มันอาจเป็นเรื่องง่ายสำหรับใครหลายๆคน ที่จะลืมรักครั้งแรก
แต่สำหรับผมมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก ภายนอกคนอื่นอาจจะมองผมเหมือนเป็นคนที่เข้มแข็ง ปกติชนทั่วไป
ไม่อ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ แต่น้อยคนจะรู้ว่าผมเศร้ากับเรื่องแบบนี้มา4-5ปีแล้ว.......
เข้าเรื่องเลยดีกว่าาา....
ผมมีโอกาศได้รู้จักเธอตอนอยู่มปลาย ประมาณม.5 เขาเป็นรุ่นน้องผม2ปี เรารู้จักกันโดยยบังเอิญ เพราะเขาเป็นน้องของเพื่อน ของเพื่อนผม
เราเจอกันครั้งแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ได้รู้สึกว่าคนนี้ใช่หรืออะไรเลยย แต่พอเวลาผ่านไปเจอกันบ่อยขึ้น ผมก็เริ่มรู้สึกดีและแอบชอบบบ ผมเป็นฝ่ายเขาไปขอเบอร์ก่อน แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยโทรศัพย์กันมาเรื่อยๆ เป็นเวลาเกือบปีผมจึงขอเป็นแฟน.....
เขาก็ตอบตกลงแต่พอเป็นแฟนกันอะไรหลายๆอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนไป บวกกับผมใกล้เข้ามหาลัยด้วย เหมือนเราค่อยๆห่างกัน แต่ผมไม่เคยนอกใจหรือรู้สึกเบื่อหรือไม่รักเลยแม้สักวันนึง จนมาถึงวันนึงวันที่ผมเกลียดที่สุดก็มาถึง วันที่ผมโดนบอกเลิกกก... ผมเหมือนคนสับสนไปหมดว่าผมผิดตรงไหน อะไรมันคือต้นเหตุทำให้เราต้องเลิกกัน ผมพยายามง้ออยู่นานแต่ก็ไม่มีผล บวกกับผมต้องเข้าไปเรียนมหาลัยในกท.ด้วยยย ทำให้ผมไม่ได้เจอเลย แล้วเหมือนผมจะโดนบล็อคทุกช่องทางการติดต่อออ ผมไม่ได้เจอเขาเลยย.........
แต่เพื่อนผมมีเฟสของเขา มันก็มักจะมาบอกผมประจำว่าเขาเป็นยังไง ทำอะไร อยู่กับใครที่ไหน...... จนผมเข้าปี2 ผมได้เจอกับคน คนนึงที่ฟิตเนต ที่ผมรู้สึกว่าเขาคนนี้และที่จะเข้ามาช่วยลบรอยแผลในชีวิต และเติมเต็มทุกอย่างที่ขาดหายไป อ้อววว *ลืมบอกไปเลยว่าผมเป็นคนที่ออกกำลังกายมาตั้งแต่เด็กก ชอบเ่ล่นกีฬาทุกๆอย่างที่เล่นได้ เหมือนผช.หลายๆคน
ต่ออ* แล้วมันก็เหมือนจะจริงเขาเข้ามาเติมทุกๆอย่างที่ผมขาดไป ผมมีความสุขมากกก กับคนใหม่ที่เข้ามาเราคบกันมาเรื่อยๆจนตอนนี้3ปีแล้วว แต่ตอนแรกๆมันก็หวานเป็นธรรมดาแต่พอนานๆไป เรื่องเดิมผมมันก็กลับเข้ามาในหัวผมเริ่มคิดถึงแฟนเก่ามากกก ทั้งๆที่ผมก็มีคนใหม่อยู่ *แต่ผมก็รักคนใหม่มากกกๆนะ ผมก็อดคิดถึงไม่ได้อยากจะติดต่อขอคุยย ไม่ต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ได้ ........จนวันนึงเพื่อนมันคงเห็นผมพร่ำเพ้อหาแต่แฟนเก่าบ่อย หรือมันรำคาญก็ไม่รู้ ไม่รู้มันไปเอาเบอร์ใหม่ของแฟนเก่าผมมาจากไหน ผมก็เลยลองโทรไปแล้วเขาก็รับและจำผมได้ เราเลยนัดกันออกไปกินข้าวดูหนังกัน ผมจำไดว่าวันนั้นผมมีความสุขมากกกก แต่พอกลับมาใช้วชีวิตปกติผมก็รู้สึกผิดและสงสารแฟนคนปัจจุบันมากกก ผมเลยพยายามห้ามใจตัวเองไม่โทรหาไม่ติดต่อออ แล้วเหมือนนนผมจะทำได้จริงๆผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยคิดถึงงง
แต่พอมาถึงตอนนีตอนที่ผมกำลังจบมหาลัยยย ผมเริ่มคิดถึงและเป็นห่วงเขามากกกก
ยิ่งมารู้ว่าาา เขาโดนทหาร ทบ1 ผลัด1 มันทำให้ผมยิ่งคิดถึงและเป็นห่วงมากกกกTTT
ช่วยบอกnหน่อยครับผมควUรทำยังไงถึงจะลืมม TT
มีใครบ้างงที่ลืมรักครั้งแรกใด้ครับ แล้วต้องทำยังไง ใช้เวลานานไหม?
