เรื่องก็คือเราได้ไปดู เรื่อง The Avengers2 ตอนเข้าแรกๆเลยค่ะน่าจะวันพฤหัสที่30เดือนเมษายนค่ะ ไปกับครอบครัวมีคุณพ่อคุณแม่ไปด้วยเลยจำเป็นต้องดูพากย์ไทย เพราะท่านบอกว่า อ่านตัวหนังสือซับไม่ทัน(ฮา) ทีนี้รอบที่เราดูรู้สึกจะประมาณ 2ทุ่มถ้าจำไม่ผิด คนเยอะมาก ทำใจไว้แล้วว่าต้องมีเด็กๆเยอะแน่นอน
แล้วก็ถึงเวลาเข้าโรง เราก็ดูไปได้ 10นาที ลุ้นไปกับหนังค่ะ แล้วก็ได้ยินเสียงเด็กค่ะ คุยไม่หยุด ถามนู่นนี่นั่นคุณแม่ เราก็คิดในใจ น้องคงไม่เข้าใจซักพักคงเงียบ แต่ไม่ค่ะ ถามตลอดทั้งเรื่อง คุยไม่หยุด คุณแม่ไม่คิดที่จะห้ามน้อง จนเราทนไม่ไหวค่ะ คือส่วนตัวเราก็ไม่ได้รักเด็กอยู่แล้ว แต่เราเข้าใจเนเจอร์เด็กนะคะ เคยเลี้ยงหลานมาก็หลายคน ถ้าคุณแม่จะมีความพยายามปรามลูกซักนิด หรือดุลูกซักหน่อยเราจะไม่โมโหค่ะ แต่นี่ไม่มีเลยค่ะ ซึ่งทางน้องเค้านั่งอยู่เกือบริมแถว แล้วเรานั่งกลางๆแถว ดังมาถึงฝั่งเรา ซึ่งเวลาดูพากย์ไทยก็ต้องใช้สมาธิฟังมากกว่าอ่านซับอยู่แล้ว ยังจะมีซาวแทรกข้างๆเป็นเสียงภาษาไทยหึ่งๆอยู่ข้างหู เพราะฉะนั้นพอถึงกลางเรื่อง เราทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราตะโกนข้ามไปว่า 'ขอโทษค่ะ ช่วยเบาเสียงหน่อยค่ะ' ก็เงียบไปซัก 10-20นาที แล้วก็กลับมาอีกครั้งค่ะ...จบกระทั้งจบเรื่อง พอไตเติ้ลขึ้นเราหงุดหงิดจิ๊ปาก แม่เราก็หันมาบอกว่า 'ก็อย่าไปใส่ใจสิ' และพี่ชายก็บอกว่า 'ดูหนังเด็กก็ต้องทำใจ' ซึ่งความคิดส่วนตัวเรา เราคิดว่า เราเสียเงินมาเท่ากัน เราใช้สิทธิของเราในการซื้อตั๋วมาดูหนังเพื่อแสวงหาอรรถรสในการรับชมที่ดีกว่าการซื้อแผ่นดู เหตุใดเราต้องได้รับสิ่งเหล่านี้ เหตุใดเราต้องมาอดทน? และหนังที่ดู ถ้าเป็นหนังการ์ตูนดิสนี่ย์ บาร์บี้โลกสวยเราจะไม่ติดใจอะไรเลย แต่เราคิดว่าหนังเรื่องนี้ ไม่น่าจะใช่หนังเด็กขนาดนั้นนะคะ เด็กดูอาจจะไม่ผิด แต่ถ้าท่านจะให้บุตรหลานมาดู ท่านควรตักเตือนลูกหลานท่าน หรือสอนเค้าให้เข้าใจมารยาทในโรงหนังก่อนที่จะให้เค้ามารบกวนคนอื่น
อัดอั้นมานานมากค่ะเรื่องนี้ขอถามความเห็นทุกคนหน่อยค่ะ ว่าเรื่องนี้ควรมีมาตราการจริงจังรึเปล่า เราไปกี่ทีๆก็เจอแบบนี้ทุกรอบซึ่งบางทีหนักขนาดที่ว่า กรีดร้องตื่นเต้นกลางโรงก็มี เราคิดว่าถ้าท่านคุมบุตรหลานของท่านไม่ได้ ท่านควรซื้อแผ่นมาดูที่บ้านค่ะ ถ้าท่านรอแผ่นไม่ไหวจริงๆ รบกวนท่านฝากบุตรหลานไว้ หรือไม่ก็สอนให้ดีก่อนพาเข้าโรงค่ะ เราเคยมีความคิดถึงขนาดที่ว่า จำกัดอายุเด็กที่เข้าโรงก็ดีค่ะ(ฮา) แล้วทุกท่านคิดว่าไงบ้างคะ
