เห็นการจัดอันดับการศึกษาของ WEF (World Economic Forum) แล้วค่อนข้างปวดใจ
เมื่อเห็นอันดับการศึกษาของเด็กไทย ตกต่ำถึงขนาดนี้...
ข้อมูล ปี 56
อะไรคือสาเหตุ ต้นเหตุ ?
ไม่ทราบว่าท่านที่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง ท่านได้ปรับปรุง แก้ไขกันบ้างหรือยัง
แต่มีบางอย่างที่เห็นมา ประสบมาด้วยตัวเอง เลยมีความรู้สึกว่า ครูผู้สอนนี่แหละ คือต้นทางสำคัญ
ที่จะทำให้เด็ก ขยัน เอาใจใส่ หรือขี้เกียจ และเบื่อหน่ายต่อการเรียน
ประสบการณ์ที่เห็นก็คือ หลานสาวของตัวเอง เพิ่งเริ่มเรียนชั้นประถม 1 ในปีการศึกษานี้ ที่เพิ่งเปิดเทอมไปใหม่ๆนี่แหละ
เด็กเพิ่งผ่านพ้นอนุบาล 2 หมาดๆ ยังขาดประสบการณ์กับสิ่งใหม่ๆ การเรียนรู้ในสิ่งใหม่ๆ ย่อมตื่นเต้น และขาดความเข้าใจ
ในหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่ครูสอน แต่วันแรก ขั่วโมงแรกที่เห็นหน้าครู ที่เริ่มเรียนกับครู (วิชาพิเศษเฉพาะชั่วโมงเรียน)
เด็กโดนตีเพราะทำไม่ถูกอย่างที่ครูสอน !
เด็กเครียด ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากเห็นหน้าครู และพร่ำพูดเสมอว่า เกลียดครู ....
เห็นมั้ยครับปัญหาเริ่มเกิดกับเด็กวัยแรกเริ่มเสียแล้ว
ที่จริงแล้วครูตีนักเรียน มันเป็นเรื่องปกติธรรมดา ทุกคนที่ผ่านการเรียนมาจนถึงบัดนี้ ผมเชื่อว่า ร้อยทั้งร้อย โดนครูตีมาแล้วทั้งนั้น
ดังนั้นในมุมมองของครู จึงเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ ...
ทีนี้ในอีกมุมมองหนึ่งที่มองว่ามันไม่ค่อยจะเป็นปกติก็คือ...วันแรก ชั่วโมงแรก ที่เด็กพบกับสิ่งใหม่ ที่ไม่รู้เคยเห็นมาก่อน
เมื่อครูบอก ครูสอน แล้วทำไม่ถูก ทำไมต้องตีเด็ก ?.... มันเร็วเกินไปที่เด็กจะได้รับสิ่งนี้จากครู
จริงอยู่การตี มันไม่ได้สร้างความเจ็บปวดอะไรนักหนา ...
แต่เป็นความกดดันที่ฝังใจเด็ก จนเกิดการเกลียดครู เกลียดการเรียน
การตี คือ การลงโทษ
การลงโทษ คือ เด็กกระทำความผิด
ความผิดที่ว่านี้ คือความผิดต่อกฏระเบียบ ผิดจากการะทำที่ละเมิดข้อห้าม ที่โรงเรียนมีข้อกำหนดกฏเกณฑ์ไว้
ถือได้ว่า เป็นการลงโทษที่ถูกต้อง
แต่การที่ครูตีเด็ก เพราะเด็กทำไม่ถูกตามคำสอน ... ทำไมครูจึงมองว่า เป็นความผิดที่สมควรแก่การลงโทษ
ทำไมครูถึงไม่มองว่า เด็กไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบายซ้ำ อย่างชัดเจน ทำไมครูถึงไม่มีความคิดแบบนี้
ผมมองว่าการที่ครูไม่คิดแบบนี้ เพราะครูยึดติดกับทฤษฎี หลักการที่เป็นตำรา มากกว่าที่จะใช้ความเป็น ครู จากใจอย่างแท้จริง
ขาดความเป็นครูที่แท้จริง ขาดความเข้าใจกับคำว่า "ครู" โดยสิ้นเชิง ... โดยเฉพาะกับเด็กในระดับ ปฐมวัย
ครูจะมีความคิดที่ว่า เด็กทุกคนที่อยู่ในชั่วโมงเรียนวิชานี้
ต้องเรียนรู้ และทำตามคำสั่งครูให้ได้หมดทุกคน ครู เอาวุฒิภาวะของครูเป็นตัวตั้ง แล้วคิดว่าเด็กจะต้องเข้าใจ เหมือนที่ครูเข้าใจ
โดยขาดการพิจารณาว่า เด็กแต่ละคน ต่างมีพื้นฐานที่มาหลากหลายสายพันธุ์ การที่จะหลอมเด็กให้เป็นหนึ่งเดียว
ทำตามคำสั่งครูอย่างพร้อมเพรียงในทันที ในชั่วโมงแรกที่เริ่มรียน มันไม่ใช่เรื่องง่าย...
ครูหลายคน ขาดความเข้าใจในเรื่องนี้
นี่คือจุดเริ่มต้น ที่จุดประกายให้เด็ก เบื่อการเรียน ฝังใจจำกับวิชาที่เรียน และไม่อยากเห็นหน้าครู
การเรียนการสอน ตามตารางข้างบน
ผลจึงออกมาเป็นแบบนี้
ต้องแก้ระบบ และควบคุมต้นทางให้ได้
ต้นทางเปรียบเสมือนคนถือหางเสือเรือ
ถ้าคัดท้ายดี...เรือก็สู่จุดหมายได้อย่างรวดเร็ว และปลอดภัย...!!
