พี่ชายเสื้อเขียวกับน้องสาวหัวแดง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเราเองค่ะ ปกติเป็นคนที่ไม่เคยพิมพ์เรื่องราวของตัวเอง บอกเล่าเรื่องราวให้คนอื่นฟังเลย แต่เนื่องจากว่า เรามีประสบการณ์ความรักครั้งหนึ่งไม่นานมานี้ เป็นรักที่ทั้งเจ็บทั้งรักและผูกพันมากจริงๆ เราอยากพูดความรู้สึกทุกอย่างผ่านใครสักคนหนึ่ง ขอเลือกเล่าเรื่องยาวทุกอย่าง ผ่านกระทู้นี้นะคะ เริ่มเลยน้า

เรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อปี 2014 เดือนกุมภาพันธ์ เราเป็นเด็กมอปลายที่เพิ่งเรียนจบ แล้วเลือกที่จะไปเรียนต่อปริญญาตรีที่ประเทศจีน เราได้เจอกับเค้าคนนี้วันแรกคือวันที่เราไปสอบแยกห้องวัดกระดับภาษาจีนค่ะ ตอนนั้นเราสอบเสร็จก้กำลังเดินออกมาจากห้องสอบ แล้วพอเปิดประตูปั๊บ ก้ได้เจอคนไทยยืนเรียงกัน3-4คนได้ ในนั้นเป็นผู้หญิงหมดทุกคน ผู้ชายแค่คนเดียว ไม่แปลกเลยพอเจอคนไทยด้วยกัน เราก็แนะนำตัวกันตามปกติ ตอนนั้นเราไปต่างประเทศครั้งแรกเลยก็ว่าได้ เราเลยย้อมผมแดงเลย แล้วเค้าคนนั้นก็ใส่เสื้อหนาวสีเขียว เพราะช่วงนั้นเป็นฤดูหนาว 8-9องศาได้เลยล่ะ แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราได้รู้จักชื่อกัน เราได้ทำความรู้จักกันพอสมควร จนรวมกันเป็น1กลุ่มทั้งหมดรวมเรา5คน แล้วเค้าคนนั้นก็เป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม ในอาทิตย์แรกๆ การที่ทุกคนต้องมาปรับตัวที่ต่างประเทศไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะต้องติดตั้งอะไรหลายๆอย่าง แล้วในกลุ่มนี้ เราเป็นคนที่มีพื้นฐานจีนดีที่สุดแล้ว ทุกคนเลยขอความช่วยเหลือจากเรา เราก็ช่วยเหลือทุกคนให้ดีที่สุดจนหมดปัญหา แต่เค้าคนนี้ เป็นคนที่โชคร้ายที่สุดหรืออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ปัญหาเค้าเยอะมากเลย ทั้งเรื่องเน็ตที่หอใช้ไม่ได้ ห้องน้ำใช้ไม่ได้ หน้าต่างปิดไม่ได้ ตอนนั้นเค้าเลยโทรมาหาเราบ่อย มีอยู่วันนึงเราไม่มีคาบเรียน แต่เค้าก้นัดเราให้ไปหาเค้าตั้งแต่7โมงเช้า ตอนนั้นเราไม่โกรธเลยนะ เพราะเราคิดว่าคนไทยก็ต้องช่วยเหลือกัน เราก็ตื่นแต่เช้าไปที่หอเค้าแล้วจัดการโทรหาคนซ่อมเน็ต แต่ก็โทรไม่ติด เพราะผลสุดท้าย เค้าเริ่มงานกัน 10โมง ช่วงนั้นมีเรื่องที่เค้าขอให้ช่วยเยอะมากเลยทีเดียว อีกวันก้เรืองห้องน้ำ อีกครั้งก็หน้าต่างห้องปิดไม่ได้ เรื่องพวกนี้ ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะคุยกันบ่อย