สวัสดีค่ะทุกคน ก่อนอื่นเลยเราอยากขออภัยดัวนะคะถ้าตัวหนังสืออ่านยากเพราะเราเล่นในโทรศัพท์ค่ะ
เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้ ไม่ได้เห็นเป็นตัวเป็นตนค่ะ เเต่เเค่มีความรู้สึกว่าไม่ชอบมาพากลเฉยๆ อาจจะคิดไปเองก็ได้
เนื่องจากเราก็ซุ่มอยู่ในกระทู้สยองขวัญมานานพอสมควรก็เลยนึกถึงเรื่องตัวเองได้ ก็อยากจะเอามาเล่าให้เพื่อนๆฟังค่ะ เรื่องมันเกิดมาเมื่อประมานปลายปี 2557 ค่ะตอนนั้นเราก็มีเเฟนค่ะเเต่คบกันไม่นานนัก. เเฟนเราเขาเป็นคนดีค่ะ เเต่เจ้าชู้ไปหน่อย เลยเลิกกันค่ะ เเต่ตอนนั้นก็ยังมีความรู้สึกให้กับเขาอยู่(ฝ่ายเดียว) เเต่พอเลิกกันก็บล๊อคไปตามสเต็ปค่ะ ชีวิตก็ดำเนินมาปกติค่ะตามประสาคนอกหักดังเป๊าะ จนมาวันนึงเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ตอนนั้นเรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่ เพื่อนเราคนนึงก็ทักมา (ขอแทนเเฟนเก่าเราว่า A นะคะ) ว่า แกๆไอ A มันตายเเล้ว เราก็แบบเห้ย ไม่เชื่อ เป็นไปไม่ได้ เเล้วเราก็เข้าไปดูในเฟสของ A ค่ะ สรุป A เสียเเล้วจริงๆค่ะ มีคนมาโพสไว้อาลัยกันเต็มหน้าเฟส เรานี่ทำอะไรไม่ถูกเลย น้ำตาไหลมาเป็นสายแบบอัตโนมัตเลยค่ะ (บางคนอาจงงเพราะเราบอกว่าเราบล๊อค A ไปตั้งเเต่ที่เราเลิกค่ะ เเต่ก่อนที่ A จะเสียชีวิต คือคืนวันศุกร์ เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะเลยเข้าไปปลดบล๊อค มันรู้สึกเหมือนจะไม่เจอกันเลย ความรู้สึกนี้ก็อธิบายไม่ถูกค่ะ เราเล่าให้เพื่อนฟังมันก็บอกเราว่า เราคงคิดไปเองละมั้ง วันต่อมา คือวันเสาร์ที่ A เสียนี้เเหละค่ะ)สาเหตุที่ A เสียชีวิตคือเกิดอุบัติเหตุค่ะ ตอนนั้น A ซ้อนท้ายพี่ชายเเละไม่ใส่หมวกกันน๊อค ขี่กันเร็วพอสมควร มีรถมาเฉี่ยวหรือชนนี่เเหละค่ะ ทำให้รถเสียหลังเเละล้ม พี่ของ A รอดมาเพราะใส่หมวก แต่ A ไม่รอดค่ะ เสียชีวิตคาที่เลย...
พอวันจันทร์เราก็เหม่อลอย ชอบมองไปที่ห้องเรียนของ A (เราอยู่ รร. เดียวกับเอ ม.เดียวกันค่ะ) ระหว่างวันที่สวดเราก็ปกติดีเเต่อาจจะไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ พอวันเผา เราก็ไปค่ะ ตอนที่ไปนี้เราห้องไห้อย่างกับคนบ้าเลยค่ะ เอ เผาวันพฤหัสค่ะ สวด 3 วัน พอถึงเวลาที่เผาเสร็จเราก็ยังไม่หยุดร้อง ร้องแบบคนจะขาดใจ เพื่อนๆก็ช่วยกันพาขึ้นรถค่ะ ตอนนั่งบนรถเพื่อนก็ปลอบว่า เอ มันไปดีเเล้ว มันไปดีเเล้ว มันขึ้นไปอยู่ด้านบนค่อยดูพวกเราจากด้านบน เราก็เเบบคิดในใจว่า เอ ยังไม่ไปไหน อยู่อยู่ที่เดิม ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงคิดแบบนี้ พยายามคิดว่าเอไปดีแล้ว เเต่ใจมันคิดว่า ยังไม่ไป เราก็เล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ว่าเรา บอกคิดไปเองมันไปดีเเล้ว พอหลังจากวันที่เอเผา เราได้ยินเพื่อนมันบอกว่า เมื่อคืนเเม่ของเอฝันว่าเอ ยังไม่ไปไหน ไปไหนไม่ได้ เรานี่เเบบเห็นมั้ย ไม่มีใครเชื่อเราเลย เเต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยคอยทำบุญให้เอตลอดค่ะ เเต่พอมาวันอาทิตย์ เพื่อนก็ส่งเเชทที่คุยกับครู ซึ่งเขามีครู หรือมีองค์เเหละค่ะ เราบอกว่า เอ จะมาเรียนกับพวกเรา ให้เว้นที่ไว้ให้เอด้วย พอมาวันจันทร์ เราเข้าเเถวไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึปล่าว เราเหมือนเห็นเอค่ะ เรารีบหันกลับมาเลยเพราะเราเป็นคนกลัวผีแบบสุดๆ พอหันไปอีกที ตรงนั้นเป็นเพื่อนอีกคนค่ะ เราก็แบบตาฟาดเเน่ ตอนพักกลางวันเราจะลงไปทานข้าวก็ต้องผ่านห้องเอค่ะเเต่เราก็ไม่เจออะไร พอหมดเวลาพัก เราขึ้นบรรไดละห้องเอจะตรงกับบรรได เราก็เห็นเอค่ะ เห็นเอนั่งอยู่ตรงที่ของเอ เเต่เราไม่ได้มองไปซึ่งๆหน้านะเรามองแบบผ่านๆหางตาเพราะเรากลัว แล้วเราก็รีบวิ่งไปที่ห้องเรียนค่ะ ไหนคืนวันเดียวกับที้เราเห็น เราฝันถึงเอค่ะ เเต่ไม่ได้ฝันเห็นค่ะเเต่รู้สึกได้ ตอนนั้นเราเคยรภยางรั่วค่ะแล้วก็โทรให้เอมาช่วย ในฝันเหตุการณ์เดียวกัน เเต่คนที่มาไม่ใช่เอ เเต่เป็นเพื่อนเอค่ะ เพื่อนเอบอกว่าเอมาไม่ได้ เอต้องไปทำอะไรบางอย่างเราก็บอกไม่เป็นไร เราทำเองดีกว่า พอเราจะก้มลงไปทำอะไรสักอย่าง เพื่อนของเอบอกว่าไม่ต้องทำหรอก เดี๋ยวเราทำให้ เดี๋ยวเอมันเป็นห่วง สิ้นสุดคำนั้น เราก็สะดุ้งตื่นค่ะ สะดุ้งแบบกระชากตัวมาเลย ตอนนั้นจำได้เหงื่อท่วมตัวเลยค่ะ ตื่นเช้ามาเราเลยเล่าให้เพื่อนฟังอีกตามเคย มันก็ว่าเราคิดมากอีกตามเคย
เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อนะคะ
ปล.เราอาจจะพิมผิดไปบ้าง เว้นวรรคอ่านยากขอโทษด้วยค่ะ
ความรู้สึกแปลกๆ
เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้ ไม่ได้เห็นเป็นตัวเป็นตนค่ะ เเต่เเค่มีความรู้สึกว่าไม่ชอบมาพากลเฉยๆ อาจจะคิดไปเองก็ได้
เนื่องจากเราก็ซุ่มอยู่ในกระทู้สยองขวัญมานานพอสมควรก็เลยนึกถึงเรื่องตัวเองได้ ก็อยากจะเอามาเล่าให้เพื่อนๆฟังค่ะ เรื่องมันเกิดมาเมื่อประมานปลายปี 2557 ค่ะตอนนั้นเราก็มีเเฟนค่ะเเต่คบกันไม่นานนัก. เเฟนเราเขาเป็นคนดีค่ะ เเต่เจ้าชู้ไปหน่อย เลยเลิกกันค่ะ เเต่ตอนนั้นก็ยังมีความรู้สึกให้กับเขาอยู่(ฝ่ายเดียว) เเต่พอเลิกกันก็บล๊อคไปตามสเต็ปค่ะ ชีวิตก็ดำเนินมาปกติค่ะตามประสาคนอกหักดังเป๊าะ จนมาวันนึงเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ตอนนั้นเรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่ เพื่อนเราคนนึงก็ทักมา (ขอแทนเเฟนเก่าเราว่า A นะคะ) ว่า แกๆไอ A มันตายเเล้ว เราก็แบบเห้ย ไม่เชื่อ เป็นไปไม่ได้ เเล้วเราก็เข้าไปดูในเฟสของ A ค่ะ สรุป A เสียเเล้วจริงๆค่ะ มีคนมาโพสไว้อาลัยกันเต็มหน้าเฟส เรานี่ทำอะไรไม่ถูกเลย น้ำตาไหลมาเป็นสายแบบอัตโนมัตเลยค่ะ (บางคนอาจงงเพราะเราบอกว่าเราบล๊อค A ไปตั้งเเต่ที่เราเลิกค่ะ เเต่ก่อนที่ A จะเสียชีวิต คือคืนวันศุกร์ เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะเลยเข้าไปปลดบล๊อค มันรู้สึกเหมือนจะไม่เจอกันเลย ความรู้สึกนี้ก็อธิบายไม่ถูกค่ะ เราเล่าให้เพื่อนฟังมันก็บอกเราว่า เราคงคิดไปเองละมั้ง วันต่อมา คือวันเสาร์ที่ A เสียนี้เเหละค่ะ)สาเหตุที่ A เสียชีวิตคือเกิดอุบัติเหตุค่ะ ตอนนั้น A ซ้อนท้ายพี่ชายเเละไม่ใส่หมวกกันน๊อค ขี่กันเร็วพอสมควร มีรถมาเฉี่ยวหรือชนนี่เเหละค่ะ ทำให้รถเสียหลังเเละล้ม พี่ของ A รอดมาเพราะใส่หมวก แต่ A ไม่รอดค่ะ เสียชีวิตคาที่เลย...