***แก้คำผิด***
============================ การเรียน การสอนแบบไทยๆ =========================
เมื่อเห็นอันดับการศึกษาของเด็กไทย ตกต่ำถึงขนาดนี้...
อะไรคือสาเหตุ ต้นเหตุ ?
ไม่ทราบว่าท่านที่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง ท่านได้ปรับปรุง แก้ไขกันบ้างหรือยัง
แต่มีบางอย่างที่เห็นมา ประสบมาด้วยตัวเอง เลยมีความรู้สึกว่า ครูผู้สอนนี่แหละ คือต้นทางสำคัญ
ที่จะทำให้เด็ก ขยัน เอาใจใส่ หรือขี้เกียจ และเบื่อหน่ายต่อการเรียน
ประสบการณ์ที่เห็นก็คือ หลานสาวของตัวเอง เพิ่งเริ่มเรียนชั้นประถม 1 ในปีการศึกษานี้ ที่เพิ่งเปิดเทอมไปใหม่ๆนี่แหละ
เด็กเพิ่งผ่านพ้นอนุบาล 2 หมาดๆ ยังขาดประสบการณ์กับสิ่งใหม่ๆ การเรียนรู้ในสิ่งใหม่ๆ ย่อมตื่นเต้น และขาดความเข้าใจ
ในหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่ครูสอน แต่วันแรก ขั่วโมงแรกที่เห็นหน้าครู ที่เริ่มเรียนกับครู (วิชาพิเศษเฉพาะชั่วโมงเรียน)
เด็กโดนตีเพราะทำไม่ถูกอย่างที่ครูสอน !
เด็กเครียด ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากเห็นหน้าครู และพร่ำพูดเสมอว่า เกลียดครู ....
เห็นมั้ยครับปัญหาเริ่มเกิดกับเด็กวัยแรกเริ่มเสียแล้ว
ที่จริงแล้วครูตีนักเรียน มันเป็นเรื่องปกติธรรมดา ทุกคนที่ผ่านการเรียนมาจนถึงบัดนี้ ผมเชื่อว่า ร้อยทั้งร้อย โดนครูตีมาแล้วทั้งนั้น
ดังนั้นในมุมมองของครู จึงเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ ...
ทีนี้ในอีกมุมมองหนึ่งที่มองว่ามันไม่ค่อยจะเป็นปกติก็คือ...วันแรก ชั่วโมงแรก ที่เด็กพบกับสิ่งใหม่ ที่ไม่รู้เคยเห็นมาก่อน
เมื่อครูบอก ครูสอน แล้วทำไม่ถูก ทำไมต้องตีเด็ก ?.... มันเร็วเกินไปที่เด็กจะได้รับสิ่งนี้จากครู
จริงอยู่การตี มันไม่ได้สร้างความเจ็บปวดอะไรนักหนา ...
แต่เป็นความกดดันที่ฝังใจเด็ก จนเกิดการเกลียดครู เกลียดการเรียน
การตี คือ การลงโทษ
การลงโทษ คือ เด็กกระทำความผิด
ความผิดที่ว่านี้ คือความผิดต่อกฏระเบียบ ผิดจากการะทำที่ละเมิดข้อห้าม ที่โรงเรียนมีข้อกำหนดกฏเกณฑ์ไว้
ถือได้ว่า เป็นการลงโทษที่ถูกต้อง
แต่การที่ครูตีเด็ก เพราะเด็กทำไม่ถูกตามคำสอน ... ทำไมครูจึงมองว่า เป็นความผิดที่สมควรแก่การลงโทษ
ทำไมครูถึงไม่มองว่า เด็กไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบายซ้ำ อย่างชัดเจน ทำไมครูถึงไม่มีความคิดแบบนี้
ผมมองว่าการที่ครูไม่คิดแบบนี้ เพราะครูยึดติดกับทฤษฎี หลักการที่เป็นตำรา มากกว่าที่จะใช้ความเป็น ครู จากใจอย่างแท้จริง
ขาดความเป็นครูที่แท้จริง ขาดความเข้าใจกับคำว่า "ครู" โดยสิ้นเชิง ... โดยเฉพาะกับเด็กในระดับ ปฐมวัย
ครูจะมีความคิดที่ว่า เด็กทุกคนที่อยู่ในชั่วโมงเรียนวิชานี้
ต้องเรียนรู้ และทำตามคำสั่งครูให้ได้หมดทุกคน ครู เอาวุฒิภาวะของครูเป็นตัวตั้ง แล้วคิดว่าเด็กจะต้องเข้าใจ เหมือนที่ครูเข้าใจ
โดยขาดการพิจารณาว่า เด็กแต่ละคน ต่างมีพื้นฐานที่มาหลากหลายสายพันธุ์ การที่จะหลอมเด็กให้เป็นหนึ่งเดียว
ทำตามคำสั่งครูอย่างพร้อมเพรียงในทันที ในชั่วโมงแรกที่เริ่มรียน มันไม่ใช่เรื่องง่าย...
ครูหลายคน ขาดความเข้าใจในเรื่องนี้
นี่คือจุดเริ่มต้น ที่จุดประกายให้เด็ก เบื่อการเรียน ฝังใจจำกับวิชาที่เรียน และไม่อยากเห็นหน้าครู
การเรียนการสอน ตามตารางข้างบน
ผลจึงออกมาเป็นแบบนี้
ต้องแก้ระบบ และควบคุมต้นทางให้ได้
ต้นทางเปรียบเสมือนคนถือหางเสือเรือ
ถ้าคัดท้ายดี...เรือก็สู่จุดหมายได้อย่างรวดเร็ว และปลอดภัย...!!
***แก้คำผิด***