เมื่อพ่อผมกำลังจะเลิกเหล้าเลิกบุหรี่กับนิสัยเดิมๆที่ไม่น่าคบหาเอาซะเลย

สวัสดีครับอย่างอื่นต้องบอกก่อนนะครับผมอายุแค่17เรียนอยู่ม.6 มีพี่3คนผมเป็นลูกคนสุดท้องผมมึพี่ชายที่เป็นดาวน์ซินโดมและเรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากผมคนนี้เอง

เอาหละมาเริ่มเลยละกันครับเรื่องทั้งหมดจะมีการเชือมโยงไปถึงอดีตที่คิดว่าเลวร้ายที่สุดในชีวิตของเด็กช่วงวัยนี้ก็ว่าได้

เรื่องเริ่มจากเมื่อวันเกิดของพ่อผมผมได้ขอให้พ่อผมเลิกเหล้าเลิกสูบบุหรี่เป็นการเปลี่ยนชีวิตใหม่ของเขาแรกๆผมก็ไม่เห็นเขาเปลี่ยนอะไรมาก...
แต่พอวันนึง...ผมเจอ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ผมรู้สึกดีใจนะที่พ่อจะทำเพื่อผมแม่ก็บอกให้ช่วยเก็บเบียร์เปล่าที่พ่อผมกินแล้ววางเรียงไว้เป็นกองๆออกเพื่อให้พ่อไม่นึกถึงมัน

ถึงผมจะเป็นน้องคนเล็กสุดแต่ชีวิตผมนี่ไม่สบายเลยนะครับด้วยที่เป็นคนที่ขยันมากๆ

ในช่วงที่ปิดเทอมผมก็จะทำงานหาเงินมาใช้และเก็บไว้ตอนอยู่มหาวิทยาลัยและหวังที่จะเป็นคนดูแลพี่ชายที่เป็นดาวน์ซินโดม

และในช่วงที่พ่อกำลังจะเลิกเหล้าเลิกบุหรี่พ่อจะมีอาการหงุดหงิดเป็นธรรมดาซึ่งผมก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังจะเลิก

ซึ่งพอมาวันนึงหลังจากที่เงินเดือนออกผมกะจะเลี้ยงข้าวครอบครัวเป็นการขอบคุณและเป็นกำลังใจให้พ่อในการเลิกเหล้าเลิกบุหรี่

ทุกอย่างเป็นไปตามปกติแต่พ่อผมเป็นคนที่ชอบข่มขู่รังแกพี่ผมที่เป็นดาวน์ซินโดมและพี่ผมก็มีนิสัยที่ชอบเอาสมุดหนังสือไปเขียนเล่นทุกที่

พ่อผมเลยไม่ชอบแม่ผมจึงตัดสินใจเปลี่ยนที่ให้ห่างจากพ่อแล้วพ่อผมก็พูดขึ้นมาว่า

"ไม่น่ามาเลยหวะ"

ตอนนั้นผมผมวางช้อนแล้วใจจริงจะวางเงินแล้วเดินออกไปเลยแต่กลัวแม่จะเสียใจและคนในร้านก็เยอะมาก

ผมได้แต่ทนเก็บอาการไว้และพยายามจะเตือนในสิ่งที่พ่อทำด้วยน้ำตาที่คลอพร้อมที่จะไหลออกมา

แต่พ่อผมก็ยังทำตัวเหมือนเดิม

ตอนที่แม่กำลังจะตักของกินที่วางอยู่พ่อก็โยนผลไม้ใส่ในจานใบนั้นที่แม่กำลังตักอยู่แม่ผมวางช้อนและไม่พูดอะไร

แม่ผมเก็บอาการเก่งมากไม่แสดงอาการโกธรหรือเสียใจออกมาเลย

และแม่ผมก็พยายามจะเบี่ยงประเด็นไปถามพี่สาวว่า
"ทำไมวันนี้ลูกกินน้อยจัง"
พี่สาวผมก็ยิ้มๆกลบเกลื่อนอารมณ์

ในช่วงนั้นน้ำตาผมก็เริ่มไหลออกมาบ้างแต่พ่อก็ยังทำตัวเหมือนเดิมผมไม่เชื่อว่าพ่อไม่เห็นผมเพราะผมนั่งใกล้พ่อมาก

พอมาได้สักพักผมก็เรียกเก็บตังค์เลยผมไม่เสียใจที่เขามาทะเลาะกันแต่ผมเสียใจที่เขาพูดไม่ให้เกียรติคนที่ชวนเขามาเลี้ยง

กลับบ้านไปผมไปร้องไห้อยู่ในห้องและแม่ก็เข้ามาปลอบผมพร้อมเสียงที่สั่นเหมือนจะร้องไห้

บางทีผมก็แอบคิดนะว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่