อันดับแรกดิชั้นต้องขอออกตัวก่อนเลยว่าไม่เคยตั้งกระทู้ที่ไหนเลยเพิ่งจะได้สมัครสมาชิกก็วันนี้ ผิดถูกอย่างไรต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อปีที่แล้ว แม่สามีดิชั้นป่วยหนักจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แต่ยังพูดได้อยู่ ลูกหลานที่บ้านนอกเลยให้แกย้ายเข้ามาอยู่กับดิชั้นและสามีในเมืองร้อยเอ็ดเพราะสะดวกต่อการไปพบหมอที่โรงพยาบาลตามนัด ดิชั้นต้องบอกก่อนว่าตัวดิชั้นเองเป็นคนที่ค่อนข้างมีเซ้นเกี่ยวกับเรื่องของวิญญาณมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งถ้าช่วงไหนถือศีลกินเจหรือไปทำบุญหรือมีโครงการจะทำบุญครั้งใหญ่มักจะพบเจอกับเหล่าวิญญาณมากมายทั้งในฝันและความจริง
มาวันหนึ่งขณะที่ดิชั้นจัดสำรับอาหารมาให้แม่สามีอย่างที่เคยทำทุกครั้ง แม่สามีพูดกับดิชั้นว่า "อยู่กับแม่อยู่เป็นเพื่อนแม่อย่าไปไหนนะแม่กลัว" ดิชั้นเลยถามแกไปว่า "แม่กลัวอะไรหรอ" แกทำหน้าหวั่นๆแล้วตอบดิชั้นว่า "แม่กลัวผี" ดิชั้นได้ยินก็ขนลุกซู่ขึ้นมาซะเฉยๆทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนกลัวผีอะไรขนาดนั้นเพราะเจอค่อนข้างบ่อย หลังจากให้ยาแกเสร็จดิชั้นก็เดินกลับมาที่ห้องแบบไม่คิดอะไร
ตกกลางคืน สามีดิชั้นไม่อยู่ไปส่งของให้ลูกค้าที่ต่างจังหวัดจะกลับมาอีกทีก็เช้า ดิชั้นอยู่กับแม่สามีหลาน และก็พี่เลี้ยงของลูกสาวอีกหนึ่งคน แต่ตอนนี้แยกย้ายกันไปนอนหมดแล้ว ดิชั้นอยู่ในห้องนอนกับลูกสองคนที่ชั้นล่างของตัวบ้านส่วนห้องข้างๆ
เป็นห้องของแม่สามี ชั้นสามเป็นห้องนอนของหลานและพี่เลี้ยงของลูกสาว ดิชั้นนอนชั้นล่างเพราะลูกดิชั้นยังเล็กประมาณ4เดือนเลยนอนข้างล่างและจะได้ดูแลแม่ของสามีได้ง่ายขึ้นอีกด้วย
วันนี้เป็นวันพระดิชั้นจึงพาลูกสาวสวดมนต์โดยให้เค้านั่งตักดิชั้น ดิชั้นสวดมนต์ไปตามปกติจนถึงคาถาชินบัญชรประมาณบทที่สองก็ต้องหยุดชะงักเพราะด้านนอกห้องขณะนี้มีใครคนนึงกำลังทุบประตูห้องดิชั้นอย่างบ้าคลั่ง (ประตูห้องดิชั้นเป็นแบบบานกระจกเลื่อนค่ะมีสติกเกอร์ติดกระจกแบบมัวๆแต่พอมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านนอกได้พอลางๆหากสิ่งนั้นอยู่ใก้ลกระจก) ดิชั้นถามว่าใครก็ไม่มีเสียงตอบ "พี่มุ่ย...พี่มุ่ยใช่มั๊ย"ดิชั้นร้องเรียกชื่อพี่เลี้ยงลูกสาว ก็ไม่มีเสียงตอบ แล้วผู้ที่อยู่ข้างนอกก็ทุบประตูแรงกว่าเดิม จนหมาที่ดิชั้นเลี้ยงไว้เห่ากรรโชกระคนตื่นกลัว(ดิชั้นให้หมานอนในห้องด้วยค่ะ)มันเห่าทั้งทำท่าจะกันสิ่งที่อยู่นอกประตูให้ได้
ดิชั้นสังเกตุเงาที่อยู่นอกประตูมันมีรูปร่างผอมสูง...สูงกว่าทุกคนในบ้านและสูงกว่าคนปกติทั่วไป ดิชั้นเริ่มใจไม่ดีกลัวจะเป็นโจรมากกว่าผีเพราะการทุบประตูครั้งนี้รู้เลยว่าผู้ทุบมีอาการเคียดแค้นมากเพราะทุบเเรงจนของที่อยู่ข้างๆประตูร่วงหล่นลงมาที่พื้น หมาของดิชั้นก็ยังคงเห่า ร่างนิรนามข้างนอกพยายามจะแงะให้กลอนประตูเปิดให้ได้ เสียงหายใจและเสียงครางจากคนข้านอกดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ ดิชั้นกอดลูกไว้แน่น พอดิชั้นตั้งสติได้ก็รีบจับโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรให้หลานและพี่เลี้ยงที่อยู่บนบ้านลงมาทันที แต่พอดิชั้นจับโทรศัพท์ปุ๊บเสียงเคาะก็หยุดลง ดิชั้นรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องทันทีเพื่อที่จะได้เห็นโฉมหน้าของผู้ทุบประตู.....