การเหน็บแนม ส่อเสียด ป้ายสี ในห้องศาสนา เป็นการสร้าง กรรม อันใด

05. น ตํ กมนํ กตํ  สาธุยํ กตุวา อนุปฺปติ กรรมใดทำแล้วเดือดร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำแล้วนั้นไม่ดี กรรมใดที่ก่อแล้ว.........ทุกข์ใจ รู้สึกเดือดร้อนใน..........ภาคหน้า จิตร้อนรุ่มเรื่อยไป.....

อยากทราบว่าเวรกรรม ของการพูดส่อเสียด เหน็บแนม ด่าว่าร้าย กระแทกกระทั่น และอวดอ้าง ยกตนข่มท่าน. พวกที่ชอบทำแบบนี้เวรกรรมจะเป็นยังไงครับ

คนที่ถูกทรมานจิตใจมากๆ ไม่ว่าจะเป็นชอบถูกคนพูดจาไม่ดีใส่ เหน็บแนม ส่อเสียด เสียดสี แซะ อยู่บ่อยๆ หรือทำอะไรก็ถูกขัด มีอุปสรรค ขวากหนาม ไม่ได้ดั่งใจ เยอะแยะเต็มไปหมด เป็นเพราะเขาไปทำกรรมอะไรมาครับ?

บทนำ คำถามที่ว่า "บุคคลกระทำตนและผู้อื่นให้เป็นที่รักได้อย่างไร หรือนำพาตนและผู้อื่นให้ประสบทุกข์ได้อย่างไร" เป็นแก่นแท้ของจริยศาสตร์สากล และเป็นประเด็นสำคัญที่พระพุทธศาสนาในยุคต้นได้ให้คำตอ

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๒๗ สุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑ ทวาทสนิบาตชาดก ๑. จุลลกุณาลชาดก ๒. ภัททสาลชาดก ๓. สมุททวาณิชชาดก ๔. กามชาดก ๕. ชนสันธชาดก เหตุที่ทำจิตให้เดือดร้อน พระเจ้าชน

28. กลฺยาณิเมว มุญฺเจยฺย  น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกํ       โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ  มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ บุคคลพึงเปล่งวาจาดีงามเท่านั้น ไม่พึงเปล่งวาจาชั่วเ