เริ่มเลยนะครับ
ผมอายุ 18 แฟนผมอายุ 18 เท่ากัน ผมกับแฟนคบกันมาได้ประมาณ 4 ปีแล้ว (ก็ไม่รู้จะนับยังไงไหนดี เพราะ คบกันตอน ขึ้น ม.3 และก็คบๆเลิกๆ คบๆเลิกๆ จนมาถึง กำลังจะเข้ามหาลัย (ก็กะๆไป 4 ปีละกัน เพราะตอนเลิกก็เลิกไม่นานประมาณ 2-3 วันก็คืนดีแล้ว แต่มีอยู่ช่วงนึงเลิกกันไปครึ่งปีแล้วกลับมาคบกันใหม่)
และช่วงหลังๆมานี้ ผมก็ไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนผม เจอกันก็เดือนนึงครึ่งนึง คุยโทรศัพท์ก็แทบไม่ได้คุย วันๆนึงผมก็ไม่ได้ทำอะไร เล่นแต่เกม จนไม่สนใจเขาผมมันโง่เองแหละครับ ปล่อยให้ช่องว่างนี้กว้างเกินไป จนทำให้แฟนผมเกิดความลังเล..
เหตุเกิดขึ้นจากเมื่อวาน แฟนผมมาบอกเลิกกับผม ซึ้งผมแปลกใจมาก ทำไมอยู่ๆ ถึงมาบอกเลิก ผมเลยซักถามไปเรื่อยๆ จนเขาก็สารภาพมาว่า มีคนใหม่แล้ว เอ้ะ ผมก็งง ไปมีตอนไหน และเขาก็บอกมาว่า คุยกับคนใหม่มาได้ 1 เดือนกว่าแล้ว ผมเลยถาม และทำไมทำกับเราแบบนี้ล้ะ ?
เขาก็ให้เหตุผลว่า ถูกย่าบังคับ และเมื่อเดือนก่อน ประมาณ 15 เมษา 2558 แฟนผมเขาได้กลับไปบ้านที่ปราจีนและได้พบกับผู้ชายที่ย่าเขาเตรียมไว้ให้ แฟนผมก็บอกว่าไม่รู้มาก่อนเหมือนกัน อยู่ๆ ย่าก็จัดหาให้เลย และไม่มีใครสามารถขัดใจคุณย่าได้(ใหญ่ที่สุดในครอบครัวแฟนผม (แฟนผมบอกมาแบบนั้น))
ผู้ชายคนนั้นอายุ 30+ แฟนผมเขาบอกมาว่าแบบนั้น และการแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น คุณย่าเขาก็ได้ประโยชน์เรื่องของที่ดินมากมาย (แฟนผมบอกมาแบบนั้น) และคงได้เงินอีกจำนวนไม่น้อย ผู้ชายคนนั้นมีงานทำเป็นการการเป็นงาน และผมก็ถามว่าได้ไปไหนด้วยกันมารึป่าว
แฟนผมก็บอกว่า เมื่อวาน วันที่ 14 ผู้ชายคนนั้นก็ได้มาบ้านแฟนผม และพาไปเดินห้าง กิน ข้าวต่างๆ นาๆ และประมาณ บ่าย 3 เขาก็ไลน์มาบอกเลิกผม (สงสัยคงเที่ยวเสร็จและก็กลับบ้านมาบอกเลิกผมสินะ) และเราก็คุยกัน เขาก็ขอโทษผม แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย ผมรู้สึกเจ็บมาก เจ็บจนร้องไม่ออก มันรู้สึกจุกตรงอก อยู่ๆขาก็อ่อนแรงลง (ความรู้สึกเหมือนยืนอยู่ที่สูงๆแล้วมองลงไปข้างล้างอะครับ)
พอมารู้ตัวว่ากินหญ้าไปเดือนกว่าๆ ผมนี้อิ่มเลย อิ่มจนกินอะไรไม่ลง ไม่อยากกินอะไรเลย ข้าวเย็นผมก็กินไป 2-3 คำ คือกินไม่ลงจริงๆ แต่พอดึกๆ เขาก็โทรไลน์มา เขาก็ยังคุยดีกับผมเหมือนปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุยเหมือนยังเป็นแฟนกัน ทั้งๆที่ผมนั้นโดนเขาทิ้งไปแล้ว
ถ้าจากที่ผมคิดละก็ เขาก็เลือกผู้ชายคนนั้นแหละครับ และผมก็คิดว่า เขาสามารถปฏิเสธ ย่าเขาได้ เพราะผมไม่คิดหรอกว่า ทุกวันนี้ยังมีการคลุมถุงชนอยู่ เขายังมาบอก ยังรักผมเสมอ และจะไม่มีวันลืม ผมก็คงเชื่อตายแหละครับ ตลอดมาผมคิดว่าเงินไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้
แต่สุดท้ายก็ก็ต้องยอมรับครับ ว่าเงินสามารถซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ แม้แต่คนที่ผมรักก็ตาม.. ในเรื่องนี้ผมก็มีส่วนผิดเยอะมากๆด้วยแหละครับ ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวจนเขาปันใจให้คนอื่น สำหรับใครที่ยังมีคนรักที่ดีๆ ผมขอร้องให้รักษาเขาให้ดีๆด้วยนะครับ ผมไม่อยากให้ใครเจ็บเหมือนผมอีกแล้ว มันทรมานมาก เมื่อต้องเห็นคนที่เรารักมาก ไปรักกับคนอื่น ไปกอดกับคนอื่น มันเจ็บสุดๆเลยละครับ
ตอนนี้เธอก็คงรักเขาแล้วละครับจากที่ผมคิดนะ ผู้ชายคนนั้นมีพร้อมทุกอย่างที่จะให้เธอ ต่างจากผมที่ไม่มีอะไรให้ ก็ต้องทำใจแหละครับ ผมทำตัวเอง
ผมผิดเองแหละครับ ผมรักเขามากแต่ถึงแบบนั้น ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
จากต่อนี้ผมควรทำยังไงดี ควรจะลืมเขา หรือควรอะไรยังไงดี ผมคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูกแล้ว T_T
ปล. ขอโทษด้วยนะครับถ้าเขียนคำผิด หรือไม่เข้าใจก็ขอโทษ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
แฟนผม ถูกบังคับให้ต้องแต่งงานกับผู้ชายอีกคน ที่ย่าเขาจัดหาให้ ผมควรจะทำยังไงต่อไปดี ? T_T
ผมอายุ 18 แฟนผมอายุ 18 เท่ากัน ผมกับแฟนคบกันมาได้ประมาณ 4 ปีแล้ว (ก็ไม่รู้จะนับยังไงไหนดี เพราะ คบกันตอน ขึ้น ม.3 และก็คบๆเลิกๆ คบๆเลิกๆ จนมาถึง กำลังจะเข้ามหาลัย (ก็กะๆไป 4 ปีละกัน เพราะตอนเลิกก็เลิกไม่นานประมาณ 2-3 วันก็คืนดีแล้ว แต่มีอยู่ช่วงนึงเลิกกันไปครึ่งปีแล้วกลับมาคบกันใหม่)
และช่วงหลังๆมานี้ ผมก็ไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนผม เจอกันก็เดือนนึงครึ่งนึง คุยโทรศัพท์ก็แทบไม่ได้คุย วันๆนึงผมก็ไม่ได้ทำอะไร เล่นแต่เกม จนไม่สนใจเขาผมมันโง่เองแหละครับ ปล่อยให้ช่องว่างนี้กว้างเกินไป จนทำให้แฟนผมเกิดความลังเล..
เหตุเกิดขึ้นจากเมื่อวาน แฟนผมมาบอกเลิกกับผม ซึ้งผมแปลกใจมาก ทำไมอยู่ๆ ถึงมาบอกเลิก ผมเลยซักถามไปเรื่อยๆ จนเขาก็สารภาพมาว่า มีคนใหม่แล้ว เอ้ะ ผมก็งง ไปมีตอนไหน และเขาก็บอกมาว่า คุยกับคนใหม่มาได้ 1 เดือนกว่าแล้ว ผมเลยถาม และทำไมทำกับเราแบบนี้ล้ะ ?
