อ่านเรื่องสยองของคนอื่นมาเยอะแล้วเยยอยากจะแชร์เรื่องราวให้เพื่อนๆได้ฟังบ้าง
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนที่พวกเราจะจบปี 4 (อันนี้จบหลายปีล่ะ) กันนั้นต้องมีกิจกรรมทำรวมกับเพื่อน ซึ่งกลุ่มเราสรุปกันที่
ไปบริจาคอุปกรณ์การเรียน อุปกรณ์กีฬา ให้น้องๆนักเรียนประถม ในต่างจังหวัด ซึ่งโรงเรียนที่เราไปนั้นอยู่ที่ประจวบฯ
เราเดินทางกันวันศุกร์ช่วงสายๆๆ ถึงโรงเรียนที่เรานัดไว้เย็นๆแต่ทางเข้าจำได้มานช่างลดเลี้ยวเคี้ยวคดเหลือเกิน
ทั้งลูกรังทั้งแคบด้วย พอถึงจุดหมายพวกเราเห็นเด็กๆรอรับพวกเราอย่างแจ่มใส ด้วยรอยยิ้ม หลังจากทักทายพวกเราก็แยกย้ายกันเอาของเก็บที่พัก
และเดินชมท่องไร่ท้องนา บรรยากาศดีมากๆๆ เด็กๆบางคนที่มาต้อนรับก็มาเล่นบอลพูดคุยกับพวกเราอย่างหนุกหนาน บางคนก็ชวนพี่ๆๆลองไปดักปลา
ไหมดูๆๆแล้วไม่เอาดีก่าไม่สัดกันเท่าไหร่ อ้อ!!! ลืมบอกโรงเรียนที่นี้มีอาคารอาคารปูน 2 ชั้น มีอยู่อาคาร เดียวเรากับเพื่อนพักกันอยู่ชั้นสอง ส่วนอีกกลุ่มพักอยู่ชั้นล่าง พอฟ้ามืดเรากับเพื่อนก็อาบน้ำอาบท่า ทานข้าวก็แยกย้ายกันพักผ่อน พวกเราชั้น 2 พอเข้าห้องได้ก็ปิดประตูเริ่มตั้งวงเป็นธรรมดาของนักศึกษา พวกขั้นล่างก็ชอบขึ้นมาแหย่ มาเคาะประตูบ้าง วิ่งไล่กันหน้าระเบียงบ้างจน 5 ทุ่มกว่า เสียงเจ้าพวกข้างล่างยังวิ่งขึ้นวิ่งลงกันให้จ้าละหวั่น เอ๊ะ!!ไอ้พวกนี้ไม่เหนื่อยกานบ้างหรือไง แต่พวกเราชั้น 2 ก็ไม่สนนั่งเล่นไพ่ต่อ จนเที่ยงคืนเสียงเคาะประตู กับเสียงวิ่งก็ยังดังดูเริ่มไม่ไหว ให้เพื่อนเปิดประตูออกไปบอกพวกนั้นให้เงียบหน่อยเพราะมันดึกแล้ว สรุป..............ระเบียงโล่ง มีแต่เสียงจิ้งหรีดร้อง ไม่เห็นตัวคนวิ่งคนเคาะเยย แต่พวกเราก็นึกในใจ ไอ้พวกนี้มันไวจัง นั่งตั้งวงกันต่อ เอาอีกแล้วมันวิ่งกันอีกแล้ว เพื่อนเรากะว่าจะเปิดให้ทันพวกมัน เพราะเสียงเพิ่งวิ่งผ่านไป เดี๋ยวมันต้องวิ่งกลับกัน ไงต้องเจอแน่ พอเสียงวิ่งเยยไปเพื่อนเราผลักประตูทันที เหมือนเดิมไม่มีใคร มีแต่เสียงจิ้งหรีด จั๊กจั่น ได้แต่เริ่มสงสัยแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก และก็ไม่คิดลงไปถามเจ้าพวกนั้นด้วยว่าวิ่งอะไรกัน เพราะมัวแต่ห่วงไอ้ที่เล่นกันอยู่ แล้วแต่ละคนก็กลับมานั่งที่ของตัวเอง นั่งเล่นกันจนถึงตี 2-3 เริ่มได้กลิ่นเหมือนอะไรไหม้ๆเหมือนกับพวกไฟฟ้ารัดวงจร กลิ่นมาแรงมา แต่มาๆหายๆ จนล่าสุดกลิ่นแรงจนไม่ไหว คราวนี้หยุดเล่น!!!