สวัสดีค่าาา
ใครโสดแบบเราบ้าง ?
เรานี่แหละคนนึงที่ หลงรักความโสด ทำไมมันดีแบบนี้ >O<
อยากจะแชร์เรื่องราวของเราให้ฟังค่ะ ^_^
ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องตัวเองคร่าวๆนะคะ
ก่อนจะโสดแบบจริงจังนี่ เรามีแฟนตั้งแต่เรียนมัธยมค่ะ มีมาตลอดจนใกล้จะจบมหาลัยค่ะ หลายปีมากเลยทีเดียว
มีมาตลอดคือ ไม่ได้คบคนเดียวนะคะ พอเลิกกับคนนึง ก็ได้คุยกับอีกคน สุดท้ายก็คบกันค่ะ แทบจะไม่ได้โสดเลย
แต่เอาจริงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเปลี่ยนแฟนบ่อยหรอกนะคะ ทุกอย่างมันมีที่มาที่ไปเสมอ (แต่ไม่เล่านะคะมันจะดราม่า)
เจอผู้ชายมาหลายรูปแบบมากค่ะ สุดท้ายลงเอยที่ความเสียใจ สุดท้ายปลงค่ะ
ต้องบอกก่อนว่าที่เลิกปั้บ ก็คุยใหม่เลย เป็นเพราะว่า กลัวความโสดค่ะ ทีแรกกลัวมาก เพราะเหมือนเรารู้สึกว่า เราคงอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเค้า บางครั้งต้องยอมเสียใจ ไม่กล้าเลิก จริงๆไม่ได้อยากอยู่เสียใจหรอก เป็นเพราะกลัวมากกว่า กลัวว่าจะเหงา กลัวจะไม่มีใคร กลัวจะต้องไปกินข้าวคนเดียว กลัวต้องดูหนังคนเดียว กลัวสารพัดอย่าง (ถ้าใครเคยมีแฟนที่ตัวติดกันตลอดเวลาน่าจะเข้าใจความรู้สึก แค่ห่างกันนิดเดียวก็เหงาแล้ว) เราก็เปนคนนึงที่ติดแฟนมากๆ เหมือนเป็นเพื่อนกันเลยค่ะ ไปไหนมาไหนต้องไปด้วยกันตลอด สุดท้ายก็ต้องเลิกกันค่ะ ตอนเลิกนี่เราทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ต้องขอให้เพื่อนสนิทมาอยุเปนเพื่อนเกือบเดือน เพราะกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพื่อนก็ดีมากค่ะ มาอยู่กับเรา ช่วงนั้นฟังเพลงเศร้าไม่ได้เลยค่ะ เฮิทมาก แต่ช่วงนั้นก็มีคนเข้ามาคุยค่ะ ทุกคนต่างชงให้เราคุยกับเค้าเลย เพราะทุกคนเห็นเราเส้ามาก ก็เชียร์กันใหญ่ เลิกไม่ถึง 2 เดือนเราก็ไปคุยกับคนใหม่ค่ะ จุดพีคมันอยู่ตรงนี้ค่ะ
คนใหม่ที่เราเจออยู่คนละมหาลัยกันค่ะ เราไม่ค่อยได้เจอกัน สัปดาห์นึงจะได้เจอกัน แต่สำหรับเราระยะทางไม่มีผลกับความรัก 555
ทีนี้ทุกอย่างเราต้องทำเองคนเดียวเกือบทุกอย่างค่ะ เช่น กินข้าวคนเดียว แต่ก็จะคุยโทรสับไปด้วย ไปออกกำลังกายคนเดียว ไปดูหนังคนเดียว คือทำอะไรคนเดียวหมดค่ะ ไม่มีแฟนมาคอยทำให้เหมือนแต่ก่อนนะคะ พอเริ่มทำได้สักพัก เรารู้สึกว่า เห้ย จิงๆเราก็ทำได้นะ ทำได้ทุกอย่างเลย แต่ที่ตอนแรกเราไม่กล้าทำเพราะเรากลัว หลังๆมาเริ่มไปอยู่กับเพื่อนค่ะ คราวนี้เฟี้ยวเลย โชคดีมากๆ ที่ในกลุ่ม โสดเกือบทุกคนเลยค่ะ เลยไปไหนมาไหนได้สบายๆ พออยู่กับเพื่อนก็เริ่ม อิจฉาเพื่อนค่ะ เพราะเพื่อนโสด 555555 ทำไมชีวิตดีจัง เพราะบางทีเราเบื่อกับการที่ต้องคุยโทรสับกันแล้วนอนดึกทั้งๆที่ต้องเรียนเช้า แต่มันก็คิดถึงอ่ะ ก็ต้องยอมนอนดึกบ้าง งดทำอะไรหลายอย่างเพื่อที่จะได้คุยโทสับ สักพักนิสัยเราไปกันไม่รอดค่ะ ต่างคนก็ต่างห่างกันออกมาและเลิกกันในที่สุด
และนี่ ทำให้เราต้องอยู่คนเดียวค่ะ ช่วงเดือนแรก เราไปกับเพื่อนบ่อยมากค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เหงาที่สุด แต่สอบพอดีก็ต้องอ่านหนังสือ ไม่ค่อยมีเวลาคิดอะไร ตอนนั้นไม่มีคนเข้ามาค่ะ ไม่ได้คุยกับเรา แบบโสดสนิท เราได้อยู่กับตัวเอง มีเวลาให้ตัวเองจริงๆจังๆ อยากนอนตอนไหนก็นอน ไม่ต้องคุยโทรสับ ออกกำลังกาย ไปเที่ยว เล่นเกม ไม่ต้องมีคอยเป็นห่วงใคร พอทุกอย่างเริ่มดีขึ้น ก็มีคนเข้ามาคุยค่ะ ไม่รู้มาจากไหน เรานี่พิมตอบไม่ทันเลย ช่วงแรกมันก็สนุกดีอยุหรอก แต่มันทำให้ เราต้องได้นอนดึกขึ้น เพราะมัวแต่คุยกับพวกนี้แหละ ชีวิตเราเริ่มไม่โอเค (เหมือนมีคนมาเบียดเบียนการนอน55) เราเลยไม่ค่อยคุยตอบกะใคร แต่ก็มีมาเรื่อยๆอีก
รวมๆตอนนี้ก็โสดได้ 5-6 เดือนแล้วค่ะ เหมือนไม่นานสำหรับใครบางคน แต่สำหรับคนที่มีแฟนมาตลอดแบบเรามันนานนะ เราไม่เคยโสดนานขนาดนี้ แต่แปลกตรงที่เราไม่อยากมีใครเลยค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังมีคนที่มาคุยกับเราตลอด เค้าก็ถามไม่มีแฟนหรอออ เรานี่รีบตอบเลยค่ะ ไม่มีค่ะ และก็ไม่อยากมี แต่สุดท้ายเค้าก็คุยเหมือนเดิมค่ะ เหอะๆ แต่เราไม่ได้คุยเชิงในความหวังนะคะ ไม่เคยทักไปก่อน ถามคำตอบคำค่ะ ที่เราคุยกะเค้าเป็นเพราะ เราอ่านพันทิปบ่อยมาก และมีหลายกระทู้พูดถึงเรื่อง เค้าไม่ตอบเรา บางคนแทบจะไม่เปิดอ่านเลยด้วยซ้ำ เราก็เลยแบบบบ เฮ้ออออออออ กลัวเค้าเสียความรู้สึก แต่บางครั้งมันก็รำคานมากเลยนะคะ ถามแต่ซ้ำไปซ้าไปมา ก็บอกแล้วไม่อยากมีแฟน ก็ชวนไปนั่นไปนี่ตลอด เราก็ปฏิเสธตลอด เฮ้อออ ช่างมัน 55
ทุกวันนี้ชีวิตดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลอค่า มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เคยคิดว่าโสดมันจะดีขนาดนี้ จนรู้สึกหลงรักเลยค่ะ ไม่อยากจากไปไหน (แต่ก็ไม่ได้อยากขึ้นคานนะคะ) เราแค่คิดว่า ถ้าทุกอย่างมันพร้อมกว่านี้ เดะก็มีเข้ามาเองแหละ ไม่ซีเรียส แต่ตอนนี้ชีวิตดีขอให้ชีวิตแบบนี้ก่อน
อยากทำอะไรก็ทำ และมันมีอะไรให้ทำเยอะมาก ฟังเพลง ออกกำลังกาย เล่นเกมส์ ไปกินนมกับเพื่อน นอน ไปเที่ยว
ที่สำคัญนะ ไม่ต้องเป็นห่วงใคร ไม่ต้องหึงใคร ไม่ต้องแคร์ใคร ไม่ต้องร้องไห้เสียใจเพราะใคร ไม่ต้องกระวนกระวาย ไม่ต้องน้อยใจใคร สุขภาพจิตนี่ดีมากเลยนะคะ และเราไม่รู้สึกเหงาเลยค่ะ เพราะมีแฟนนี่ เหงากว่าเยอะเลยค่ะ พอคิดย้อนไป เราน่าจะกล้าที่จะโสดตั้งนานแล้ว จะได้มีความสุขแบบนี้55
ใครที่เคยกลัวแบบเรา ใครที่ต้องเสียใจ ร้องไห้ตลอด น้อยใจ ตามหึงเค้าตลอด ปล่อยค่ะ พูดจริงๆนะ มันอาจจะยาก แค่แรกๆแหละ ต้องกล้าค่ะ จะไปเสียใจทำไม จะอดทนไปทำไม เกิดมาก็เกิดมาคนเดียว ถ้าเป็นโสดแล้วตาย ป่านนี้ตายกันเยอะแล้วค่ะ เพราะรักมาก ? รักตัวเองก่อนดีกว่าค่ะ มาโสดด้วยกัน มันดีจริงๆค่ะ เอาเวลาไปทำอะไรที่อยากทำดีกว่าค่ะ สงสารตัวเอง ลองแล้วจะติดใจเหมือนเรา 55555 แต่ถ้าใครมีคู่แล้วมีความสุข ก็ยินดีด้วยมากๆๆๆเลยค่ะ ดูแลกันไปนานๆรักกันไปนานๆนะคะ
สุดท้ายนี้ อย่ากลัวความโสดค่ะ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด ถ้าคิดจะโสดแล้ว รับรองจะหลงรักมันอย่างแน่นอนค่ะ สวัสดีค่า
ใครเคยหลงรัก "ความโสด" แบบเราบ้างมั้ยคะ
ใครโสดแบบเราบ้าง ?
เรานี่แหละคนนึงที่ หลงรักความโสด ทำไมมันดีแบบนี้ >O<
อยากจะแชร์เรื่องราวของเราให้ฟังค่ะ ^_^
ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องตัวเองคร่าวๆนะคะ
ก่อนจะโสดแบบจริงจังนี่ เรามีแฟนตั้งแต่เรียนมัธยมค่ะ มีมาตลอดจนใกล้จะจบมหาลัยค่ะ หลายปีมากเลยทีเดียว
มีมาตลอดคือ ไม่ได้คบคนเดียวนะคะ พอเลิกกับคนนึง ก็ได้คุยกับอีกคน สุดท้ายก็คบกันค่ะ แทบจะไม่ได้โสดเลย
แต่เอาจริงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเปลี่ยนแฟนบ่อยหรอกนะคะ ทุกอย่างมันมีที่มาที่ไปเสมอ (แต่ไม่เล่านะคะมันจะดราม่า)
เจอผู้ชายมาหลายรูปแบบมากค่ะ สุดท้ายลงเอยที่ความเสียใจ สุดท้ายปลงค่ะ
ต้องบอกก่อนว่าที่เลิกปั้บ ก็คุยใหม่เลย เป็นเพราะว่า กลัวความโสดค่ะ ทีแรกกลัวมาก เพราะเหมือนเรารู้สึกว่า เราคงอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเค้า บางครั้งต้องยอมเสียใจ ไม่กล้าเลิก จริงๆไม่ได้อยากอยู่เสียใจหรอก เป็นเพราะกลัวมากกว่า กลัวว่าจะเหงา กลัวจะไม่มีใคร กลัวจะต้องไปกินข้าวคนเดียว กลัวต้องดูหนังคนเดียว กลัวสารพัดอย่าง (ถ้าใครเคยมีแฟนที่ตัวติดกันตลอดเวลาน่าจะเข้าใจความรู้สึก