อาจจะยาวหน่อยนึงนะครับผม ขออภัยด้วยนะครับถ้าลงผิดกระทู้ไหน เพราะเพิ่งหัดมาเล่น Pantip นะครับ
คือผมขอพูดเลยนะครับว่าผมไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาแต่อย่างใดแล้วผมทนไม่ไหวกับความคิดหรือใจผมที่มันยังคิดถึงและรักคนที่เขาไม่รู้ว่ารักเราหรือเปล่า
คือผมมีเพื่อนอยู่คนนึงเจอกันตั้งแต่ ม.1 เธอเป็นคนน่ารักครับนิสัยดีพูดจากวนๆตลกๆหน่อยๆ(นามสมมุติผมเรียกว่าBละกัน)ผมจึงรู้สึกประทับใจครั้งแรกที่เราคุยกันแต่ผมก็พูดไม่ค่อยเก่งหนะครับ + กับเป็นคนอ้วนๆตี๋ๆเลยไม่มั่นใจในตัวเองซะเลย ผมเลยพยายามจีบเธอมาตลอดกระทั่งเอาขนมมาให้เอาหนังตลกๆมาให้ดูจนจะขึ้น ม.2 ผมก็เพิ่งรู้ว่าเธอมีแฟนซะแล้วตอนนั้นผมก็เสียใจมากที่เธอไม่เคยรู้เลยหรอว่าผมเองชอบเธอมาตลอด ผมก็ตัดใจจากเขาไป ไปจีบคนอื่นแต่ก็ต้องโดนทิ้งมาตลอดๆ จนถึง ม.3 ที่ผมตกหลุมรักเธออีกครั้งแต่ก็ต้องช้ำใจอีกทีเพราะมีคนมาเสียบแทนตลอดซึ่งก็คือรุ่นพี่ของผมเองซึ่งอยู่ ม.6 แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะพี่คนนี้ผมก็รักและนับถือเขามาก จนรุ่นพี่คนนี้จบ ม.6 ย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพ ก็เลยทิ้งเพื่อนคนที่ผมแอบรักไปผมก็ปลอบใจเขา เขาก็มาบอกผมว่ารุ่นพี่คนนี้เขาหายไปไหน ผมก็ได้แต่เงียบไม่ได้พูดอะไรซึ่งผมก็โกรธรุ่นพี่คนนี้มาก ที่มาทิ้งและมาทำให้เธอเสียใจ จนวันที่เรา จบ ม.3 ด้วยกัน แยกย้ายกันไปคนละทาง แต่ผมก็มีเบอร์ของเขา ซึ่งผมก็โทรไปหาเขาส่งข้อความไปหาเขา จนเธอคน ม.4 เธอก็ต้องมาเจอกับคนที่เพื่อนกับผม(นามสมมุติผมเรียกว่าPละกันครับ)อีกคนนึงซึ่งเพื่อนคนนี้ก็ดันอยู่ ม.4 แต่คนละห้องกัน 2 คนนี้ซึ่งเคยรู้จักกันอยู่แล้วก็เลยสนิทกัน ซึ่งต่างจากผมที่อยู่คนละ ร.ร. ที่ได้แต่โทรหา+ส่งข้อความไปหา จนวันนึงผมโทรไปแต่ดันติดสายไม่ว่าง เธอก็เลยโทรกลับมาพร้อมกับบอกว่า เธอคุยกับPอยู่แล้วก็เธอก็ตอบอีกอย่างว่าเธอก็แอบชอบรุ่นพี่อีกคนอยู่เหมือนกัน ซึ่งผมก็ได้แต่ตอบไปว่า ''แกไปชอบPดีกว่าหล่อกว่าเยอะนิสัยก็ดีนะ'' Bก็ตอบ ''กลับมาว่าโอเคจ้า'' แล้ว เธอก็วางสายไป ส่วนผมก็ต้องมานั่งเศร้า จนเขา2คนได้เป็นแฟนกันจริงๆ ผมก็ได้แต่ช้ำใจเสียใจว่าทำไมไม่ยอมบอกรักเธอว่าแอบชอบเธอมาตั้งนาน จนผมพยายามลืมไปจนผ่านไป 2 