ขอคำปรึกษาคะ
หนูมีแฟนเป็นคนฝรั่งเศสอยู่เมืองนีซ ตอนนี้ทะเลาะ เค้าบอกเลิก บอกอยากอยู่คนเดียวตั้งแต่เมื่อวันที่ 4 พค. แล้ว ตอนทะเลาะกันหนูเป็นคนหาเรื่องแล้วบอกลาก่อนตลอดไปแล้วหนูก็ลบเฟรนเค้าออกเลย หลังจากนั้นเค้าก้ไม่รับเฟรนหนูเลย ถามไรไปก้อ่าน แต่ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตอนนี้หนักใจมากเลยคะ อยากมีโอกาสคุยอธิบายขอโทษไม่รู้จะทำยังไงดี ขอคำปรึกษาจากพี่ๆด้วยคะ ท้อเหลือเกิน หนูเป็นฝ่ายผิดเอง หนูเป็นคนลบเค้าออกจากเพื่อนเองคะ หนูแย่หลายๆอย่างต่อว่าเค้าทุกอย่างๆ ทั้งๆที่เค้าเองทำงานยุ่งมากต้องดูแลธุรกิตหลายอย่างไม่มีเวลาเลยแต่ก็แอบโดดงานบินมาหาเดือนเว้นเดือนตลอดระยะเวลาที่คบกันมา 6 เดือน เค้าทำเพื่อหนูทุกอย่าง แต่เพราะอารมณ์หนูล้วนๆเลยคะที่เค้าให้เค้าเป็นแบบนี้ ที่หาเรื่องทะเลาะหาว่าเค้ามีคนอื่นเลยไม่มีเวลาให้เรา เลยส่งข้อความไปต่อว่าเค้ารุนแรงและบอกวา ลาก่อนตลอดไป " Goodbye forever" เค้าบอกว่าอึ้งมาก ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำนี้มันรุนแรงมากจนเค้ารับไม่ไหว เค้าขอเวลาอยู่คนเดียว แต่หนูก็ยังคือรักแท้ของเค้า เค้าจะรักหนูอย่างนี้ แต่ตอนนี้เค้าไม่ไหวแล้ว เค้าขออยู่คนเดียวเพราะหนูทำให้เค้าป่วยทั้งสมอง ทั้งร่างกาย (แย่มากจริงๆ) เค้าเลยบอกยุติความสัมพันธ์คะ บอกว่าขออยู่คนเดียว ( I must be alone )
หลังจากนั้นหนูก็ส่งข้อความหาเค้าทุกวัน วันละเยอะพอสมควร ขอโทษอ้อนวอนทุกอย่าง ขอร้องให้เค้าให้อภัย แต่เค้าก็ยังยืนยันว่า ความสัมพันธ์ของเราตอนนี้จบแล้ว แต่รักของเรายังอยู่ รักไม่ใช่ปัญหา เรื่องของอนาคตเค้าไม่รู้ เค้าขอให้หนูอยู่กับปัจจุบัน และปรับปรุงตัวเอง ช่วงนี้ขอให้เค้าได้อยู่คนเดียว ขอให้หนูให้ช่องว่างกับเค้าด้วย
หลังจากนั้นหนูว่ารู้ว่า เค้าแอบคุยกับแม่ของหนูบอกว่า ฝากดูแลหนูด้วยหนูกำลังจิตใจแย่ เค้าเป็นห่วงหนูมาก แล้วเค้าก็ส่งรูปที่หนูตอนเป็นเด็กที่หนูเคยให้เค้าเอาไว้มาให้แม่หนูแล้วบอกว่า "นี่คือรักแท้ของเค้า" แต่เพราะระยะห่างและความสัมพันธ์ที่หนูนิสัยเสียทำให้ตอนนี้เค้าต้องการอยู่คนเดียว เค้าขอเวลาอยู่คนเดียว หนูส่งข้อความไปหาเค้า เค้าก็อ่านแล้วตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
แบบนี้หนูยังพอมีหวังใช่มั้ยคะ ถ้าหนูให้เวลากับเค้ามากหน่อยไม่ติดต่อไป รอเค้าติดต่อมาเอง
อยากมีกำลังใจคะ รู้สึกกระวนกระวายไม่สบายใจอยากพูดอยากคุยอยากอธิบาย แต่ก็เคารพในการตัดสินใจของเค้า ให้เวลาเค้าอยู่คนเดียวก่อน
แบบนี้หนูยังพอจะมีหวังลมๆแล้งๆบ้างมั้ยคะ
ปล. หนูอายุ 24 คะ แฟนอายุ 36 ห่างกัน 12 ปี เค้าเป็นผู้ใหญ่มาก
ใครเคยมีประสบการณ์หรือคำชี้แนะก็กรุณาชี้ทางสว่างให้หนูด้วยเถอะคะ
ขอบคุณที่อ่านคะ
