สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ เข้าเรื่องเลยแล้วกันเนอะ ขอใช้นามสมมุติของผู้ชายว่า เอนะคะ
เราคบผู้ชายคนนึงมาประมาณ 1 ปีกว่าๆ แต่ช่วงเวลาที่คุยกันคือ 5 ปี ตอนแรกเราเคยคบกันในช่วงนั้นเราแย่มาก เราบอกเลิกผู้ชายคนนี้เ้วยเหตุผลที่ว่า เราจะกลับไปคบหากับแฟนเก่าที่มาขอคืนดี ยอมรับว่าในตอนที่คบกันกับเอ ไม่เคยมีความสุขเลย แต่เราคบเพียงเพราะเห็นว่าเค้าดีที่คอยอยู่กับเราเวลาที่เราเหงา แต่เราก็ใส่ใจเอเป็นปกตินะ กินข้าวด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง จนแฟนเก่าเรากลับมาเราจึงบอกเลิกเค้า ตอนนั้นเราก็รู้ว่าเอรู้สึกแย่มาก แต่ด้วยความรู้สึกที่คิดว่า ก็คนเราไม่ได้รักแล้วจะให้ทำยังไงคบไปก็ไม่มีความสุข อีกเหตุผลก็คือ ยังรักแฟนเก่าอยู่มาก ช่วงเวลาที่กลับไปหาแฟนเก่า เราก็ไม่ได้คิดต่อกับเอเลย หายไปทั้งคู่ ผ่านไป 6 เดือน เราเลิกกับแฟนเก่าอีกครั้ง ในช่วงเวลานั้นบอกตรงๆ คิดถึงเอมากแต่ไม่กล้าโทรหา ไม่กล้าคุย จนวันนึงเอโทรมาหา ถามเรื่องที่พัก เพราะเอเห็นว่าเรามีที่พัก หลังจากครั้งนั้น เราก็ติดต่อกับเอมาเรื่อยๆ จนได้สานสัมพันธ์กันอีกครั้ง และเราก็คิดว่าครั้งนี้เราจะไม่กลับไปทำกับเอแบบครั้งแรกอีก ช่วงเวลาที่คบกันในระยะแรกเรามีความสุขดี แต่พอช่วงหลังเราเริ่มมีความรู้สึกดีกับเอ เพราะเห็นว่าเอเป็นคนที่จริงใจ เริ่มรู้สึกรัก จุดเริ่มต้นมันก็เกิดจากตรงนี้ เราบอกรักเอครั้งแรก เอดีใจมาก ที่เราบอกรักเอเพราะเค้าคิดว่าเค้าดีจริงๆ หลังจากนั้น ความรักของเราเริ่มแย่ลง ทะเลาะกันบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น บ่อยขึ้นมาก เวลาที่ทะเลาะกันเอจะพูดประชดทุกครั้ง เช่น ไปไกลๆเกอะ รำคาญ เบื่อ มีคนอื่น ถอนหายใจใส่ ทำนิสัยแย่ๆ จะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ เราก็เห็นว่า คุยกันมานานรู่จักนิสัยดีพอ ก็ยอมและปล่อยๆไป แต่ยิ่งนานวันเอยิ่งเป็นมาขึ้นทั้งเอาแต่ใจ ไม่ยอม ด่าครอบครัว คำหยาบมากมาย ตอนแรกก็ทนไม่ไหวนะ อยากเลิกเหมือนกัน แต่ก็พยายามคิดแล้วว่าปล่อยเหมือนเดิม พยายามหาทางแก้ไขถามเอว่าเราจะแก้ไขยังไงกันดี ไม่อยากมานั่งทะเลาะกันอีก แต่ทุกครั้งที่เราถามเอสิ่งที่เราได้กลับมาคือ ไม่รู้ เราก็พูดด้วยเหตุผลนะ เอเป็นคนไม่ยอมคน ต่อให้ผิดยังไงก็ไม่ยอม เราคิดว่ายิ่งรักมากยิ่งอึกอัด เราเปิดใจคุยกับเอตรงๆ หาหนทางแก้ไขกัน หลังจากนั้นเอก็ยังึงเป็นเช่นเดิม เป็นหยัดขึ้นเรื่อยๆ บอกเลิกในทุกวัน ย้ำนะคะว่าทุกวันจริงๆ ไม่พอใจก็จะบอกเลิก เพียงเพราะเอไม่ยอม !!! เราก็เหนื่อยใจ บางทีอยากอยู่เฉยๆ แต่ด้วยภูมิหลังทางบ้านของเอไม่ค่อยดีนัก เราเลยกลัวว่าเค้าจะรู้สึกแย่จึงคอยอยู่ข้างๆ เวลาที่ทะเลาะกันเราก็มีโมโหนะ โมโหบ่อยมาก บางทีก็คำหยาบเลย เพราะเอเอาแต่ใจมากจริงๆ เวลาที่เราโมโห เอก็จะยิ่งเป็นมากขึ้น พอเราควบคุมตัวเองได้ เอก็จะพยายามทำให้เราโมโห และรู้สึกแย่ด้วยคำพูด ว่า เราเบื่อเธอ เลิกไปเถอะ อะไรประมาณนี้อยู่บ่อยครั้ง แต่เราก็ยังอยู่เพราะเรารู้ว่าเอโมโห ก็ไม่ได้สนใจ เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นแบบนี้ซ้ำๆ มันเป็นบ่อยจนเกินไป ความเอาแต่มจของเอมากขึ้นเรื่อยๆ มากแม้กระทั่งเราทำธุระไมาได้รับ 2 สาย มาด่าเรา ด้วยคำหยาบมากมาย เราขอกินสังสรรค์กับเพื่อนเราก็จะโดนด่าอยู่เสมอ และถ้าเอต้องการไปสังสรรค์กับเพื่อนต้องการให้เราไปด้วย ถ้าเราไม่ขอไปเพราะเห็นว่าไม่อยากไปรบกวนช่วงเวลาส่วนตัว เราก็จะโดนด่า ว่า แบบนี้ ช่วงเวลาที่คบกันก็มีการโกหก ผิดคำพูดอยู่บ้อยครั้ง ถ้ามนตอนที่เราผิดเราจะรีบขอโทษทันทีเพราะกลัวว่าเอจะโกรธ แต่เมื่อเอผิด เอจะทำเฉยๆ จะพยายามเปลี่ยนเรื่องแบบนี้อยู่เป็นประจำ ถามว่าตอนนี้เรายังรักเอไหม เราตอบได้เลยว่ายังรักอยู่เหมือนเดิม แต่เราไม่นู้จะห่วิธีไหนที่จะทำให้เอเอาแต่ใจและใช้อารมณ์น้อยลง ขอความเห็นเพื่อนๆหน่อยนะคะว่าเราควรทำยังไงดี ???? เห้อ !!
ควรทำอย่างไร เมื่อแฟนของเรางี่เง่าเกินไป
เราคบผู้ชายคนนึงมาประมาณ 1 ปีกว่าๆ แต่ช่วงเวลาที่คุยกันคือ 5 ปี ตอนแรกเราเคยคบกันในช่วงนั้นเราแย่มาก เราบอกเลิกผู้ชายคนนี้เ้วยเหตุผลที่ว่า เราจะกลับไปคบหากับแฟนเก่าที่มาขอคืนดี ยอมรับว่าในตอนที่คบกันกับเอ ไม่เคยมีความสุขเลย แต่เราคบเพียงเพราะเห็นว่าเค้าดีที่คอยอยู่กับเราเวลาที่เราเหงา แต่เราก็ใส่ใจเอเป็นปกตินะ กินข้าวด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง จนแฟนเก่าเรากลับมาเราจึงบอกเลิกเค้า ตอนนั้นเราก็รู้ว่าเอรู้สึกแย่มาก แต่ด้วยความรู้สึกที่คิดว่า ก็คนเราไม่ได้รักแล้วจะให้ทำยังไงคบไปก็ไม่มีความสุข อีกเหตุผลก็คือ ยังรักแฟนเก่าอยู่มาก ช่วงเวลาที่กลับไปหาแฟนเก่า เราก็ไม่ได้คิดต่อกับเอเลย หายไปทั้งคู่ ผ่านไป 6 เดือน เราเลิกกับแฟนเก่าอีกครั้ง ในช่วงเวลานั้นบอกตรงๆ คิดถึงเอมากแต่ไม่กล้าโทรหา ไม่กล้าคุย จนวันนึงเอโทรมาหา ถามเรื่องที่พัก เพราะเอเห็นว่าเรามีที่พัก หลังจากครั้งนั้น เราก็ติดต่อกับเอมาเรื่อยๆ จนได้สานสัมพันธ์กันอีกครั้ง และเราก็คิดว่าครั้งนี้เราจะไม่กลับไปทำกับเอแบบครั้งแรกอีก ช่วงเวลาที่คบกันในระยะแรกเรามีความสุขดี แต่พอช่วงหลังเราเริ่มมีความรู้สึกดีกับเอ เพราะเห็นว่าเอเป็นคนที่จริงใจ เริ่มรู้สึกรัก จุดเริ่มต้นมันก็เกิดจากตรงนี้ เราบอกรักเอครั้งแรก เอดีใจมาก ที่เราบอกรักเอเพราะเค้าคิดว่าเค้าดีจริงๆ หลังจากนั้น ความรักของเราเริ่มแย่ลง ทะเลาะกันบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น บ่อยขึ้นมาก เวลาที่ทะเลาะกันเอจะพูดประชดทุกครั้ง เช่น ไปไกลๆเกอะ รำคาญ เบื่อ มีคนอื่น ถอนหายใจใส่ ทำนิสัยแย่ๆ จะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ เราก็เห็นว่า คุยกันมานานรู่จักนิสัยดีพอ ก็ยอมและปล่อยๆไป แต่ยิ่งนานวันเอยิ่งเป็นมาขึ้นทั้งเอาแต่ใจ ไม่ยอม ด่าครอบครัว คำหยาบมากมาย ตอนแรกก็ทนไม่ไหวนะ อยากเลิกเหมือนกัน แต่ก็พยายามคิดแล้วว่าปล่อยเหมือนเดิม พยายามหาทางแก้ไขถามเอว่าเราจะแก้ไขยังไงกันดี ไม่อยากมานั่งทะเลาะกันอีก แต่ทุกครั้งที่เราถามเอสิ่งที่เราได้กลับมาคือ ไม่รู้ เราก็พูดด้วยเหตุผลนะ เอเป็นคนไม่ยอมคน ต่อให้ผิดยังไงก็ไม่ยอม เราคิดว่ายิ่งรักมากยิ่งอึกอัด เราเปิดใจคุยกับเอตรงๆ หาหนทางแก้ไขกัน หลังจากนั้นเอก็ยังึงเป็นเช่นเดิม เป็นหยัดขึ้นเรื่อยๆ บอกเลิกในทุกวัน ย้ำนะคะว่าทุกวันจริงๆ ไม่พอใจก็จะบอกเลิก เพียงเพราะเอไม่ยอม !!! เราก็เหนื่อยใจ บางทีอยากอยู่เฉยๆ แต่ด้วยภูมิหลังทางบ้านของเอไม่ค่อยดีนัก เราเลยกลัวว่าเค้าจะรู้สึกแย่จึงคอยอยู่ข้างๆ เวลาที่ทะเลาะกันเราก็มีโมโหนะ โมโหบ่อยมาก บางทีก็คำหยาบเลย เพราะเอเอาแต่ใจมากจริงๆ เวลาที่เราโมโห เอก็จะยิ่งเป็นมากขึ้น พอเราควบคุมตัวเองได้ เอก็จะพยายามทำให้เราโมโห และรู้สึกแย่ด้วยคำพูด ว่า เราเบื่อเธอ เลิกไปเถอะ อะไรประมาณนี้อยู่บ่อยครั้ง แต่เราก็ยังอยู่เพราะเรารู้ว่าเอโมโห ก็ไม่ได้สนใจ เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นแบบนี้ซ้ำๆ มันเป็นบ่อยจนเกินไป ความเอาแต่มจของเอมากขึ้นเรื่อยๆ มากแม้กระทั่งเราทำธุระไมาได้รับ 2 สาย มาด่าเรา ด้วยคำหยาบมากมาย เราขอกินสังสรรค์กับเพื่อนเราก็จะโดนด่าอยู่เสมอ และถ้าเอต้องการไปสังสรรค์กับเพื่อนต้องการให้เราไปด้วย ถ้าเราไม่ขอไปเพราะเห็นว่าไม่อยากไปรบกวนช่วงเวลาส่วนตัว เราก็จะโดนด่า ว่า แบบนี้ ช่วงเวลาที่คบกันก็มีการโกหก ผิดคำพูดอยู่บ้อยครั้ง ถ้ามนตอนที่เราผิดเราจะรีบขอโทษทันทีเพราะกลัวว่าเอจะโกรธ แต่เมื่อเอผิด เอจะทำเฉยๆ จะพยายามเปลี่ยนเรื่องแบบนี้อยู่เป็นประจำ ถามว่าตอนนี้เรายังรักเอไหม เราตอบได้เลยว่ายังรักอยู่เหมือนเดิม แต่เราไม่นู้จะห่วิธีไหนที่จะทำให้เอเอาแต่ใจและใช้อารมณ์น้อยลง ขอความเห็นเพื่อนๆหน่อยนะคะว่าเราควรทำยังไงดี ???? เห้อ !!