แต่ก็ไม่เจออะไรเลยนอกจากความว่างเปล่า เป็นไปไม่ได้ว่าจะมีใใครหายไปเร็วขนาดนี้จะว่าแม่สามีแกก็เดินไม่ได้ จะว่าหลานหรือพี่เลี้ยงก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเพิ่งพากันลงมาหลังจากที่ดิชั้นโทรตามเมื่อสักครู่ คืนนั้นทั้งคืนไม่มีใครได้นอนเปิดไปกันจนสว่างนั่งรวมกันอยู่ห้องนอนพิลั่น
ตืนต่อมาดิชั้นฝันเห็นยายแกคนนึงหน้าตาเคียดแค้นดิชั้นมาก เล็บแกยาว ตัวแกเหม็นคาวเหม็นเน่ามาก แกพุ่งเข้ามาจะมาทำร้ายดิชั้น แกพูดว่า "ลองดีกับกูใช่มั้ย แน่มาจากไหน กูจะกินกินลูก " แกจะบีบคอดิชั้นแกแลบลิ้นออกมายาวมาก พอมือแกจะถึงตัวดิชั้นแกก็กรีดร้องแกพยายามจะจับตัวดิชั้นแต่แกจับไม่ได้แกร้องอย่างเจ็บปวด แล้วก็มีผู้ชายสองคนร่างสูงใหญ่นุ่งโจงกระเบนสีแดงมาจับตัวยายคนนั้นไป ดิชั้นพยายามมองหน้าชายสองคนนั้นว่าเป็นใครแต่ทำยังไงก็ไม่สามารถมองเห็นได้ เห็นแต่ช่วงไหล่ลงมา จากนั้นดิชั้นก็สะดุ้งตื่น
เย็นวันต่อมาแม่ยายดิชั้นอาการหนักขั้นโคม่า ต้องนอนโรงพยาบาลใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ได้ 3-4 วันท่านก็เสีย อยากทราบว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอะไรเกี่ยวกับการที่เราสวดคาถาชินบัญชรหรือเปล่าคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบและความคิดเห็นนะคะ คาใจและสงสัยมาตลอดเลยค่ะ
ประสบการณ์แปลกจากการสวดพระคาถาชินบัญชร อยากทราบว่าเป็นเพราะอะไรจึงเป็นเช่นนั้นใครทราบช่วยบอกดิชั้นที
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อปีที่แล้ว แม่สามีดิชั้นป่วยหนักจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แต่ยังพูดได้อยู่ ลูกหลานที่บ้านนอกเลยให้แกย้ายเข้ามาอยู่กับดิชั้นและสามีในเมืองร้อยเอ็ดเพราะสะดวกต่อการไปพบหมอที่โรงพยาบาลตามนัด ดิชั้นต้องบอกก่อนว่าตัวดิชั้นเองเป็นคนที่ค่อนข้างมีเซ้นเกี่ยวกับเรื่องของวิญญาณมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งถ้าช่วงไหนถือศีลกินเจหรือไปทำบุญหรือมีโครงการจะทำบุญครั้งใหญ่มักจะพบเจอกับเหล่าวิญญาณมากมายทั้งในฝันและความจริง
มาวันหนึ่งขณะที่ดิชั้นจัดสำรับอาหารมาให้แม่สามีอย่างที่เคยทำทุกครั้ง แม่สามีพูดกับดิชั้นว่า "อยู่กับแม่อยู่เป็นเพื่อนแม่อย่าไปไหนนะแม่กลัว" ดิชั้นเลยถามแกไปว่า "แม่กลัวอะไรหรอ" แกทำหน้าหวั่นๆแล้วตอบดิชั้นว่า "แม่กลัวผี" ดิชั้นได้ยินก็ขนลุกซู่ขึ้นมาซะเฉยๆทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนกลัวผีอะไรขนาดนั้นเพราะเจอค่อนข้างบ่อย หลังจากให้ยาแกเสร็จดิชั้นก็เดินกลับมาที่ห้องแบบไม่คิดอะไร
ตกกลางคืน สามีดิชั้นไม่อยู่ไปส่งของให้ลูกค้าที่ต่างจังหวัดจะกลับมาอีกทีก็เช้า ดิชั้นอยู่กับแม่สามีหลาน และก็พี่เลี้ยงของลูกสาวอีกหนึ่งคน แต่ตอนนี้แยกย้ายกันไปนอนหมดแล้ว ดิชั้นอยู่ในห้องนอนกับลูกสองคนที่ชั้นล่างของตัวบ้านส่วนห้องข้างๆ
