ป๊าเราอยากได้ลูกสุนัขตัวเล็กๆไว้เป็นเพื่อนคุยเพื่อนเล่นแก้เหงาคลายเครียด เราก็หาๆข้อมูลจากในเน็ตไปเรื่อยๆ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาชวนกันไปเดินงาน Pet Expo ที่ศุนย์สิริกิตต์ ปรากฎว่ามีฟาร์มเอาน้องหมามาขายหลายฟาร์มอยู่ เราไปเดินกับพี่สาว ดันถูกชะตาเจ้าปอมตัวเล็กตัวหนึ่งเข้า เลยตัดสินใจพาน้องกลับบ้านเย็นอาทิตย์ ตอนอยู่ในงานน้องร่าเริงเล่นกับเพื่อน ตอนเราไปรับกลับบ้านน้องโดนแยกเดี่ยวเพราะจองแล้วเห็นน้องแอบงีบหลับแต่ก็ปลุกง่ายๆ
อยู่บนรถยังร่าเริงไต่นู่นนี่ ถึงบ้านก็ยังเล่นทานอาหารทานน้ำปกติ ขับถ่ายปกติเป็นก้อนเล็กๆ

ตกดึกเราเอาน้องมานอนด้วยกันในห้องแต่กั้นคอกทำมุมไว้เลย ได้ยินเสียงเล็กๆน้องเห่าเรียกงัวเงียตื่นมาน้องอาเจียนอยู่สองกองเป็นสีครีมๆข้นๆ เราก็เก็บกวาดเช็ดถู เอาน้ำให้น้องกิน น้องกินปกติแล้วน้องก็หลับต่อ

ตื่นมาเช้าวันจันทร์ น้องอาเจียนอีกหนึ่งรอบ แต่ก็ยังทานอาหารทานน้ำได้แต่น้องเริ่มซึมๆ ไม่ค่อยวิ่งเล่น แต่ก็ยังเดินเล่นไปมา เราโทรไปถามคนขายที่ฟาร์มเค้าว่ายังไม่ต้องไปหาหมอ น้องอาจจะเครียดที่ต้องแยกฝูง เปลี่ยนบ้านใหม่ เลยมีอาการอาเจียนบ้างเป็นปกติไม่ต้องตกใจให้เอาน้ำแดงให้น้องดื่มไม่ให้น้องขาดน้ำ

ช่วงกลางวันน้องไม่ทานอาหารแต่ยังดื่มน้ำกลูโคสกะน้ำเกลือแร่ตลอด นั่งๆ เดินๆ นอนๆ ช่วงบ่ายๆถึงเย็นๆ น้องเริ่มถ่ายเหลวและอาเจียนเหมือนเดิมอีกครั้ง ตกเย็นน้องก็ยังไม่ทานอาหาร แต่ยังดื่มน้ำเกลือแร่กับกลูโคสได้อยู่ เราใจไม่ค่อยดี โทรไปถามคนขายที่ฟาร์มอีก เค้าก็บอกว่าไม่เป็นอะไรไม่ต้องไปหาหมอ ให้เอาไก่หรือตับบดๆให้น้องกินกับน้ำแดง (พูดเหมือนเดิมเลย) พี่เราก็อยากให้เราโทรหาคนขายถามจากคนขาย เพราะน้องมาจากฟาร์มเค้าและเค้าก็บอกว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรถามได้ตลอด มีอะไรต้องปรึกษาเค้าก่อน

แต่เราเครียดมากๆ เริ่มหาข้อมูลนู่นนี่นั่นหาไปหามาจนดึกดื่นค่อนคืน คราวนี้น้องเริ่มซึมจนแทบไม่ขยับตัวไม่ทานน้ำ หายใจได้ยินเสียงแบบป๊อบอากาศเบาๆ ตัวเค้าเล็กมาก แล้วก็ถ่ายเป็นน้ำสีเหลืองๆ เราเอาน้องมากอดทั้งคืนกลัวเค้าจะเป็นอะไร พยายามเอาน้ำใส่สลิงค์ฉีดป้อนเข้าปาก น้องก็ไม่ค่อยกลืนคลายๆออกมา

รุ่งเช้าวันนี้รีบพาเค้าไปหาหมอ พอดีบ้านที่เอาน้องมาอยู่ก่อนเป็นบ้านเราเราอยู่คนเดียว กะว่าเลี้ยงให้พอรู้เรื่องโตกว่านี้หน่อยจะเอาไปอยู่กับป๊า รถเราก็ไม่ได้ขับรอพี่สาวไม่ไหวตัดสินอุ้มน้องขึ้นพี่วินไปคลีนิคใกล้ๆ (ก่อนไปโทรไปหาคนขายอีก บอกเค้าว่าน้องไม่ไหวถ่ายเป็นน้ำตลอดช่วงเช้านี้ คนขายบอกงั้นสงสัยต้องพาไปหาหมอละ)

ช่วงเช้าเราโทรไปถามหลายที่ใกล้บ้านว่าใครเปิดแต่เช้าบ้าง เจอที่นึงเปิดแล้วแต่หมอยังไม่มา ใจดีโทรตามหมอให้ด้วย เรานั่งพี่วินพาน้องไป ไปถึงผ้าที่ห่อน้องก็เปื้อนอึอีก น้องอึเป็นน้ำเหมือนฉี่ตลอดทาง น้องแทบไม่กระดิกตัวเลย คุณหมอรีบให้น้ำเกลือกลัวน้องจะช๊อค วัดไข้น้องตัวเย็นมาก

ผลตรวจออกมาขึ้น 2 ขีดพาโว !!!!!!! (ไม่ใช่บราโว) หมอรีบแนะนำให้ไปโรงพยาบาลใกล้ๆ เพราะจะต้องแอดมิทน้องและตรวจเลือด จากเจริญนครเจอแท็กซี่ใจดีรับน้องและเราขึ้นรถ สรุปไปโรงพยาบาลสวนหลวงตรงอรุณอัมรินทร์ (บ้านเราอยู่แถวคลองสาน) พี่แท็กซี่เหยีบมากๆ ใจดีสุดๆ ตอนแรกเรากลัวมาก กลัวแท็กซี่ไม่รับเพราะมีสุนัข เพราะถ้าแท็กซี่ไม่รับก็ต้องรอพี่สาวที่กำลังรีบขับรถมา

ไปถึงโรงพยาบาลสวนหลวงผลที่เทสต์ตอนอยู่ที่คลีนิคขึ้น 2 ขีดตรงพาโว และ 1 ขีด ตรงโคโรน่า แต่พอมาถึงโรงพยาบาลขึ้น 2 ขีดเต็มๆ ทั้งสองเชื้อ

คุณหมอเอาน้องเข้าไปอยู่ในห้องผู้ป่วยพาโวโดยเฉพาะ แยกจากสัตว์ตัวอื่นๆ ตู้สีเงินๆ ใส่หลอดไฟ น้องนอนขดๆตัวเล็กๆ อยู่ตรงมุมตู้
คุณหมออธิบายเกี่ยวกับโรคและบอกตรงๆว่ายังไม่มียารักษา ต้องดูที่ภูมิฯของน้องว่าจะสู้ไหวมั้ย คุณหมอบอก 50:50 เราถามมาสิบตัวรอดกี่ตัว คุณหมอบอกประมาณ 2 - 3 (เราคิดในใจยังงี้ 20% สิ)

เรานั่งคอยผลเลือดกับรอคุณหมอให้ยาน้อง พี่เรามาถึงพอดีบอกเราว่าโทรไปที่ฟาร์มว่ายังไง ฟาร์มบอกว่าค่ารักษาเค้าไม่จ่ายนะ ถ้าจะรักษาต้องเอามาที่ฟาร์มเค้ามีหมออยู่ที่ปทุมธานี และถ้าหมาเป็นอะไรก็คือถ้ามาตัวใหม่เค้าจะลดราคาลงครึ่งนึง (เราซื้อน้องมาหมื่นสาม ถ้าน้องเป็นอะไรไปเอาตัวใหม่ เค้าจะคิดเรา 7500 บาท) ตั้งนานเราไม่ร้องไห้ พอมาถึงตรงนี้เราร้อง... ร้องตรงที่แบบเซ็งฟาร์มก็เซ็ง น้อยใจพี่ตัวเองอีก (มาพูดอะไรเรื่องค่ารักษาตอนนี้) ชีวิตมันไม่ใช่ราคาและเราก็ไม่แคร์ด้วยว่าใครจะจ่ายไม่จ่ายค่ารักษา เราจ่ายเองและดูแลเองได้เท่าไหร่เราก็จะจ่ายด้วยถ้ามันจะทำให้น้องมีชีวิตอยู่ และเราก็จะไม่โทษไม่ไปอะไรกับทางคนขายด้วย เพราะเราก็ถือว่าเราก็เลือกน้องมาเอง และเราก็ตั้งใจจะดูแลน้องให้ดีที่สุด

คราวนี้เราพาพี่เค้าไปดูน้องอีกที คราวนี้พี่เจอน้อง ร้องไห้กันทั้งสองคนเลย สงสารน้องมาก ตัวเล็กนิดเดียวทำไมต้องมาเจอแบบนี้ด้วย เราพึ่งใช้ชีวิตด้วยกันแค่ 3 วันเอง แต่เรารู้สึกรักและผูกพันกับน้องมาก ยังอยากเล่น อยากคุย อยากใช้เวลากับน้องให้นานกว่านี้ ปีาเองก็ยังไม่ทันได้เจอน้องด้วย แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ฝากน้องไว้กับคุณหมอและพยาบาลที่นั่น

ตอนนี้กลับมาบ้านก็เป็นห่วงน้องมาก ได้แต่มาเล่าให้ทุกคนในนี้ฟัง เผื่อมีใครมีอะไรจะแนะนำหรือมีวิธีอะไรที่จะทำให้น้องดีขึ้น
ตัวเราเองวันนี้ก็ทั้งอาเจียนและท้องเสียตามน้องไปด้วยเลย มันเครียดมากเวลาเห็นเค้าป่วยเค้าไม่สบาย

ถ้าใครมีอะไรยังไงก็แนะนำได้เลยนะคะ