คบกันแฟนมา13ปีแล้วอ่ะค่ะแต่แฟนเราเป็นทอมตอนแรกก็คบไปไม่คิดอะรัยเพราะเราเองก็รู้สึกดีกับเค้าแต่พอถึงจุดจุดนึงเราก็โตแล้วความคิดมันก็เริ่มเปลี่ยนเจอคนมากมายเจอเพื่ิอนๆเค้ามีควอบครัวกันมีลูกเล็กๆน่ารักๆก็รู้สึกมันมีความสุขเราเป็นคนชอบเด็กมาก จนเพื่อนๆก็ถามว่าจะอยุ่กันแบบนี้หรอไม่อยากมีลูกบ้างหรอรักเด็กมากขนาดนี้ ตอบได้เลยว่าอยากมากค่ะ แต่เราไม่เคยเปิดโอกาสให้ตัวเราเองได้เจอใครเลยเพราะอยุ่กับแฟนทอมตลอด จนวันนึงเราเจอผู้ชายคนนึง เราเคยรู้จักกันค่ะเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที่ บอกเลยว่าเราเคยชอบเค้ามาตั้งนานแล้ว ไม่คิดเลยว่าเค้าจะเข้ามาคุยด้วย เราเริ่มลังเล ทั้งที่ผู้ชายคนนี้ก็รู้ว่าเรามีแฟนเป็นทอม เค้าก็ยังเข้ามาคุย บอกตามตรงเลยค่ะว่าเราเริ่มแอบคบกัน ใช่ค่ะฉันเริ่มเป็นคนผิดแล้วที่ทำตัวแบบนี้ ผู้ชายคนนี้เค้ารู้ว่าฉันอยากมีลูกมาก เค้าก็เคยพุดถึงเรื่ิองนี้ว่าไม่อยากมีลูกหรอชอบเด็กมากไม่ใช่หรอ ตอนนร้เราเริ่มรุ้สึกผิดแล้วค่ะ ผิดที่มาคบกับผู้ชายคนนี้ ผิดที่กำลังทำให้แฟนทอมเสียใจ โดยที่เค้าไม่เคยรู้เรื่ิองเลย เราก็แค่อยากมีครอบครัวเหมือนคนอื่นๆเค้า แต่เราก็ทิ่งแฟนทอมไม่ได้ เค้าก็ดีกับเรามาตลอด แล้วอีกอย่างเราอยุ่ด้วยกันมานานเลยไม่กล้าทิ้งเค้ากลัวเค้าจะเสียใจมากเพราะดูเค้าก็รักเรามากเหมินอนกัน สับสนไปหมดค่ะ ไม่รู้จะทำงัยดี และที่มันแย่ไปกว่านั้น เรารักผู้ชายคนนี้เข้าซะแล้วไม่เคยคิดอยากจะสร้างครอบครัวกับใครมาก่อน แต่พอเจอผู้ชายคนนี้ ความคิดนั้นมันก็เริ่มมา ไม่รู้เพราะอะรัย ตอนนี้รุ้สึกว่าตัวเองเห้นแก่ตัวมากค่ะ ที่ไม่เลือกใครสักที รักผู้ชายคนนี้ไปแล้ว แต่ก็ไม่อยากทำให้แฟนทอมเสียใจ ไม่กล้าบอกเลิกเค้า ไม่อยากให้เค้าเสียใจ หรือเราจะหยุดเรื่ิองทุกอย่างไว้เท่านี้ แล้วเราจะหยุดยังงัยล่ะเราควรเลือกทางไหนดี ไม่อยากให้ใครเจ้บเลย หรือเราควรเดินหนีเค้า2คนไปเลยดี  ตัดใจให้หมดไม่ต้องสมหวังเลยจะได้ไม่เป้นคนเห็นแก่ตัวดี.....