ร้องให้ในใจแบบไม่มีน้ำตา

เราคบกับแฟนคบกันมาจะสามปีแล้วค่ะ แฟนเราเป็นวิศวะ ส่วนเราเคยทำงานเป็นโฮสค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำอะไรเป็นปีแล้ว ช่วงนี้เรามีเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าวันจันทร์ถึงศุกร์ค่ะ เรียนตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงบ่ายสามบ่ายสี่ค่ะ ตลอดเวลาเกือบสามปีที่อยู่กินกับแฟน เขาไม่เคยให้เงินเราเลยค่ะ ( อยู่กินแบบยังไม่ได้แต่งค่ะ) แต่บ่างทีเวลาเราไม่มีจริงๆเขาถึงจะให้ แต่พอเวลาเขาบอกเราว่าไม่มีตังค์ เราก็ให้เขากลับค่ะ จะเป็นแบบนี้ทุกเดือน (. คือให้เหมือนไม่ให้อ่ะค่ะ ). เขาจะมีรายจ่ายแคจ่ายค่าห้องเท่านั่นอ่ะค่ะ ปีแรกๆเราจะเป็นคนจ่ายค่าห้องค่ะ แต่ปีหลังๆนี้เรารู้สึกเสียเปรียบ ก็เลยให้เขาจ่ายค่ะ ตอนนี้เราย้ายห้องใหม่มา 1 เดือนล่ะ เพราะเขาบ่นว่าค่าห้องเก่าแพง 5500 รวมค่าน้ำค่าไฟก็ประมาณไม่เกิน 6500 อ่ะค่ะ แต่ห้องที่อยู่ใหม่นี้รายเดือน 3200 บาท เพื่อความสบายใจของเขา เราเลยตามใจย้ายที่อยู่ค่ะ. แต่..... ค่ามัดจำเราจ่ายนะ ประมาณแปดพันกว่าอ่ะค่ะ เวลาเขาเลิกงานมาเขาก็จะกินกับเราซ่ะสวนมาก 1อาทิตย์เขาจะกลับมา  เขาจะกลับวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คือสามวันนี้เราต้องจ่ายค่าอาหารเองอะค่ะ เขากินเยอะ กินบ่อย แล้วเวลาเขาออกต่างจังหวัดเขาก็ไม่เคยวางเงินให้ นอกจากเราจะไม่มีกินจริงๆแล้วขอ แล้วเขาก็จะวางเงินให้ 1พันบาท มากสุดก็สองพัน นานๆให้ทีนะคะ แต่เขาก็เอาคืนค่ะ โดยให้เหตุผลเหมือนเรา ว่า...... ขอยืมก่อนนะ เงินไม่พอใช้. แล้วก็เงียบหายไปไม่คืนอะไรค่ะ ส่วนเราก็ไม่ถามอะไร. ถือว่าคืนเงินเขา ตอนนี้เรามีเรียนตัดผ้า ต้องใช้เงินในการชื้อผ้าเพื่อเรียนอาทิตย์ล่ะประมาณ1พันบาท เราเอาทองเราไปจำนำเพื่อเรียน. เขาก็บ่นอยากได้รถ อยากได้โน่นนี้นั่น แล้วก็บ่นว่าจน เขากินเบียร์ สูบบุหรี่ทุกๆวัน ส่วนเรากินมาม่าเกือบทุกวัน เพื่อจะเหลือเงินไว้ซื้ออาหารตอนเช้าเวลาไปเรียน. เราต้องห่อข้าวไปกินทุกวัน ตอนนี้เงินเก็บเราไม่เหลือแล้ว งานเราก็ไม่ได้ทำ ต้องขนสมบัติเก่ามาขายกิน เหนื่อยใจมาก เขาไม่ช่วยอะไรเราเลย อยากจะเลิก ก็เลิกไม่ได้ เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเลิกกับเขาไมีได้สักที. ช่วงนี้เราคิดหนักมาก ว่าจะเอายังไงกับชีวิต เราขอให้เขาเลิกบุหรี่ดื่มเบียร์ เขาก็ไม่ฟัง เรารู้สึกน้อยใจนะ เขามีเงินดื่มเหล้าสูบบุหรี่ทุกๆวัน เขาไม่เคยสนใจเลยว่าเราลำบากมากแค่ไหน