หน้าตาทางเข้า [ภาพจาก  http://www.xn--y3cetb4b8e.com/Location/1.html]

รถสองแถวมาจอดหน้าอาคารขายตั๋วใน พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาเกาะและทะเลไทย  ก่อนอื่นเลยต้องไปขอบัตรคิว ลงชื่อไว้ว่าจะซื้อกี่คน คนหนึ่งสามารถซื้อได้ 10 ใบ หลังจากนั้นก็นั่งรอ อาคารติดแอร์มีเก้าอี้ให้นั่งชิลๆ ค่ะ ส่วนเราไปถึง 9 โมง ได้คิวที่ 80 ขนาดวันธรรมดานะเนี้ย ถาม จนท.ว่าเต็มหรือยัง เขาก็บอกว่ายังเหลือ เลยรับบัตรคิวไปนั่งรอเรียกชื่อ ถ้าเป็นวันหยุดไปเวลานี้คงแห้วแน่ๆ เท่าที่เห็นส่วนใหญ่นทท. จะมาเป็นครอบครัวใหญ่มีเด็กเล็กๆ ค่อนข้างเยอะ กับกลุ่มเพื่อนเด็กวัยรุ่นมัธยม-มหาวิทยาลัย

ตำแหน่งพิพิธภัณฑ์ฯ ภาพจาก http://info.dla.go.th/public/travel.do?cmd=goDetail&id=314178&random=1416489519562

นั่งรอประมาณ20นาทีถึงคิวสักที แต่ได้รอบเที่ยงค่ะ ต้องรออีก 2 ชั่วโมงครึ่ง จ่ายเงินคนละ 300 บาท ถ้าเป็นเด็กก็จะถูกลงถ้าจำไม่ผิดน่าจะ 220 จ่ายเงินเสร็จออกไปหาข้าวทานค่ะ ในนั้นมีศูนย์อาหารอยู่ ราคาไม่แพงปกติธรรมดา ทานเสร็จแนะนำให้ฆ่าเวลาด้วยการชมพิพิธภัณฑ์ บัตรที่เราซื้อมาจะมีใบที่ใช้ชมพิพิธภัณฑ์ได้ มูลค่า 50 บาท ตัวอาคารจะอยู่บนเขาต้องเดินขึ้นไปค่ะ มีทั้งหมด 5 อาคาร วันนั้นเราดูแค่ 3 หลัง 1,2,3 หอบค่ะ ชันมาก แต่ทางเดินเป็นขั้นบันไดซีเมนต์ทำดีมาก ข้างทางก็เป็นต้นไม้ปกคลุมร่มรื่นดี ส่วนพิพิธภัณฑ์จะจัดแสดงตั้งแต่ระบบสุริยะจักรวาล ยุคดึกดำบรรพ์ สิ่งมีชีวิตต่างๆ โดยเฉพาะสัตว์ทะเล ฯลฯ ถือว่าได้วอร์มเครื่องก่อนไปเจอของจริง

ใช้เวลาชมพิพิธภัณฑ์พอเหงื่อตก ตอนลงมาประมาณ 11.25 น. เตรียมตัวไปรอที่ท่าเรือได้เลย เวลา 12.00 น.ที่เห็นในตั๋วนี่คือเวลาเรือออกนะคะไม่ใช่เวลาลงเรือ จนท.ทำเวลากันมากๆ เลย และนี่คือประสบการณ์ครั้งสำคัญ เรือไดร์หมึก คือพาหนะที่จะพาเราไปสู่โลกกว้าง ได้ฟิลว์ผู้อพยพสุดๆ

นั่งรับลมชิวๆแค่ 10 นาทีก็ถึงเกาะแสมสารแล้วค่ะ น้ำสวยใสแจ๋วมากๆ พอขึ้นจากเรือ นทท. ก็จะถูกต้อนให้ไปฟังบรรยายสรุปจากทหารก่อน เขาก็จะให้ความรู้เกี่ยวกับเกาะๆ นี้ว่ามีที่มายังไง สิ่งไหนควรทำไม่ควรทำแบบเร็วๆ ก่อนจะแยกย้ายกันเดินทางไปหาดที่สนใจ เราเลือกไปหาดลูกลม (จนท.บอกว่าเหมาะสำหรับกลุ่มเล็กๆ) จะมีรถขับมาส่งใช้เวลาแค่ 5 นาที ผ่านเนินที่ห้ามจักรยานปั่นก็ถึงจุดหมาย

มาถึงแล้ววววววววววเกาะแสมสาร

หาดลูกลม เป็นหาดใสน้ำสวยเหมือนในรูปที่เห็นในรีวิวเป๊ะ ตรงนั้นจะมีเตียงให้เช่าหลังละ 20  เรือคายัคชั่วโมง 60 (แต่มีแค่2ลำเอง) มีซุ้มขายขนมถุง ขนมปัง น้ำดื่ม ข้าวเหนียวไก่ย่าง มาม่า ฯลฯ กินประทังหิวได้ค่ะสำหรับคนที่ไม่ได้เตรียมของกินมา