คิดอย่างไรกับ 'เด็ก' และ 'โรงหนัง' คะ
แล้วก็ถึงเวลาเข้าโรง เราก็ดูไปได้ 10นาที ลุ้นไปกับหนังค่ะ แล้วก็ได้ยินเสียงเด็กค่ะ คุยไม่หยุด ถามนู่นนี่นั่นคุณแม่ เราก็คิดในใจ น้องคงไม่เข้าใจซักพักคงเงียบ แต่ไม่ค่ะ ถามตลอดทั้งเรื่อง คุยไม่หยุด คุณแม่ไม่คิดที่จะห้ามน้อง จนเราทนไม่ไหวค่ะ คือส่วนตัวเราก็ไม่ได้รักเด็กอยู่แล้ว แต่เราเข้าใจเนเจอร์เด็กนะคะ เคยเลี้ยงหลานมาก็หลายคน ถ้าคุณแม่จะมีความพยายามปรามลูกซักนิด หรือดุลูกซักหน่อยเราจะไม่โมโหค่ะ แต่นี่ไม่มีเลยค่ะ ซึ่งทางน้องเค้านั่งอยู่เกือบริมแถว แล้วเรานั่งกลางๆแถว ดังมาถึงฝั่งเรา ซึ่งเวลาดูพากย์ไทยก็ต้องใช้สมาธิฟังมากกว่าอ่านซับอยู่แล้ว ยังจะมีซาวแทรกข้างๆเป็นเสียงภาษาไทยหึ่งๆอยู่ข้างหู เพราะฉะนั้นพอถึงกลางเรื่อง เราทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราตะโกนข้ามไปว่า 'ขอโทษค่ะ ช่วยเบาเสียงหน่อยค่ะ' ก็เงียบไปซัก 10-20นาที แล้วก็กลับมาอีกครั้งค่ะ...จบกระทั้งจบเรื่อง พอไตเติ้ลขึ้นเราหงุดหงิดจิ๊ปาก แม่เราก็หันมาบอกว่า 'ก็อย่าไปใส่ใจสิ' และพี่ชายก็บอกว่า 'ดูหนังเด็กก็ต้องทำใจ' ซึ่งความคิดส่วนตัวเรา เราคิดว่า เราเสียเงินมาเท่ากัน เราใช้สิทธิของเราในการซื้อตั๋วมาดูหนังเพื่อแสวงหาอรรถรสในการรับชมที่ดีกว่าการซื้อแผ่นดู เหตุใดเราต้องได้รับสิ่งเหล่านี้ เหตุใดเราต้องมาอดทน? และหนังที่ดู ถ้าเป็นหนังการ์ตูนดิสนี่ย์ บาร์บี้โลกสวยเราจะไม่ติดใจอะไรเลย แต่เราคิดว่าหนังเรื่องนี้ ไม่น่าจะใช่หนังเด็กขนาดนั้นนะคะ เด็กดูอาจจะไม่ผิด แต่ถ้าท่านจะให้บุตรหลานมาดู ท่านควรตักเตือนลูกหลานท่าน หรือสอนเค้าให้เข้าใจมารยาทในโรงหนังก่อนที่จะให้เค้ามารบกวนคนอื่น
อัดอั้นมานานมากค่ะเรื่องนี้ขอถามความเห็นทุกคนหน่อยค่ะ ว่าเรื่องนี้ควรมีมาตราการจริงจังรึเปล่า เราไปกี่ทีๆก็เจอแบบนี้ทุกรอบซึ่งบางทีหนักขนาดที่ว่า กรีดร้องตื่นเต้นกลางโรงก็มี เราคิดว่าถ้าท่านคุมบุตรหลานของท่านไม่ได้ ท่านควรซื้อแผ่นมาดูที่บ้านค่ะ ถ้าท่านรอแผ่นไม่ไหวจริงๆ รบกวนท่านฝากบุตรหลานไว้ หรือไม่ก็สอนให้ดีก่อนพาเข้าโรงค่ะ เราเคยมีความคิดถึงขนาดที่ว่า จำกัดอายุเด็กที่เข้าโรงก็ดีค่ะ(ฮา) แล้วทุกท่านคิดว่าไงบ้างคะ