เมื่อรักวิ่งมาก ก็เลยวิ่งมากๆ

แม้เราจะรักวิ่งกันมากขนาดไหนก็ตาม
เราจะไม่วิ่งกันทุกวัน
ขนาดทำงาน  เรายังมีวันหยุดเลย

และเมื่อวิ่ง  เราก็จะไม่วิ่งเหมือนกันทุกวัน
แม้จะเป็นกิริยาก้าวเท้าสืบไปข้างหน้าเหมือนกันก็ตาม

บางวันวิ่งหนัก  บางวันวิ่งเบา   บางวันวิ่งเร็ว  บางวันวิ่งช้า
บางวันวิ่งทางราบ   บางวันวิ่งทางชัน
กระทั่งวันวิ่งเร็ว  เราก็ยังวิ่งเร็วไม่เท่ากันเลย

เมื่อเราฝึกให้หลากหลาย   เมื่อเราจัดการฝึกให้ตัวเองเจอทุกสภาพการณ์
เมื่อวันใดที่เราต้องการวิ่งหนักมากๆ  เราก็จะสามารถทำได้
ถ้าวางแผนผ่อนพักมาดี

ร่างกายอยู่เฉยๆ   มันไม่เรียนรู้อะไร
ต้องจำลองเหตุการณ์ให้มันรู้จัก

แต่การวิ่งหนักทุกวันมันจะทำให้เดี้ยงในที่สุดในอีกด้านหนึ่ง
จึงต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา และจัดพักหยุดไม่วิ่งเลยเป็นบางวัน
แม้ในวันที่ "จัดหนัก"  ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเทให้หมดหน้าตัก
แต่ควรจัดให้มีหนักขนาดหนัก   หนักขนาดกลาง   และหนักขนาดเบา
สลับกัน   มันมีเฉดของมันให้จัดการ

ที่ไม่ใช่ก็คือ   วิ่งมันระยะเดิมๆทุกวัน   วิ่งให้มันเร็วเท่าเดิมทุกวัน
วิ่งในเวลาที่นานเท่ากันทุกวัน   หากวิ่งแบบนี้  วันใดที่เราจะวิ่งหนักพิเศษ
เราจะทำไม่ได้เลย   หรือไม่ก็ต้องยกระดับการซ้อมให้หนักเท่าเทียมเป้าหมายทุกวัน
ที่ร่างกายจะสึกหรอจนเกินไป   พอดีเดี้ยงไปเลย

แต่ความข้อนี้  เราก็ยังเห็นเพื่อนนักวิ่งจำนวนหนึ่ง  ยังวิ่งในท่วงท่าเช่นนี้
ทุกว้าน.....ทุกวัน........