... วันหนึ่งเมื่อหลายปีที่แล้ว ผมนอนดูโทรทัศน์อยู่ที่บ้าน มีรายการเกี่ยวกับอาหารรายการหนึ่ง สาธิตการทำเค้ก รู้สึกว่ามันก็ทำไม่ยากเท่าไหร่นะ เราก็น่าจะทำได้ แต่ก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรจริงจัง พอดีแม่ผมก็อยากทำเค้กเหมือนกัน มันช่างเหมาะเจาะอะไรขนาดนั้น แกก็ซื้อข้าวซื้อของมาเยอะแยะ เกือบจะครบทุกอย่าง แต่ดันไม่ซื้อเตาอบอุปกรณ์ที่สำคัญที่สุดมา ความคิดนี้ก็เลยต้องหยุดไป
...ต่อมาเมื่อผมเข้ามาเรียนมหา'ลัย และย้ายเข้ามาอยู่หอพัก เรื่องราววุ่นวายก็เริ่มขึ้นน การมาเรียนที่ใหม่ ย้ายมาอยู่ที่ใหม่ ก็ทำให้เราเหงา และวุ่นวายเป็นธรรมดา ทั้งคิดถึงเพื่อน คิดถึงบ้าน อะไรๆเยอะแยะวุ่นวายไปหมด เจอผู้คนมากมาย
...พอเริ่มจะปรับตัวได้ ก็เริ่มคิดถึงเรื่องเค้กอีกครั้ง เพราะอยากจะทำเค้กด้วยตัวเองให้เพื่อน
ครอบครัว คนที่เรารัก และคนที่เรารู้สึกดีด้วย ในโอกาสพิเศษๆ ได้ชิม มันคงจะน่ารักดี ความภาคภูมิใจนี่ไม่ต้องพูดถึง... แต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ กว่าจะทำได้ ต้องหาซื้อหนังสือเค้ก หาสูตรในกูเกิ้ล ในพันทิป วุ่นวายไปหมด แต่คิดตัดสินใจแค่ไม่กี่วันก็เริ่มอุดมการณ์เลย เพราะคิดว่าทำไป เรียนรู้ไปก็น่าจะได้ พอดีเป็นคนคิดเร็วทำเลยย 555
...พอตัดสินใจได้แล้ว ผมก็กลับบ้านไปขนข้าวขนของที่แม่ซื้อไว้
มาที่หอ แล้วก็ไปหาซื้อวัสดุอุปกรณ์ที่ยังไม่มีโดยเฉพาะ'เตาอบ' ทีแรกก็งงๆครับ ไม่รู้อะไรเป็นอะไร ชื่อวัตถุดิบแต่ละอย่างก็แปลกๆ ปัญหาเยอะแยะมากมายยย แต่ก็ได้พี่กูเกิ้ลนี่แหละช่วยเหลือมาตลอด จนมาถึงทุกวันนี้
...เค้กที่ทำแรกๆ ก็ดีครับ กรอบนอกนุ่มใน หอมตะหลบอบอวล ควันลอยละล่องเต็มห้องไปหมด พูดง่ายๆก็ไหม้นั่นแหละครับบ 555
แต่ก็พอกินได้ ทำมาเป็นปีๆแล้ว ฝีมือก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ หน้าตาก็ไม่ค่อยน่ากินเท่าที่ควร สูตรก็ปรับเปลี่ยนตลอด ไม่เคยนิ่งเลยย แล้วแต่อารมณ์ตอนทำ 555
...เออ...เกือบลืมเล่าเรื่องคนที่รู้สึกดีด้วย หนึ่งในแรงบรรดาลใจในการทำเค้กบ้าๆบอๆนี้ คือตอนที่มาเรียนมหา'ลัยก็ได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง น่ารักดี แอบๆมองมาตลอดๆ แต่ก็ได้แค่นั้น วันหนึ่งก็ได้เฟซมาโดยบังเอิญหรือตั้งใจก็
ไม่รู้ 555 แล้วก็แอดไป แล้วก็เริ่มคิดไปไกล(คนเดียว)ครับคราวนี้ เริ่มอยากทำให้เขาชิม อยากทำให้วันวาเลนไทน์ วันเกิด นู่นนี่นั่นไปเรื่อยคนเดียว แต่แล้ววว ก็แห้วครับ 555 เขากับเราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม คือเป็นคนที่ไม่รู้จักกันเหมือนเดิม เขาก็มีแฟนไป เราก็ก้มหน้าก้มตาโสดต่อไปครับ แต่ก็รู้สึกดีกับเขาเหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิมเหมือนตอนนั้นแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้เลิกทำเค้กนะ
