เราจะเล่ารายละเอือดให้ฟังคร่าวๆนะคะ
นามสมมุติ เราชื่อปังนะคะ และเขาชื่อเปอร์ เรากับเปอร์เป็นเพื่อนกันค่ะ แต่พึ่งมาเป็นเพื่อนกันเมื่อไม่กี่เดือนก่อนนี่เองค่ะ ตอนแรกเราก็เป็นเพื่อนกันธรรมดาทั่วไปนี่ละคะ เราอยู่คนละสาขากัน นับวันพวกเราก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ไปกินข้าว ไปเดินถนนคนเดิน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นค่ะ เรามักจะไปแว้นกับเด็กสาขาเปอร์ค่ะ ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น มีอยู่วันนึงค่ะ เพื่อนคนนหนึ่งมีธุระ เลยชวนพวกเราไปส่งเปอร์ที่บ้านด้วยค่ะ และเราก็ไปเล่นน้ำตก ไปกินข้าวที่บ้านเปอร์ หลังจากกลับมาจากบ้านเปอร์วันนั้น มันคือจุดเริ่มต้นค่ะ คืนนั้นเปอร์แอดไลน์เรามา และถามว่าเป็นไง สนุกไหม ข้าวอร่อยไหมวันนี้ ความรู้สึกแรกสำหรับเรานะคะ เค้าคงมาถามไถ่เฉยๆค่ะ คืนนั้นเราคุยกันยาวถึงตี 3 อีกวันหนึ่ง เค้าทักมาถามสารทุกข์สุขดิบ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ ไม่ได้คุยกันทุกวันนะคะ แต่ก็ค่อนข้างบ่อย สิ่งที่แปลกก็คือ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับว่าเราคุยกันอยู่เลยค่ะ ในใจเรานะ เราพยายามจะไม่คิดว่า มันไม่ใช่ความรู้สึกแบบเพื่อน แต่ความรู้สึกมันกลับทำให้เราคิด เราไม่รู้นะคะว่าเปอร์คิดอะไรกับเราไหม แต่เราบอกเพื่อนคนนึงที่รู้เรื่องเหล่านี้ เราปรึกษาเพื่อนที่ รร เก่าแค่คนเดียวค่ะ เราไม่กล้าปรึกษาใครที่ มอ เลย เราบอกเพื่อนคนนั้นว่า เราไม่ได้ชอบ เราไม่ได้รอให้เค้าทักมานะ แต่ในใจลึกๆ เราอยากคุยกับเขามากค่ะ รอทักมา จะทักเขาไป ก็ไม่กล้า คิดไปต่างๆนาๆว่าเค้าจะไม่ตอบค่ะ เรานึกถึงเขาตลอดเวลา ฝันถึง แต่เราไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง เราคิดว่าเราไม่ได้ชอบ เรายืนยันหนักแน่น จนวันเกิดเค้า เราเอาเค้กมาให้เค้าคนเดียวค่ะ โดยไม่ให้คนอื่นรู้ เราก็บอกเค้า อะ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะ ไปและ เปอร์ก็บอกจะรีบไปไหนล่ะ เราก็บอกจะกลับไปเก็บห้องละ เราทำได้แค่หันหลังคุยกับเค้าค่ะ เราไม่กล้าสบตา เราเขิล หลังจากที่เราไม่ได้คุยกันประมานอาทิตนึงเพราะเป็นช่วงสอบ วันนั้นเค้าก็เดินมาส่งเราหน้าหอค่ะ แล้วเปอร์ก็ทักไลน์มาว่า เมื่อกี้เทอทำตัวแปลกๆนะรู้ป่าว เราก็บอกปัดไปว่า ไรอะ เปอร์ก็บอกว่าป่าวๆ คืนนั้นเราก็คุยข้อความเสียงกันทั้งคืนค่ะ ถึงประมานตี 4 ได้ เรามีความสุขมากค่ะ กรี๊ดลั่นห้อง เต้นบ้าอยู่คนเดียว นี่คือเราชอบเขาแล้วใช่ไหมค่ะ ? 