แต่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนตัวเรายอมรับเลยว่า เรารู้สึกตกหลุมรักคนได้ยาก ตอนนั้นเราเลิกกับแฟนคนเก่ามาได้3ปี แล้วเข็ดจากความรัก จนปิดตัวเองมานาน ตอนนั้นก็มีคนดีๆเข้ามานะคะ แต่ก็ไม่มีความรู้สึกเลยจริงๆ ในระหว่างเดือนแรกๆค่ะ มีอะไรเกิดขึ้นเยอะมากในกลุ่มของเรา เพราะไปไหนก็ไปด้วยกัน ไปเที่ยวในที่ใหม่ๆ ไปด้วยกันตลอด มันคือมิตรภาพที่ดีต่อกันในกลุ่มค่ะ จนอยู่มาวันนึง แฟนเค้าได้บอกเลิกเค้า ด้วยเหตุผลลอะไรอันนี้ไม่แน่ใจนะคะ เพราะไม่ได้ถามชัดเจน เค้าเสียใจมาก แลวพอดีวันนั้นไฟทั้งหอดับค่ะ เราเลยมารวมตัวกันที่หอพี่คนไทยคนนึง โดยซื้อพวกไวน์มากินสังสรรค์กัน เค้ากินเยอะมากจนเมานิดหน่อยค่ะ แล้ววันนั้นเราเลยย้ายมานอนกับพี่คนนึงเลย แล้วเค้าคนนั้นคิดยังไงไม่รู้ ก้หอบผ้าห่มมานอนด้วย ในห้องนอนมี2เตียงค่ะ วางทแยงมุมกัน เรานอนกับพี่ผู้หญิงนะคะ แต่เค้านอนอีกเตียง แต่ก่อนเราจะนอน เราก็นิสัยขี้เล่นอะค่ะ วิ่งไปมาในห้อง แล้วเราเห็นว่าเค้าท่าทางเศร้าเลยไปนั่งเตียงเค้า คุยเล่นซักพัก จู่ๆเค้าก้เอามือเข้ามากอด ตอนนั้นเรารักเค้าเหมือนพี่ชายคนนึงค่ะ ตอนนั้นเราเข้าใจว่าเค้าคงเสียใจมากจริงๆ เลยนั่งคุยอีกซักพักค่ะ ระหว่างนั้นเราก็เปิดเพลงร้องด่วยกัน จนถึงเวลานอนเราก็ย้ายไปนอนเตียงพี่ผู้หญิงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ พอวันรุ่งขึ้น เราได้มาเจอหน้ากัน เรารู้สึกถึงสายตาที่เปลี่ยนไปของเขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปค่ะ จนมาวันนึงเราได้คุยกันทางโทรศัพท์ แล้วได้คุยกันค่ะว่า เราสองคนเริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน เค้าบอกกับเราว่ส เราไม่เหมือนใครที่เค้าเคยเจอ เราคอยรับฟังปัญหาของเค้าไม่เคยบ่น จนสุดท้ายก็ได้ยินคำว่า พี่ชอบเรานะ ตอนนั้นฟังก็รู้สึกดีค่ะ ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ จากที่หายไปนาน3ปี เราสองคนเลยลองคุยกันดูค่ะ พอเวลาผ่านไปซัก2อาทิต แฟนเก่าเค้าก็กลับมาขอคืนดี ตอนนั้นก็ช็อกค่ะ เค้าโลเลมาก ทั้งอยากกลับไป ทั้งอยากคุยกับเรา แต่เราก็ยอมเค้าไปสองวันค่ะ จนเราบอกเค้าว่ส อย่าทำแบบนี้เลย เด่วเราจะเดินไปเอง รับรองเลยว่าจะไม่โกด จะคุยกับพี่เหมือนเดิม เค้าก็โอเค พอวันรุ่งขึ้น เราทำตัวปกติเลยค่ะแต่แค่สายตาที่เคยมีให้เค้าไม่เหมือนเดิม ในคืนนั้นเค้ามาขอโทด แล้วก้ว่าตัวเองตลอดเลยว่าโง่ เค้าบอกว่าจะขอจีบเราอีกครั้ง จะทำให้ดูเอง หลังจากนั้นเค้าก้เลิกติดต่อกับแฟนเก่าเลยค่ะ ทำดีกับเรามาก ซื้อขอบที่เราชอบ คอยเป็นห่วงเราตลอด ทำแบบนี้ประมาณ2เดือนค่ะ เราเลยยอมกลับไปอีกครั้ง บวกกับเจอกันทุกวัน ไปไหนก็กลุ่มเดียวกัน ไปเที่ยวต่างเมืองด้วยกัน ผูกพันมากค่ะ เค้าดีใจมากที่เรากลับไป ระหว่างนั้นอีกเดือนกว่าๆก็จะกลับไทยค่ะ พี่ๆในกลุ่มบางคน ก็พูดจาให้เรารุ้สึกระแวงในตัวเค้าค่ะ เช่น มันทำไม่ได้หรอก เด่วกลับไทยมันก้ลืมแกแล้ว คือก็เป็นคำเตือนจากพี่ๆคนไทยค่ะ ช่วงนั้นเลยน้อยใจเค้าบ่อย เวลาเค้าไม่ค่อยใส่ใจ แต่เค้าก็ไม่ได้อะไรค่ะ มีอะไรพวกการบ้านเค้าก็ให้เราช่วยเหมือนเดิม พอถึงตอกลับถึงไทยเค้าดูเปลี่ยนไปจริงๆค่ะ จากที่บอกว่าจะมาหาก้ไม่มา ช่วงนั้นวางตัวไม่ค่อยถูกเลยค่ะ จนผ่านมาสี่วัน เลยเปิดใจคุยกับเค้า จนได้คำตอบตามคาดคือ ขอโทษนะ พี่มันเลว พี่มันโลเล ตอนนั้นเจ็บมากค่ะแต่ก็โทดตัวเองด้วยที่ระแวงเค้ามากไป น้ำหนักลงฮวบ5โลเลยค่ะ จะกินอะไรก็อ้วก ช่วงนั้นเค้าก็ทักมาค่ะว่าเป็นไงบ้าง ตอบสบายดีทั้งน้ำตาจริงๆค่ะตอนนั้นอีก2เดือนก็ต้องกลับมาจีนอีกครั้งค่ะ เค้าก็ติดต่อมาตลอด วันเกิดเราเค้าก็มาร่วมตามปกติค่ะ ต่างคนทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ติดต่อกันเรื่อยๆค่ะ จนพอจะกลับจีนเค้าก็มาบอกว่า อย่าลืมช่วยเค้าด้วยนะง พอดีเค้าจะย้ายหอค่ะ แล้วอยากให้เราช่วยพูด พอถึงวันบิน เราต่างทำตัวปกติ ไปต่อวีซ่าด้วยกันปกติ เรารู้ค่ะว่าเค้าไม่เสียใจเลย ตอนนั้นเราเจ็บมาก แต่ก็ต้อฃทำเป็นปกติค่ะ เพราะช่วงนั้นยังไม่เปิดเทอม ก็เลยจำเป็นต้องเจอกันทุกวัน แต่แล้ววันนึงเราก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ไปเค้าไปค่ะว่ารักเค้าอยู่ ซึ่งคำตอบที่ได้กลับมาคือ เค้าก้รักเราเหมือนกัน แต่เราสองคนต้องเดินไปข้างหน้าแล้วนะ ตอนนั้นก้ไม่เข้าใจดนะคะว่า ถ้ายังรักกัน ทำไมทำแบบนี้ล่ะ รักกันแต่ต้องเดินหน้าคืออะไร อดคิดไม่ได้ค่ะว่า ที่ผ่านมาเค้าก้แค่เหงา แค่ต้องการความช่วยเหลือ พอเปิดเทอมไปสักพัก เค้าก็มีเพื่อนใหม่ของเค้า เค้ามีความสุขมาก แต่เราก้รักเค้าไม้เปี่ยนแปลงค่ะ คอยดูเค้าอยุ่ห่างๆ แอบถ่ายรุปเค้าอยุ่บ่อยๆ เหมอนคนบ้าเลยค่ะ เป็นแบบนี้ไปได้สองเดือนค่ะ แล้วพอดีเราก้ได้ไปรู้จักกับเพื่อนในกลุ่มของเค้า จนสุดท้ายเลยกลายเปนรวมกลุ่มใหญ่สิบกว่าคนได้เลยค่ะ เราเลยได้กลับมาสนิทกันอีกครั้ง เวลามีการบ้าน เราก้ช่วยเค้าตลอดค่ะ พักหลังๆก็ไปเที่ยวด้วยกันสองคน เราเก็บทุกเรื่องราว ถ่ายรูปเอาไว้ เรารุ้ค่ะว่าเราต่างก็รุ้สึกดี แต่ด้วยความรักที่เรามีมากจิงๆ เราก็รุ้ว่าเค้าคงๆม่ได้รักเราหรอก แต่ยังไงก้ตาม เราให้เค้าด้วยความจริงใจมาตลอดจนจริงๆ เราเอารูปทุกรูปที่ถ่ายด้วยกัน เรื่องราวต่างๆที่เคยเกิดขึ้นมารวมเป็นสมุดเล่มนึงให้เค้าในวันเกิด แล้วเราตัดสินใจแล้วว่า วันนั้นเราจะเดินจากไป มันถึงเวลาแล้วจริงๆ ในวันเกิดของเค้าเราได้ไปไหว้พระ กินข้าวด้วยกัน สนุกมากจิงๆ พอตอนกลางคืน เราเลยเอาสมุดไปให้เค้า เค้าก้ขอบคุนแล้วกอดเราที่จิงใจกับเค้ามาตลอด คืนนั้นเราก็กลับห้องเราโดยบอกตัวเองว่าจบสักทีนะ พอแล้วนะ แต่แล้วเค้าก้โทมา เค้าได้ขอเราเปนแฟน แล้วบอกว่าจะทำให้ดีที่สุด สุดท้ายก้หนีใจตัวเองไม่พ้นค่ะ ช่วงเวลาต่อจากวันนั้น เรามีความสุขกันมาก ดูแลกันและกัน และนิสัยเราเข้ากันได้ดีมากค่ะ ก่อนวันที่เค้ากลับไทย เราก็ใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด จนวันที่เค้าจะบิน เราก็ไปช่วยเค้าจัดของแต่เช้าแล้วก้ไปส่งเค้าที่สนามบิน เราสองคนก้กอดกันธรรมดาค่ะ รักเค้ามากจิงๆ ระหว่างนั้น10วันเราก้สไกป์กัน เค้าบอกคิดถึงทุกวัน ตอนนั้นมีความสุขมากค่ะ พอเรากับเค้าก้มารับที่สนามบิน สิบวันแรกๆดูเค้าก้ยังรักเราเหมือนเดิม แต่พอ1เดือนผ่านไป คำบอกคิดถึงก้น้อยลง เราก้พยายามไม่คิดมากค่ะ เพราะเค้าต้องทำงาน บวกกับเค้าจะบวชด้วย และแล้วเราก้ต้องกลับมาเรียนที่จีนอีกครั้ง ก่อนเราบิน1วัน เค้าก้พาไปเที่ยว แต่เราก้รุสึกถึงความรักน้อยลงนะคะ แต่ก้ไม่อยากคิดมาก เราก้อ้อนๆเค้าว่า ค้องกลับจีนแล้วนะ ไม่ได้เจออีกนานเลย เค้าก็พูดว่าแปปเดียวเอง วันบินเค้าก้ไม่ได้มาส่งค่ะ แต่เราก้เข้าใจนะว่า รุ่งขึ้นเค้าจะบวชแล้ว ก้เลยไม่คิดมากค่ะ พอเรากลับมาที่นี่เราก้คิดถึงเค้าม่กเลย  แต่ก้ต้องอดทนเพราะเค้าบวชแล้ว เค้าบวช 1เดือน ระหว่างนั้นก้มีคุยกันค่ะแต่ว่าน้อย แต่เราก้ซื้อสัตย์กับเค้าค่ะ ความรักที่มีไม่เคยน้อยลงเลย จนวันนึงเค้าทักมาบอกว่า เค้าสึกแล้วนะ เราก้บอกเค้าไปว่า ทำไมไม่บอกก่อนเลย เค้าก้บอกว่ากลัวตื่นเต้น พรุ่งนี้ค่อยคุยนะ งงเลยค่ะ จากคนที่รอ ไม่รุ้เลยหรอว่าเปนยังไง ไม่รึ้เลยหรอว่าคิดถึงแค่ไหน แต่ก้พยายามเข้าใจเค้าค่ะ เราก้ไม่ได้โวยวายเค้าเลย ก้รอวันรุ่งขค้นค่อยคุย จากปกติที่ขอเปิดกล้องก้ไม่เปิดกล้อง คำพุดไม่เหมือนเดิมเลย เรารุ้สึกอึดอัดเลยร้องไห้ออกมา เค้าก้ถามว่าเปนไร