สำหรับคนที่จะไปดำน้ำดูปะการังต้องเสียค่าอุปกรณ์เพิ่มชุดละ 50 บาท (สภาพพอๆ กับราคา ใครที่ดำน้ำอยู่แล้ว แนะนำให้พกไปเองค่ะ) จนท.จะสอนใช้ก่อนไปดำจริง ได้เวลาก็จะมีเรือยางมารับเที่ยวละไม่เกิน 10 คน เอาไปส่งกลางทะเลห่างออกไปแค่ 400 เมตร ใครลงไปดำน้ำเหนื่อยก็ขึ้นมาพักบนโป๊ะเรือได้

ส่วนจุดที่ลงไปดำน้ำๆ ใสมากๆ เห็นปลาว่ายชัดแจ๋ว แต่ค่อนข้างตื้น เราไม่กล้าเหยียดขาเลยกลัวถูกปะการัง แต่ที่เห็นส่วนใหญ่มีแต่หินนะ เล่นพอเหนื่อยกลับขึ้นฝั่งมาเล่นน้ำต่อ แนะนำให้เล่นในแนวที่ทำทุ่นไว้ ออกไปนอกนั้นหินเยอะมาก ขนาดตื้นๆ ใกล้ฝั่งบางจุด หินยังเยอะเลย คมบาดเท้าได้แผลเป็นที่ระลึกเต็มเลย

แต่อย่ากระนั้นเลย ตอนเราเดินมาถึงหน้าอาคารที่ซื้อตั๋ว ก็เจอกับรถสองแถวสีฟ้าขับสวนมาพอดี คนขับก็บีบแตรเรียก สรุปคือเขารู้เวลาที่ นทท. จะกลับขึ้นฝั่งค่ะ พอเรากระโดดขึ้นเขาก็ขับรถวนไปรับคน ทางเดิมที่เราเดินมานั่นแหละ แล้วที่เราเดินมาไกล เพื่อ....

สรุปไม่ต้องกังวลเรื่องการเดินทางไปหรอกค่ะ สะดวกสบายดีเลยล่ะ ควรไปห่วงเรื่องซื้อบัตรไม่ทันมากกว่า เพราะความต้องการของ นทท. มีมากจริงๆ แนะนำเลยใครที่อยากมาให้มาวันปกติ คนไม่เยอะมากจนล้นทะลัก มาแล้วได้เที่ยวแน่ๆ (ถ้าไม่สายมากจนเกินไป) เกาะนี้สวยจริงๆ ค่ะ คุ้มสุดๆ ที่ตื่นตั้งแต่เช้า ปิดทริปด้วยการนั่งรถสองแถวกลับพัทยาเหมือนกับขามา สลบไสลประคองสติกันไม่อยู่เลยทีเดียว เพราะทำกิจกรรมเยอะมาก แดดก็ร้อนแรงยิ่งกว่า 3 จีลาว จุดๆ นี้ครีมกันแดดก็เอาไม่อยู่

อีกอย่างหนึ่งที่เราอยากบอกคือใครที่ไปเที่ยว ขนอะไรไปก็อย่าลืมเอากลับมาด้วย อย่าไปทิ้งขยะไว้ ให้เป็นภาระของคนอื่น ตอนที่เรานั่งฟังทหารบรรยาย เห็นว่าจะถูกปิดมาหลายรอบแล้วเพราะ นทท. ล้น แต่ก็ยังเปิดต่อเพราะยืนยันว่าควบคุมได้ เท่าที่เห็นส่วนใหญ่ก็โอเคนะคะ แต่จำนวนทหารกับ นทท. ต่างกันมาก ดูแลยังไงก็ไม่ทั่วถึง เศษขยะก็เริ่มๆ มีให้เห็นแล้ว โดยเฉพาะที่มาจากเด็กๆ ที่เห็น คือ เด็กฉีกซองไอติมแล้วหันหลังโยนแต่ไม่ลงถังขยะ นุ้น...ปลิวว่อนไปแล้ว ไม่ก็กินขนมแล้วทิ้งซองลงพื้น ตอนเก็บหาดทหารก็ต้องมาตามเก็บเตียงเก็บขยะอีก เหนื่อยอะ พ่อแม่ผู้ปกครองก็ช่วยบอก ช่วยดูๆ กันหน่อยแล้วกันนะคะ มาเที่ยวเชิงอนุรักษ์ก็ต้องช่วยกันรักษาเนอะ เอาล่ะนอกเรื่องมาไกล สรุปทริปนี้ฟินสุดๆ คุ้มค่ากับการรอคอย ถ้ามีโอกาสจะไปอีกแน่ๆ  ใครที่ยังไม่เคยมาก็อย่ารอช้า มัวแต่รอเวลาอาจไม่ทันกาล

ปล.ขอบคุณทุกกระทู้รีวิวห้องบลู เราได้ข้อมูลดีๆ จากที่นี่เยอะเลย