ตามหัวข้อของกระทู้เลย คือ จริงๆมีแฟนอยู่แล้ว คบกับแฟนมาได้ 2 เดือนล่ะ แต่ยังรู้สึกดีมากๆกับอีกคนอยู่
- ขอเล่าย้อนอดีตหน่อยละกัน -
เคยชอบคนๆนึง เป็นออกแนวแอบปลื้มเพื่อนตัวเองมากกว่า เห็นว่า มันขรึมๆ เงียบๆดี แต่พอมารู้จักจริงๆ ไม่เลย น่ารักดี เลยชอบตั้งแต่นั้นมา
แต่ประเด็นคือ มีแฟนอยู่แล้วไง คบกันมาสักพักแล้วด้วย คบกันก่อนที่จะไปแอบปลื้มเพื่อนอีก แต่ก็ไม่ได้อะไร แอบชอบแอบปลื้มก็ไม่ได้บอกไป เพราะไม่อยากเป็นคนทิ้งแฟนไป แฟนนิสัยดีจนไม่อยากทำ จนคบกับแฟนมาได้เกือบ 3 ปี ผลสุดท้ายก็เลิกกันไป เพราะแฟนไปมีคนอื่น
ในช่วงที่โสดๆ ก็มีโอกาสได้โทรไปสุขสันต์วันเกิดของคนที่แอบปลื้มแอบชอบอยู่ (ลืมบอกไปว่า คนที่แอบปลื้มแอบชอบเนี่ย เค้าย้ายโรงเรียนไปเรียนที่อื่นละ เลยไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก ย้ายไปตั้งแต่ คบกับแฟนได้เกือบปี จบม.ต้นแล้วก็ย้ายไป) แต่ส่วนมากจะโทรไปคุยตามเทศกาลไปอวยพรอะไรแบบนี้ ไม่ได้สานสัมพันธ์กันต่อ จนเวลาผ่านมาได้สักพัก เลยคิดว่า โทรไปเรื่อยๆแบบนี้ คงไม่ได้สานสัมพันธ์แน่ ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนแล้ว เลยจู่โจมบอกชอบไปเลย แต่ผลที่ได้คือ เค้าไม่ได้ชอบเรา คิดกับเราแค่เพื่อน ก็ไม่เป็นไร ได้บอกก็ยังดี
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ โสดมาได้ 2 ปีนิดๆ ก็เริ่มมีแฟน พอเริ่มมีแฟน คนที่แอบปลื้มเค้าก็กลับมาคุยกับเรา คุยไปคุยมาก็รู้สึกชอบอีก ก็คนมันเคยชอบนิน่ะ รู้สึกดีไปแล้วไง พอคุยถูกคอกัน เค้าก็หายไป ในระหว่างที่คุยกัน เราก็มีแฟนน่ะ แต่เราไม่ได้เล่าอะไรให้แฟนฟัง กลัวแฟนระแวงมากกว่า หลังจากนั้นก็คุยบ้าง หายไปบ้าง เป็นแบบนี้เรื่อยๆ จนเราเปลี่ยนแฟนไปแล้ว 2-3 คน ในระยะเวลาเกือบ 3 ปี ยอมรับเลยว่า แฟนคนสุดท้ายที่เลิกกันไป ทำให้เราเสียใจมาก จนไม่อยากคิดกับใครอีก ในช่วงนั้น ปัญหาชีวิตเยอะมาก ไม่รู้จะคุยกับใคร ระบายกับใครดี มีคนที่แอบปลื้มนี่แหละ คุยด้วย แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ประกอบกับว่า เหมือนเค้าก็มีๆใจให้เราอยู่เหมือนกัน แต่คงเพราะปากแข็ง เลยไม่ชอบบอกอะไรตรงๆ ชอบทำให้คิดไปเรื่อย (พอคิดเข้าข้างตัวเองแล้วจะหาว่ามโนอีก เดาใจยากมาก) ก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนเค้าต้องไปทำงานในที่ๆไกลมาก นานๆทีจะกลับมาติดต่อสักที 15 วัน กลับมา 15 วันหายไป เราเองก็รู้สึกดีน่ะ แต่คงไม่รอขนาดนั้น เคยคุยอะไรกันไว้หลายๆอย่าง แบบที่เหมือนคนเป็นแฟนเค้าคุยกัน
