่ได้(สวยค่ะมีพี่ที่เรียนด้วยเขาเป็นช่างแต่งหน้า) น้องยืนตอนรับถึง3วัน เหนื่อยมากแต่สนุก วันสุดท้ายเป็นวันเสาร์ เวลาเกือบ5ทุ่มได้น้องกำลังไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ จู่ๆสามีก็โพล่มา เข้ามากระชากไปที่รถ ตอนนั้นน้องกลัวมากเรียกให้พี่ๆที่เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ เรียกดังมากแต่เสียงดนตรีดังกว่า ไม่มีใครได้ยิน น้องต้องหันไปมองหน้าสามี สามีหน้าไม่แดง แต่ตาแดงและคอก็แดง จังหวะที่สามีจะคาดเบลให้น้อง น้องได้กลิ่นเหล้าค่ะ สามีเมา!
      “พี่ชา พี่จะทำอะไร พี่ชาจะพาน้องไปไหน พี่ชา พี่ชา พี่ชา น้องไม่ไปนะ หยุดเดี๋ยวนี้”
      น้องตะโกนเรียกแต่พี่ชาๆตลอดทางที่สามีขับรถออกจากงาน  สามีไม่พูดอะไร นิ่งมาก ตาดุมาก มองแต่ถนน น้องกลัวสามีที่สุดก็วันนี้เลย ทำไรได้ ร้องไห้สิค่ะ คิดไรไม่ออกเลยตอนนั้น ยิ่งเห็นหนทางไกลจากเมืองเพชรบุรีเท่าไหร่น้องก็ยิ่งร้องไห้หนัก (คิดเลยล่ะวันนี้ไม่รอดแน่เสร็จเขาแน่) คิดถึงพ่อกับแม่มากๆ จนหลุดเรียกหาแม่ออกมา
      “แม่ พ่อ ช่วยน้องด้วย แม่จ๋า พ่อจ๋า ช่วยน้องด้วย” สามีหยุดรถเลยค่ะ จึงหันไปมองหน้าสามีอีกครั้ง สามีร้องไห้เหมือนกัน สติน้องหลุดไปแล้วมันตกใจ
      “น้องเกลียดพี่ที่สุด น้องไปทำไรให้ นี่เหรอรักน้อง เขาทำกันแบบนี้เหรอ........”  
      “พี่........ทนไม่ไหวแล้ว พี่กลัวเสียน้องไป พี่....ต้องทำ” แล้วสามีก็ออกรถอีกครั้ง ครั้งนี้เร็วกว่าเดิม น้องไม่รู้ว่าสามีพามาอยู่ตรงส่วนไหนของประจวบ แต่มันติดทะเลแน่ๆๆได้ยินเสียงคลื่น โดนลากเข้าบ้านค่ะ...........



.....2 วันเต็มๆที่สามีขังไว้ในบ้าน ที่จริงๆเย็นวันอาทิตย์ก็กลับได้ถ้าน้องไม่ป่วยเสียก่อน(ช่วยงานมา4วันแล้วยังมาเจอเรื่องนี้อีกไม่ใช่หญิงเหล็กนะค่ะ) สุดท้ายก็ลางานอีก3วัน สามีก็ลามาเฝ้าไข้(น่าจะเรียกว่าเฝ้าไม่ให้หนีมากกว่า)สามีเอาน้องมาอยู่ที่หอของเขาค่ะ พอน้องลุกได้ ต้องร้องไห้ขอสามีกลับห้องตัวเอง อายค่ะ กลัวพี่ๆที่ทำงานรู้ด้วย สุดท้ายก็มีคนรู้จนได้ ทั้งๆทีเรื่องก็ผ่านมาได้อาทิตย์แล้วแท้ๆ เขารู้เพราะมีแฟนพี่EQคนหนึ่งที่อยู่หอพักเดียวกับสามีเล่าให้ฟัง แฟนพี่เขาก็เผอิญเป็นเพื่อนของเพื่อนพี่สา(คนมันจะซวยๆ มีกรรม)เรื่องเงียบไปเกือบปี ดังทั่วโรงงานอีกครั้ง และครั้งนี้น้องอยู่ไม่ได้ค่ะ(ถึงไม่รักเขา แต่ก็ได้กันแบบนี้ จะเอาใจที่ไหนไปสู้) ยังกับนกรู้สามีมาดักถึงหอพักถึงกับกราบเลยนะ อย่าไปเลย
      “พี่จะไปเช่าบ้าน พี่สัญญาจะไม่ทำอะไรน้องอีก พี่ขอร้องอย่าไปเลยนะ พี่จะส่งน้องเรียนเอง นะน้อง พี่ขอร้อง” พูดไปสามีก็น้ำตาไหลไป หน้าหอโรงงานด้วยนะดีที่คนไม่เยอะ แต่ก็มีคนนะ น้องไม่รู้จะทำไง สงสารสามีไหม ตอนนั้นไม่เลย แต่ก็ไม่อยากให้สามีอยู่ตรงนี้ สามีเป็นถึงรองหัวหน้าEQ ตำแหน่งมันไม่ใช่เล็กๆ มาทำอย่างนี้หน้าหอ มันมากเกินไป ปัญหาของเรามันไม่ควรที่ใครจะมารับรู้แบบนี้ ตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขาค่ะ ไปเปิดโรงแรมในเมืองนอน(เขารักษาสัญญาค่ะไม่ทำคือไม่ทำ)

.....หาบ้านเช่าอยู่4วัน วันที่ 15 พฤษภาคม 2548 คือวันที่เราอยู่ด้วยกัน(แบบไม่มีไรกัน)อย่างแท้จริง ก็ได้บ้าน2ชั้น 2ห้องนอน 2ห้องน้ำ นอนคนละห้องอยู่แล้ว น้องลาออกจากงาน(คงทำไม่ได้อยู่แล้วล่ะมาอยู่กับเขาขนาดนี้คงเถียงใครไม่ได้แน่) สามีขอย้ายไปอยู่อีกแผนกเช่นกัน เพื่อตัดปัญหาเผื่อตัวเองไปทะเลาะกับใครเขาเข้า ย้ายออกมาเสียไม่ต้องเจอกันก็จบ น้องก็เรียนไป แถมรับทำรายงานเพื่อนๆมาทำยามว่างไปด้วย จันทร์-ศุกร์ มันว่างนี่ค่ะ แรกๆสามีไม่ยอมทำโอที มาเฝ้าน้องตลอด จนได้3เดือน สามีเริ่มทำโอที ทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ คงเพราะอยู่ด้วยกัน น้องก็แทบไม่พูดอะไรด้วยอยู่แล้ว ต่างคนต่างอยู่ (คนมันเกลียดนี่) เรื่องงานบ้านน้องไม่ใช่จะใจดำเกินไปนัก ยังเป็นแม่บ้านอยู่บ้าง(ถึงฝีมือทำกับข้าวจะห่วย!แต่ไข่เจียวก็ทอดได้อยู่นะไม่ไหม้ด้วย) ชีวิตของพวกเรามันเงียบมาก สามีคงทนไม่ไหวหางานมาทำที่บ้าน ซ่อมคอมบ้าง ซ่อมมือถือบ้าง ซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกอย่างในยามว่างงาน(มีเมีย เมียก็ไม่สนใจทำตัวไม่ว่างเสียเลย) เรื่องนี้ที่บ้านน้องไม่รู้เลย น้องไม่บอกเด็ดขาด ยังคิดเลยนะว่าเมื่อไรที่เรียนจบ น้องทิ้งแน่ค่ะ