? ง้อแฟนต่างชาติยังไงดี
หนูมีแฟนเป็นคนฝรั่งเศสอยู่เมืองนีซ ตอนนี้ทะเลาะ เค้าบอกเลิก บอกอยากอยู่คนเดียวตั้งแต่เมื่อวันที่ 4 พค. แล้ว ตอนทะเลาะกันหนูเป็นคนหาเรื่องแล้วบอกลาก่อนตลอดไปแล้วหนูก็ลบเฟรนเค้าออกเลย หลังจากนั้นเค้าก้ไม่รับเฟรนหนูเลย ถามไรไปก้อ่าน แต่ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตอนนี้หนักใจมากเลยคะ อยากมีโอกาสคุยอธิบายขอโทษไม่รู้จะทำยังไงดี ขอคำปรึกษาจากพี่ๆด้วยคะ ท้อเหลือเกิน หนูเป็นฝ่ายผิดเอง หนูเป็นคนลบเค้าออกจากเพื่อนเองคะ หนูแย่หลายๆอย่างต่อว่าเค้าทุกอย่างๆ ทั้งๆที่เค้าเองทำงานยุ่งมากต้องดูแลธุรกิตหลายอย่างไม่มีเวลาเลยแต่ก็แอบโดดงานบินมาหาเดือนเว้นเดือนตลอดระยะเวลาที่คบกันมา 6 เดือน เค้าทำเพื่อหนูทุกอย่าง แต่เพราะอารมณ์หนูล้วนๆเลยคะที่เค้าให้เค้าเป็นแบบนี้ ที่หาเรื่องทะเลาะหาว่าเค้ามีคนอื่นเลยไม่มีเวลาให้เรา เลยส่งข้อความไปต่อว่าเค้ารุนแรงและบอกวา ลาก่อนตลอดไป " Goodbye forever" เค้าบอกว่าอึ้งมาก ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำนี้มันรุนแรงมากจนเค้ารับไม่ไหว เค้าขอเวลาอยู่คนเดียว แต่หนูก็ยังคือรักแท้ของเค้า เค้าจะรักหนูอย่างนี้ แต่ตอนนี้เค้าไม่ไหวแล้ว เค้าขออยู่คนเดียวเพราะหนูทำให้เค้าป่วยทั้งสมอง ทั้งร่างกาย (แย่มากจริงๆ) เค้าเลยบอกยุติความสัมพันธ์คะ บอกว่าขออยู่คนเดียว ( I must be alone )
หลังจากนั้นหนูก็ส่งข้อความหาเค้าทุกวัน วันละเยอะพอสมควร ขอโทษอ้อนวอนทุกอย่าง ขอร้องให้เค้าให้อภัย แต่เค้าก็ยังยืนยันว่า ความสัมพันธ์ของเราตอนนี้จบแล้ว แต่รักของเรายังอยู่ รักไม่ใช่ปัญหา เรื่องของอนาคตเค้าไม่รู้ เค้าขอให้หนูอยู่กับปัจจุบัน และปรับปรุงตัวเอง ช่วงนี้ขอให้เค้าได้อยู่คนเดียว ขอให้หนูให้ช่องว่างกับเค้าด้วย
หลังจากนั้นหนูว่ารู้ว่า เค้าแอบคุยกับแม่ของหนูบอกว่า ฝากดูแลหนูด้วยหนูกำลังจิตใจแย่ เค้าเป็นห่วงหนูมาก แล้วเค้าก็ส่งรูปที่หนูตอนเป็นเด็กที่หนูเคยให้เค้าเอาไว้มาให้แม่หนูแล้วบอกว่า "นี่คือรักแท้ของเค้า" แต่เพราะระยะห่างและความสัมพันธ์ที่หนูนิสัยเสียทำให้ตอนนี้เค้าต้องการอยู่คนเดียว เค้าขอเวลาอยู่คนเดียว หนูส่งข้อความไปหาเค้า เค้าก็อ่านแล้วตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
แบบนี้หนูยังพอมีหวังใช่มั้ยคะ ถ้าหนูให้เวลากับเค้ามากหน่อยไม่ติดต่อไป รอเค้าติดต่อมาเอง
อยากมีกำลังใจคะ รู้สึกกระวนกระวายไม่สบายใจอยากพูดอยากคุยอยากอธิบาย แต่ก็เคารพในการตัดสินใจของเค้า ให้เวลาเค้าอยู่คนเดียวก่อน
แบบนี้หนูยังพอจะมีหวังลมๆแล้งๆบ้างมั้ยคะ
ปล. หนูอายุ 24 คะ แฟนอายุ 36 ห่างกัน 12 ปี เค้าเป็นผู้ใหญ่มาก
ใครเคยมีประสบการณ์หรือคำชี้แนะก็กรุณาชี้ทางสว่างให้หนูด้วยเถอะคะ
ขอบคุณที่อ่านคะ