- ปัจจุบันเลยน่ะ -
ตอนนี้เรามีแฟน คบกับแฟนมา 2 เดือนล่ะ แฟนคนเดียวกันที่ทิ้งเราไป หลายปีนั้นแหละ (ที่บอกว่า คบกันเกือบ 3 ปี แล้วเลิกไปนั่นแหละ) แฟนกลับมาครั้งนี้ ดูแลดีมาก ยอมทุกอย่าง คือดีสุดๆละกัน ในบรรดาที่คบมา
แต่ประเด็นคือ เรากับคนที่แอบปลิ้มอ่ะ ก็รู้ๆกันอยู่ว่า ต่างคนก็ต่างชอบกัน แต่คือ เรามีแฟนละไง แต่ก็ยังรู้สึกดีกับคนที่แอบปลื้มอยู่ ตอนนี้คนที่แอบปลื้มก็รู้แล้วน่ะ ว่าเรามีแฟนแล้ว ก็มีคุยๆกันบ้าง แต่ไม่มากมายเหมือนเมื่อก่อน เราเองก็รู้สึก เหมือนตัวเองผิดยังไงไม่รู้ ทำใจลำบากเวลาคุยกัน แต่ถ้าไม่คุยเลยก็กระไรอยู่ เหมือนแบบ เพื่อนมีแฟนแล้วทิ้งกูเหรอ แต่บางทีก็มีคุยๆกันเรื่องแฟนน่ะว่า ถ้าไม่ได้ทำงานแบบนี้ คงขอเป็นแฟนไปแล้ว แบบไม่มีเวลาดูแล กลัวดูแลไม่ดีเท่าแฟนเทอ อะไรทำนองนี้แหละ ยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดไปอีก
ปล.เราไม่ได้อยากหาคำตอบหรอกว่าควรทำยังไง แต่แค่อยากมาระบาย เพราะเรารู้สึกผิดจริงๆ เหมือนแอบชิ่งหนีไปมีแฟน พอมันกลับมาจากทำงาน(15วันหาย15วันมา) ก็รู้ว่าไปแฟนล่ะ อะไรทำนองนี้
ปล.วิจารณ์เราได้ เราไม่ถือ แต่ถ้าคิดว่ากระทู้นี้ไร้สาระ กดกากบาทสีแดงมุมขวาออกไปเลย ^^ ไม่ต้องวิจารณ์
มีแฟนแล้ว!!!! แต่รู้สึกดีกับคนอื่น (ระบาย)
- ขอเล่าย้อนอดีตหน่อยละกัน -
เคยชอบคนๆนึง เป็นออกแนวแอบปลื้มเพื่อนตัวเองมากกว่า เห็นว่า มันขรึมๆ เงียบๆดี แต่พอมารู้จักจริงๆ ไม่เลย น่ารักดี เลยชอบตั้งแต่นั้นมา
แต่ประเด็นคือ มีแฟนอยู่แล้วไง คบกันมาสักพักแล้วด้วย คบกันก่อนที่จะไปแอบปลื้มเพื่อนอีก แต่ก็ไม่ได้อะไร แอบชอบแอบปลื้มก็ไม่ได้บอกไป เพราะไม่อยากเป็นคนทิ้งแฟนไป แฟนนิสัยดีจนไม่อยากทำ จนคบกับแฟนมาได้เกือบ 3 ปี ผลสุดท้ายก็เลิกกันไป เพราะแฟนไปมีคนอื่น
ในช่วงที่โสดๆ ก็มีโอกาสได้โทรไปสุขสันต์วันเกิดของคนที่แอบปลื้มแอบชอบอยู่ (ลืมบอกไปว่า คนที่แอบปลื้มแอบชอบเนี่ย เค้าย้ายโรงเรียนไปเรียนที่อื่นละ เลยไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก ย้ายไปตั้งแต่ คบกับแฟนได้เกือบปี จบม.ต้นแล้วก็ย้ายไป) แต่ส่วนมากจะโทรไปคุยตามเทศกาลไปอวยพรอะไรแบบนี้ ไม่ได้สานสัมพันธ์กันต่อ จนเวลาผ่านมาได้สักพัก เลยคิดว่า โทรไปเรื่อยๆแบบนี้ คงไม่ได้สานสัมพันธ์แน่ ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนแล้ว เลยจู่โจมบอกชอบไปเลย แต่ผลที่ได้คือ เค้าไม่ได้ชอบเรา คิดกับเราแค่เพื่อน ก็ไม่เป็นไร ได้บอกก็ยังดี