คิดจะเลิกทำอยู่หลายครั้ง แต่คิดไปคิดมา ก็ต้องทำอยู่ดี ทำมาถึงขั้นนี้แล้ว คงจะเลิกทำยากแล้วล่ะ เพราะว่าลงทุนมาเยอะ 555
...#ขอจบเพียงเท่านี้ก่อน ไม่ลงรายละเอียดมากแล้วกันนะ เพราะยาวเกินไปแล้วว 555
#โพสต์ครั้งแรกครับต้องขออภัยด้วยครับ
แรงบันดาลใจของผู้ชายทำเค้ก
...ต่อมาเมื่อผมเข้ามาเรียนมหา'ลัย และย้ายเข้ามาอยู่หอพัก เรื่องราววุ่นวายก็เริ่มขึ้นน การมาเรียนที่ใหม่ ย้ายมาอยู่ที่ใหม่ ก็ทำให้เราเหงา และวุ่นวายเป็นธรรมดา ทั้งคิดถึงเพื่อน คิดถึงบ้าน อะไรๆเยอะแยะวุ่นวายไปหมด เจอผู้คนมากมาย
...พอเริ่มจะปรับตัวได้ ก็เริ่มคิดถึงเรื่องเค้กอีกครั้ง เพราะอยากจะทำเค้กด้วยตัวเองให้เพื่อน
ครอบครัว คนที่เรารัก และคนที่เรารู้สึกดีด้วย ในโอกาสพิเศษๆ ได้ชิม มันคงจะน่ารักดี ความภาคภูมิใจนี่ไม่ต้องพูดถึง... แต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ กว่าจะทำได้ ต้องหาซื้อหนังสือเค้ก หาสูตรในกูเกิ้ล ในพันทิป วุ่นวายไปหมด แต่คิดตัดสินใจแค่ไม่กี่วันก็เริ่มอุดมการณ์เลย เพราะคิดว่าทำไป เรียนรู้ไปก็น่าจะได้ พอดีเป็นคนคิดเร็วทำเลยย 555
...พอตัดสินใจได้แล้ว ผมก็กลับบ้านไปขนข้าวขนของที่แม่ซื้อไว้
มาที่หอ แล้วก็ไปหาซื้อวัสดุอุปกรณ์ที่ยังไม่มีโดยเฉพาะ'เตาอบ' ทีแรกก็งงๆครับ ไม่รู้อะไรเป็นอะไร ชื่อวัตถุดิบแต่ละอย่างก็แปลกๆ ปัญหาเยอะแยะมากมายยย แต่ก็ได้พี่กูเกิ้ลนี่แหละช่วยเหลือมาตลอด จนมาถึงทุกวันนี้
...เค้กที่ทำแรกๆ ก็ดีครับ กรอบนอกนุ่มใน หอมตะหลบอบอวล ควันลอยละล่องเต็มห้องไปหมด พูดง่ายๆก็ไหม้นั่นแหละครับบ 555
แต่ก็พอกินได้ ทำมาเป็นปีๆแล้ว ฝีมือก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ หน้าตาก็ไม่ค่อยน่ากินเท่าที่ควร สูตรก็ปรับเปลี่ยนตลอด ไม่เคยนิ่งเลยย แล้วแต่อารมณ์ตอนทำ 555
...เออ...เกือบลืมเล่าเรื่องคนที่รู้สึกดีด้วย หนึ่งในแรงบรรดาลใจในการทำเค้กบ้าๆบอๆนี้ คือตอนที่มาเรียนมหา'ลัยก็ได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง น่ารักดี แอบๆมองมาตลอดๆ แต่ก็ได้แค่นั้น วันหนึ่งก็ได้เฟซมาโดยบังเอิญหรือตั้งใจก็
ไม่รู้ 555 แล้วก็แอดไป แล้วก็เริ่มคิดไปไกล(คนเดียว)ครับคราวนี้ เริ่มอยากทำให้เขาชิม อยากทำให้วันวาเลนไทน์ วันเกิด นู่นนี่นั่นไปเรื่อยคนเดียว แต่แล้ววว ก็แห้วครับ 555 เขากับเราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม คือเป็นคนที่ไม่รู้จักกันเหมือนเดิม เขาก็มีแฟนไป เราก็ก้มหน้าก้มตาโสดต่อไปครับ แต่ก็รู้สึกดีกับเขาเหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิมเหมือนตอนนั้นแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้เลิกทำเค้กนะ
คิดจะเลิกทำอยู่หลายครั้ง แต่คิดไปคิดมา ก็ต้องทำอยู่ดี ทำมาถึงขั้นนี้แล้ว คงจะเลิกทำยากแล้วล่ะ เพราะว่าลงทุนมาเยอะ 555
...#ขอจบเพียงเท่านี้ก่อน ไม่ลงรายละเอียดมากแล้วกันนะ เพราะยาวเกินไปแล้วว 555
#โพสต์ครั้งแรกครับต้องขออภัยด้วยครับ