ปี ผมก็ได้มีแฟนแล้ว แต่ก็ได้มาพบเธออีกครั้งเธอสวยขึ้นมากแล้วทำให้ใจผมมันเต้นแรงกว่าเดิม ผมเจอก็ได้แต่ทักไปว่า ''สบายดีไหมแล้วPเป็นไงมั่ง'' ซึ่งสิ่งที่ผมถามไปทำให้เธอเงียบไปแปปนึง เธอก็ตอบกลับมาว่า ''ไม่ค่อยได้คุยกันเลยช่วงนี้กำลังเฮิทๆอยู่'' ซึ่งสิ่งที่ผมได้ยินทำให้ผมกับโมโหและเสียใจแทนมาก เพราะว่าผมอุตส่าห์เชื่อใจไอ้เพื่อนคนนี้หวังว่าจะฝากให้ดูแลเธอได้ แต่กลับมาทำให้เธอต้องมาเสียใจ ผมก็ได้แต่ ปลอบใจเธออยากจะพูดมากกว่านี้จริง แต่ก็เหมือนเธอดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าอย่างผม ส่วนผมก็ดีใจมากสุดๆที่ได้เจอเธออีกครั้ง
จบเรื่องของ B ก่อนนะครับ
มาเริ่มเรื่องของแฟนผม ณ ปัจจุบันนะครับ
คบกันมาจะ 3 ปีแล้วครับแฟนคนนี้อายุห่างจากผมประมาณ4-5ปี เป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจแต่เขาก็รักผมมากซึ่งผมก็รักและรู้สึกดีกับแฟนนี้มากไม่ว่าจะทะเลาะกันบ่อยแค่ไหน หรือแม้กระทั่งบอกเลิกกันเป็น ร้อยๆครั้งแต่ก็ไม่เคยเลิกกันจริงซักทีผมจึงคิดว่าคงเป็นกรรมที่เราทั้งสองคนเคยทำไว้ร่วมกันหรือเปล่า(อันนี้ผมก็เพ้อเจ้อไปนะครับ) ขอเล่าต่อเลยนะครับ ปีแรกที่ผ่านมาผมรักแฟนคนนี้มากๆถึงขั้นเห่อเลยก็ว่าได้ตามใจทุกอย่างอยากได้อะไรสรรหามาให้หมดจนเคยตัวหรือเปล่าอันนี้ผมก็ไม่ค่อยมั่นใจ คบจนจะขึ้นปีที่ 2 ก็เกิดเหตุการณ์ทะเลาะกันเขาก็ว่าผมไม่เหมือนเดิมมั่งรักเขาน้อยลงมั่งไม่ค่อยซื้อของให้เหมือนตอนที่คบแรกๆ ผมก็อธิบายไปว่าอะไรที่มันไม่จำเป็นก็อย่าไปซื้อสุรุ่ยสุร่ายซึ่งตอนนั้นก็โกรธกันอยู่พักนึงก็มาดีตามสเต็ปเข้าใจกัน จบแบบ Happy ending . จนถึงคบกันมาถึง 2 ปีกว่าจะขึ้นปีที่ 3 ณ ปัจจุบันครับ
แต่สิ่งที่ผมอยากจะปรึกษาจริงๆก็คือ ผมยังคงคิดถึง B ครับ ไม่ว่าจะขับรถออกไปข้างนอกสูดดมอากาศที่สดชื่น ไปเดินเที่ยวตอนมืดๆ กลับทำให้ผมนึกถึงแต่ B ครับ ผมสับสนในใจของผมมากครับ เพราะผมไม่มีคนให้ปรึกษาเรื่องนี้ได้เลยครับ เป็นเพราะอะไรผมก็ไม่เข้าใจทั้งที่ B เขาก็คงไม่รู้สึกอะไรกับผม แต่ทำไมผมถึงต้องคิดถึงแต่เขามากหรืออาจจะเป็นเพราะว่าใจผมมันรักมากหรือเปล่าผมก็ไม่รู้นะครับ เพราะถ้าเทียบกับระยะเวลา ผมก็แอบรัก B มาตั้ง 4 ปี ซึ่งเยอะกว่าแฟนคนปัจจุบัน อยากจะได้คำ แนะนำจากหลายๆท่านครับ ขอบคุณมากนะครับ
