สวัสดีค่ะ เริ่มเรื่องเลยเน๊อะ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา
เรากับแฟนคบกันได้มาราวๆ 6-7 เดือนแล้ว (ทำงานแล้วทั้งคู่) แฟนเป็นผู้ใหญ่แล้ว อายุมากกว่าเรา 16 ปี ส่วนเรา 30 ต้นๆ
แฟนมีครอบครัว มีลูก 2 คน โตๆ กันหมดละ ส่วนแม่ของลูกก็ยังไม่ได้หย่าขาดจากกัน แต่แยกกันอยู่นานนับสิบปีแล้ว ก็ยังมีเรื่องลูกที่ต้องรับผิดชอบร่วมกัน
เรื่องของเราก็คือ ช่วงเวลาที่ตกลงคบกันเป็นแฟนในระยะเวลาที่บอกคือ 6-7 เดือน ที่ผ่านมาแฟนดูแลเราดีมากๆ ในทุกๆเรื่อง ดูแลเรื่องอาหารการกินของเรา
ของใช้ของเรา ธุระต่างๆ ไหว้วานกันได้ทุกเรื่อง ทำแทนเราได้หมด ข้าวของที่ใช้ไม่ว่าอะไรจะหมด ชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ แฟนเราจะเป็นคนจัดการดูแลจัดหามาให้
รวมทั้งอาหารการกิน ของแห้งของสด ทุกอย่างเลย ส่วนเราก็ทำงานเงินเดือนออกก็มีหน้าที่แบ่งเงินส่วนนึงไปฝากในชื่อของเรา และเหลือใช้ติดตัวนิดหน่อย
สรุปคือ เงินเดือนเรา เราใช้ของเราคนเดียว แล้วยังมีเหลือเก็บเดือนนึง ประมาณหมื่นต้นๆ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาไม่เคยได้ขาดการเก็บ ซึ่งเทียบกับตอนอยู่คนเดียว เราไม่มีเงินเก็บเลย เพราะต้องให้พ่อแม่ และฟุ่มเฟือยไปกับเสื้อผ้า รองเท้า แต่พอมีแฟนคนนี้ เขาเข้ามาดูแลเรื่องต่างๆในชีวิตให้ เลยทำให้การเงินเราคล่องตัวมากขึ้นอย่างมาก
สิ่งที่เราอยากถามก็คือ แปลกไหม ที่เรากับแฟนใช้ชีวิตแบบนี้ แฟนดูแลเรื่องต่างๆ อย่างที่บอก แต่ไม่เคยให้เงินเราใช้เลย และเราก็ไม่เคยขอเลย เพราะคิดว่าเราไม่ได้เดือดร้อน และมีเงินเหลือเก็บเลยไม่จำเป็นต้องไปขอแฟนเพิ่ม นอกจากนั้นถ้าเป็นเรื่องเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าอะไรต่างๆ ก็ตาม แฟนจะไม่ซื้อให้ บอกแต่ว่าถ้าอยากได้ให้เก็บเงินซื้อเอง เขาจะไม่ซื้อให้เพราะมันของส่วนตัวเรา
บางทีเราเห็นคู่รักคนอื่นๆ ยังซื้อให้กัน เราก็อยากมีอารมณ์แบบนั้นบ้าง และ 6-7 เดือนที่ผ่านมานี้ ค่ะเราก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ทำงานคนละที่ เจอกันอาทิตย์ละ 2 ครั้งรวมวันหยุด บางทีเราก็นึกนะว่า เราก็อยากได้แหวนสักวง หรืออะไรก็ได้ที่มีค่า ไม่ต้องมากมายชิ้นใหญ่ชิ้นโตอะไร แต่เราก็ไม่เคยได้เลย และไม่มีวี่แววว่าจะได้ด้วย และถ้าเอ่ยปากขอ รับรองว่าต้องงอนกัน และเราจะต้องโดนมองว่า เราเข้ามาเพื่อเงิน หวังกอบโกยอะไรจากแฟนแน่ๆ แต่เราไม่ได้คิดแบบนั้นนะ เราแค่อยากได้อะไรที่มีค่าบ้าง อยากดีใจบ้าง อยากมีอารมณ์แบบนั้น แต่เรารู้ว่ามันไม่มีทางสมหวังแน่ๆ เรารู้สึกน้อยใจนะ ถ้าได้นึกถึงเรื่องนี้