หาจุดกำเนิดกลิ่นกันล่ะสิที่เดียวทำโรงเรียนเขาไหม้ล่ะแย่เยย ไล่หากันคนล่ะมุมก็ไม่เจออะไร แต่เหมือนกลิ่นมาจากพัดลมเพดานเหมือนพัดลมเหล็ก ที่ชอบติดตามโรงอาหาร พวกเราลองปิดพัดลมกลิ่นก็เริ่มจางๆหาย หลังจากนั้นก็เข้ามานั่งล้อมวงเล่นกันต่อ กว่าจะได้นอนกันก็ประมาณ ตี 5 พอ 7 โมงต้องตื่นเตรียมตัวเพราะต้องทำกิจกรรมกับน้องๆๆที่จะเริ่มตอน 9 โมง ตอนเดินลงมาจากชั้น 2 เผื่อจะไปอาบน้ำล้างหน้า เจอพวกชั้นล่างเลยบอกว่า เมื่อคืนพวกแกคึกอะไรหนักหนา 5 ทุ่มเที่ยงคืนไม่รุจักนอนเล่นส่งเสียงดังเป็นเด็ก แต่คำตอบที่ได้รับกลับมา " บ้าป่าวแกพวกช้านเลิกเล่นกันตั้งแต่ 4 ทุ่ม " ง่ะ!!! แล้วเสียงที่ช้านกับเพื่อนได้ยินล่ะ ได้แต่มองหน้ากาน พออาบน้ำเส็ดแต่งตัวนั่งที่โรงอาหารเพื่อกินข้าว บอกกับอาจารย์ที่อยู่โรงเรียนนั้นว่า ให้ใครขึ้นไปดูชั้น 2 ห้องที่พวกหนูพักเมื่อคืนด้วยนะค่ะ เพราะเมื่อคืนมีกลิ่นไหม้แรงมากแต่พวกหนูหาแล้วไม่เจอ แต่กัวมาชอตหรือจะเป้นอะไรมากกว่านี้อ่ะค่ะ อาจารย์ทำหน้านิ่งๆแล้วทวนประโยค ชั้น 2 แล้วพวกหนูพักห้องไหนจ๊ะ ห้องที่ติดกับบรรไดขึ้นซ้ายมือค่ะ อาจารย์อึ้งแล้วบอกพวกหนูได้กลิ่นตอนประมาณ 2-3 ใช่ไหม พวกเราบอกว่าใคร แกถามกลับเห็นอะไรไหม ไม่นะค่ะได้แต่กลิ่น อาจารย์เขาเลยเราให้ฟังว่าเมื่อก่อนห้องนั้นเป็นห้องพยาบาลก่อนที่จะเปลี่ยนเป้นห้องเรียน แล้วมีอยู่วันนึง พัดลมตัวที่อยู่กลางห้องเกิดเสียเลยให้ภารโรงเข้าไปซ่อม แล้วไฟเกิดรั่วช็อตแกเสียชีวิต อาจารย์บอกว่าที่พวกเราได้กลิ่นอาจจะเพราะแกอาจจะเป็นห่วงก็เลยมาตรวจดูก้ได้ หลังจากกินข้าวเสร็จพวกเราก็ทำกิจกรรมกับพวกน้องๆๆกันอย่างสนุกสนานแล้วก็กลับเย็นวันนั้นเลย เพราะพวกเรามีแผนมาค้างแล้ทำกิจกรรมแค่วันเดียว ถ้าคืนอยู่อีกคืนคงไม่ไหวเมื่อรู้เรื่องแบบนี้แล้วขนาด ตอนขึ้นไปเอาของกลับบรรยากาศยังดูวังเวงเลย จบแล้วจร้า....
