เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งค่ะ เราคิดว่าเราสนิทและเราก็รักเพื่อนเรา ไปไหนไปด้วยกันเราไปรับไปส่งตลอดเพราะว่า เพื่อนเราไม่มีรถแต่เรามี สนิทกันตามประสาสาวๆ ชอบแต่งตัว ชอบแต่งหน้า ชอบถ่ายรูปกันไปเรื่อยเปื่อย แทบจะทุกเสาร์อาทิตย์เราจะไปรับแล้วพาไปกินอะไรอร่อยๆ เดินเที่ยวด้วยกัน ชอปปิ้ง หาร้านน่ารักๆถ่ายรูปเล่นกันตามประสา เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนค่ะ แต่จบแล้วทำงานแล้ว เพิ่งจะมาสนิท โดยบุคคลิคแล้วเราจะดูเป็นคนแรงๆค่ะ ชอบแต่งหน้า อย่างน้อยๆออกจากบ้านต้องมีกรีดตาค่ะ ส่วนเพื่อนเราจะลุคแบบใสๆเลยไม่ค่อยแต่งหน้า แต่พื้นฐานหน้าเดิมเพื่อนคนนี้เป็นคนหน้าตาสวยค่ะ ส่วนตัวแล้วเรารู้สึกว่าเราก็มีดีกันไปคนละแบบ เราก็สวยในแบบของเรา เพื่อนสนิทเราก็สวยในแบบของเขา
อยู่มาวันหนึ่งค่ะเราทะเลาะกับรุ่นพี่คนๆนึง ซึ่งเพื่อนสนิทของเราก็รู้จักด้วย เดิมที่รุ่นพี่คนนี้ก็สนิทกับเรามากๆค่ะ แล้วเกิดผิดใจกันขึ้นมา คราวนี้เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตในเฟสบุคเลยค่ะ เราเองก็โดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว เพราะว่าเราไม่ตอบโต้ ทำอะไรไม่ได้ค่ะ นอกจากโทรระบายความในใจ เรื่องหนักใจให้เพื่อนสนิทเราฟัง ว่าเราเครียดนะ เรารู้สึกแย่นะ ทำไมเราต้องมาโดนอยู่คนเดียวด้วย เพื่อนเราตอบแค่ “อืม...เธอคิดมากไปมั๊ง ไม่เห็นมีอะไรนิ?” แล้วก็เงียบไป ทุกสเตตัสของเราโดนรุ่นพี่คนนั้นตั้งตามในฉบับที่ถากถางกัน ยิ่งนานวันไปก็ยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ ขณะที่เพื่อนเราก็นิ่งๆเหมือนเราเองต่างหากที่เป็นคน คิดเยอะไปเอง
เวลาผ่านไปไม่กี่เดือนจนใจเราเข้มแข็งมากขึ้นที่จะไม่รุ้สึกอะไรกับการโจมตีต่อไปอีกแล้ว เราได้มารู้ความจริงว่า ที่เราร้อนใจ แล้วเล่าให้เพื่อนสนิทของเราฟัง เขาก็ได้เอาไปเล่าให้รุ่นพี่คนนั้นฟังค่ะ...??!! ทั้งนินทาและรายงานทุกสถานการณ์ที่เราเป็น แต่กับเราทำเป็นเฉยๆ นี่แหละค่ะคนที่เราเรียกเขาว่าเพื่อนสนิท
มาถึงตรงนี้เราตั้งคำถามมากมายเลย ทำไมถึงทำแบบนี้ได้นะ? เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ? เธอเอาความเจ็บปวดของเราไปเล่าให้คนที่มีเรื่องกับเราฟัง? คนนี้เพื่อนแต่คนนั้นคือคนอื่นนะ? ถ้าหากไม่พอใจกันทำไมไม่บอกกันตรงๆ? ทำไมเลือกไปพูดกับคนอื่น?
หรือ..จริงๆตั้งแต่แรกแล้ว สำหรับเพื่อนเราคนนี้ เราไม่เคยเป็นเพื่อนสนิทของเขาเลย?
หลังจากจบเรื่องรุ่นพี่คนนั้นไปเพื่อนสนิทของเราเหมือนจะพยายามเข้าหาเราค่ะ....เราคงให้ความเป็นพื่อนได้แต่ไม่เท่าเดิมค่ะ ยังเหลือพื้นที่ให้ยืนโดยที่เพื่อนๆคนอื่นไม่รู้ แต่สำหรับตัวเรา
.. ไม่มีอีกแล้วค่ะ ..
เมื่อรู้ว่าเพื่อนสนิทหักหลัง?
อยู่มาวันหนึ่งค่ะเราทะเลาะกับรุ่นพี่คนๆนึง ซึ่งเพื่อนสนิทของเราก็รู้จักด้วย เดิมที่รุ่นพี่คนนี้ก็สนิทกับเรามากๆค่ะ แล้วเกิดผิดใจกันขึ้นมา คราวนี้เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตในเฟสบุคเลยค่ะ เราเองก็โดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว เพราะว่าเราไม่ตอบโต้ ทำอะไรไม่ได้ค่ะ นอกจากโทรระบายความในใจ เรื่องหนักใจให้เพื่อนสนิทเราฟัง ว่าเราเครียดนะ เรารู้สึกแย่นะ ทำไมเราต้องมาโดนอยู่คนเดียวด้วย เพื่อนเราตอบแค่ “อืม...เธอคิดมากไปมั๊ง ไม่เห็นมีอะไรนิ?” แล้วก็เงียบไป ทุกสเตตัสของเราโดนรุ่นพี่คนนั้นตั้งตามในฉบับที่ถากถางกัน ยิ่งนานวันไปก็ยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ ขณะที่เพื่อนเราก็นิ่งๆเหมือนเราเองต่างหากที่เป็นคน คิดเยอะไปเอง
เวลาผ่านไปไม่กี่เดือนจนใจเราเข้มแข็งมากขึ้นที่จะไม่รุ้สึกอะไรกับการโจมตีต่อไปอีกแล้ว เราได้มารู้ความจริงว่า ที่เราร้อนใจ แล้วเล่าให้เพื่อนสนิทของเราฟัง เขาก็ได้เอาไปเล่าให้รุ่นพี่คนนั้นฟังค่ะ...??!! ทั้งนินทาและรายงานทุกสถานการณ์ที่เราเป็น แต่กับเราทำเป็นเฉยๆ นี่แหละค่ะคนที่เราเรียกเขาว่าเพื่อนสนิท
มาถึงตรงนี้เราตั้งคำถามมากมายเลย ทำไมถึงทำแบบนี้ได้นะ? เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ? เธอเอาความเจ็บปวดของเราไปเล่าให้คนที่มีเรื่องกับเราฟัง? คนนี้เพื่อนแต่คนนั้นคือคนอื่นนะ? ถ้าหากไม่พอใจกันทำไมไม่บอกกันตรงๆ? ทำไมเลือกไปพูดกับคนอื่น?
หรือ..จริงๆตั้งแต่แรกแล้ว สำหรับเพื่อนเราคนนี้ เราไม่เคยเป็นเพื่อนสนิทของเขาเลย?
หลังจากจบเรื่องรุ่นพี่คนนั้นไปเพื่อนสนิทของเราเหมือนจะพยายามเข้าหาเราค่ะ....เราคงให้ความเป็นพื่อนได้แต่ไม่เท่าเดิมค่ะ ยังเหลือพื้นที่ให้ยืนโดยที่เพื่อนๆคนอื่นไม่รู้ แต่สำหรับตัวเรา
.. ไม่มีอีกแล้วค่ะ ..