ผมเบื่อกับความรักที่เป็นแบบนี้จังเลยครับ เมื่อก่อนเคยคิดว่าเราเจอคนที่จะอยู่กับเราไปทั้งชีวิต
แต่ตอนนี้เค้ากลับเดินจากเราไปอย่างไม่หันหลังกลับมามองเลย
ผมเป็นเกย์ ครับคบกับแฟนมาตั่งแต่เรียนอยู่ ปี1 ตอนขึ้นเทอ2 จนกระทั่งเรียนจบระยะเวลาก็ประมาณเกือบ6 ปีแล้วครับพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายรู้ครับว่าเราเป็นแฟนกัน(แต่ตอนนี้เลิกกันแล้วครับ)
ผมเคยมั่นใจว่าเค้าจะเป็นคนที่รักผมไปตลอดจะไม่ทอดทิ้งกัน จนกระทั่งเรียนจบเค้ากลับไปทำงานที่บ้านครับ
เค้าเริ่มทำงานแล้วเค้าก็มีคนใหม่ แต่ที่น่าเจ็บใจก็คือแฟนใหม่ของเค้า ก็มีแฟนอยู่แล้ว (สรุปคือเค้าสองคนแอบเป็นชู้กัน)
จนในที่สุดผมก็จับได้ แล้วผมก็เลยถามเค้าว่าจะเอายังไง ครั้งแรกที่ผมได้คำตอบโลกมันหยุดหมุนไปเลยครับเค้าเลือกคนใหม่ทั้งๆที่คนใหม่ก็มีแฟนอยู่แล้ว
เค้าเลือกที่จะทิ้งผมแล้วก็ยอมไปเป็นชู้กับคนนั้น แต่บังเอิญว่าคนนั้นเค้าเลือกแฟนของเค้าครับ แฟนของผมเค้าเลยกลับมาขอคืนดีกับผม
แล้วลาออกจากงานเพื่อมาทำงานอยู่ กทม กับผมตอนนั้นรักเค้ามากครับยอมให้อภัยเค้า คิดว่าคนเราผิดพลาดกันได้ แต่ถ้าพร้อมจะแก้ไขให้มันถูกต้องผมก็ยินดีครับ เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขมากเลยครับ เค้าทั้งดูแล เอาใจใส่ผม อย่างดีมากจนผมรู้สึกได้ว่าเค้ารักเรามากขึ้น
แต่แล้ววันที่เค้าต้องกลับไปอยู่บ้านจริงๆก็มาถึงอีกครั้ง เพราะครอบครัวของเค้า อยากให้เค้ากลับไปอยู่บ้านครับ ใจของผมหนะไม่อยากให้เค้ากลับไปหรอกครับเพราะผมกลัวว่าเค้าจะต้องกลับไปเป็นแบบเดิมอีก แต่ผมก็ไม่ได้ห้ามเค้านะครับ เพราะผมสงสารครอบครัวเค้าที่อยากให้ลูกกลับไปอยู่ด้วยกัน
ผมก็เลยไม่ได้ขอร้องหรืออ้อนวอนอะไร เค้ากลับไปอยู่บ้านได้ สามเดือนยังไม่มีงานทำครับ เราก็ยังคุยกัน บอกรักกันเหมือนเดิมทุกวัน
ผมไม่ได้รู้สึกว่าความรักของเรามันลดน้อยลงเลย จนกระกระทั่งเค้าทำงานครับ เพียงเค้าทำงานได้เเค่เดือนเดียวเค้าก็แอบมีคนอื่นอีกครับ
แล้วผมก็จับได้ครับ เพราะการกระทำของเค้าหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปครับ แต่ดีนะครับที่เค้ายอมรับ แล้วก็เช่นเคยคับคนที่เค้าแอบคุยด้วยก็มีแฟนอยู่แล้วเหมือนกัน(เป็นชู้กันแหละครับ) แต่แฟนของผมก็เลือกเค้าครับ แล้วคน คนนั้นก็ยอมเลิกกับแฟนของเค้าเพื่อมาคบกับแฟนของผมครับ ผมเสียใจมากครับกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่าความรักที่ผมมีให้เค้ามันจะมีค่าน้อยกว่า คนที่เพิ่งเคยเจอกัน ผมเคยคิดว่าเรื่องราวในอดีตที่เค้าเคยทำมาแล้วมันจะเป็นบทเรียนไม่ให้เค้าทำซ้ำซาก แต่ผมคิดผิดครับ เสียดายเวลา เสียดายความรู้สึกที่มีให้มากเลยครับ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว
แต่ผมไม่เคยแสดงอาการเสียใจให้ใครรู้เลยนะครับ เพราะกลัวคนรอบๆข้างผมเสียใจแล้วเป็นเป็นห่วงผม ทั้งๆที่ในใจมันอยากจะร้องอยากจะพูด อยากจะระบาย ได้แต่หวังว่า ผมจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างคนที่เข้มแข็ง และผมก็เชื่อในการทำความดีและความซื่อสัตย์นะครับ ว่าวันนึงจะนำพาผมให้ได้พบเจอกับคนที่ซื่อสัตย์กับเราและรักเรา
"หากเราเชื่อมั่นในการทำความดี ทุกการเปลี่ยนแปลงของคนดี แม้เริ่มต้นด้วยความเสียใจแต่ยังไงก็จะมีสิ่งที่ดีกว่ารอเราอยู่เสมอ"