แฟนเราเคยบอกว่า ที่เขาดูแลเราในเรื่องต่างๆมันก็ไม่ต่างอะไรกับการให้เงินเราใช้หรอก เขาไม่อยากจ่ายเราเป็นเดือนๆ เพราะตัวเขามองว่ามันเหมือนไม่ใช่ครอบครัว มันเหมือนเขาเลี้ยงดูเราแบบอื่นมากกว่า แล้วอีกอย่างเราก็ทำงานสามารถเลี้ยงตัวเองได้ด้วย ไว้เดือนร้อนหรือจำเป็นจริงๆ แล้วค่อยมาคุยกันดีกว่า และแฟนบอกว่า เขาก็จะดูแลเราให้ดีที่สุด
ค่ะ ที่ผ่านมาดูแลดีมากๆ เราไม่เคยมีเงินเหลือเก็บ ก็มี แต่ลึกๆแล้ว ตอนนี้เราอยากได้แหวนสักวง อยากได้หนิ อยากมีใส่บ้าง ถ้าเอ่ยปากขอต้องโดนว่าอีกแน่ๆ ว่าที่ผ่านมาเขาให้น้อยไปเหรอ แล้วรับรองเขาต้องมองเราเปลี่ยนไป ต้องมองว่าเราเข้ามาในชีวิตเขาเพื่อกอบโกยแน่ๆ
มีใครที่มีแฟนคล้ายๆ เราบ้างไหมคะ หรือใครมีวิธีคิดที่ให้เราไม่รู้สึกน้อยใจเรื่องนี้บ้าง ทุกวันนี้เราชอบน้อยใจทุกครั้งที่นึกถึง
แฟนใครเป็นเหมือนแฟนเรามั่ง?
เรากับแฟนคบกันได้มาราวๆ 6-7 เดือนแล้ว (ทำงานแล้วทั้งคู่) แฟนเป็นผู้ใหญ่แล้ว อายุมากกว่าเรา 16 ปี ส่วนเรา 30 ต้นๆ
แฟนมีครอบครัว มีลูก 2 คน โตๆ กันหมดละ ส่วนแม่ของลูกก็ยังไม่ได้หย่าขาดจากกัน แต่แยกกันอยู่นานนับสิบปีแล้ว ก็ยังมีเรื่องลูกที่ต้องรับผิดชอบร่วมกัน
เรื่องของเราก็คือ ช่วงเวลาที่ตกลงคบกันเป็นแฟนในระยะเวลาที่บอกคือ 6-7 เดือน ที่ผ่านมาแฟนดูแลเราดีมากๆ ในทุกๆเรื่อง ดูแลเรื่องอาหารการกินของเรา
ของใช้ของเรา ธุระต่างๆ ไหว้วานกันได้ทุกเรื่อง ทำแทนเราได้หมด ข้าวของที่ใช้ไม่ว่าอะไรจะหมด ชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ แฟนเราจะเป็นคนจัดการดูแลจัดหามาให้
รวมทั้งอาหารการกิน ของแห้งของสด ทุกอย่างเลย ส่วนเราก็ทำงานเงินเดือนออกก็มีหน้าที่แบ่งเงินส่วนนึงไปฝากในชื่อของเรา และเหลือใช้ติดตัวนิดหน่อย
