ระหว่าง

A.ฆราวาสที่รักษาศีล5 สมบรูณ์ไม่ด่างพร้อย(เสพเมถุนกับภรรยา)

กับ

B.พระภิกษุที่รักษาศีล 5 สมบรูณ์เช่นกัน ไม่ด่างพร้อยไม่เสพเมถุนกับสตรี แต่สำเร็จความใคร่ด้วยตนเองเป็นต้น



ดูเผินๆถ้าไม่นับสถานะภาพจะมองได้ว่า B ปฏิบัติตนเคร่งครัดกว่า A ดังนั้น B น่าจะมีศีลมากกว่า A


แต่ทว่า B จะไม่สามารถบรรลุธรรมเพราะติดอาบัติ แต่ A สามารถบรรลุได้ถึงโสดาบันเพราะศีลไม่ด่งพร้อย


แต่ทว่า B ยังคงสถาณะภาพความเป็นพระ(ถึงแม้จะติดอาบัติ) ดังนั้น A จึงยังยกมือไหว้ B อย่างนอบน้อมและถูกควร



นี่คือความแตกต่างระหว่างศีล และ สถานะ คนโบราณท่านจึงเตือนอย่าไปจาบจ้วงพระสมมุติสงฆ์ ตราบที่ท่านยังคงสมณเพศ (เว้นไว้เฉพาะปราชิก เพราะปราชิกจะขาดจากความเป็นพระ)