แค่ห่างกันนิดเดียวก็เหงาแล้ว) เราก็เปนคนนึงที่ติดแฟนมากๆ เหมือนเป็นเพื่อนกันเลยค่ะ ไปไหนมาไหนต้องไปด้วยกันตลอด สุดท้ายก็ต้องเลิกกันค่ะ ตอนเลิกนี่เราทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ต้องขอให้เพื่อนสนิทมาอยุเปนเพื่อนเกือบเดือน เพราะกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพื่อนก็ดีมากค่ะ มาอยู่กับเรา ช่วงนั้นฟังเพลงเศร้าไม่ได้เลยค่ะ เฮิทมาก แต่ช่วงนั้นก็มีคนเข้ามาคุยค่ะ ทุกคนต่างชงให้เราคุยกับเค้าเลย เพราะทุกคนเห็นเราเส้ามาก ก็เชียร์กันใหญ่ เลิกไม่ถึง 2 เดือนเราก็ไปคุยกับคนใหม่ค่ะ จุดพีคมันอยู่ตรงนี้ค่ะ
คนใหม่ที่เราเจออยู่คนละมหาลัยกันค่ะ เราไม่ค่อยได้เจอกัน สัปดาห์นึงจะได้เจอกัน แต่สำหรับเราระยะทางไม่มีผลกับความรัก 555
ทีนี้ทุกอย่างเราต้องทำเองคนเดียวเกือบทุกอย่างค่ะ เช่น กินข้าวคนเดียว แต่ก็จะคุยโทรสับไปด้วย ไปออกกำลังกายคนเดียว ไปดูหนังคนเดียว คือทำอะไรคนเดียวหมดค่ะ ไม่มีแฟนมาคอยทำให้เหมือนแต่ก่อนนะคะ พอเริ่มทำได้สักพัก เรารู้สึกว่า เห้ย จิงๆเราก็ทำได้นะ ทำได้ทุกอย่างเลย แต่ที่ตอนแรกเราไม่กล้าทำเพราะเรากลัว หลังๆมาเริ่มไปอยู่กับเพื่อนค่ะ คราวนี้เฟี้ยวเลย โชคดีมากๆ ที่ในกลุ่ม โสดเกือบทุกคนเลยค่ะ เลยไปไหนมาไหนได้สบายๆ พออยู่กับเพื่อนก็เริ่ม อิจฉาเพื่อนค่ะ เพราะเพื่อนโสด 555555 ทำไมชีวิตดีจัง เพราะบางทีเราเบื่อกับการที่ต้องคุยโทรสับกันแล้วนอนดึกทั้งๆที่ต้องเรียนเช้า แต่มันก็คิดถึงอ่ะ ก็ต้องยอมนอนดึกบ้าง งดทำอะไรหลายอย่างเพื่อที่จะได้คุยโทสับ สักพักนิสัยเราไปกันไม่รอดค่ะ ต่างคนก็ต่างห่างกันออกมาและเลิกกันในที่สุด
และนี่ ทำให้เราต้องอยู่คนเดียวค่ะ ช่วงเดือนแรก เราไปกับเพื่อนบ่อยมากค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เหงาที่สุด แต่สอบพอดีก็ต้องอ่านหนังสือ ไม่ค่อยมีเวลาคิดอะไร ตอนนั้นไม่มีคนเข้ามาค่ะ ไม่ได้คุยกับเรา แบบโสดสนิท เราได้อยู่กับตัวเอง มีเวลาให้ตัวเองจริงๆจังๆ อยากนอนตอนไหนก็นอน ไม่ต้องคุยโทรสับ ออกกำลังกาย ไปเที่ยว เล่นเกม ไม่ต้องมีคอยเป็นห่วงใคร พอทุกอย่างเริ่มดีขึ้น ก็มีคนเข้ามาคุยค่ะ ไม่รู้มาจากไหน เรานี่พิมตอบไม่ทันเลย ช่วงแรกมันก็สนุกดีอยุหรอก แต่มันทำให้ เราต้องได้นอนดึกขึ้น เพราะมัวแต่คุยกับพวกนี้แหละ ชีวิตเราเริ่มไม่โอเค (เหมือนมีคนมาเบียดเบียนการนอน55) เราเลยไม่ค่อยคุยตอบกะใคร แต่ก็มีมาเรื่อยๆอีก
