นี่เป็นกระทู้แรกที่เขียนนะค่ะ หลายคนอาจเคยประสบปัญหาแบบนี้มาเหมือนกับเรา ขอเริ่มเลยก็แล้วกัน
ความรักของเราเริ่มต้นมาจาก เทศกาลสงกรานต์ที่สีลมเมื่อ 3-4ปีที่แล้ว เรามีโอกาสได้ไปเปิดบูธขายของที่นั่น อาจเป็นความบังเอิญหรือความตั้งใจก็แล้วแต่ที่เราได้เจอคือผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ยอมรับเลยว่าตอนนั้นใจหาย ด้วยความที่อยู่บูธใกล้ๆกัน เราเลยเริ่มคุยกันมาตั้งแต่วันนั้น เด็กผู้ชายน่ารักที่มีความสามารถ ยิ้มเก่งและมั่นใจในตัวเอง. สร้างเสียงหัวเราะให้เราในทุกๆนาทีที่อยู่ด้วยกัน จนมาวันนึง ความสำคัญระหว่างเราเริ่มห่างหายไป เค้าต้องไปต่างประเทศเพื่อสานฝันของตัวเอง ซึ่งเราในตอนนั้นก็ยังเด็ก จึงคิดแต่ว่าเค้าเอาตัวเองเป็นหลัก ความสัมพันธ์ในตอนนั้นจึงต้องจบลงไป
สองปีผ่านไป อาจเป็นเรื่องบังเอิญที่เราได้เจอกันอีกครั้ง เด็กหนุ่มไฟแรง ยิ้มเก่งที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความฝันคนเดิม ยืนอยู่ตรงหน้า ด้วยรอยยิ้มและคำปลอบใจเหมือนเดิม ความรู้สึกกลับมา อีกครั้ง เรากลับมาคุยกันในรอบหลายปี จนในที่สุด เราก็ได้คบกันเป็นแฟน (:
หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ทุกๆวันทุกๆเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันคือความสุขที่ไม่อยากจะไปหาจากที่ไหนอีก เด็กคนนี้เป็นนักกีฬาค่ะ ซึ่งก็จะไม่แปลกเลยที่จะเห็นเรานั่งหอบแดดอยู่บนอัฒจันทร์แทบจะทุกครั้งไป เหนื่อยมั้ยเราเหนื่อยนะ ไหนจะเรียน ทำงาน แล้วต้องนั่งรถมาแต่เช้าเพื่อมาเชียร์ แต่รู้อะไรมั้ยเธอ. เราไม่เคยเบื่อมันเลยนะ (:
จนมาวันหนึ่ง ความไว้ใจ ความรัก ความพยายามของเค้าเริ่มหายไป จากแทบไม่มีเวลา ก้ยิ่งไม่มีเข้าไปอีก อารมณ์ร้ายมากยิ่งขึ้น ใส่ใจและฟังคำพูดของคนอื่นมากยิ่งขึ้น จนความรักของเราเกิดปัญหาใหญ่ตลอดเวลาหนึ่งปีแปดเดือน ความผิดพลาดครั้งใหญ่ของเราคือ เราไม่พูด แล้วความผิดพลาดของเค้าคือ เค้าก็ไม่ฟังเช่นกัน มันทำให้เราต้องออกห่างกันไปในตอนนี้ คำถามสุดท้ายก่อนจากมา. เราบอกเค้าว่า เราอยากเห็นความพยายามของเค้าอีกสักครั้ง คำตอบที่เราได้รับทำเอาเสียใจจนพูดไม่ออก
' เพราะเค้ายังไม่กล้าแม้แต่จะรับปากเราด้วยซ้ำไป '
วันนี้ ถ้าเธอมาเห็นอยากจะถามอีกครั้งนึง ว่า.
'เธอจะยังอยากพยายามกับเราต่อมั้ย ? ' ):
เมื่อความรักของเรามาถึงทางตัน 'เธอจะพยายามกับเราต่อมั้ย?'
ความรักของเราเริ่มต้นมาจาก เทศกาลสงกรานต์ที่สีลมเมื่อ 3-4ปีที่แล้ว เรามีโอกาสได้ไปเปิดบูธขายของที่นั่น อาจเป็นความบังเอิญหรือความตั้งใจก็แล้วแต่ที่เราได้เจอคือผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ยอมรับเลยว่าตอนนั้นใจหาย ด้วยความที่อยู่บูธใกล้ๆกัน เราเลยเริ่มคุยกันมาตั้งแต่วันนั้น เด็กผู้ชายน่ารักที่มีความสามารถ ยิ้มเก่งและมั่นใจในตัวเอง. สร้างเสียงหัวเราะให้เราในทุกๆนาทีที่อยู่ด้วยกัน จนมาวันนึง ความสำคัญระหว่างเราเริ่มห่างหายไป เค้าต้องไปต่างประเทศเพื่อสานฝันของตัวเอง ซึ่งเราในตอนนั้นก็ยังเด็ก จึงคิดแต่ว่าเค้าเอาตัวเองเป็นหลัก ความสัมพันธ์ในตอนนั้นจึงต้องจบลงไป
สองปีผ่านไป อาจเป็นเรื่องบังเอิญที่เราได้เจอกันอีกครั้ง เด็กหนุ่มไฟแรง ยิ้มเก่งที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความฝันคนเดิม ยืนอยู่ตรงหน้า ด้วยรอยยิ้มและคำปลอบใจเหมือนเดิม ความรู้สึกกลับมา อีกครั้ง เรากลับมาคุยกันในรอบหลายปี จนในที่สุด เราก็ได้คบกันเป็นแฟน (:
หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ทุกๆวันทุกๆเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันคือความสุขที่ไม่อยากจะไปหาจากที่ไหนอีก เด็กคนนี้เป็นนักกีฬาค่ะ ซึ่งก็จะไม่แปลกเลยที่จะเห็นเรานั่งหอบแดดอยู่บนอัฒจันทร์แทบจะทุกครั้งไป เหนื่อยมั้ยเราเหนื่อยนะ ไหนจะเรียน ทำงาน แล้วต้องนั่งรถมาแต่เช้าเพื่อมาเชียร์ แต่รู้อะไรมั้ยเธอ. เราไม่เคยเบื่อมันเลยนะ (:
จนมาวันหนึ่ง ความไว้ใจ ความรัก ความพยายามของเค้าเริ่มหายไป จากแทบไม่มีเวลา ก้ยิ่งไม่มีเข้าไปอีก อารมณ์ร้ายมากยิ่งขึ้น ใส่ใจและฟังคำพูดของคนอื่นมากยิ่งขึ้น จนความรักของเราเกิดปัญหาใหญ่ตลอดเวลาหนึ่งปีแปดเดือน ความผิดพลาดครั้งใหญ่ของเราคือ เราไม่พูด แล้วความผิดพลาดของเค้าคือ เค้าก็ไม่ฟังเช่นกัน มันทำให้เราต้องออกห่างกันไปในตอนนี้ คำถามสุดท้ายก่อนจากมา. เราบอกเค้าว่า เราอยากเห็นความพยายามของเค้าอีกสักครั้ง คำตอบที่เราได้รับทำเอาเสียใจจนพูดไม่ออก
' เพราะเค้ายังไม่กล้าแม้แต่จะรับปากเราด้วยซ้ำไป '
วันนี้ ถ้าเธอมาเห็นอยากจะถามอีกครั้งนึง ว่า.
'เธอจะยังอยากพยายามกับเราต่อมั้ย ? ' ):