สวัสดีครับ ขอเล่าก่อนนะครับ คือผมมีเส้นทางชีวิตทีค่อนข้างต่าง เนื่องจากมาเรียนมหาลัยช้า กว่าจะเรียน อายุก็ 22 ครับ
สองปีแรกหมดไำปกับการทำงานและช่วยครอบครัว แต่งานก็เป็นงานต็อกต๋อยครับ เป็นแรงงาน
จนมาเรียนมหาลัย ก็ตั้งใจใว้ ว่าพอจบ จะก็จะอายุครบกำหนดผ่อนผันทหารทันที แล้วก็ไปสมัคร ซธ 6 เดือน แล้วออกมาเริ่มต้นชีวิตซะที
แต่ก็เกิด ผิดพลาด ต้องเรียนเกินชั้นปีที่วางใว้ และก็ไม่มีทางเลือก ต้องดร็อปเรียนไปจับทหาร และโดนครับ 2 ปีไม่มีข้อโต้แย้ง
พอออกจากทหาร ก็กลับมาเคีลยเรื่องการศึกษา ตอนนี้กำลังจะจบ อายุ 28 ปี ดูๆไปมันก็ดูไม่มีอะไรนะครับ
แต่พอมาลองคิดดู
ตอนนี้ผมคือคนอายุ จะสามสิบ ที่ยังไม่มีอะไรเลย ย่ำต็อกสัมครงานแข่งกะเด็ก ที่อาจจะเก่งกว่า สดกว่า ใหม่กว่า และเรียกร้องอะไรน้อยกว่า
จะบอกว่า อายุ จะสามสิบแล้ว ก็ไม่ช่วยอะไร เพระาเค้าก็ตีว่าเราคือเด็กจบใหม่ แต่ก็ตีว่าไม่สดเท่าเด็กจริงๆ ทั้งๆที่ตอนเรียนผมก็มีผลงานฝากใว้พอสมควร
เรื่องจากทำงานไปเรีนยไป คือตอนเรียกถือว่าเป็นตัวที่ดูดีของคณะคนนึงเลย แต่พอเว้นไปสองปี กลับมาอีกที แป้วเลยอะคัรบ
(ปล.ผมเรียนสายออกแบบมาหนะครับ วงการนี้เคลื่อนที่ไปไวมากจริงๆ)
กลายเป็น อายุจะ30 ยังไม่มีอะไรเลย ไม่มีบ้านไม่มีรถ ไม่มีมารตฐานเงินเดือน ไม่มีทรัพสิน ไม่ค่อยได้รับโอกาศใดๆ เริ่มต้นชีวิตเอาป่านนี้
ท้อจังครับ โทษตัวเองแหละครับ ที่ำทชีวิตเป็นแบบนี้ ไม่โทษอะไรทั้งนั้น
มีใครมีคำแนะนำบ้างครับ
เรียนจบ อายุตอน 28 เพราะไปติดทหาร ท้อแท้มากครับ ชี้ทางที
สองปีแรกหมดไำปกับการทำงานและช่วยครอบครัว แต่งานก็เป็นงานต็อกต๋อยครับ เป็นแรงงาน
จนมาเรียนมหาลัย ก็ตั้งใจใว้ ว่าพอจบ จะก็จะอายุครบกำหนดผ่อนผันทหารทันที แล้วก็ไปสมัคร ซธ 6 เดือน แล้วออกมาเริ่มต้นชีวิตซะที
แต่ก็เกิด ผิดพลาด ต้องเรียนเกินชั้นปีที่วางใว้ และก็ไม่มีทางเลือก ต้องดร็อปเรียนไปจับทหาร และโดนครับ 2 ปีไม่มีข้อโต้แย้ง
พอออกจากทหาร ก็กลับมาเคีลยเรื่องการศึกษา ตอนนี้กำลังจะจบ อายุ 28 ปี ดูๆไปมันก็ดูไม่มีอะไรนะครับ
แต่พอมาลองคิดดู
ตอนนี้ผมคือคนอายุ จะสามสิบ ที่ยังไม่มีอะไรเลย ย่ำต็อกสัมครงานแข่งกะเด็ก ที่อาจจะเก่งกว่า สดกว่า ใหม่กว่า และเรียกร้องอะไรน้อยกว่า
จะบอกว่า อายุ จะสามสิบแล้ว ก็ไม่ช่วยอะไร เพระาเค้าก็ตีว่าเราคือเด็กจบใหม่ แต่ก็ตีว่าไม่สดเท่าเด็กจริงๆ ทั้งๆที่ตอนเรียนผมก็มีผลงานฝากใว้พอสมควร
เรื่องจากทำงานไปเรีนยไป คือตอนเรียกถือว่าเป็นตัวที่ดูดีของคณะคนนึงเลย แต่พอเว้นไปสองปี กลับมาอีกที แป้วเลยอะคัรบ
(ปล.ผมเรียนสายออกแบบมาหนะครับ วงการนี้เคลื่อนที่ไปไวมากจริงๆ)
กลายเป็น อายุจะ30 ยังไม่มีอะไรเลย ไม่มีบ้านไม่มีรถ ไม่มีมารตฐานเงินเดือน ไม่มีทรัพสิน ไม่ค่อยได้รับโอกาศใดๆ เริ่มต้นชีวิตเอาป่านนี้
ท้อจังครับ โทษตัวเองแหละครับ ที่ำทชีวิตเป็นแบบนี้ ไม่โทษอะไรทั้งนั้น
มีใครมีคำแนะนำบ้างครับ