รวมๆตอนนี้ก็โสดได้ 5-6 เดือนแล้วค่ะ เหมือนไม่นานสำหรับใครบางคน แต่สำหรับคนที่มีแฟนมาตลอดแบบเรามันนานนะ เราไม่เคยโสดนานขนาดนี้ แต่แปลกตรงที่เราไม่อยากมีใครเลยค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังมีคนที่มาคุยกับเราตลอด เค้าก็ถามไม่มีแฟนหรอออ เรานี่รีบตอบเลยค่ะ ไม่มีค่ะ และก็ไม่อยากมี แต่สุดท้ายเค้าก็คุยเหมือนเดิมค่ะ เหอะๆ แต่เราไม่ได้คุยเชิงในความหวังนะคะ ไม่เคยทักไปก่อน ถามคำตอบคำค่ะ ที่เราคุยกะเค้าเป็นเพราะ เราอ่านพันทิปบ่อยมาก และมีหลายกระทู้พูดถึงเรื่อง เค้าไม่ตอบเรา บางคนแทบจะไม่เปิดอ่านเลยด้วยซ้ำ เราก็เลยแบบบบ เฮ้ออออออออ กลัวเค้าเสียความรู้สึก แต่บางครั้งมันก็รำคานมากเลยนะคะ ถามแต่ซ้ำไปซ้าไปมา ก็บอกแล้วไม่อยากมีแฟน ก็ชวนไปนั่นไปนี่ตลอด เราก็ปฏิเสธตลอด เฮ้อออ ช่างมัน 55
ทุกวันนี้ชีวิตดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลอค่า มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เคยคิดว่าโสดมันจะดีขนาดนี้ จนรู้สึกหลงรักเลยค่ะ ไม่อยากจากไปไหน (แต่ก็ไม่ได้อยากขึ้นคานนะคะ) เราแค่คิดว่า ถ้าทุกอย่างมันพร้อมกว่านี้ เดะก็มีเข้ามาเองแหละ ไม่ซีเรียส แต่ตอนนี้ชีวิตดีขอให้ชีวิตแบบนี้ก่อน
อยากทำอะไรก็ทำ และมันมีอะไรให้ทำเยอะมาก ฟังเพลง ออกกำลังกาย เล่นเกมส์ ไปกินนมกับเพื่อน นอน ไปเที่ยว
ที่สำคัญนะ ไม่ต้องเป็นห่วงใคร ไม่ต้องหึงใคร ไม่ต้องแคร์ใคร ไม่ต้องร้องไห้เสียใจเพราะใคร ไม่ต้องกระวนกระวาย ไม่ต้องน้อยใจใคร สุขภาพจิตนี่ดีมากเลยนะคะ และเราไม่รู้สึกเหงาเลยค่ะ เพราะมีแฟนนี่ เหงากว่าเยอะเลยค่ะ พอคิดย้อนไป เราน่าจะกล้าที่จะโสดตั้งนานแล้ว จะได้มีความสุขแบบนี้55
ใครที่เคยกลัวแบบเรา ใครที่ต้องเสียใจ ร้องไห้ตลอด น้อยใจ ตามหึงเค้าตลอด ปล่อยค่ะ พูดจริงๆนะ มันอาจจะยาก แค่แรกๆแหละ ต้องกล้าค่ะ จะไปเสียใจทำไม จะอดทนไปทำไม เกิดมาก็เกิดมาคนเดียว ถ้าเป็นโสดแล้วตาย ป่านนี้ตายกันเยอะแล้วค่ะ เพราะรักมาก ? รักตัวเองก่อนดีกว่าค่ะ มาโสดด้วยกัน มันดีจริงๆค่ะ เอาเวลาไปทำอะไรที่อยากทำดีกว่าค่ะ สงสารตัวเอง ลองแล้วจะติดใจเหมือนเรา 55555 แต่ถ้าใครมีคู่แล้วมีความสุข ก็ยินดีด้วยมากๆๆๆเลยค่ะ ดูแลกันไปนานๆรักกันไปนานๆนะคะ
สุดท้ายนี้ อย่ากลัวความโสดค่ะ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด ถ้าคิดจะโสดแล้ว รับรองจะหลงรักมันอย่างแน่นอนค่ะ สวัสดีค่า