[CR] ประสบการณ์สยองก็ว่าได้
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนที่พวกเราจะจบปี 4 (อันนี้จบหลายปีล่ะ) กันนั้นต้องมีกิจกรรมทำรวมกับเพื่อน ซึ่งกลุ่มเราสรุปกันที่
ไปบริจาคอุปกรณ์การเรียน อุปกรณ์กีฬา ให้น้องๆนักเรียนประถม ในต่างจังหวัด ซึ่งโรงเรียนที่เราไปนั้นอยู่ที่ประจวบฯ
เราเดินทางกันวันศุกร์ช่วงสายๆๆ ถึงโรงเรียนที่เรานัดไว้เย็นๆแต่ทางเข้าจำได้มานช่างลดเลี้ยวเคี้ยวคดเหลือเกิน
ทั้งลูกรังทั้งแคบด้วย พอถึงจุดหมายพวกเราเห็นเด็กๆรอรับพวกเราอย่างแจ่มใส ด้วยรอยยิ้ม หลังจากทักทายพวกเราก็แยกย้ายกันเอาของเก็บที่พัก
และเดินชมท่องไร่ท้องนา บรรยากาศดีมากๆๆ เด็กๆบางคนที่มาต้อนรับก็มาเล่นบอลพูดคุยกับพวกเราอย่างหนุกหนาน บางคนก็ชวนพี่ๆๆลองไปดักปลา
ไหมดูๆๆแล้วไม่เอาดีก่าไม่สัดกันเท่าไหร่ อ้อ!!! ลืมบอกโรงเรียนที่นี้มีอาคารอาคารปูน 2 ชั้น มีอยู่อาคาร เดียวเรากับเพื่อนพักกันอยู่ชั้นสอง ส่วนอีกกลุ่มพักอยู่ชั้นล่าง พอฟ้ามืดเรากับเพื่อนก็อาบน้ำอาบท่า ทานข้าวก็แยกย้ายกันพักผ่อน พวกเราชั้น 2 พอเข้าห้องได้ก็ปิดประตูเริ่มตั้งวงเป็นธรรมดาของนักศึกษา พวกขั้นล่างก็ชอบขึ้นมาแหย่ มาเคาะประตูบ้าง วิ่งไล่กันหน้าระเบียงบ้างจน 5 ทุ่มกว่า เสียงเจ้าพวกข้างล่างยังวิ่งขึ้นวิ่งลงกันให้จ้าละหวั่น เอ๊ะ!!ไอ้พวกนี้ไม่เหนื่อยกานบ้างหรือไง แต่พวกเราชั้น 2 ก็ไม่สนนั่งเล่นไพ่ต่อ จนเที่ยงคืนเสียงเคาะประตู กับเสียงวิ่งก็ยังดังดูเริ่มไม่ไหว ให้เพื่อนเปิดประตูออกไปบอกพวกนั้นให้เงียบหน่อยเพราะมันดึกแล้ว สรุป..............ระเบียงโล่ง มีแต่เสียงจิ้งหรีดร้อง ไม่เห็นตัวคนวิ่งคนเคาะเยย แต่พวกเราก็นึกในใจ ไอ้พวกนี้มันไวจัง นั่งตั้งวงกันต่อ เอาอีกแล้วมันวิ่งกันอีกแล้ว เพื่อนเรากะว่าจะเปิดให้ทันพวกมัน เพราะเสียงเพิ่งวิ่งผ่านไป เดี๋ยวมันต้องวิ่งกลับกัน ไงต้องเจอแน่ พอเสียงวิ่งเยยไปเพื่อนเราผลักประตูทันที เหมือนเดิมไม่มีใคร มีแต่เสียงจิ้งหรีด จั๊กจั่น ได้แต่เริ่มสงสัยแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก และก็ไม่คิดลงไปถามเจ้าพวกนั้นด้วยว่าวิ่งอะไรกัน เพราะมัวแต่ห่วงไอ้ที่เล่นกันอยู่ แล้วแต่ละคนก็กลับมานั่งที่ของตัวเอง นั่งเล่นกันจนถึงตี 2-3 เริ่มได้กลิ่นเหมือนอะไรไหม้ๆเหมือนกับพวกไฟฟ้ารัดวงจร กลิ่นมาแรงมา แต่มาๆหายๆ จนล่าสุดกลิ่นแรงจนไม่ไหว คราวนี้หยุดเล่น!!!