เป็นห้องของแม่สามี ชั้นสามเป็นห้องนอนของหลานและพี่เลี้ยงของลูกสาว ดิชั้นนอนชั้นล่างเพราะลูกดิชั้นยังเล็กประมาณ4เดือนเลยนอนข้างล่างและจะได้ดูแลแม่ของสามีได้ง่ายขึ้นอีกด้วย
วันนี้เป็นวันพระดิชั้นจึงพาลูกสาวสวดมนต์โดยให้เค้านั่งตักดิชั้น ดิชั้นสวดมนต์ไปตามปกติจนถึงคาถาชินบัญชรประมาณบทที่สองก็ต้องหยุดชะงักเพราะด้านนอกห้องขณะนี้มีใครคนนึงกำลังทุบประตูห้องดิชั้นอย่างบ้าคลั่ง (ประตูห้องดิชั้นเป็นแบบบานกระจกเลื่อนค่ะมีสติกเกอร์ติดกระจกแบบมัวๆแต่พอมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านนอกได้พอลางๆหากสิ่งนั้นอยู่ใก้ลกระจก) ดิชั้นถามว่าใครก็ไม่มีเสียงตอบ "พี่มุ่ย...พี่มุ่ยใช่มั๊ย"ดิชั้นร้องเรียกชื่อพี่เลี้ยงลูกสาว ก็ไม่มีเสียงตอบ แล้วผู้ที่อยู่ข้างนอกก็ทุบประตูแรงกว่าเดิม จนหมาที่ดิชั้นเลี้ยงไว้เห่ากรรโชกระคนตื่นกลัว(ดิชั้นให้หมานอนในห้องด้วยค่ะ)มันเห่าทั้งทำท่าจะกันสิ่งที่อยู่นอกประตูให้ได้
ดิชั้นสังเกตุเงาที่อยู่นอกประตูมันมีรูปร่างผอมสูง...สูงกว่าทุกคนในบ้านและสูงกว่าคนปกติทั่วไป ดิชั้นเริ่มใจไม่ดีกลัวจะเป็นโจรมากกว่าผีเพราะการทุบประตูครั้งนี้รู้เลยว่าผู้ทุบมีอาการเคียดแค้นมากเพราะทุบเเรงจนของที่อยู่ข้างๆประตูร่วงหล่นลงมาที่พื้น หมาของดิชั้นก็ยังคงเห่า ร่างนิรนามข้างนอกพยายามจะแงะให้กลอนประตูเปิดให้ได้ เสียงหายใจและเสียงครางจากคนข้านอกดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ ดิชั้นกอดลูกไว้แน่น พอดิชั้นตั้งสติได้ก็รีบจับโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรให้หลานและพี่เลี้ยงที่อยู่บนบ้านลงมาทันที แต่พอดิชั้นจับโทรศัพท์ปุ๊บเสียงเคาะก็หยุดลง ดิชั้นรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องทันทีเพื่อที่จะได้เห็นโฉมหน้าของผู้ทุบประตู.....แต่ก็ไม่เจออะไรเลยนอกจากความว่างเปล่า เป็นไปไม่ได้ว่าจะมีใใครหายไปเร็วขนาดนี้จะว่าแม่สามีแกก็เดินไม่ได้ จะว่าหลานหรือพี่เลี้ยงก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเพิ่งพากันลงมาหลังจากที่ดิชั้นโทรตามเมื่อสักครู่ คืนนั้นทั้งคืนไม่มีใครได้นอนเปิดไปกันจนสว่างนั่งรวมกันอยู่ห้องนอนพิลั่น
ตืนต่อมาดิชั้นฝันเห็นยายแกคนนึงหน้าตาเคียดแค้นดิชั้นมาก เล็บแกยาว ตัวแกเหม็นคาวเหม็นเน่ามาก แกพุ่งเข้ามาจะมาทำร้ายดิชั้น แกพูดว่า "ลองดีกับกูใช่มั้ย แน่มาจากไหน กูจะกินกินลูก " แกจะบีบคอดิชั้นแกแลบลิ้นออกมายาวมาก พอมือแกจะถึงตัวดิชั้นแกก็กรีดร้องแกพยายามจะจับตัวดิชั้นแต่แกจับไม่ได้แกร้องอย่างเจ็บปวด แล้วก็มีผู้ชายสองคนร่างสูงใหญ่นุ่งโจงกระเบนสีแดงมาจับตัวยายคนนั้นไป ดิชั้นพยายามมองหน้าชายสองคนนั้นว่าเป็นใครแต่ทำยังไงก็ไม่สามารถมองเห็นได้ เห็นแต่ช่วงไหล่ลงมา จากนั้นดิชั้นก็สะดุ้งตื่น
เย็นวันต่อมาแม่ยายดิชั้นอาการหนักขั้นโคม่า ต้องนอนโรงพยาบาลใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ได้ 3-4 วันท่านก็เสีย อยากทราบว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอะไรเกี่ยวกับการที่เราสวดคาถาชินบัญชรหรือเปล่าคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบและความคิดเห็นนะคะ คาใจและสงสัยมาตลอดเลยค่ะ