อยากปรึกษาเรื่องความรักที่ค้างคาในใจมาตลอดหลายปีครับ
คือผมขอพูดเลยนะครับว่าผมไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาแต่อย่างใดแล้วผมทนไม่ไหวกับความคิดหรือใจผมที่มันยังคิดถึงและรักคนที่เขาไม่รู้ว่ารักเราหรือเปล่า
คือผมมีเพื่อนอยู่คนนึงเจอกันตั้งแต่ ม.1 เธอเป็นคนน่ารักครับนิสัยดีพูดจากวนๆตลกๆหน่อยๆ(นามสมมุติผมเรียกว่าBละกัน)ผมจึงรู้สึกประทับใจครั้งแรกที่เราคุยกันแต่ผมก็พูดไม่ค่อยเก่งหนะครับ + กับเป็นคนอ้วนๆตี๋ๆเลยไม่มั่นใจในตัวเองซะเลย ผมเลยพยายามจีบเธอมาตลอดกระทั่งเอาขนมมาให้เอาหนังตลกๆมาให้ดูจนจะขึ้น ม.2 ผมก็เพิ่งรู้ว่าเธอมีแฟนซะแล้วตอนนั้นผมก็เสียใจมากที่เธอไม่เคยรู้เลยหรอว่าผมเองชอบเธอมาตลอด ผมก็ตัดใจจากเขาไป ไปจีบคนอื่นแต่ก็ต้องโดนทิ้งมาตลอดๆ จนถึง ม.3 ที่ผมตกหลุมรักเธออีกครั้งแต่ก็ต้องช้ำใจอีกทีเพราะมีคนมาเสียบแทนตลอดซึ่งก็คือรุ่นพี่ของผมเองซึ่งอยู่ ม.6 แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะพี่คนนี้ผมก็รักและนับถือเขามาก จนรุ่นพี่คนนี้จบ ม.6 ย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพ ก็เลยทิ้งเพื่อนคนที่ผมแอบรักไปผมก็ปลอบใจเขา เขาก็มาบอกผมว่ารุ่นพี่คนนี้เขาหายไปไหน ผมก็ได้แต่เงียบไม่ได้พูดอะไรซึ่งผมก็โกรธรุ่นพี่คนนี้มาก ที่มาทิ้งและมาทำให้เธอเสียใจ จนวันที่เรา จบ ม.3 ด้วยกัน แยกย้ายกันไปคนละทาง แต่ผมก็มีเบอร์ของเขา ซึ่งผมก็โทรไปหาเขาส่งข้อความไปหาเขา จนเธอคน ม.4 เธอก็ต้องมาเจอกับคนที่เพื่อนกับผม(นามสมมุติผมเรียกว่าPละกันครับ)อีกคนนึงซึ่งเพื่อนคนนี้ก็ดันอยู่ ม.4 แต่คนละห้องกัน 2 คนนี้ซึ่งเคยรู้จักกันอยู่แล้วก็เลยสนิทกัน ซึ่งต่างจากผมที่อยู่คนละ ร.ร. ที่ได้แต่โทรหา+ส่งข้อความไปหา จนวันนึงผมโทรไปแต่ดันติดสายไม่ว่าง เธอก็เลยโทรกลับมาพร้อมกับบอกว่า เธอคุยกับPอยู่แล้วก็เธอก็ตอบอีกอย่างว่าเธอก็แอบชอบรุ่นพี่อีกคนอยู่เหมือนกัน ซึ่งผมก็ได้แต่ตอบไปว่า ''แกไปชอบPดีกว่าหล่อกว่าเยอะนิสัยก็ดีนะ'' Bก็ตอบ ''กลับมาว่าโอเคจ้า'' แล้ว เธอก็วางสายไป ส่วนผมก็ต้องมานั่งเศร้า จนเขา2คนได้เป็นแฟนกันจริงๆ ผมก็ได้แต่ช้ำใจเสียใจว่าทำไมไม่ยอมบอกรักเธอว่าแอบชอบเธอมาตั้งนาน จนผมพยายามลืมไปจนผ่านไป 2 ปี ผมก็ได้มีแฟนแล้ว