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ โสดมาได้ 2 ปีนิดๆ ก็เริ่มมีแฟน พอเริ่มมีแฟน คนที่แอบปลื้มเค้าก็กลับมาคุยกับเรา คุยไปคุยมาก็รู้สึกชอบอีก ก็คนมันเคยชอบนิน่ะ รู้สึกดีไปแล้วไง พอคุยถูกคอกัน เค้าก็หายไป ในระหว่างที่คุยกัน เราก็มีแฟนน่ะ แต่เราไม่ได้เล่าอะไรให้แฟนฟัง กลัวแฟนระแวงมากกว่า หลังจากนั้นก็คุยบ้าง หายไปบ้าง เป็นแบบนี้เรื่อยๆ จนเราเปลี่ยนแฟนไปแล้ว 2-3 คน ในระยะเวลาเกือบ 3 ปี ยอมรับเลยว่า แฟนคนสุดท้ายที่เลิกกันไป ทำให้เราเสียใจมาก จนไม่อยากคิดกับใครอีก ในช่วงนั้น ปัญหาชีวิตเยอะมาก ไม่รู้จะคุยกับใคร ระบายกับใครดี มีคนที่แอบปลื้มนี่แหละ คุยด้วย แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ประกอบกับว่า เหมือนเค้าก็มีๆใจให้เราอยู่เหมือนกัน แต่คงเพราะปากแข็ง เลยไม่ชอบบอกอะไรตรงๆ ชอบทำให้คิดไปเรื่อย (พอคิดเข้าข้างตัวเองแล้วจะหาว่ามโนอีก เดาใจยากมาก) ก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนเค้าต้องไปทำงานในที่ๆไกลมาก นานๆทีจะกลับมาติดต่อสักที 15 วัน กลับมา 15 วันหายไป เราเองก็รู้สึกดีน่ะ แต่คงไม่รอขนาดนั้น เคยคุยอะไรกันไว้หลายๆอย่าง แบบที่เหมือนคนเป็นแฟนเค้าคุยกัน
- ปัจจุบันเลยน่ะ -
ตอนนี้เรามีแฟน คบกับแฟนมา 2 เดือนล่ะ แฟนคนเดียวกันที่ทิ้งเราไป หลายปีนั้นแหละ (ที่บอกว่า คบกันเกือบ 3 ปี แล้วเลิกไปนั่นแหละ) แฟนกลับมาครั้งนี้ ดูแลดีมาก ยอมทุกอย่าง คือดีสุดๆละกัน ในบรรดาที่คบมา
แต่ประเด็นคือ เรากับคนที่แอบปลิ้มอ่ะ ก็รู้ๆกันอยู่ว่า ต่างคนก็ต่างชอบกัน แต่คือ เรามีแฟนละไง แต่ก็ยังรู้สึกดีกับคนที่แอบปลื้มอยู่ ตอนนี้คนที่แอบปลื้มก็รู้แล้วน่ะ ว่าเรามีแฟนแล้ว ก็มีคุยๆกันบ้าง แต่ไม่มากมายเหมือนเมื่อก่อน เราเองก็รู้สึก เหมือนตัวเองผิดยังไงไม่รู้ ทำใจลำบากเวลาคุยกัน แต่ถ้าไม่คุยเลยก็กระไรอยู่ เหมือนแบบ เพื่อนมีแฟนแล้วทิ้งกูเหรอ แต่บางทีก็มีคุยๆกันเรื่องแฟนน่ะว่า ถ้าไม่ได้ทำงานแบบนี้ คงขอเป็นแฟนไปแล้ว แบบไม่มีเวลาดูแล กลัวดูแลไม่ดีเท่าแฟนเทอ อะไรทำนองนี้แหละ ยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดไปอีก
ปล.เราไม่ได้อยากหาคำตอบหรอกว่าควรทำยังไง แต่แค่อยากมาระบาย เพราะเรารู้สึกผิดจริงๆ เหมือนแอบชิ่งหนีไปมีแฟน พอมันกลับมาจากทำงาน(15วันหาย15วันมา) ก็รู้ว่าไปแฟนล่ะ อะไรทำนองนี้
ปล.วิจารณ์เราได้ เราไม่ถือ แต่ถ้าคิดว่ากระทู้นี้ไร้สาระ กดกากบาทสีแดงมุมขวาออกไปเลย ^^ ไม่ต้องวิจารณ์