พอวันจันทร์เราก็เหม่อลอย ชอบมองไปที่ห้องเรียนของ A (เราอยู่ รร. เดียวกับเอ ม.เดียวกันค่ะ) ระหว่างวันที่สวดเราก็ปกติดีเเต่อาจจะไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ พอวันเผา เราก็ไปค่ะ ตอนที่ไปนี้เราห้องไห้อย่างกับคนบ้าเลยค่ะ เอ เผาวันพฤหัสค่ะ สวด 3 วัน พอถึงเวลาที่เผาเสร็จเราก็ยังไม่หยุดร้อง ร้องแบบคนจะขาดใจ เพื่อนๆก็ช่วยกันพาขึ้นรถค่ะ ตอนนั่งบนรถเพื่อนก็ปลอบว่า เอ มันไปดีเเล้ว มันไปดีเเล้ว มันขึ้นไปอยู่ด้านบนค่อยดูพวกเราจากด้านบน เราก็เเบบคิดในใจว่า เอ ยังไม่ไปไหน อยู่อยู่ที่เดิม ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงคิดแบบนี้ พยายามคิดว่าเอไปดีแล้ว เเต่ใจมันคิดว่า ยังไม่ไป เราก็เล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ว่าเรา บอกคิดไปเองมันไปดีเเล้ว พอหลังจากวันที่เอเผา เราได้ยินเพื่อนมันบอกว่า เมื่อคืนเเม่ของเอฝันว่าเอ ยังไม่ไปไหน ไปไหนไม่ได้ เรานี่เเบบเห็นมั้ย ไม่มีใครเชื่อเราเลย เเต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยคอยทำบุญให้เอตลอดค่ะ เเต่พอมาวันอาทิตย์ เพื่อนก็ส่งเเชทที่คุยกับครู ซึ่งเขามีครู หรือมีองค์เเหละค่ะ เราบอกว่า เอ จะมาเรียนกับพวกเรา ให้เว้นที่ไว้ให้เอด้วย พอมาวันจันทร์ เราเข้าเเถวไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึปล่าว เราเหมือนเห็นเอค่ะ เรารีบหันกลับมาเลยเพราะเราเป็นคนกลัวผีแบบสุดๆ พอหันไปอีกที ตรงนั้นเป็นเพื่อนอีกคนค่ะ เราก็แบบตาฟาดเเน่ ตอนพักกลางวันเราจะลงไปทานข้าวก็ต้องผ่านห้องเอค่ะเเต่เราก็ไม่เจออะไร พอหมดเวลาพัก เราขึ้นบรรไดละห้องเอจะตรงกับบรรได เราก็เห็นเอค่ะ เห็นเอนั่งอยู่ตรงที่ของเอ เเต่เราไม่ได้มองไปซึ่งๆหน้านะเรามองแบบผ่านๆหางตาเพราะเรากลัว แล้วเราก็รีบวิ่งไปที่ห้องเรียนค่ะ ไหนคืนวันเดียวกับที้เราเห็น เราฝันถึงเอค่ะ เเต่ไม่ได้ฝันเห็นค่ะเเต่รู้สึกได้ ตอนนั้นเราเคยรภยางรั่วค่ะแล้วก็โทรให้เอมาช่วย ในฝันเหตุการณ์เดียวกัน เเต่คนที่มาไม่ใช่เอ เเต่เป็นเพื่อนเอค่ะ เพื่อนเอบอกว่าเอมาไม่ได้ เอต้องไปทำอะไรบางอย่างเราก็บอกไม่เป็นไร เราทำเองดีกว่า พอเราจะก้มลงไปทำอะไรสักอย่าง เพื่อนของเอบอกว่าไม่ต้องทำหรอก เดี๋ยวเราทำให้ เดี๋ยวเอมันเป็นห่วง สิ้นสุดคำนั้น เราก็สะดุ้งตื่นค่ะ สะดุ้งแบบกระชากตัวมาเลย ตอนนั้นจำได้เหงื่อท่วมตัวเลยค่ะ ตื่นเช้ามาเราเลยเล่าให้เพื่อนฟังอีกตามเคย มันก็ว่าเราคิดมากอีกตามเคย
เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อนะคะ
ปล.เราอาจจะพิมผิดไปบ้าง เว้นวรรคอ่านยากขอโทษด้วยค่ะ