เรื่องของผมเกิดขึ้นตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งครับ ผมเคยชอบผู้หญิงคนนึง เราเรียนปีเดียวกันคณะเดียวกันครับ ด้วยความที่เราทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำให้เรารู้จักกัน ผมได้ติดต่อกับเธอมาเรื่อยๆครับ ผมแสดงท่าทีไปเลยว่าผมจีบเธอซึ้งดูเหมือนเธอเองก็ ไม่อาการที่แสดงว่าปิดกั้นอะไรครับแต่สถานะของเรา ยังไม่ใช่แฟน....เป็นแค่ที่คุยกัน ดูใจกันไปเรื่อยๆ เท่านั้นเอง ผมคุยกับเธอนานมาครับประมาณปีกว่าๆเห็นจะได้ เราโทรศัพท์คุยกันทุกวัน วันละหลายๆชั่วโมง ไปที่มหาวิทยาลัยก็เจอกันบ้าง แต่เราเรียนคนละสาขาครับ เลยไม่ได้เจอกันบ่อย แต่สุดท้ายแล้วเธอก็มีคนที่มาคบหาดูใจครับในขณะที่ผมก็ค่อยๆ รับรู้มาเรื่อยๆ แต่เราก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ครับ เพราะเราเป็นเพียงคนที่คุยๆกันเท่านั้นเอง เราไม่สามารถที่จะไปปิดกั้นหัวใจเธอ เผื่อไม่ให้ไปลองคุยกับคนอื่นดูได้
(ถามว่าผมเคยขอเธอคบมั้ย เคยครับ แต่ตอบว่าเป็นไปแบบนี้แหละ สบายใจดีเรารู้สึกกันสองคน ถามว่าผิดหวังมั้ยก็นิดนึงครับ แต่ในความรู้สึกผมเราเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆ)
เวลาผ่านไป เค้าสองคนคบกันครับ..... แต่เธอก็ยังโทรมาหาผมทุกครั้งที่มีโอกาส ก็ค่อนข้างบ่อยครับ ส่วนใหญ่เรื่องที่คุยจะเป็นเรื่องของเค้าและเธอครับ ปรึกษาปัญหาต่างๆ มันเจ็บปวดทุกครั้งครับ ที่ต้องรับฟังเรื่องนั้น และทุกวันนี้เธอคนนั้นก็ได้หายไปจากชีวิตผมแล้วครับเราไม่ได้เจอกันเลยนานมากแล้วครับ เฟสบุ๊คเธอก็บล็อคผม แต่พอจะรู้ข่าวคราวว่าเธอก็มีคนที่ดูแลอยู่แล้ว ส่วนตัวผมเองก็ยังคงอยู่คนเดียวครับ คิดถึงวันเก่าๆ เรื่องมันอาจจะยาวหน่อยนะครับ แล้วเพื่อนๆละครับ มีประสบการณ์แบบนี้กันบ้างรึเปล่า แชร์กันนะครับ มาเศร้าแต่สู้ไปด้วยกันนะ
คนกลาง!!! เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์ความรัก แบบนี้บ้างครับ ??
(ถามว่าผมเคยขอเธอคบมั้ย เคยครับ แต่ตอบว่าเป็นไปแบบนี้แหละ สบายใจดีเรารู้สึกกันสองคน ถามว่าผิดหวังมั้ยก็นิดนึงครับ แต่ในความรู้สึกผมเราเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆ)
เวลาผ่านไป เค้าสองคนคบกันครับ..... แต่เธอก็ยังโทรมาหาผมทุกครั้งที่มีโอกาส ก็ค่อนข้างบ่อยครับ ส่วนใหญ่เรื่องที่คุยจะเป็นเรื่องของเค้าและเธอครับ ปรึกษาปัญหาต่างๆ มันเจ็บปวดทุกครั้งครับ ที่ต้องรับฟังเรื่องนั้น และทุกวันนี้เธอคนนั้นก็ได้หายไปจากชีวิตผมแล้วครับเราไม่ได้เจอกันเลยนานมากแล้วครับ เฟสบุ๊คเธอก็บล็อคผม แต่พอจะรู้ข่าวคราวว่าเธอก็มีคนที่ดูแลอยู่แล้ว ส่วนตัวผมเองก็ยังคงอยู่คนเดียวครับ คิดถึงวันเก่าๆ เรื่องมันอาจจะยาวหน่อยนะครับ แล้วเพื่อนๆละครับ มีประสบการณ์แบบนี้กันบ้างรึเปล่า แชร์กันนะครับ มาเศร้าแต่สู้ไปด้วยกันนะ