แต่ก็ได้มาพบเธออีกครั้งเธอสวยขึ้นมากแล้วทำให้ใจผมมันเต้นแรงกว่าเดิม ผมเจอก็ได้แต่ทักไปว่า ''สบายดีไหมแล้วPเป็นไงมั่ง'' ซึ่งสิ่งที่ผมถามไปทำให้เธอเงียบไปแปปนึง เธอก็ตอบกลับมาว่า ''ไม่ค่อยได้คุยกันเลยช่วงนี้กำลังเฮิทๆอยู่'' ซึ่งสิ่งที่ผมได้ยินทำให้ผมกับโมโหและเสียใจแทนมาก เพราะว่าผมอุตส่าห์เชื่อใจไอ้เพื่อนคนนี้หวังว่าจะฝากให้ดูแลเธอได้ แต่กลับมาทำให้เธอต้องมาเสียใจ ผมก็ได้แต่ ปลอบใจเธออยากจะพูดมากกว่านี้จริง แต่ก็เหมือนเธอดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าอย่างผม ส่วนผมก็ดีใจมากสุดๆที่ได้เจอเธออีกครั้ง
จบเรื่องของ B ก่อนนะครับ
มาเริ่มเรื่องของแฟนผม ณ ปัจจุบันนะครับ
คบกันมาจะ 3 ปีแล้วครับแฟนคนนี้อายุห่างจากผมประมาณ4-5ปี เป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจแต่เขาก็รักผมมากซึ่งผมก็รักและรู้สึกดีกับแฟนนี้มากไม่ว่าจะทะเลาะกันบ่อยแค่ไหน หรือแม้กระทั่งบอกเลิกกันเป็น ร้อยๆครั้งแต่ก็ไม่เคยเลิกกันจริงซักทีผมจึงคิดว่าคงเป็นกรรมที่เราทั้งสองคนเคยทำไว้ร่วมกันหรือเปล่า(อันนี้ผมก็เพ้อเจ้อไปนะครับ) ขอเล่าต่อเลยนะครับ ปีแรกที่ผ่านมาผมรักแฟนคนนี้มากๆถึงขั้นเห่อเลยก็ว่าได้ตามใจทุกอย่างอยากได้อะไรสรรหามาให้หมดจนเคยตัวหรือเปล่าอันนี้ผมก็ไม่ค่อยมั่นใจ คบจนจะขึ้นปีที่ 2 ก็เกิดเหตุการณ์ทะเลาะกันเขาก็ว่าผมไม่เหมือนเดิมมั่งรักเขาน้อยลงมั่งไม่ค่อยซื้อของให้เหมือนตอนที่คบแรกๆ ผมก็อธิบายไปว่าอะไรที่มันไม่จำเป็นก็อย่าไปซื้อสุรุ่ยสุร่ายซึ่งตอนนั้นก็โกรธกันอยู่พักนึงก็มาดีตามสเต็ปเข้าใจกัน จบแบบ Happy ending . จนถึงคบกันมาถึง 2 ปีกว่าจะขึ้นปีที่ 3 ณ ปัจจุบันครับ
แต่สิ่งที่ผมอยากจะปรึกษาจริงๆก็คือ ผมยังคงคิดถึง B ครับ ไม่ว่าจะขับรถออกไปข้างนอกสูดดมอากาศที่สดชื่น ไปเดินเที่ยวตอนมืดๆ กลับทำให้ผมนึกถึงแต่ B ครับ ผมสับสนในใจของผมมากครับ เพราะผมไม่มีคนให้ปรึกษาเรื่องนี้ได้เลยครับ เป็นเพราะอะไรผมก็ไม่เข้าใจทั้งที่ B เขาก็คงไม่รู้สึกอะไรกับผม แต่ทำไมผมถึงต้องคิดถึงแต่เขามากหรืออาจจะเป็นเพราะว่าใจผมมันรักมากหรือเปล่าผมก็ไม่รู้นะครับ เพราะถ้าเทียบกับระยะเวลา ผมก็แอบรัก B มาตั้ง 4 ปี ซึ่งเยอะกว่าแฟนคนปัจจุบัน อยากจะได้คำ แนะนำจากหลายๆท่านครับ ขอบคุณมากนะครับ