คุณเคยล้อเพื่อนว่าเขาไม่เต็มบ้างไหม?

ถ้าคุณตอบว่าเคย งั้นคุณมาลองฟังเรื่องของเราดูนะเราอยากให้คุณรับรู้ความรู้สึกของคนที่ถูกพวกคุณล้อ ถ้าเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ ต้องย้อนกลับไปสมัยมอต้นเราเคยถูกล้อว่าไม่เต็ม(เอ๋ออะไรประมาณนั้น)คือถ้าคนที่เขาล้อเรามันมีแค่คนเดียวเราก็คงจะเฉยๆอะนะแต่นี่มีเป็นกลุ่ม ตอนนั้นยอมรับนะว่าเสียใจมากและก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมต้องเป็นเรา ทุกๆวันที่ไปโรงเรียนก็ไม่มีความสุขเลยเพื่อนๆคนอื่นก็ไม่ค่อยอยากคุยด้วยเพราะเขาคิดว่าเราไม่เต็ม เราตอนมอต้นดูเป็นคนซื่อๆแบบเข้าขั้นโง่ เราก็ถูกพวกเขาแกล้งมาเรื่อยๆบางวันโต๊ะเรียนหายบ้างเก้าอี้หายบ้าง ในใจนี่ภาวนาเลยว่าอยากผ่านช่วงเวลานั้นไปเร็วๆ พอเวลาผ่านไป1ปีตอนนั้นเราขึ้นม.3กลุ่มที่ชอบล้อเราก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเราแล้วแต่จะมีบางคนที่อยู่เขาก็ยังล้อเราอยู่ จุดเปลี่ยนชีวิตเราอยู่ที่ตอนนั้นแหละอยู่ๆเราก็คิดขึ้นมาว่าเห้ยเราจะปล่อยให้เขาล้อเขาแกล้งเราอย่างนั้นทำไมวะ รู้ไหมจากเด็กที่เคยซื่อๆโง่ๆคนพวกนั้นเขาเปลี่ยนให้เราเป็นอีกคนไปเลยเราเริ่มคิดว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแต่จะให้ไปแก้แค้นไปตบไปตีเขามันก็ไม่ใช่ทางของเราทางที่ดีที่สุดคือการตั้งใจเรียนอย่างน้อยการเรียนก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เราชนะพวกเขาได้และอนาคตก็คงไม่ต้องไปอยู่ในที่ๆมีแต่คนแบบพวกเขาแต่สิ่งที่เราเสียไปคือความเชื่อมั่นในตัวเอง เรากลัวทุกครั้งที่ต้องไปอยู่ในสังคมใหม่ๆเรากลัวว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นอีก.
เราแค่อยากฝากถึงคนที่ชอบล้อเพื่อนว่าพวกคุณกำลังสร้างปมในใจให้กับคนคนนึงอยู่สิ่งที่พวกคุณทำมันจะอยู่ในใจเขาไปตลอดเราอยากให้พวกคุณคิดสักนิดว่าถ้าเป็นตัวเองถูกล้อจะรู้สึกยังไง
ปล.ฝากถึงคนที่กำลังเจอเหตุการณ์แบบเรานะคือ"เราทำอะไรคนเลวไม่ได้แต่เราเลือกที่จะเป็นคนดีให้พวกเขาละอายใจได้นะ"