เราก้ตอบว่าคิดถึง เค้าก้บอกกละบมาว่า ไม่เคยเหนนะคนคิดถึงแแล้วร้องไห้อะ พี่คุยกับคนบ้าอยุ่รึป่าว ตอนนั้นพูดไม่ออกค่ะ ได้แต่เปี่ยนเรื่อง เราคุยกันแบบธรรมดามากค่ะไปช่วงเดือนนึงเลย เปนเราก้บอกคิดถึงเค้าใ่ายเดียว จนพักหลังๆเค้าตะคอกเราบ่อยมาก เราร้องไห้บ่อยอยุ่เหมือนกัน บางทีก้ไม่อยากให้เค้ารุ้ แต่เค้าก้รุ้แล้วไล่เราไปพักผ่อนตลอด เรายอมไปสักพักจนคิดว่าถึงเวลาที่ต้องเคีบกันแล้ว เราเลยพิมข้อความหาเค้าค่ะว่าเปนอะไร เค้าก้สุดท้ายคอลมาคุยขอเหนหน้า แล้วสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดที่สุดก้กิดขึ้น เค้าบอกเลิกเรา ทุกวันนี้คำพุดบอกเลิกของเค้ายังอยุ่ในหูเราอยุ่เลย เค้าให้เหตุผลงานค้ายุ่ง แล้วเค้าก้เลยหงุดหงิดเลยมาลงกับเรา แล้วเค้าก้บอกว่าเค้าดูแลเราได้ไม่ดีพอ ถ้าเรากลับไปไทยก้คงไมาได้เจอกันเพราะเค้าไม่มีเวลา เราสองก้ต่างร้องไห้ เค้าบอกว่าถ้ากลับไทยมาแล้วยังอยากเจอกันก้ให้นัดมา เราไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมพอเปนแฟนกันเจอกันไม่ได้ แต่พอเลิกกัน อยากเจอกันมาเจอได้ แต่เราก้ไม่ได้พูดออกไป ได้แต่ร้องไห้ ทะเงๆที่อยากพุดกับเค้ามากเลยว่า บอกมาว่าไม่รักก้จบ ในตอนนั้นเค้าอาจจะคิดแบบนัเนจิง แต่เอาความจิงคนรักกันมีปัญหาอะไรก้ควรจะผ้านไปด้วยกันไม่ใช่มาทิ้งกันแบบนี้ เค้าไม่เคยรักเราเลยต่างหาก ก็แค่ตอนได้พบหน้ากันแล้วรุสึกดี แค่ตอนที่ต้องการความช่วยเหลือ เค้ารักแต่ตัวเองใช่มั้ย จากวันที่เค้าบอกเลิกไปก้เดือนกว่าๆแล้ว เรารุ้ว่าเคเาไม่เปนอะไรเลย แล้วก้คิดว่าเราไม่ได้เปนอะไรแล้วเช่นกะน เราสองคนไม่ได้ลบการติดต่ออะไรกัน เราอัพไอจีตามปกติของเราไม่เหมือนคนอกหัก เพราพเรากลัวเค้าไม่สบายใจ เราเหนเค้าไปเที่ยวกับเพื่อน เล่นเกมตามปกติ เรารุ้แล้วว่า ไม่ว่าเราจะทำดีกับเค้าแค่ไหน แต่สิ่งที่ดีที่สุดที่เราเคยทำให้จิงๆแล้วอาจจะเปนการที่ออกจากชีวิตเค้าไป ทุกวันนี้เราก้ทำหน้าที่ของเราใฟ้ดีที่สุด แต่ในทุกๆวันเรายังคงคิดถึงเค้า มันคือความผูกพันของพี่น้อง เพื่อน คนรัก เราคิดถึงช่วงเวลาที่เราสนิทกัน ทุกครั้งมันมีความสุขมากจิงๆ แต่ก้ไม่เคยเข้าใจได้เลยว่า ทำไมทำกันได้ลงนะ เราเชื่อว่า เวลาคงทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเองแค่ว่าจะเร็วหรือช้า

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านน้า หากมีข้อผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า