555555555 แต่เราก็ยังไม่ยอมรับค่ะ เรื่องไรจะยอมรับง่ายๆล้าาา แล้วเรากับเค้าก็ต่างคนต่างกลับบ้านค่ะ เพราะเป็นปิดเทอม แต่อีก ประมาน 5 วันเราก็ไปต่างประเทศด้วยกันค่ะ เราดีใจมากๆเลยที่เราจะได้ไปดูงานต่างประเทศกับเปอร์ เราไป 3 คืน 4 วันค่ะ วันสุดท้าย นอนบนรถ เปอร์ได้ที่นั่งคู่ แต่นั่งคนเดียว ค่ะ ส่วนเรา เลือกที่นั่งเดี่ยว ในใจเรานะ อยากจะไปนั่งกับเปอร์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่กลัวเพื่อนสงสัย เราเลยปล่อยโอกาสมันไปค้า 55555 เซงมากอะจ้า แต่แล้ววันหนึ่ง มีพี่คนหนึ่ง ขอแทนว่าอีเจ้ละกันนะคะ อีเจ้ดันมานั่งข้างๆเปอร์ค่ะ วันแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะคะ พอวันที่ 2 เราต้องเปลี่ยนรถกันค่ะ เปอร์เลยมานั่งกับพวกเราโดยนั่งอยู่ที่หนังหลังเราค่ะ อีเจ้นั่นก็หวังอยู่เล็กๆละคะ ว่าเปอร์จะเดินไปนั่งกับนาง ผู้หญิงด้วยกันดูออกค่ะ 55555 พอไม่ได้ผล นางนั่งขั้างหน้าค่ะ แต่หันมาข้างหลังเกือบทุกเวลา เหลือบสายตามาหาเปอร์ตลอดเวค่ะ เราเห็นแล้วนี่แบบ อ่อยเนี่ยนๆหน่อยก็ได้อีเจ้ เยอะปายยยยย เพื่อนเปอร์ที่เป็นเพื่อนเราด้วยนะคะ ที่ไปด้วยกัน ยังมองออกอะคะว่าอีเจ้อ่อย 5555 นับวันอีเจ้เริ่มลามค่ะ และเราก็ไม่รู้ตัวเองด้วย อีเจ้พยายามหาทางมาอยู่ใกล้ๆเปอร์ค่ะ พยายามจะมาถ่ายรูปด้วย แต่เรากะเพื่อนดักไว้ตลอดค่ะ เรากันสุดฤทธิ์ เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรนะคะ เราจะต้องไปกันให้เค้าห่างกันตลอดๆๆๆ ตกกลางคืน ห้องอีเจ้อยู่ตรงข้ามกับห้องเปอร์ใช่ไหมค่ะ นางก็จะออกมายืนหน้าห้อง แล้วพยายามหาทางคุยเสียงดังๆ แต่เสียใจค่ะ เปอร์มานอนห้องเรากับเพื่อนค่ะ อิอิ เราภาวนาไม่ให้ถึงวันที่จะได้ไปนั่งรถคันเดิมเลยค่ะ ทั้งๆที่รู้ว่า วันกลับเราก็ต้องไปนั่งรถคันเดิม แล้วอีเจ้ก็ต้องนั่งกับเปอร์เหมือนเดิม ตอนเช้าวันที่ 3 เรายังได้ถ่ายรูปคู่กับเปอร์อยู่เลยค่ะ แบบมีความรู้สึกดีๆอยู่เลย ตกบ่าย นางเอาขนมมาให้เปอร์ค่ะ ถามชื่อเปอร์ อยู่ดีความรู้สึกเราก็แบบ ดันขึ้นมาจากปลายตีนอะคะ ไม่ชอบ น้ำตาซึม ไม่คุยกับใครทั้งวันเลยค่ะวันนั้น เดินคนเดียว อยู่เงียบๆ จนเพื่อนอึดอัด เปอร์ก็ไม่กล้าคุยกับเราค่ะ ตกกลางคืน เราก็พยายามกลับไปเป็นเหมือนเดิมค่ะ เพื่อนก็ถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ตอบค่ะ ว่าติสแตก เราไม่กล้าบอกใครสุดท้ายเราก็กลับมาคุยเล่นกับเปอร์เหมือนเดิมค่ะ วันนี้เป็นวันสุดท้ายละคะที่เราจะดูงานกัน วันนี้เราต้องเปลี่ยนรถกลับ แล้วเหตุมันก็เกิดจากตรงนี้ค่ะ อีเจ้ได้นั่งกับเปอร์ แล้วพอลงไปซื้อของเปอร์ไปกับอีเจ้ทั้งๆที่ปกติไปกับพวกเรา ไปถ่ายรูปกับพวกอีเจ้ค่ะ แล้วเปอร์ก็เดินมา เซลฟี่กันน เปอร์กล่าวแบบนั้น เราก็เซลฟี่กันอยู่ อีเจ้ก็เรียก เปอร์ๆๆ มาถ่ายรูปกัน พวกเราเลยงอลค่ะ นอยด์ด้วย เลยเดินกลับไปขึ้นรถเลย แล้วเปอร์ขึ้นรถมาก็มาถามค่ะว่า เป็นไรกัน พวกเราก็ไม่ตอบค่ะ เราคิดว่าเปอร์คงรู้ละคะ แต่สุดท้ายพวกเราก้กลับไปคุยกับเปอร์เหมือนเดิม โดยไม่เปิดโอกาสให้อีเจ้เข้าใกล้เลย คลายแม็ก มันอยู่ตรงนี้ละคะ เค้าจอดรถให้ให้ลงอาบน้ำ อีเจ้รีบล้างหน้า แปรงฟัน แล้วไปรอเปร์หน้าห้องน้ำชายค่ะ พวกเรารู้ทัก เลยไปดักเหมือนกัน เปอร์ก็เดินมาหาพวกเราค่ะ แต่สุดท้ายก็เดินไปหาอีเจ้ แล้วอีเจ้ก็ถามว่าไปที่รถไหม แล้วเปอร์ก็เดินมาถามพวกเราว่า พวกเทอ ล้างหน้าแปรงฟันยัง ตอนนั้นความรู้สึกเรามันหลายอย่างมาก เราวิบ 555 เราเลยบอกเปอร์ว่า เทอจะไปก็ไปก่อนเลย แล้วเราก็ทำหน้าตึงแล้วเดินไปเลยค่ะ พอรถออก เปอร์ก็เดินขึ้นมาข้างบน(เปอร์นั่งชั้นล่างค่ะ) มายืมพาวเวอร์แบงค์เพื่อน แล้วก็มาตีขาเราเบาๆ แล้วบอกว่า นอยอีกละนะ เราก็บอก ป่าว ทำหน้าตึงใส่ค่ะ ตั้งแต่นั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เราทำหน้าตึงใส่ตลอดๆ นี่คือเราหึงใช่ไหมค่ะ วินาทีนั้น เรารู้ตัวเองเลยว่าชอบเค้าเอามากๆ และรู้ว่ามันคงจบตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ เรากับเปอร์พลอยรถแม่เพื่อนกลับบ้าน เรานั่งเบาะหลังด้วยกัน แต่เราไม่คุยกับเค้าตลอดทางเลยค่ะ หันข้างใส่ตลอด เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเราเป็นอะไร โกรธอะไรนักหนา จนเปอร์ลงจากรถค่ะ แล้วเปอร์ก็ทัก บ๊ายบายยยย เราก็บ๊ายบายแบบไม่มองตรงอะคะ ทั้งที่ตอนนั้นในใจเราอยากยิ้มให้ อยากบ๊ายบายย แบบสวยๆ แต่ก็ไม่ พอเราถึงบ้าน เราเห็นเค้าแอดเฟสเป็นเพื่อนค่ะ เปอร์ไปไลค์ให้อีเจ้ทุกรูปค่ะ ทั้งๆที่เปอร์ไม่ใช่คนที่ไลค์อะไรง่ายๆนะคะ เราเลยทำเป็นลงรูป แต่เปอร์ไม่ไลค์ค่ะ เราก็เลย พอรู้ค่ะ ว่าเราควรถอยดีกว่า หลังจากนั้นเราก็เพ้อมากๆ จนตอนนี้ก็ยังเพ้อ นึกถึงทุกวัน ฝันถึงทุกคืน เราอยากคุยกับเปอร์มากค่ะ อยากขอโทษ เรารู้ว่าเราเองนี่แหละที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ ตอนนี้เราอยากคุยกับเปอร์มากๆ แต่เราไม่กล้าทักเค้าไปค่ะ เราแค่หวังว่าสักวันเปอร์จะทักเรามานะคะ ถึงอาจจะไม่มีวันนั้นก็ตาม แต่เราก็อยากให้เปอร์รู้นะว่าเราชอบเค้าถึงแม้ว่าเค้าจะไม่คิดอะไรกับเราก็ตาม
ตอนนี้เราอยากคุยกับเค้ามากๆเลย
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทักเค้าไป หรือ ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ดีค่ะ
เราไม่รู้ว่าตอนนี้เปอร์กับอีเจ้ไปถึงไหนกันแล้ว เราพยายามจะไม่รับรู้ค่ะ
เพื่อนๆช่วยเรานะคะ ใจเราอยากสู้มากมายแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เราไม่อยากปล่อยให้มันเป็นแบบนี้
ปล.ถ้าเราพิมแปลก มั่วๆ ก็ให้อภัยเราด้วยนะคะ 55555555 กระทู้แรก ยังเล่าเรื่องจับต้นชนปลายไม่ถูกค่ะ มีรายละเอียดเยอะกว่านี้อีกค่ะ แต่เร็ว่าเดวมันจะแลดูเยอะไป
ช่วยเราด้วยนะค้าาาาาาาาา >< เราควรสู้ให้อีเจ้หน้าหงายหรือถอยให้มันเป็นเรื่องของโชคชะตา
ถ้ามีคนมาอ่อยคนที่เราชอบเราควรสู้หรือถอยดีค่ะ ?
นามสมมุติ เราชื่อปังนะคะ และเขาชื่อเปอร์ เรากับเปอร์เป็นเพื่อนกันค่ะ แต่พึ่งมาเป็นเพื่อนกันเมื่อไม่กี่เดือนก่อนนี่เองค่ะ ตอนแรกเราก็เป็นเพื่อนกันธรรมดาทั่วไปนี่ละคะ เราอยู่คนละสาขากัน นับวันพวกเราก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ไปกินข้าว ไปเดินถนนคนเดิน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นค่ะ เรามักจะไปแว้นกับเด็กสาขาเปอร์ค่ะ ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น มีอยู่วันนึงค่ะ เพื่อนคนนหนึ่งมีธุระ เลยชวนพวกเราไปส่งเปอร์ที่บ้านด้วยค่ะ และเราก็ไปเล่นน้ำตก ไปกินข้าวที่บ้านเปอร์ หลังจากกลับมาจากบ้านเปอร์วันนั้น มันคือจุดเริ่มต้นค่ะ คืนนั้นเปอร์แอดไลน์เรามา และถามว่าเป็นไง สนุกไหม ข้าวอร่อยไหมวันนี้ ความรู้สึกแรกสำหรับเรานะคะ เค้าคงมาถามไถ่เฉยๆค่ะ คืนนั้นเราคุยกันยาวถึงตี 3 อีกวันหนึ่ง เค้าทักมาถามสารทุกข์สุขดิบ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ ไม่ได้คุยกันทุกวันนะคะ แต่ก็ค่อนข้างบ่อย สิ่งที่แปลกก็คือ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับว่าเราคุยกันอยู่เลยค่ะ ในใจเรานะ เราพยายามจะไม่คิดว่า มันไม่ใช่ความรู้สึกแบบเพื่อน แต่ความรู้สึกมันกลับทำให้เราคิด เราไม่รู้นะคะว่าเปอร์คิดอะไรกับเราไหม แต่เราบอกเพื่อนคนนึงที่รู้เรื่องเหล่านี้ เราปรึกษาเพื่อนที่ รร เก่าแค่คนเดียวค่ะ เราไม่กล้าปรึกษาใครที่ มอ เลย เราบอกเพื่อนคนนั้นว่า เราไม่ได้ชอบ เราไม่ได้รอให้เค้าทักมานะ แต่ในใจลึกๆ เราอยากคุยกับเขามากค่ะ รอทักมา จะทักเขาไป ก็ไม่กล้า คิดไปต่างๆนาๆว่าเค้าจะไม่ตอบค่ะ เรานึกถึงเขาตลอดเวลา ฝันถึง แต่เราไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง เราคิดว่าเราไม่ได้ชอบ เรายืนยันหนักแน่น จนวันเกิดเค้า เราเอาเค้กมาให้เค้าคนเดียวค่ะ โดยไม่ให้คนอื่นรู้ เราก็บอกเค้า อะ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะ ไปและ เปอร์ก็บอกจะรีบไปไหนล่ะ เราก็บอกจะกลับไปเก็บห้องละ เราทำได้แค่หันหลังคุยกับเค้าค่ะ เราไม่กล้าสบตา เราเขิล หลังจากที่เราไม่ได้คุยกันประมานอาทิตนึงเพราะเป็นช่วงสอบ วันนั้นเค้าก็เดินมาส่งเราหน้าหอค่ะ แล้วเปอร์ก็ทักไลน์มาว่า เมื่อกี้เทอทำตัวแปลกๆนะรู้ป่าว เราก็บอกปัดไปว่า ไรอะ เปอร์ก็บอกว่าป่าวๆ คืนนั้นเราก็คุยข้อความเสียงกันทั้งคืนค่ะ ถึงประมานตี 4 ได้ เรามีความสุขมากค่ะ กรี๊ดลั่นห้อง เต้นบ้าอยู่คนเดียว นี่คือเราชอบเขาแล้วใช่ไหมค่ะ ? 555555555 แต่เราก็ยังไม่ยอมรับค่ะ เรื่องไรจะยอมรับง่ายๆล้าาา แล้วเรากับเค้าก็ต่างคนต่างกลับบ้านค่ะ เพราะเป็นปิดเทอม แต่อีก ประมาน 5 วันเราก็ไปต่างประเทศด้วยกันค่ะ เราดีใจมากๆเลยที่เราจะได้ไปดูงานต่างประเทศกับเปอร์ เราไป 3 คืน 4 วันค่ะ วันสุดท้าย นอนบนรถ เปอร์ได้ที่นั่งคู่ แต่นั่งคนเดียว ค่ะ ส่วนเรา เลือกที่นั่งเดี่ยว ในใจเรานะ อยากจะไปนั่งกับเปอร์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่กลัวเพื่อนสงสัย เราเลยปล่อยโอกาสมันไปค้า 55555 เซงมากอะจ้า แต่แล้ววันหนึ่ง มีพี่คนหนึ่ง ขอแทนว่าอีเจ้ละกันนะคะ อีเจ้ดันมานั่งข้างๆเปอร์ค่ะ วันแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะคะ พอวันที่ 2 เราต้องเปลี่ยนรถกันค่ะ เปอร์เลยมานั่งกับพวกเราโดยนั่งอยู่ที่หนังหลังเราค่ะ อีเจ้นั่นก็หวังอยู่เล็กๆละคะ ว่าเปอร์จะเดินไปนั่งกับนาง ผู้หญิงด้วยกันดูออกค่ะ 55555 พอไม่ได้ผล นางนั่งขั้างหน้าค่ะ แต่หันมาข้างหลังเกือบทุกเวลา เหลือบสายตามาหาเปอร์ตลอดเวค่ะ เราเห็นแล้วนี่แบบ อ่อยเนี่ยนๆหน่อยก็ได้อีเจ้ เยอะปายยยยย เพื่อนเปอร์ที่เป็นเพื่อนเราด้วยนะคะ ที่ไปด้วยกัน ยังมองออกอะคะว่าอีเจ้อ่อย 5555 นับวันอีเจ้เริ่มลามค่ะ และเราก็ไม่รู้ตัวเองด้วย อีเจ้พยายามหาทางมาอยู่ใกล้ๆเปอร์ค่ะ พยายามจะมาถ่ายรูปด้วย แต่เรากะเพื่อนดักไว้ตลอดค่ะ เรากันสุดฤทธิ์ เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรนะคะ เราจะต้องไปกันให้เค้าห่างกันตลอดๆๆๆ ตกกลางคืน ห้องอีเจ้อยู่ตรงข้ามกับห้องเปอร์ใช่ไหมค่ะ นางก็จะออกมายืนหน้าห้อง แล้วพยายามหาทางคุยเสียงดังๆ แต่เสียใจค่ะ เปอร์มานอนห้องเรากับเพื่อนค่ะ อิอิ เราภาวนาไม่ให้ถึงวันที่จะได้ไปนั่งรถคันเดิมเลยค่ะ ทั้งๆที่รู้ว่า วันกลับเราก็ต้องไปนั่งรถคันเดิม แล้วอีเจ้ก็ต้องนั่งกับเปอร์เหมือนเดิม ตอนเช้าวันที่ 3 เรายังได้ถ่ายรูปคู่กับเปอร์อยู่เลยค่ะ แบบมีความรู้สึกดีๆอยู่เลย ตกบ่าย นางเอาขนมมาให้เปอร์ค่ะ ถามชื่อเปอร์ อยู่ดีความรู้สึกเราก็แบบ ดันขึ้นมาจากปลายตีนอะคะ ไม่ชอบ น้ำตาซึม ไม่คุยกับใครทั้งวันเลยค่ะวันนั้น เดินคนเดียว อยู่เงียบๆ จนเพื่อนอึดอัด เปอร์ก็ไม่กล้าคุยกับเราค่ะ ตกกลางคืน เราก็พยายามกลับไปเป็นเหมือนเดิมค่ะ เพื่อนก็ถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ตอบค่ะ ว่าติสแตก เราไม่กล้าบอกใครสุดท้ายเราก็กลับมาคุยเล่นกับเปอร์เหมือนเดิมค่ะ วันนี้เป็นวันสุดท้ายละคะที่เราจะดูงานกัน วันนี้เราต้องเปลี่ยนรถกลับ แล้วเหตุมันก็เกิดจากตรงนี้ค่ะ อีเจ้ได้นั่งกับเปอร์ แล้วพอลงไปซื้อของเปอร์ไปกับอีเจ้ทั้งๆที่ปกติไปกับพวกเรา ไปถ่ายรูปกับพวกอีเจ้ค่ะ แล้วเปอร์ก็เดินมา เซลฟี่กันน เปอร์กล่าวแบบนั้น เราก็เซลฟี่กันอยู่ อีเจ้ก็เรียก เปอร์ๆๆ มาถ่ายรูปกัน พวกเราเลยงอลค่ะ นอยด์ด้วย เลยเดินกลับไปขึ้นรถเลย แล้วเปอร์ขึ้นรถมาก็มาถามค่ะว่า เป็นไรกัน พวกเราก็ไม่ตอบค่ะ เราคิดว่าเปอร์คงรู้ละคะ แต่สุดท้ายพวกเราก้กลับไปคุยกับเปอร์เหมือนเดิม โดยไม่เปิดโอกาสให้อีเจ้เข้าใกล้เลย คลายแม็ก มันอยู่ตรงนี้ละคะ เค้าจอดรถให้ให้ลงอาบน้ำ อีเจ้รีบล้างหน้า แปรงฟัน แล้วไปรอเปร์หน้าห้องน้ำชายค่ะ พวกเรารู้ทัก เลยไปดักเหมือนกัน เปอร์ก็เดินมาหาพวกเราค่ะ แต่สุดท้ายก็เดินไปหาอีเจ้ แล้วอีเจ้ก็ถามว่าไปที่รถไหม แล้วเปอร์ก็เดินมาถามพวกเราว่า พวกเทอ ล้างหน้าแปรงฟันยัง ตอนนั้นความรู้สึกเรามันหลายอย่างมาก เราวิบ 555 เราเลยบอกเปอร์ว่า เทอจะไปก็ไปก่อนเลย แล้วเราก็ทำหน้าตึงแล้วเดินไปเลยค่ะ พอรถออก เปอร์ก็เดินขึ้นมาข้างบน(เปอร์นั่งชั้นล่างค่ะ) มายืมพาวเวอร์แบงค์เพื่อน แล้วก็มาตีขาเราเบาๆ แล้วบอกว่า นอยอีกละนะ เราก็บอก ป่าว ทำหน้าตึงใส่ค่ะ ตั้งแต่นั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เราทำหน้าตึงใส่ตลอดๆ นี่คือเราหึงใช่ไหมค่ะ วินาทีนั้น เรารู้ตัวเองเลยว่าชอบเค้าเอามากๆ และรู้ว่ามันคงจบตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ เรากับเปอร์พลอยรถแม่เพื่อนกลับบ้าน เรานั่งเบาะหลังด้วยกัน แต่เราไม่คุยกับเค้าตลอดทางเลยค่ะ หันข้างใส่ตลอด เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเราเป็นอะไร โกรธอะไรนักหนา จนเปอร์ลงจากรถค่ะ แล้วเปอร์ก็ทัก บ๊ายบายยยย เราก็บ๊ายบายแบบไม่มองตรงอะคะ ทั้งที่ตอนนั้นในใจเราอยากยิ้มให้ อยากบ๊ายบายย แบบสวยๆ แต่ก็ไม่ พอเราถึงบ้าน เราเห็นเค้าแอดเฟสเป็นเพื่อนค่ะ เปอร์ไปไลค์ให้อีเจ้ทุกรูปค่ะ ทั้งๆที่เปอร์ไม่ใช่คนที่ไลค์อะไรง่ายๆนะคะ เราเลยทำเป็นลงรูป แต่เปอร์ไม่ไลค์ค่ะ เราก็เลย พอรู้ค่ะ ว่าเราควรถอยดีกว่า หลังจากนั้นเราก็เพ้อมากๆ จนตอนนี้ก็ยังเพ้อ นึกถึงทุกวัน ฝันถึงทุกคืน เราอยากคุยกับเปอร์มากค่ะ อยากขอโทษ เรารู้ว่าเราเองนี่แหละที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ ตอนนี้เราอยากคุยกับเปอร์มากๆ แต่เราไม่กล้าทักเค้าไปค่ะ เราแค่หวังว่าสักวันเปอร์จะทักเรามานะคะ ถึงอาจจะไม่มีวันนั้นก็ตาม แต่เราก็อยากให้เปอร์รู้นะว่าเราชอบเค้าถึงแม้ว่าเค้าจะไม่คิดอะไรกับเราก็ตาม
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทักเค้าไป หรือ ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ดีค่ะ
เราไม่รู้ว่าตอนนี้เปอร์กับอีเจ้ไปถึงไหนกันแล้ว เราพยายามจะไม่รับรู้ค่ะ
เพื่อนๆช่วยเรานะคะ ใจเราอยากสู้มากมายแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เราไม่อยากปล่อยให้มันเป็นแบบนี้
ปล.ถ้าเราพิมแปลก มั่วๆ ก็ให้อภัยเราด้วยนะคะ 55555555 กระทู้แรก ยังเล่าเรื่องจับต้นชนปลายไม่ถูกค่ะ มีรายละเอียดเยอะกว่านี้อีกค่ะ แต่เร็ว่าเดวมันจะแลดูเยอะไป
ช่วยเราด้วยนะค้าาาาาาาาา >< เราควรสู้ให้อีเจ้หน้าหงายหรือถอยให้มันเป็นเรื่องของโชคชะตา