คือเราสงสัยอยู่ 3 อย่างค่ะ
1. คนที่เคยรักกัน พออีกฝ่ายหมดรักกันแล้ว ทำไมถึงกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้คะ ทั้งที่เราก็บอกอยู่เสมอ ว่าเราไม่เคยโกรธเค้า และยังเป็นเพื่อนกับเค้าได้
เสมอ ในเมื่อเค้าเองก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้ว..ถ้าไม่รู้สึกอะไร ก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่ได้อยู่ดีเหรอคะ
2. การที่เรายังพยายามเป็นเพื่อนกับเค้าอยู่ เราลดการไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเค้าลงมากๆ แต่ก็ยังเหลือบางครั้งที่เราไม่มีใคร มันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระ แต่เรา
ก็ยังโทรไปปรึกษาเค้า เพราะสำหรับเราเค้าก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดสำหรับเราอยู่ดี..แบบนี้มันน่ารำคาญมากมั้ยคะ (คือโดนทำเสียงหงุดหงิดใส่)
3. สรุปว่าเรายังควรพยายามที่จะเป็นเพื่อนกับเค้าต่อมั้ยคะ
คือตรรกะชีวิตเรามันก็ง่ายๆ แค่เพียงว่า "ไม่รักไม่ว่า แต่ก็ยังอยากให้มีเธออยู่ในชีวิตของเราอยู่ดีไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม"
อาจจะดูโง่ งี่เง่า แต่บางครั้งเวลาที่โลกเหวี่ยงความรักเข้ามาหาเราง่ายๆ แต่พอถึงตาเราจะเหวี่ยงความรักนั้นกลับคืนคนที่เหวี่ยงมาใส่เรา เรากลับเหวี่ยงกลับ
ไปได้ยากแสนเข็ญ หรืออีกอย่างคือยังไม่อยากเหวี่ยงมันกลับไปเท่านั้นเอง
ตอนนี้ 4 เดือน มันอาจจะยังนานไม่พอสำหรับเรา เราคงต้องใช้เวลาที่มากกว่านี้ในการทำใจยอมรับทุกๆ อย่างที่มันเกิดขึ้นและเป็นไป
ขอบคุณทุกๆ ความเห็นล่วงหน้ามา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
เหตุผลของการไม่กลับมาเป็นเพื่อนกัน
1. คนที่เคยรักกัน พออีกฝ่ายหมดรักกันแล้ว ทำไมถึงกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้คะ ทั้งที่เราก็บอกอยู่เสมอ ว่าเราไม่เคยโกรธเค้า และยังเป็นเพื่อนกับเค้าได้
เสมอ ในเมื่อเค้าเองก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้ว..ถ้าไม่รู้สึกอะไร ก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่ได้อยู่ดีเหรอคะ
2. การที่เรายังพยายามเป็นเพื่อนกับเค้าอยู่ เราลดการไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเค้าลงมากๆ แต่ก็ยังเหลือบางครั้งที่เราไม่มีใคร มันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระ แต่เรา
ก็ยังโทรไปปรึกษาเค้า เพราะสำหรับเราเค้าก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดสำหรับเราอยู่ดี..แบบนี้มันน่ารำคาญมากมั้ยคะ (คือโดนทำเสียงหงุดหงิดใส่)
3. สรุปว่าเรายังควรพยายามที่จะเป็นเพื่อนกับเค้าต่อมั้ยคะ
คือตรรกะชีวิตเรามันก็ง่ายๆ แค่เพียงว่า "ไม่รักไม่ว่า แต่ก็ยังอยากให้มีเธออยู่ในชีวิตของเราอยู่ดีไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม"
อาจจะดูโง่ งี่เง่า แต่บางครั้งเวลาที่โลกเหวี่ยงความรักเข้ามาหาเราง่ายๆ แต่พอถึงตาเราจะเหวี่ยงความรักนั้นกลับคืนคนที่เหวี่ยงมาใส่เรา เรากลับเหวี่ยงกลับ
ไปได้ยากแสนเข็ญ หรืออีกอย่างคือยังไม่อยากเหวี่ยงมันกลับไปเท่านั้นเอง
ตอนนี้ 4 เดือน มันอาจจะยังนานไม่พอสำหรับเรา เราคงต้องใช้เวลาที่มากกว่านี้ในการทำใจยอมรับทุกๆ อย่างที่มันเกิดขึ้นและเป็นไป
ขอบคุณทุกๆ ความเห็นล่วงหน้ามา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