หาจุดกำเนิดกลิ่นกันล่ะสิที่เดียวทำโรงเรียนเขาไหม้ล่ะแย่เยย ไล่หากันคนล่ะมุมก็ไม่เจออะไร แต่เหมือนกลิ่นมาจากพัดลมเพดานเหมือนพัดลมเหล็ก ที่ชอบติดตามโรงอาหาร พวกเราลองปิดพัดลมกลิ่นก็เริ่มจางๆหาย หลังจากนั้นก็เข้ามานั่งล้อมวงเล่นกันต่อ กว่าจะได้นอนกันก็ประมาณ ตี 5 พอ 7 โมงต้องตื่นเตรียมตัวเพราะต้องทำกิจกรรมกับน้องๆๆที่จะเริ่มตอน 9 โมง ตอนเดินลงมาจากชั้น 2 เผื่อจะไปอาบน้ำล้างหน้า เจอพวกชั้นล่างเลยบอกว่า เมื่อคืนพวกแกคึกอะไรหนักหนา 5 ทุ่มเที่ยงคืนไม่รุจักนอนเล่นส่งเสียงดังเป็นเด็ก แต่คำตอบที่ได้รับกลับมา " บ้าป่าวแกพวกช้านเลิกเล่นกันตั้งแต่ 4 ทุ่ม " ง่ะ!!! แล้วเสียงที่ช้านกับเพื่อนได้ยินล่ะ ได้แต่มองหน้ากาน พออาบน้ำเส็ดแต่งตัวนั่งที่โรงอาหารเพื่อกินข้าว บอกกับอาจารย์ที่อยู่โรงเรียนนั้นว่า ให้ใครขึ้นไปดูชั้น 2 ห้องที่พวกหนูพักเมื่อคืนด้วยนะค่ะ เพราะเมื่อคืนมีกลิ่นไหม้แรงมากแต่พวกหนูหาแล้วไม่เจอ แต่กัวมาชอตหรือจะเป้นอะไรมากกว่านี้อ่ะค่ะ อาจารย์ทำหน้านิ่งๆแล้วทวนประโยค ชั้น 2 แล้วพวกหนูพักห้องไหนจ๊ะ ห้องที่ติดกับบรรไดขึ้นซ้ายมือค่ะ อาจารย์อึ้งแล้วบอกพวกหนูได้กลิ่นตอนประมาณ 2-3 ใช่ไหม พวกเราบอกว่าใคร แกถามกลับเห็นอะไรไหม ไม่นะค่ะได้แต่กลิ่น อาจารย์เขาเลยเราให้ฟังว่าเมื่อก่อนห้องนั้นเป็นห้องพยาบาลก่อนที่จะเปลี่ยนเป้นห้องเรียน แล้วมีอยู่วันนึง พัดลมตัวที่อยู่กลางห้องเกิดเสียเลยให้ภารโรงเข้าไปซ่อม แล้วไฟเกิดรั่วช็อตแกเสียชีวิต อาจารย์บอกว่าที่พวกเราได้กลิ่นอาจจะเพราะแกอาจจะเป็นห่วงก็เลยมาตรวจดูก้ได้ หลังจากกินข้าวเสร็จพวกเราก็ทำกิจกรรมกับพวกน้องๆๆกันอย่างสนุกสนานแล้วก็กลับเย็นวันนั้นเลย เพราะพวกเรามีแผนมาค้างแล้ทำกิจกรรมแค่วันเดียว ถ้าคืนอยู่อีกคืนคงไม่ไหวเมื่อรู้เรื่องแบบนี้แล้วขนาด ตอนขึ้นไปเอาของกลับบรรยากาศยังดูวังเวงเลย จบแล้วจร้า....