ควรทำไง ให้ตัดใจได้ซักทีครับ
แต่ตอนนี้เค้ากลับเดินจากเราไปอย่างไม่หันหลังกลับมามองเลย
ผมเป็นเกย์ ครับคบกับแฟนมาตั่งแต่เรียนอยู่ ปี1 ตอนขึ้นเทอ2 จนกระทั่งเรียนจบระยะเวลาก็ประมาณเกือบ6 ปีแล้วครับพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายรู้ครับว่าเราเป็นแฟนกัน(แต่ตอนนี้เลิกกันแล้วครับ)
ผมเคยมั่นใจว่าเค้าจะเป็นคนที่รักผมไปตลอดจะไม่ทอดทิ้งกัน จนกระทั่งเรียนจบเค้ากลับไปทำงานที่บ้านครับ
เค้าเริ่มทำงานแล้วเค้าก็มีคนใหม่ แต่ที่น่าเจ็บใจก็คือแฟนใหม่ของเค้า ก็มีแฟนอยู่แล้ว (สรุปคือเค้าสองคนแอบเป็นชู้กัน)
จนในที่สุดผมก็จับได้ แล้วผมก็เลยถามเค้าว่าจะเอายังไง ครั้งแรกที่ผมได้คำตอบโลกมันหยุดหมุนไปเลยครับเค้าเลือกคนใหม่ทั้งๆที่คนใหม่ก็มีแฟนอยู่แล้ว
เค้าเลือกที่จะทิ้งผมแล้วก็ยอมไปเป็นชู้กับคนนั้น แต่บังเอิญว่าคนนั้นเค้าเลือกแฟนของเค้าครับ แฟนของผมเค้าเลยกลับมาขอคืนดีกับผม
แล้วลาออกจากงานเพื่อมาทำงานอยู่ กทม กับผมตอนนั้นรักเค้ามากครับยอมให้อภัยเค้า คิดว่าคนเราผิดพลาดกันได้ แต่ถ้าพร้อมจะแก้ไขให้มันถูกต้องผมก็ยินดีครับ เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขมากเลยครับ เค้าทั้งดูแล เอาใจใส่ผม อย่างดีมากจนผมรู้สึกได้ว่าเค้ารักเรามากขึ้น
แต่แล้ววันที่เค้าต้องกลับไปอยู่บ้านจริงๆก็มาถึงอีกครั้ง เพราะครอบครัวของเค้า อยากให้เค้ากลับไปอยู่บ้านครับ ใจของผมหนะไม่อยากให้เค้ากลับไปหรอกครับเพราะผมกลัวว่าเค้าจะต้องกลับไปเป็นแบบเดิมอีก แต่ผมก็ไม่ได้ห้ามเค้านะครับ เพราะผมสงสารครอบครัวเค้าที่อยากให้ลูกกลับไปอยู่ด้วยกัน
ผมก็เลยไม่ได้ขอร้องหรืออ้อนวอนอะไร เค้ากลับไปอยู่บ้านได้ สามเดือนยังไม่มีงานทำครับ เราก็ยังคุยกัน บอกรักกันเหมือนเดิมทุกวัน
ผมไม่ได้รู้สึกว่าความรักของเรามันลดน้อยลงเลย จนกระกระทั่งเค้าทำงานครับ เพียงเค้าทำงานได้เเค่เดือนเดียวเค้าก็แอบมีคนอื่นอีกครับ
แล้วผมก็จับได้ครับ เพราะการกระทำของเค้าหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปครับ แต่ดีนะครับที่เค้ายอมรับ แล้วก็เช่นเคยคับคนที่เค้าแอบคุยด้วยก็มีแฟนอยู่แล้วเหมือนกัน(เป็นชู้กันแหละครับ) แต่แฟนของผมก็เลือกเค้าครับ แล้วคน คนนั้นก็ยอมเลิกกับแฟนของเค้าเพื่อมาคบกับแฟนของผมครับ ผมเสียใจมากครับกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่าความรักที่ผมมีให้เค้ามันจะมีค่าน้อยกว่า คนที่เพิ่งเคยเจอกัน ผมเคยคิดว่าเรื่องราวในอดีตที่เค้าเคยทำมาแล้วมันจะเป็นบทเรียนไม่ให้เค้าทำซ้ำซาก แต่ผมคิดผิดครับ เสียดายเวลา เสียดายความรู้สึกที่มีให้มากเลยครับ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว
แต่ผมไม่เคยแสดงอาการเสียใจให้ใครรู้เลยนะครับ เพราะกลัวคนรอบๆข้างผมเสียใจแล้วเป็นเป็นห่วงผม ทั้งๆที่ในใจมันอยากจะร้องอยากจะพูด อยากจะระบาย ได้แต่หวังว่า ผมจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างคนที่เข้มแข็ง และผมก็เชื่อในการทำความดีและความซื่อสัตย์นะครับ ว่าวันนึงจะนำพาผมให้ได้พบเจอกับคนที่ซื่อสัตย์กับเราและรักเรา
"หากเราเชื่อมั่นในการทำความดี ทุกการเปลี่ยนแปลงของคนดี แม้เริ่มต้นด้วยความเสียใจแต่ยังไงก็จะมีสิ่งที่ดีกว่ารอเราอยู่เสมอ"