แต่สำหรับผมมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก ภายนอกคนอื่นอาจจะมองผมเหมือนเป็นคนที่เข้มแข็ง ปกติชนทั่วไป
ไม่อ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ แต่น้อยคนจะรู้ว่าผมเศร้ากับเรื่องแบบนี้มา4-5ปีแล้ว.......
เข้าเรื่องเลยดีกว่าาา....
ผมมีโอกาศได้รู้จักเธอตอนอยู่มปลาย ประมาณม.5 เขาเป็นรุ่นน้องผม2ปี เรารู้จักกันโดยยบังเอิญ เพราะเขาเป็นน้องของเพื่อน ของเพื่อนผม
เราเจอกันครั้งแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ได้รู้สึกว่าคนนี้ใช่หรืออะไรเลยย แต่พอเวลาผ่านไปเจอกันบ่อยขึ้น ผมก็เริ่มรู้สึกดีและแอบชอบบบ ผมเป็นฝ่ายเขาไปขอเบอร์ก่อน แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยโทรศัพย์กันมาเรื่อยๆ เป็นเวลาเกือบปีผมจึงขอเป็นแฟน.....
เขาก็ตอบตกลงแต่พอเป็นแฟนกันอะไรหลายๆอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนไป บวกกับผมใกล้เข้ามหาลัยด้วย เหมือนเราค่อยๆห่างกัน แต่ผมไม่เคยนอกใจหรือรู้สึกเบื่อหรือไม่รักเลยแม้สักวันนึง จนมาถึงวันนึงวันที่ผมเกลียดที่สุดก็มาถึง วันที่ผมโดนบอกเลิกกก... ผมเหมือนคนสับสนไปหมดว่าผมผิดตรงไหน อะไรมันคือต้นเหตุทำให้เราต้องเลิกกัน ผมพยายามง้ออยู่นานแต่ก็ไม่มีผล บวกกับผมต้องเข้าไปเรียนมหาลัยในกท.ด้วยยย ทำให้ผมไม่ได้เจอเลย แล้วเหมือนผมจะโดนบล็อคทุกช่องทางการติดต่อออ ผมไม่ได้เจอเขาเลยย.........
แต่เพื่อนผมมีเฟสของเขา มันก็มักจะมาบอกผมประจำว่าเขาเป็นยังไง ทำอะไร อยู่กับใครที่ไหน...... จนผมเข้าปี2 ผมได้เจอกับคน คนนึงที่ฟิตเนต ที่ผมรู้สึกว่าเขาคนนี้และที่จะเข้ามาช่วยลบรอยแผลในชีวิต และเติมเต็มทุกอย่างที่ขาดหายไป อ้อววว *ลืมบอกไปเลยว่าผมเป็นคนที่ออกกำลังกายมาตั้งแต่เด็กก ชอบเ่ล่นกีฬาทุกๆอย่างที่เล่นได้ เหมือนผช.หลายๆคน
ต่ออ* แล้วมันก็เหมือนจะจริงเขาเข้ามาเติมทุกๆอย่างที่ผมขาดไป ผมมีความสุขมากกก กับคนใหม่ที่เข้ามาเราคบกันมาเรื่อยๆจนตอนนี้3ปีแล้วว แต่ตอนแรกๆมันก็หวานเป็นธรรมดาแต่พอนานๆไป เรื่องเดิมผมมันก็กลับเข้ามาในหัวผมเริ่มคิดถึงแฟนเก่ามากกก ทั้งๆที่ผมก็มีคนใหม่อยู่ *แต่ผมก็รักคนใหม่มากกกๆนะ ผมก็อดคิดถึงไม่ได้อยากจะติดต่อขอคุยย ไม่ต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ได้ ........จนวันนึงเพื่อนมันคงเห็นผมพร่ำเพ้อหาแต่แฟนเก่าบ่อย หรือมันรำคาญก็ไม่รู้ ไม่รู้มันไปเอาเบอร์ใหม่ของแฟนเก่าผมมาจากไหน ผมก็เลยลองโทรไปแล้วเขาก็รับและจำผมได้ เราเลยนัดกันออกไปกินข้าวดูหนังกัน ผมจำไดว่าวันนั้นผมมีความสุขมากกกก แต่พอกลับมาใช้วชีวิตปกติผมก็รู้สึกผิดและสงสารแฟนคนปัจจุบันมากกก ผมเลยพยายามห้ามใจตัวเองไม่โทรหาไม่ติดต่อออ แล้วเหมือนนนผมจะทำได้จริงๆผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยคิดถึงงง
แต่พอมาถึงตอนนีตอนที่ผมกำลังจบมหาลัยยย ผมเริ่มคิดถึงและเป็นห่วงเขามากกกก
ยิ่งมารู้ว่าาา เขาโดนทหาร ทบ1 ผลัด1 มันทำให้ผมยิ่งคิดถึงและเป็นห่วงมากกกกTTT
ช่วยบอกnหน่อยครับผมควUรทำยังไงถึงจะลืมม TT