เขาก็ให้เหตุผลว่า ถูกย่าบังคับ และเมื่อเดือนก่อน ประมาณ 15 เมษา 2558 แฟนผมเขาได้กลับไปบ้านที่ปราจีนและได้พบกับผู้ชายที่ย่าเขาเตรียมไว้ให้ แฟนผมก็บอกว่าไม่รู้มาก่อนเหมือนกัน อยู่ๆ ย่าก็จัดหาให้เลย และไม่มีใครสามารถขัดใจคุณย่าได้(ใหญ่ที่สุดในครอบครัวแฟนผม (แฟนผมบอกมาแบบนั้น))
ผู้ชายคนนั้นอายุ 30+ แฟนผมเขาบอกมาว่าแบบนั้น และการแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น คุณย่าเขาก็ได้ประโยชน์เรื่องของที่ดินมากมาย (แฟนผมบอกมาแบบนั้น) และคงได้เงินอีกจำนวนไม่น้อย ผู้ชายคนนั้นมีงานทำเป็นการการเป็นงาน และผมก็ถามว่าได้ไปไหนด้วยกันมารึป่าว
แฟนผมก็บอกว่า เมื่อวาน วันที่ 14 ผู้ชายคนนั้นก็ได้มาบ้านแฟนผม และพาไปเดินห้าง กิน ข้าวต่างๆ นาๆ และประมาณ บ่าย 3 เขาก็ไลน์มาบอกเลิกผม (สงสัยคงเที่ยวเสร็จและก็กลับบ้านมาบอกเลิกผมสินะ) และเราก็คุยกัน เขาก็ขอโทษผม แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย ผมรู้สึกเจ็บมาก เจ็บจนร้องไม่ออก มันรู้สึกจุกตรงอก อยู่ๆขาก็อ่อนแรงลง (ความรู้สึกเหมือนยืนอยู่ที่สูงๆแล้วมองลงไปข้างล้างอะครับ)
พอมารู้ตัวว่ากินหญ้าไปเดือนกว่าๆ ผมนี้อิ่มเลย อิ่มจนกินอะไรไม่ลง ไม่อยากกินอะไรเลย ข้าวเย็นผมก็กินไป 2-3 คำ คือกินไม่ลงจริงๆ แต่พอดึกๆ เขาก็โทรไลน์มา เขาก็ยังคุยดีกับผมเหมือนปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุยเหมือนยังเป็นแฟนกัน ทั้งๆที่ผมนั้นโดนเขาทิ้งไปแล้ว
ถ้าจากที่ผมคิดละก็ เขาก็เลือกผู้ชายคนนั้นแหละครับ และผมก็คิดว่า เขาสามารถปฏิเสธ ย่าเขาได้ เพราะผมไม่คิดหรอกว่า ทุกวันนี้ยังมีการคลุมถุงชนอยู่ เขายังมาบอก ยังรักผมเสมอ และจะไม่มีวันลืม ผมก็คงเชื่อตายแหละครับ ตลอดมาผมคิดว่าเงินไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้
แต่สุดท้ายก็ก็ต้องยอมรับครับ ว่าเงินสามารถซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ แม้แต่คนที่ผมรักก็ตาม.. ในเรื่องนี้ผมก็มีส่วนผิดเยอะมากๆด้วยแหละครับ ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวจนเขาปันใจให้คนอื่น สำหรับใครที่ยังมีคนรักที่ดีๆ ผมขอร้องให้รักษาเขาให้ดีๆด้วยนะครับ ผมไม่อยากให้ใครเจ็บเหมือนผมอีกแล้ว มันทรมานมาก เมื่อต้องเห็นคนที่เรารักมาก ไปรักกับคนอื่น ไปกอดกับคนอื่น มันเจ็บสุดๆเลยละครับ
ตอนนี้เธอก็คงรักเขาแล้วละครับจากที่ผมคิดนะ ผู้ชายคนนั้นมีพร้อมทุกอย่างที่จะให้เธอ ต่างจากผมที่ไม่มีอะไรให้ ก็ต้องทำใจแหละครับ ผมทำตัวเอง
ผมผิดเองแหละครับ ผมรักเขามากแต่ถึงแบบนั้น ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
จากต่อนี้ผมควรทำยังไงดี ควรจะลืมเขา หรือควรอะไรยังไงดี ผมคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูกแล้ว T_T
ปล. ขอโทษด้วยนะครับถ้าเขียนคำผิด หรือไม่เข้าใจก็ขอโทษ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