สรุปคือ เงินเดือนเรา เราใช้ของเราคนเดียว แล้วยังมีเหลือเก็บเดือนนึง ประมาณหมื่นต้นๆ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาไม่เคยได้ขาดการเก็บ ซึ่งเทียบกับตอนอยู่คนเดียว เราไม่มีเงินเก็บเลย เพราะต้องให้พ่อแม่ และฟุ่มเฟือยไปกับเสื้อผ้า รองเท้า แต่พอมีแฟนคนนี้ เขาเข้ามาดูแลเรื่องต่างๆในชีวิตให้ เลยทำให้การเงินเราคล่องตัวมากขึ้นอย่างมาก
สิ่งที่เราอยากถามก็คือ แปลกไหม ที่เรากับแฟนใช้ชีวิตแบบนี้ แฟนดูแลเรื่องต่างๆ อย่างที่บอก แต่ไม่เคยให้เงินเราใช้เลย และเราก็ไม่เคยขอเลย เพราะคิดว่าเราไม่ได้เดือดร้อน และมีเงินเหลือเก็บเลยไม่จำเป็นต้องไปขอแฟนเพิ่ม นอกจากนั้นถ้าเป็นเรื่องเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าอะไรต่างๆ ก็ตาม แฟนจะไม่ซื้อให้ บอกแต่ว่าถ้าอยากได้ให้เก็บเงินซื้อเอง เขาจะไม่ซื้อให้เพราะมันของส่วนตัวเรา
บางทีเราเห็นคู่รักคนอื่นๆ ยังซื้อให้กัน เราก็อยากมีอารมณ์แบบนั้นบ้าง และ 6-7 เดือนที่ผ่านมานี้ ค่ะเราก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ทำงานคนละที่ เจอกันอาทิตย์ละ 2 ครั้งรวมวันหยุด บางทีเราก็นึกนะว่า เราก็อยากได้แหวนสักวง หรืออะไรก็ได้ที่มีค่า ไม่ต้องมากมายชิ้นใหญ่ชิ้นโตอะไร แต่เราก็ไม่เคยได้เลย และไม่มีวี่แววว่าจะได้ด้วย และถ้าเอ่ยปากขอ รับรองว่าต้องงอนกัน และเราจะต้องโดนมองว่า เราเข้ามาเพื่อเงิน หวังกอบโกยอะไรจากแฟนแน่ๆ แต่เราไม่ได้คิดแบบนั้นนะ เราแค่อยากได้อะไรที่มีค่าบ้าง อยากดีใจบ้าง อยากมีอารมณ์แบบนั้น แต่เรารู้ว่ามันไม่มีทางสมหวังแน่ๆ เรารู้สึกน้อยใจนะ ถ้าได้นึกถึงเรื่องนี้
แฟนเราเคยบอกว่า ที่เขาดูแลเราในเรื่องต่างๆมันก็ไม่ต่างอะไรกับการให้เงินเราใช้หรอก เขาไม่อยากจ่ายเราเป็นเดือนๆ เพราะตัวเขามองว่ามันเหมือนไม่ใช่ครอบครัว มันเหมือนเขาเลี้ยงดูเราแบบอื่นมากกว่า แล้วอีกอย่างเราก็ทำงานสามารถเลี้ยงตัวเองได้ด้วย ไว้เดือนร้อนหรือจำเป็นจริงๆ แล้วค่อยมาคุยกันดีกว่า และแฟนบอกว่า เขาก็จะดูแลเราให้ดีที่สุด
ค่ะ ที่ผ่านมาดูแลดีมากๆ เราไม่เคยมีเงินเหลือเก็บ ก็มี แต่ลึกๆแล้ว ตอนนี้เราอยากได้แหวนสักวง อยากได้หนิ อยากมีใส่บ้าง ถ้าเอ่ยปากขอต้องโดนว่าอีกแน่ๆ ว่าที่ผ่านมาเขาให้น้อยไปเหรอ แล้วรับรองเขาต้องมองเราเปลี่ยนไป ต้องมองว่าเราเข้ามาในชีวิตเขาเพื่อกอบโกยแน่ๆ
มีใครที่มีแฟนคล้ายๆ เราบ้างไหมคะ หรือใครมีวิธีคิดที่ให้เราไม่รู้สึกน้อยใจเรื่องนี้บ้าง ทุกวันนี้เราชอบน้อยใจทุกครั้งที่นึกถึง